نماز شب

[amir ahmadi]

سالك كامل مرحوم ملكى مى نويسد:
گاهى از بعضى متهجّدين ، نماز شب فوت مى شود، ولى اين خود لطفى از سوى خداوند است ؛
براى اين كه آن شخص ، از تأ سف خوردن براى فوت نماز شب و موفّق نشدن به اين امر مهم ،
اجر بيشترى ببرد و نيز از عُجب محفوظ و مصون بماند؛
ولى طبق آنچه از احاديث استفاده مى شود اين امر بسيار نادر است و بيش از يكى دو شب نمى شود.
راستى ، چه صادق است درباره آن شخص بدبخت و جاهل كه آن طلبه را چندين سال از اين فيض محروم داشت اين بيت اعتصامى كه مى گويد:
آموزگار خلق شديم امّا
نشناختيم خود، الف و با را
اين شخص ، دستِ كم به آيات قرآن كريم در اين موضوع توجّه نكرده و سخنى گفته است صد در صد مخالف با قرآن ، آنجا كه مى فرمايد:
وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهجِّد بِهِ نافِلَةً لَك عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً.
برخى ديگر نيز چنين مى پندارند كه شب زنده دارى و نافله شب با درس ‍ خواندن منافات دارد
و مانع تحصيل است و خلاصه اتلاف وقت است و بايد آن وقت را صرفِ درس خواندن و مطالعه كرد.
اين گروه نيز سخت در اشتباهند و نمى دانند كه تهجّد بهترين وسيله براى ازدياد توفيق تحصيل است
و چه بسيار از تاركين تهجّد را ديده ايم كه نه تنها موفّق به تحصيل نشده اند، بلكه در گرداب گناه غرق گشته اند.
در اين باره مرحوم ملكى مى گويد:
من بسيارى از محصّلين را مى شناسم كه از شب زنده داران بودند و همين موضوع سبب شد
كه فهمى عميق و استقامتى بى نظير در امر تحصيل نصيبشان شد و به مراتب و مقامات والايى رسيدند و بالعكس ،
كسانى هستند كه در مطالعه كتب علمى كوشش بسيار دارند ولى به جايى نمى رسند و از علم خويش سودى نمى برند و بركتى نمى بينند.
معلوم نيست كسانى كه داراى اين منطقند جواب ،
لَيْسَ مِنْ شِعَتِنا
و نيز
لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يُصَلِّ صَلوةَ اللّيْلَ
را، چه مى گويند؟
چه پاسخى براى
قُم اللّيْلَ إِلاّ قَلِيلا
دارند؟

[amir ahmadi]

حضرت زينب (س ) در شب يازدهم محرّم
در شب عاشورا حضرت زينب عليها السلام بود و امام حسين عليه السلام ،
زينب بود و همه كس و همه چيز.
در شب يازدهم زينب بود و زينب ، در اين شب زينب عليها السلام قافله سالار اسيران بود و نقطه اتكاء يتيمان !
مصائب هر چند بسيار سنگين بود و گران ، ولى حضرت زينب عليها السلام همچون
كوهى استوار در برابر مصائب ايستاد و خم به ابرو نياورد!
به نگهبانى اسيران پرداخت ، به گرد آوردن زنان و كودكان پرداخت ،
روان بخش پيكرهاى بى روح گرديد، نواى بينوايان بود و رمق بى رمقان .
از اين سو به آن سو مى دويد و گمشدگان را مى جست ، از ضرب تازيانه پيكرش
مى سوخت ، خارهاى بيابان به پايش فرو مى رفت ، و جگرش ‍ مى سوخت ولى يتيمان را مى جست .
اين پيكر رنجديده ناتوان ، معجزه گر بود، چنان شايستگى به خرج داد كه يك بچه به زير سمّ ستور نرفت .
يك زن در آتش نسوخت ، يك كودك در آن شامِ شوم گم نشد.
پس از آنكه از اين كارها فراغت يافت و از سلامت همه اطرافيان مطمئن شد، به سوى خدا رفت و به عبادت پرداخت ، نماز شب به جاى آورد.
آنقدر ناتوان و كوفته شده بود كه نتوانست ايستاده بخواند، در آن شب نماز شب را نشسته به جا آورد و با خداى خود به راز و نياز پرداخت .
امام صادق عليه السلام فرمودند:
نماز شب موجب رضاى پروردگار و دوستى فرشتگان و سنّت پيامبران و ريشه ايمان و ناخوشايند شيطان است.

