Aikido & Morihei Ueshiba آیکیدو و بنیانگذارش استاد موریهه اوشیبا (معرفی و بررسی فنی)

[امیر عباس انصاری]

Aikido & Morihei Ueshiba آیکیدو و بنیانگذارش استاد موریهه اوشیبا (معرفی و بررسی فنی)

آیکیدو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آیکیدو یک هنر رزمی ژاپنی است.

معنای آیکیدو وحدت و آشتی و تجسم قدرت. موسس این ورزش رزمی ( یا هنر رزمی ) موریهه اوشیبا نام دارد وی در سال 1883 در خانواده‌ای که به جهت داشتن مردان جنگی و استاد در کار با سلاحهایجنگ معروف شده بود پا به عرصه جهان هستی گذاشت پدرش یوروکو استاد شمشیر زنی و نیزه بود که موریهه توانست زیر نظر پدرش تکنیکهای مختلف جوجوتسو - آیکی جوتسو - شمشیر زنی و کار با باتوم رابیاموزد تأثیر گذارترین مربی او سوکاکوتاکوا بود که شخصیتی محکم و با ثبات داشت او مجموعه‌ای از فنون و تکنیک را تحت عنوان رشته دایتو ریو را به او آموزش داد. اوشیبا تأثیرات مبارزه را در حین کار با تاکوا کشف کرد ولی این برای او کافی نبود چرا که او میخواست به جایگاه واقعی بشر دست پیدا کند و البته توانست این جایگاه را به لطف وجود شخصیت دیگری به نام اونیسابورو دگوچی استاد بزرگ تمرینهای سبک جدید شینتو ایست یعنی اوموتو کیو بدست آورد در کنار دگوچی وی توانست تمرینات جدید ( به کار گیری زمزمه و اصوات دعاگونه به صورت ذکر ) به نام کوتو داما را دنبال کند وقتی در سال 1924 دگوچی ژاپن را به قصد مونوگولی ترک کرد و اوشیبا به عنوان محافظ همراه وی بود اوشیبا هرآنچه که از مبارزه میدانست برای مقابله با دسته‌های راهزنان به کار می‌گرفت این تجربه بسیار عالی بود و برای اولین بار استاد بزرگ آینده مسیر ویژه خود را پیدا کرد پیش بینی در دل خطر وقتی همه تهدید شده و هراسیده‌اند او به جلوتر از خودش می‌نگرد و می‌اندیشد کدام مسیرها را باید انتخاب کرد و از کدام باید چشم پوشید در بازگشت به ژاپن اعتقاداتش به یقین رسیده بود و به جایگاه بشر در عالم هستی دست یافته بود و آن را با تمام وجود درک می‌کرد. برای ایجاد هماهنگی بین تمرینات و اعتقادات فیلسوفانه اش او هنری جدید آفرید آیکیدو به معنای:

وحدت و عشق صلح و آشتی و تجسم قدرت هر بخش از آیکیدو دارای معنایی به شرح ذیل است:

آی : هماهنگی - وحدت - همراهی - همراه شدن
کی : روح - توان - نیروی روحی - قدرت درونی
دو : روش - ساختار - راه

