امین حیایی برای آبرویش می جنگد

[ROJINAjoON]

امین حیایی برای آبرویش می جنگد

● نمی خواهم خودم را مطرح کنم

من اصلا دوست ندارم خودم را در فیلم مطرح کنم. همیشه دنبال این بودم که فیلم مطرح شود. اگر فیلم دیده شود، من هم دیده می شوم. شاید بعضی وقت ها پیش خودتان فکر کنید که امین حیایی چطور حاضر شده این نقش را بازی کند؟ اما من به خاطر موفقیت فیلم هر کاری می کنم. من در سینما نباید تنها به خودم فکر کنم. نباید دنبال این باشم که همیشه بالا باشم. باید کمک کنم که دیگران را هم بالا بیاورم. البته من اصلا خودم را بالای بالا نمی بینم. من اون پایین پایینا هستم اما بالا سرم فقط خداست.
● ۷۰درصد از نقش های کمدی را خودم می سازم
هر نقشی را بازی می کنم. حس می کنم هر کدام شان یک تجربه است. البته یک نقش هایی است که من بیشتر با آن ها جور بودم؛ نقشی که در اخراجی ها داشتم، نقشم در مهمان مامان و حتی کما. البته در نقش های کمدی فقط ۳۰درصد نقش نوشته شده بود، ۷۰ درصد بقیه را من به نقش دادم. به هر حال تماشاگر از یک تکه های بازی من خوشش می آید. من هم این تکه ها را به نقش هایم اضافه می کنم. شاید به خاطر همین باشد که همه من را یک شخصیت نیمه جدی، نیمه شوخی می دانند.


ٰ● همیشه به اندازه زحمتم، پول خواسته ام

من همیشه به قدری که در فیلم زحمت کشیدم، پول درخواست کردم. هیچ وقت بیشتر پول نخواستم. وقتی می توانند به دستمزد بالای بازیگران اعتراض کنند که یک بازیگر برای بازی در یک فیلم خوب دستمزد بالایی گرفته باشد. من فیلمی را که بدانم فیلمنامه خوبی دارد، کارگردان خوب دارد، تیم حرفه ای پشتش ایستاده، مسلما تخفیف می دهم تا فیلمی که اصلا کارگردان را نمی شناسم و باید انرژی زیاد بگذارم تا فیلم جمع بشود. من پول این انرژی را می گیرم. در این فیلم ها نه منشی صحنه داریم، نه کسی را داریم که مواظبت باشد. همه اینها را باید خودت حواست باشد.

● چرا در فیلم های کمدی بازی می کنم؟
من پارسال فیلم بیداری رویاها را در اکران داشتم؛ فیلمی بود که تماشاگر با چشم خیس از گریه از صندلی بلند می شد. شاید این فیلم بین تماشاگران خاص سینما بیننده داشته باشد اما تماشاگران عام دوست دارند بیایند سینما تا تفریح کنند. دوست دارند از آن حال و هوای خودشان بیرون بیایند. بخندند و بروند، ترجیح می دهند بخندند، برای همین سرمایه گذاران ترجیح می دهند کمدی بسازند. فیلمنامه نویس ها هم می روند سمت نوشتن کمدی. ماهم دیگر در این فضا مجبوریم کمدی بازی کنیم. البته در این سال ها بیشتر لا به لای کارهای دیگر کمدی بازی کردم.


● نگذاشتم« مهمان» کپی« همسفر» شود

خودم هم می دانم که مردم فیلم های کمدی من را بیشتر از نقش های جدی ام دوست دارند. این موضوع از فروش فیلم ها مشخص است. البته به من اتهام می زنند که در فیلم های کمدی نازل بازی می کنم و نباید در این سطح بازی کنم اما من همیشه و هر وقت به پروژه های این جوری رفتم، رفتم که کمک کنم. از وقتی فیلمنامه را می خوانم نظر می دهم تا روز فیلمبرداری. اگر حس کنم فیلم کپی فیلم دیگری است، آن را عوض می کنم. اگر یادتان باشد «مهمان» قرار بود کپی «همسفر» باشد. رفتم با آقای فرحبخش حرف زدم و گفتم کپی «همسفر» به درد نمی خورد و پیشنهاد دادم فیلم را کمدی بسازیم بهتر می شود. ایشان هم قبول کردند.
در اخراجی ها کاملا با «میدان باز» فیلم ساخته شد. یعنی در بخش بازیگری که اینطور بود. همه می نشستیم و ایده ها را می دادیم. آخرش یک جمع بندی بین بازیگران شکل می گرفت که فلان صحنه را آن جور بگیریم.


● بازیگران بیکار در خانه، فامیل های تهیه کننده ها جلوی دوربین

بعضی وقت ها تهیه کننده خصوصی ۲ تا بازیگر حرفه ای می آورد و بقیه عوامل را از فامیل خودش می آورد و ما باید کارآنها را هم راه بیندازیم. در این فیلم ها ضرری که به خاطر بازیگر آماتور می دهند، به خاطر بازیگر حرفه ای نمی دهند. این همه بازیگر بیکار تو خانه نشستند تا یکسری فامیل های تهیه کننده بیایند جلوی من بازی کنند و انرژی ام را بگیرند. من نمی دانم از این بازیگران پول می گیرند یا نه اما با این کار تیشه به ریشه خودشان می زنند.

● باید بجنگی تا آبرویت نرود
فیلم هایی هستند که آنقدر فیلمنامه آن ها قوی است و کارگردان روی کار تسلط دارد، که کار ما راحت می شود اما یک وقت هایی می شود که فیلمنامه را آوردند که«آقا این را یک ماهه بساز». با این وضعیت کارگردان بیچاره چه طوری فیلم را جمع کند. در این وضعیت کارگردان یک «میدان باز» به وجود می آورد که هر کسی هر پیشنهادی دارد، بدهد. بخش خصوصی اصلا فیلمسازی ندارد. وقتی فیلمبرداری شروع می شود باید به سرعت کار را تمام کنند. برای شان به صرفه نیست که روزی ۱۰ میلیون تومان خرج عوامل را بدهند. مثلا آقای فرح بخش شرط می گذارد که من پول ۲ ماه را به شما می دهم اما شما فیلم را یک ماهه جمع کنید. اینجوری برای شان به صرفه تر است. در این فیلم ها باید بجنگی تا آبرویت نرود.


● فرق در جزئیات

من نقش لات زیاد بازی کردم. در«پوپک و مش ماشاالله» نقش«محسن دی وی دی» را دوست داشتم. در«کما» لات بودم. حتی در«مهمان» هم بچه پایین شهر بودم. ولی همه را سعی کردم یک مدل اجرا کنم اما نقش هایم در جزئیات فرق داشته باشند.«محسن دی وی دی» کامپیوتر سرش می شود اما«بیژن مرتضوی» اخراجی ها نهایتش تو محل خودش با دمپایی چرخیده....