[mohammad.90]

قضاى نماز شب را بر تقديم آن يعنى پيش از نيمه شب خواندن رجحان دارد. بنابر اين اگر مى داند كه قضاى نماز شب از او فوت نخواهد شد قضا اولويت دارد.
تذكر: براى تشويق جوانان عزيز روايتى در مورد قضاى نماز شب نقل مى كنم :
اسحق بن عمار ضمن روايتى از امام صادق عليه السلام نقل مى كند كه ايشان از پدران بزرگوار و آنان از رسول خدا صلى اللّه عليهم اءجمعين نقل مى كند كه فرمود:
((ان اللّه يباهى بالعبد يقضى صلوة اللّيل بالنهار يقول ملائكتى عبدى يقضى ما لم افترضه عليه اشهدوا انى قد غفرت له )).
خداى تعالى با بنده اى كه نماز شب را در روز قضا بكند مباهات مى كند و مى فرمايد:
((اى فرشتگان من ، اين بنده من چيزى را كه به او واجب نكرده ام قضا مى كند گواه باشيد كه من او را آمرزيدم )).
- جوانى كه مى ترسد به خواب بماند اگر پيش از نيمه شب نماز شب را خواند و خوابيد و پيش از صبح بيدار شد لازم نيست نماز شب را دوباره بخواند.
- اگر مشغول نماز شب شد و صبح طلوع كرد اگر چهار ركعت از نماز شب را خوانده است كه صبح شد بقيه نماز شب را به طور مخفف و بدون مستحبات مى خواند و اگر هنوز چهار ركعت از نماز شب نخوانده صبح شد همان دو ركعتى را كه شروع كرده تمام مى كند و پس از آن دو ركعت نافله صبح را مى خواند و سپس دو ركعت نماز صبح واجب را مى خواند و پس از آن باقيمانده نماز شب را قضا مى كند و اگر اصلاً به نماز شب شروع نكرده صبح طلوع كرد دو ركعت نافله صبح را اوّل مى خواند و پس از آن نماز صبح را و پس از آن قضاى نماز شب را به جا مى آورد.
امشب آن نيست كه در خواب رود چشم نديم
خواب در روضه رضوان نكنند اهل نعيم
خاك را زنده كند تربيت باد بهار
سنگ باشد كه دلش زنده نگردد به نسيم
بوى پيراهن گم كرده خود مى شنوم
گر بگويم همه گويند ضلالى است قديم
اى رفيقان سفر دست بداريد از ما
كه بخواهيم نشستن به در دوست مقيم

[mohammad.90]