ریشه‌های آیکیدو نوین در آیکی جوجوتسو ژاپن قرار گرفته است. در این عهد بوجوتسو با روشهای کلاسیک تمرینات رزمی نقش برجسته‌ای در پدیدار گشتن طبقه جنگاوران در مهارتهای دفاع با دست خالی در کنار شیوه استفاده از سلاح آموزش داده می‌شد آیکی جوجوتسو تنها یکی از چند نوع شیوه‌ها و سبک‌های مبارزه بود. در تمام آنها نظرات سخت انضباطی اعمال می‌شد و اعضا موظف به حفظ کامل اسرار بودند که به تمرین این روشها و فنون به دیده احترام بنگرند.گفته‌اند که آیکی جوجوتسو توسط جنگاوری فاضل به نام شاهزاده تی جون فرزند امپراتور سیوا ابداع شده است. روش تی جون بر اساس ضربات شمشیری دست خالی که نقاط مختلف باز زره حریف را مورد هدف قرار می‌داد استوار بود. یکی از فرزندان تی جون به نام تسوته موته محدوده فنون را گسترش داد و تاکید را بر ما آی ( تشخیصفاصله بین خود و حریف) گذاشت. این توانایی برای تمام جنگاوران لازم بود زیرا که آنان بایستی خود را آماده رویارویی با سلاحهایی با طولهای مختلف می‌کردند.یوشی میتسو سردار برجسته از هنرهای رزمی آگاهی بسیاری داشت. وی فردی بود که آگاهیهای بسیاری در زمینه اطلاعات پزشکی داشت. او این اطلاعات را بر اثر علاقه به کالبدشناسی انسان کسب کرده بود. گفته می‌شود که وی این اطلاعات را از راه تشریح اجساد جنگاوران مرده به دست می‌آورده. وی با بکار بردن فنون رایج به شیوه‌های ماهرانه که وی را قادر می‌ساخت کنترل بیشتری روی حریفانش بدست آورد موجب توسعه و پیشرفت آی جوجوتسو گردید. وی دریافت که دست و مچ‌های جنگاوران چون محکم و پوشیده شده نیستند معمولاً آسیب‌پذیر هستند و بنابراین فنونی ابداع کرد که آنها را برای آسیب زدن به این نقاط به کار برد. وی این ساختار را " دایتو ریو آیکی جوجوتسو" نامید که بعد از مرگش دایتو نامیده شد.یوشی کیو پسر یوشی میتسو که خود نیز جنگاوری کارآزموده بود با اضافه کردن شیوه‌ای که جنگاوران بدون سلاح می‌توانستند از آن در مقابل شمشیرهای کوتاه و بلند استفاده کنند. تعداد فنون این روش را افزایش داد. یوشی کیو همچنین شاگردانش را وادار به تمرین در مقابل شمشیرهای کوتاه و بلند که یک نوع نیزه شکافنده بود می‌کرد. وی به خاطر تغییر محل اقامتش فامیلی خود را تغییر داد در اواخر قرن نوزدهم که ژاپن در آستانه بیرون آمدن از انزوا قرار داشت. سوگاکوتاکه دا سی و یکمین فرد از نسل تاکه دا تصمیم گرفت که شیوه خانواده را دوباره احیا کند. پس از مدتی این شیوه را جا انداخت و مدرسه‌ای در هوکایدو واقع در استان آباشیری افتتاح کرد. دیری نپایید که کارش گرفت و افراد ارتش در آنجا به یادگیری پرداختند. توکی مونه تاکه دا پسر وی کار را ادامه داد و مدرسه را " دایتون کان " نامید. نامی که تاکنون حفظ شده است در این مدرسه بود که فردی به نام " موریهه اوشیبا" تحصیل کرد. او که خود استاد مسلم هنرهای رزمی بود تحت تأثیر " سوگا کوتاکه دا " با معرفی بهترین هنرهای رزمی دیگر و ارایه برخی از عقاید خود به پیشرفت برنامه آموزشی مدرسه کمک کرد. وی خیلی زود یکی از برجسته‌ترین شاگردان " سوگا کوتاکه دا " گردید.یوشیبا در زمان قدرت واکایاما در ژاپن متولد شد. وی مرید هنرهای رزمی بود. او تمام پول خود را در راه یادگیری زیر نظر بهترین استادها در جهان صرف کرد. او اشتهای سیری ناپذیری جهت یادگیری هرچه بیشتر روشها داشته است. وی در جنگ جهانی دوم در ارتش ژاپن در جنگ با روسها دلاوریها و مهارت خود را به نمایش گذاشت تا جای که به او لقب خدای سربازان را دادند. وی پس از جنگ به شغلهای بسیاری پرداخت ولی به خاطر بهبود مهارت رزمی خود در رنج بود زیرا که آرزو داشت که شکست ناپذیر گردد. در این دوران بود که با راهبان بودایی برخورد و به فلسفه آنها گوش فرا داد و بر اثر آن به تردید افتاد که هنرهای رزمی نباید فقط مختص حمله به شخص دیگر یا به زمین زدن انسان‌ها باشند. وی تصمیم گرفت که این فلسفه را دنبال کند. لذا شخصا وارد معبد گردید و هر روز ساعات زیادی را به خلوت و تنهایی می‌گذراند و مفهوم حقیقی هنرهای رزمی پی برد. وی دریافت که هنرهای رزمی نباید مختصرا وابسته به قدرت باشند بلکه بایستی راهی برای پیشرفت روح و جسم و رسیدن به صورت آنها باشند.آیکی جوجوتسو آنگونه که تمرین می‌گردید این فلسفه را مطرح نمی‌کرد.بنابراین وی تصمیم گرفت تا هنر جدیدی را ابداع کند که سرشار از اصل هماهنگی روحی و جسمی مورد نظرش باشد. وی این هنر را آی کی نامید و همانند دیگر هنرهای رزمی پسوند جوتسو به معنای هنر جنگیدن را از آن حذف کرد و واژه دو را به معنای راه را که نشان دهنده ملایمتر شدن است به جای آن برگزید.