بدآموزى و كج انديشى
طلبه اى مى گفت : شخصى به ظاهر باسواد و متّقى به من گفت : بهتر است انسان نماز شب نخواند و نماز صبح را هم نزديك طلوع آفتاب به جاى آورد، براى اين كه دچار عُجب و خودبينى نشود، و چون نماز شب غرور مى آورد بايد آن را ترك كرد!
آن طلبه گفت : در اثر اين كلام (چون گوينده آن را مورد اعتماد مى دانستم ) چندين سال نماز شب نخواندم با اينكه سحر هم بيدار بودم !
ببينيد بدآموزى و كج انديشى را! به آن طلبه گفته شد:
آن شخص شيطان بوده كه چنين سخن مزخرفى را بر زبان رانده است ؛ زيرا، اگر اين سخن صحيح باشد در همه مستحبّات جارى است . بنابراين بايد گفت : نماز جماعت و قرآن و دعا و... نخوانيم زيرا مغرور مى شويم ! بى ارزش بودن اين گفتار به قدرى واضح است كه نيازى به تفصيل ندارد. چون بديهى است كه انسان در كنار انجام مستحبّات بايد رذائل اخلاقى را از خود دور كند. و اصلاً خودِ نماز شب باعث توفيق انسان براى ستردن و زدودن صِفات رذيله مى شود و آن خدايى كه توفيق سحرخيزى مى دهد توفيق پيراسته شدن از مرض خطرناك عُجب را نيز عطا مى كند.
ثانياً، چنين شخصى كه اين قدر لاابالى و بى تعهّد است كه نماز صبح خود را در آخر وقت مى خواند، معنى ندارد دچار عُجب بشود و اصلاً دليلى براى عُجب او نيست مانند كورى است كه نامحرم را نمى بيند! بلكه هنر است كه انسان با رعايت و انجام مستحبّات ، دچار خودپسندى نشود و خلاصه تقواى منفى به درد نمى خورد، آنچه سودمند است تقواى مثبت است.

[mohammad.90]

نماز شب وسيله‌اي است براي خوشنودي خدا و دوستي ملائكه.

- سه گروهند كه خداوند از آنان خوشنود است:
الف) كسي كه نماز شب مي‌خواند.
ب) جمعي كه نماز جماعت تشكيل مي‌دهند.
ج) دسته‌اي كه در برابر دشمن، در راه خدا صف آرايي كرده‌اند.

- هنگاميكه بنده از خوابگاه لذّت بخش خود براي اقامه نماز شب به خاطر جلب خشنودي خدايش برخيزد در حاليكه بقاياي خواب در چشمانش مي‌باشد، خداوند بر فرشتگان مباهات مي‌كند و درباره او مي‌فرمايد: آيا نمي‌نگريد اين بنده‌ام را كه از خواب شيرين خود دست برداشته و به نمازي كه بر او واجب نكرده‌ام برخاسته است؟! گواه باشيد كه من او را آمرزيدم.

- در شب ساعتی است که بنده مومن در آن دعا نمی‌کند مگر اینکه مستجاب شود.
از حضرت پرسیدند: و آن چه هنگام است؟
حضرت فرمودند: ما بین نصف شب تا ثلث باقی مانده از شب.
احتمال دیگر این است كه وقتی انسان نماز شب می‌خواند و دعا می‌کند و از خدا حاجات خود را می‌طلبد، مخصوصاً اگر دعا کند که خدایا روزی مرا زیاد بگردان، دعایش مستجاب می‌شود.
در هر صورت برای رزق و روزی غیر از عوامل مادی از قبیل تلاش برای کسب رزق و روزی، عوامل معنوی نیز مانند دعای پدر و مادر، نماز شب، دعا کردن و صدقه دادن مؤثر است.
نباید همه عوامل را مادی بدانیم، بلکه یک سری عوامل معنوی نیز می‌تواند علّت یا جزء علّت باشد.

- اگر مردم ميدانستند كه (در اثر نخواندن نماز شب) چهار ثواب بزرگ و پاداش هميشگی را از دست داده‌اند، گريه‌هايشان بر از دست دادنش طولاني ميشد.

- در حديثي از رسول اسلام (ص) آمده است: هيچ چيز به اندازه گناه کردن انسان را دچار خستگي نمي‌کند. هر چقدر که شب هنگام از خوابتان براي نماز شب بزنيد، اگر اخلاص داشته باشيد به همان اندازه خستگي از شما دور مي‌شود.

- دو ركعت نماز در دل شب از دنيا و آنچه در آن است نزد من محبوبتر است.