[امیر عباس انصاری]

موریهه اوشیبا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

Morihei Ueshiba


آیکیدو نامی است که بنیانگذار آن «مُـریهه اوشیـبـا» برای هنر رزمی خود انتخاب نمود. این کلمه مرکب از سه جـزء آی، کی و دو می‌باشد که معنـای اصلـی آنها به ترتیب همـاهنـگی، نیـروی درونی و راه و روش می‌باشد. تلفظ آی به معنای هماهنـگی، با آی به معنای عشـق یکی است که مـریهه از هر دو آنها، در بینش این هنر رزمی بهره می‌جسـت.

مُـریهه اوشیـبـا، درسال ۱۸۸۳ در کشـور ژاپن دیـده به جهـان گشود و پس از هشتاد و شش سال عمر در سال ۱۹۶۹ دیده از جهان فروبست. وی درسبکهـای متعددی از جمله جوجیتسـو دارای مدرک بود و همچنین دربکـارگیـری از نیـزه و شمشیـر مهـارتی خـاص داشت. وی با تغییـر و تعـدیل برخی از فنون جوجیتسو، از آنها در آیکیدو استفاده نمود و فنون منحصر به فرد دیگری را نیز درهنر رزمی خود بکارگرفت.

سال ۱۸۸۳ در تاریخ ۱۴/۱۲ در استان واکایاما شهـر تانابه از پدر و مادری بنام یُرُکو و یوکی بدنیا آمد.

سال ۱۸۹۰ در معبـدی در نزدیکی خانه اش خواندن و نوشتن را در هفت سالگی آموخت.

سال ۱۸۹۶ در سیزده سالگی بمدرسه راهنمائی واکایاماکن دای نی جین چو رفت ولی پس از یکسال منصرف شد.

سال ۱۸۹۷ در چهارده سالگی معلم چورتکـه شد و در اداره مالیات مشغول بکار شد.

سال ۱۹۰۱ در هجـده سالگی کار اداره مالیات را رهـا کرد و برای کار به توکیـو رفت.

سال ۱۹۰۲ در نوزده سالگی مغازه‌ای دایر کرد و به تمرین جـودو پرداخت. بعلت مـریضـی به شهر تـانـابـه بـرگشت و هر روز در کوهستانها خود راقوی می‌کرد و ازدواج کرد.

سال ۱۹۰۳ در بیست سالگی به خدمت سربازی در اُساکا رفت و آنقدر در کار تیراندازی و شمشیر بازی مهارت داشت که به او پیشوای سربازها میگفتند. از استان اُساکا به استان واکایاما رفت تا در جنگ نی چی رو شرکت کند و مرتب ورزش می‌کرد.

سال ۱۹۰۹ در بیست و شش سالگی با نظر دولت در باره یکی شدن معابد مخالفت کرد و به پیروزی رسید.

سال ۱۹۱۲ در بیست و نه سالگی از طرف دولت به پیشنهاد شد به هُکای دو برود و او با پنجاه و چهار خانوار به هـکـایـدو منطقه مُن بتسو گون شی را تا کی گِن رفتند.

سال ۱۹۱۴ در سی و یک سالگی در روستای کامی یوبِتسو کارهای زیادی انجام داد و او را شی راتاکی اُ نامیدند.

سال ۱۹۱۵ در سی و دو سالـگی در هتلی در اِن گارو بنام هی ساتا با استاد جودو تاکـدا سـوکـاکو آشنـا شـد و بـه ورزش جـودو پرداخت.

سال ۱۹۱۷ در سی و چهـار سالـگی در روستـای کـامـی یـوبتسـو آتش سوزی بزرگی اتفاق افتاد که او و همراهانش آنرا مهـار کردند.