- رسول خدا مي‌فرمايد: خدا رحمت كند مردي كه در شب بيدار شود و نماز شب بخواند و همسرش را نيز بر اين عمل تشويق نمايد و اگر بيدار نشد (با اجازه قبلي او) به صورت وي آب بپاشد و او را بيدار كند و خدا بيامرزد زني را كه در شب برخيزد و نماز شب بخواند و شوهرش را نيز بدين عمل وادار كند و اگر از جاي برنخواست (با اذن قبلي او) آب به صورتش بپاشد تا او را بيدار كند.

[mohammad.90]

- بهترین شما کسانی هستند که در سخن گفتن مودبند، گرسنگان را سیر می کنند و در شب آن هنگام که مردم همگی در خوابند، نماز می‌خوانند.

- پیامبر (ص) به حضرت علي (ع) فرمودند: يا علي پنج چیز دل را روشن می‌کند.
۱- بسیار قل هو الله احد خواندن.
۲- کم خوراکی.
۳- مجالست با علما.
۴- نماز شب.
۵- رفتن به مسجد برای نماز.

- امام علی (ع) فرمودند: قیام شب موجب صحّت جسم و خشنودی پروردگار و در معرض رحمت او قرار گرفتن و تَمَسّک به اخلاق پیامبران است.

- سروران ارجمند روشنترين مصداق اين حديث اميرالمؤمنين علي (ع) است، روايت ديگرى است كه در بحارالانوار، از علل الشرايع به سندى از على بن محمد نوفلى نقل شده است كه مى‌فرمايد:
«قال سمعته يقول ان العبد ليقوم فى الليل فيميل به النعاس يمينا و شمالا و قد وقع ذقنه على صدره فياءمر الله تعالى ابواب السماء فتنفتح ثم يقول الملائكة انظروا الى عبدى ما يصيبه فى التقرب الى بما لم افترض عليه راجيا منى لثلاث خصال ذنبا اغفره له او توبة اجددها له اورزقا ازيده فيه اشهدوا ملائكتى انى قد جمعتهن له».
شنيدم امام صادق (ع) فرمود: به درستيكه گاهى بنده خدا آخر شب بيدار مى‌شود، درحاليكه از كسالت خواب به چپ و راست خم مى‌شود و يا سرش را خم كرده و چانه‌اش را به سينه مى‌چسباند، پس در اين هنگام، خداى تعالى امر مى‌كند، تا درهاى آسمان باز مى‌شود، سپس به فرشتگان مى‌فرمايد: به بنده من نگاه كنيد، با آن كه نماز شب را بر او واجب ننموده‌ام، ولى به سبب تقرب به من، خود را به چه زحمتى وادار نموده است و يكى از اين سه خواسته را از من مى‌خواهد: يا گناه او را بيامرزم و يا تجديد توبه نموده با من رابطه برقرار كند و يا آن كه روزى بيشترى مى‌خواهد اى فرشتگان! شما شاهد باشيد هر سه جهت را به او بخشيدم.

- حضرت امام صادق (ع) در مورد نماز شب مي‌فرمايند: «تتجافى جنوبهم عن المضاجع يدعون ربهم خوفا و طمعا و مما رزقناهم ينفقون - فلا تعلم نفس ما اخفى لهم من قرة اعين جزاء بما كانوا يعملون».
آنها شب هنگام از بسترها برميخيزند و پروردگارشان را با بيم و اميد ميخوانند و از آنچه به آنها روزي داده‌ايم انفاق ميكنند، اما هيچكسي نمي‌داند خداوند چه پاداشهائى كه موجب روشنى چشمها ميشود در برابر اعمالشان قرار داده است.

- «نماز شب» باعث زيبايي سيما، و نيكويي اخلاق و خوشبويي بدن و فراواني رزق و مايه اداي «قرض» و موجب از بين رفتن غم و باعث تقويت نور چشم است.

- «لانهم خلوا بالله فكساهم الله من نوره».
كسى كه اهل نماز شب است روى او نيكو و نورانى مى شود. زيرا آنها با خدا خلوت نمودند در عوض خدا آنها را به كسوت نور خود درآورد.

- نماز شب، روى انسان را نيكو و خلق او را خوب و بويش را پاكيزه و رزق را زياد مى‌كند و موجب ادا شدن قرض و برطرف شدن غم و اندوه و باعث زيادى نور چشم ميگردد.

[mohammad.90]

بسم الله الرحمن الرحيم
نيايش در دل شب
روح روان انسان در قلمرو زندگى گرفتار هوا و هوس ها مى گردد، غوغاى زندگى در روز، مجال توجه عميق به سرچشمه هستى را نمى دهد، ولى در دل شب ، آنگاه كه همه ديدگان در خواب شيرين فرو مى روند و سكوت مرموزى محيط زندگى را فرا مى گيرد، فرصت آن مى رسد كه انسان بستر گرم را ترك كرده ، و پيوند معنوى خود را با مبدا وجود محكمتر و استوارتر سازد و زنگار روزانه زندگى را از روح روان با اشك ديده پاك نمايد و هوا و هوسها را با ژرف نگرى در زندگى كوتاه به اميدهايى در سراى ديگر تبديل نمايند.
روح انسان بسان بركه اى است كه در برابر آفتاب سوزان به تدريج تبخير شده و به سرزمين خشك مبدل مى گردد، و يا بر اثر واماندگى از آب تازه دچار آلودگى مى شود ولى اگر اين بركه با رودهاى در حال جريان ، و يا درياچه و دريايى در ارتباط باشد نه هستى او پايان مى پذيرد و نه دچار آلودگى مى گردد.
انسان هر چه لبريز از قداست و معنويت باشد، سر انجام از نظر سرمايه محدود است . فشار روزگار و خواسته هاى نفس ، مايه كاهش سرمايه ها مى گردد ولى اگر با داشتن چنين سرمايه اى ، پيوسته با مبدا فيض آن هم در دل شب در ارتباط باشد، سرمايه معنوى كاهش نيافته بلكه افزايش ‍ مى يابد.
از اين جهت پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله ) يكتا شاگرد مكتب خود اميرالمومنان (عليه السلام ) را به نماز شب سفارش مى كند و مى فرمايد: ((عليك بصلاة الليل (2))) بر تو باد به نماز شب و در حديث ديگر مى فرمايد:
كرامت و عزت مومن در دو چيز است نيايش در دل شب و خوددارى از عرض و ناموس مردم (3)
پيشوايان معصوم عليه السلام ياد آور مى شوند كه نماز شب پاك كننده آلودگيهاى روز است .(4)
كتاب حاضر كه به خوانندگان شوريده دلى كه به پرورش روح و روان در سايه تهجد در دليل و نيايش در شب ، علاقمندند، تقديم مى شود شما را با برنامه هاى نيمه شب مردان خدا و آثار سازنده آن آشنا مى سازد و با خواندن اين دفتر به نام ((سجاده عشق )) روشن مى شود كه چرا نيايش ؛ در دل شب سنت پيامبران و داءب صالحان بوده است .(5)
اين اثر دينى و اخلاقى را به مولف گرامى آن ، آقاى محمد مهدى عليقلى تبريك گفته و علاقه مندان به تهذيب نفس و پرورش روح را به مطالعه اين كتاب سفارش مى كنيم و گفتار خود را با آيه مباركه : ان ناشئه الليل هى اشد وطاء و اقوم قيلا(6) به پايان مى رسانيم

[mohammad.90]

نماز شب از ديدگاه قرآن
1- در هنگام شب برخيز و نماز بخوان و قرآن قرائت كن باشد كه پروردگارت به تو مقام محمود و ستودگى عطا فرمايد.
مفسرين در تفسير مقام محمود مى گويند: اين مقام شفاعت است و عده اى ديگر گفته اند اين مقام مقامى است كه در بهشت به تو داده خواهد شد.