سال ۱۹۱۸ در سی و پنج سـالـگی یکـی از مقامـات بالای ارتش مُنبِتسو گون در روستای کامی بِتسو شد.

سال ۱۹۱۹ در سی و شـش سالـگی در زمان مرگ پدر مریهه به شهر خود برگشت و در بین راه به کیوتو آیابه رفت و با کسی که حاجت میداد بنام دِگـوچـی اُنـی زابـورُ آشنا شـد

سال ۱۹۲۰ در سی و هفـت سالـگی پس از مرگ پدرش همراه با خانواده اش به کیـوتو آیابه رفت تا در آنجا زنـدگی کند. در آنجـا به ورزش پـرداخت و باشگـاهی بنـام کـلاس وشیبـا را دایـر نمـود.

سال ۱۹۲۲ در سی و نـه سالـگی نـام آی کـی را برای ورزش خـود برگـزید و به دیگـران ابـلاغ کـرد.

سال ۱۹۲۴ در چهـل و یک سالـگی همراه با دِگـوچی انی زابـورو به مغولستان رفت که خیلی سختی کشید.

سال ۱۹۲۵ در چهـل و دو سالـگی به همه گفت که راه آی کی را با جدیت دنبال کنند و در پائیز همان سال بـه دعوت دریـادار تاکِ شیتـا رئیس نیروی دریائی به توکیو رفت تا در آیاماگُشو به تـدریـس آیکیدو بپردازد.

سال ۱۹۲۷ در چهل و چهـار سالـگی همراه خانواده خود به توکیو رفت و خانه‌ای اجاره کرد و همچنین مکـانی اجاره کرد و در آنجا به تمرین پرداخت.

سال ۱۹۲۹ در چهل و شـش سالـگی، معلم ورزش دریا نوردان شد.

سال ۱۹۳۰ در چهل و هفـت سالـگی برای دایـر کردن کـلاسی به مِجی رُشی مُراچی آیی نقـل مـکان کرد و کلاسی دایر کرد که اجـاره‌ای بود در این کلاس کانُ جیگُـرو که خود از جـودو کاران برجستـه بود شـرکـت کرد و فنـون مُـریـهـه را از نـزدیک مشاهـده نمـود.

سال ۱۹۳۱ در چهل و هشت سالـگی در شیـن جـوکـو واکـامـاتسـوچو کلاسی دایر کرد که نامش را کُبوکان قـرارداد و در آنـجا شـاگـردان زیـادی بـدور او جمـع شـدنـد.

سال ۱۹۴۵ در پنجاه و هفـت سالـگی از دولـت بورسیـه می‌گرفت و مجلس، مکانی بنام زایـدان هُجین کُبوکای را دایر کرد و آی کـی بـوجوتسو را ورزش آی کی نامیـد و در استـان ایبـاراکی محله ایواما کلاسی در بیرون از خانه خـود دایـر کـرد.

سال ۱۹۴۲ در پنجاه و نـه سالـگی ورزش آی کی را آیـکیـدو نامید.

سال ۱۹۴۳ در شصـت سالـگی در استـان ایـبـاراکی محله ایـوامـا معبد آیـکیـدو را سـاخـت.

سال ۱۹۵۲ در شصـت و نـه سالـگی به شهرهای مختلف سفـر کرد و آیکیـدو را گستـرش داد.

سال ۱۹۶۰ در هفتاد و هفـت سالـگی در تلویزیون ژاپن گـواهینـامه شی جو هُشو را در روز بونکا گرفت.

سال ۱۹۶۴ در هشتـاد و یک سالگی (تابستان این سال) از طرف امپـراتـور ژاپن بخاطر آیکیدو، مـدال افتـخار دریافت نمـود.

سال ۱۹۶۶ در هشتـاد و سـه سالـگی از کشـور بـرزیـل از کلیـسـای کاتولیک آپُستُ لیکا اُرتو دُشیا از طرف بالاترین مقام کلیسا بهترین لقب کاتولیک (آپست لیکا اُرتودشیا هـاکشـاکـو) برای او ارسال شد.