2- آيا انسان ناسپاس بهتر است يا كسانى كه در دل شب سجده مى كند و خداى را سپس مى گويد، و قنوت خوان است و او از وحشت عذاب آخرت به اميد رحمت خداوند بر پا مى ايستد و نماز مى خواند.

3-آن پرهيزگارانى كه بى گمان در بهشت مكان داده شده اند آنهايى هستند كه شبها كم مى خوابند و سحرگاهان به استغفار و طلب آمرزش مى پردازند. اين عابدان شب زنده دار شب را كم مى خوابند و به عبادت مشغول مى شوند، اما به عبادت خود مغرور نيستند و در هنگام سحر از خداوند طلب آمرزش ‍ مى كنند.

4- آنها پهلوهاى خود را از بستر گرم بر مى گيرند، و از خوابگاه خوش دورى مى گزينند و خالق و رب خويش را مى خوانند و از ترس گناهان خويش به رحمت او چشم مى دوزند و از آن چيزى كه خدا قسمت كرده و روزيشان نموده است انفاق مى كنند.

5- خواندن آيات و نماز و راز و نياز كردن با خداوند و هم صحبت شدن با او در دل شب استوارتر و بهتر است .

6- و در پاسى از شب او را سجده و او را شب هاى دراز به پاكى ستايش نما.

7- نام خدا و رب و پروردگارت را هر بامدادان و هر شامگاهان ياد كن .

8- اين بندگان ، صابر و شكيبا در بلايا و سختى ها، راست گفتار و فرمانبر در هر حال و انفاق كنندگان از اموال و آمرزش خواهان در سحرگاهان .
پس بندگان واقعى خداوند هم صابرند و هم صادق هم فرمانبر از امر خدايند و هم انفاق كننده و هم استغفار كننده در سحرگاهان و ما مى دانيم در نماز شب و در نماز وتر مستحب است هفتاد بار استغفار شود.

9- اهل كتاب همه يكسان نيستند، بلكه عده اى از آنها هستند كه قيام به حق و ايمان مى كنند و پيوسته در اوقات شب آيات خداوند را تلاوت مى نمايند در حالى كه سجده مى نمايند.

10- و آنان كه براى رضاى پروردگار خويش شب ها يا در حال سجده هستند و يا اينكه ايستاده اند آنها شب را تا به صبح بيدارند و خدايشان را عبادت مى كنند.

11-بر خيز شب (براى عبادت و نماز) مگر اندكى (كه در اين اندك فقط بخواب ) نيمى از آن را يا كم كن از آن اندكى .

12-سوگند به شفع و سوگند به وتر.

كلمات شفع و وتر را معانى مختلفى كرده اند كه از جمله معانى ، شفع اشاره به نماز دو ركعتى و وتر نماز يك ركعتى در اين فريضه الهى است .

[mohammad.90]

اى شب اى تشريف قرآن را سلام اى ره معراج را اول مقام اى شب اى آگاه ، از راز حرم با همه شب زنده داران ، همقدم شب ، نماز ((مصطفى )) را ديده است شب ، مناجات ((على )) بشنيده است هست با گوش دل شب ، آشنا صوت ((زهرا)) و ((حسين )) و ((مجتبى ))ديده شب ، دور، از چشم همه اشك ((زينب )) ديد و، دفن ((فاطمه ))شب ، شنيده نغمه ((سجاد)) را و آن خروش و، ناله و فرياد راشب ، به سجده ، گريه ((باقر)) بديد ناله ها در خلوت ((صادق )) شنيدشب ، درون مجلس هارون گريست در مناجاتش چو ((موسى )) خون گريست شب ، تماشا كرده ، در حال دعا اشك شوق عشق ، بر چشم ((رضا))ديده شب ، در سجده گاه ذوالمنن هم ((تقى )) و هم ((نقى )) و هم ((حسن ))شب ، كنون دارد جلاى ديگرى از نماز ((حجت بن العسكرى ))در دل شب ، عاشقان پاكباز با خداى خويش ، در راز و نيازبا چنين رخشنده گوهرهاى شب من كيم ، تا نام رب ، آرم به لب (112)
قم ايها المزمل (علامه حسن حسن زاده آملى )

شد گاه وصل دلدار، قم ايها المزمل آمد زمان ديدار، قم ايها المزمل وقت سفر رسيده ، يعنى سحر رسيده بيدار باش ، بيدار! قم ايها المزمل مستانه ، گريه سر كن ، غم از دلت بدر كن هشيار باش ، هشيار! قم ايها المزمل بزم طرب بپا كن ، ناى و چلپ بپا كن مى خوان سرود ديدار، قم ايها المزمل در خلوت شبانه ، با دلبر يگانه نجوى بود سزاوار، قم ايها المزمل دست دعا برآور شور و نوا برآور با سوز و آه بسيار، قم ايها المزمل بر ماه و بر ستاره ، بارى نما نظاره اندر دل شب تار، قم ايها المزمل اينك نه وقت خواب است ، كاين خواب تو حجاب است از نيل فيض دادار، قم ايها المزمل اى بيخبر ز هستى ! گر از خوديت رستى يابى به كوى دل بار، قم ايها المزمل بيرون ز ما و من باش ، آزاده چون ((حسن )) باش در راه وصل دلدار، قم ايها المزمل (113)


باز، شب آمد بدنها خسته شد خستگان خفتند و، درها بسته شدجز در رحمت ، كه هرگز بسته نيست عشق اگر باشد، كسى دل خسته نيست شب گذشت از نيمه و، آيات رب شد نمايان تر، به لوح تيره شب اختران در آسمان چشمك زنان با اشارت ، بسته از گفتن زبان هر يكى در جاى خود خوب و قشنگ هر يكى بر دل زند چون ((زهره )) چنگ گردش اين اختران و اين ((زمين )) قدرت حق را نمايش بس ‍ همين آسمان و، لوح زينت بخش آن رمز مليون سال نورى ، نقش ‍ آن شب همه زيبايى و خوش منظرى است روز كى در آسمانش ‍ ((مشترى )) است اين ((عطارد)) اين ((اورانوس )) اين ((زحل )) آيتى روشن ، ز نور لم يزل در مدار عشق ، ((نپتون )) رهسپار مى رود ((مريخ )) هم بى اختيار((ماه )) همچون عاشق سرگشته اى مات و حيران ، در پى گم گشته اى محو نور لا يزالى ((كهكشان )) جذبه دلبر برد او را كشان خط نورى ، از ((شهاب ثاقب )) است شب ، خداوندا چه ماه و جالب است اين شب و، اين رازها و، اين سكوت رمز تسبيح خداى لا يموت (114)

اين منم ، بيدار، از هول گناه مى كنم ، بر آسمان شب نگاه اين منم ، از راه دور افتاده اى رايگان ، عمر خود از كف داده اى اين منم ، در دست غفلت ها اسير اى خداى مهربان ، دستم بگيرگر چه من پا تا به سر، آلوده ام رخ به درگاه تو آخر سوده ام جانم از غم سوزد و، دارم خروش اى خداى رازدار پرده پوش آمدم ، با چشم گريان آمدم گر گنه كارم ، پشيمان آمدم يا رئوف و، يا رحيم و، يا رفيع چهارده معصوم را آرم شفيع ناگهان ، آمد به گوش دل ندا مژده اى از رحمت بى انتها:((يا عبادى ، الذين اسرفوا)) از نويد رحمتم ، ((لا تقنطوا))با چنين رافت كه مى خوانى مرا كى خداوندا، بسوزانى مراكى شود نوميد، از رحمت (حسان ) تا كه دارد چون تو ربى مهربان (115

[SOHRAB_HAZHII]

مملی داداش نماز شب میخونی ما رو هم دعا کن

محتاجیم به دعا اخوی