سال ۱۹۶۹ در هشتـاد و شـش سالـگی بخاطر کار بزرگی که انجام داده بود (ابداع ورزش آیکیدو) از استاندار واکـایـامـا مـدرک تـانـابـه شیـمییُ شیمین را دریافت کرد و از محله ایواما، ایواماچو مییُ چُمین را گرفت و در بامداد یکی از روزهای سال ۱۹۶۹ ساعت ۵ صبح بـدرود حیـات گفت. روز قبـل از فـوت مـدرکی بنام سیگُ ای کونسان تُ زویی هُـشُ را دریـافـت کـرد.

[امیر عباس انصاری]

چرا آی کی دو؟

از آنجایی که آیکدو یک هنر رزمی است نه یک روش برای زد و خورد پس شما دعوت به یک هنرشدید , و در هنر هیچ گونه محدودیتی وجود ندارد, همانطور که بسیار دیدیم افراد متعددی در سنین مختلف دارای هنرهای زیادی هستند.

و یادگیری هنر یک موهبت است. و هنر به هر شکلی زیباست ولی تعریف آن گوناگون است.
و هنر یکی از راههای ارضای روح و شناخت انسان است, و از طریق شناخت انسان است که به شناخت خدا میتوان دست پیدا کرد.
پس چه خوب است که میان این همه راه , اطلاعاتی هرچند کم از این هنر داشته باشیم.
خصوصیت بارز این ورزش معنای واقعی هنر است که در آن موج میزند.
نقطه بارزی که آن را مخصوصاَ با رشته های رزمی دیگر متمایز میکند حس انسان دوستی و احترام (به هم نوع , طبیعت , قانون , عقاید , ... ) و سلامتی میباشد.
در بسیاری از ورزشها آسیب های زیادی وارد میشود ولی در این رشته به دلیل پیش فرض صحیحی که در آن میباشد و" به دلیل اینکه براستی ورزش برای سلامتی است",
نه تنها آسیب دیدگی پیدا نخواهید کرد بلکه از بدنی سالم بهرمند خواهید شد , چرا که به مفاصل خود شناخت کافی پیدا خواهید کرد .
و اگر شما بدنی سالم داشته باشید و از ارزش و قدرت آن آگاه باشید, ضمن اینکه آمادگی جسمانی خواهید داشت, طعم خوش زندگی را در طول مدت زندگی بواقع حس خواهید کرد.

آی کی دو نه تنها یک هنر رزمی است, بلکه یک ورزش روحی نیز میباشد, و این دو مکمل یکدیگر هستند, چون تکنیک های این رشته از روی فکر برخاسته, بنابراین برای استفاده مدام باید از فکر استفاده کرد, در مجموع یک تمرین کامل فکری است , و ذهن شما را همیشه آماده نگاه میدارد, و کاری که از روی فکر باشد کمتر اشتباه میکند.
پس با استفاده از آیکیدو هم فکر سالم و هم بدن سالم خواهید داشت.
همانطور که گفته شد این رشته هیچ محدودیت سنی و جنسی وجود ندارد , ولی چه بهتر مانند هر کاری که از کودکی شکل میگرد, پایه قوی دارد, در این مورد نیز از کودکی پرورش یابد, چرا که به این وسیله هیجان کودکان به بهترین شکل در مسیر سالم و سازنده قرار میگیرد,ضمن اینکه با مسائلی همچون احترام آشنا میشوند و از اعتماد به نفسی که این رشته به آنها هدیه میدهد بهرمند میگردند.


در عین حال این رشته به افراد میان سال هم توصیه میشود, زیرا ضمن اینکه ورزش مخصوصاَ در این سن واجب است , به دلیل وجود چربی خون,کلسترول و ... و مشکلات زندگی که همواره در این سنین میان سالی دست به گیریبان افراد میشود , موجبات سلامت جسم و روان آنها را فراهم میسازد.


بنابراین یک ورزشی که هم در آن حرکات هوازی باشد ,و هم از مشکلات روانی بکاهد و احتیاجی به وسائل خاص نداشته باشد, و فکر ما را ضمن اینکه آرام میکند , تقویت نیز مینماید,توصیه میشود.

ولی چون شروع یک ورزش سنگین برای بسیاری سخت است, نرمی وآرامشی که این رشته دارد , خود به خود نیاز شما را جواب خواهد داد.

و نکته جالب دیگر اینکه هیچ حرکتی در این ورزش بی منظور و بی دلیل نیست ,و شما برای هر سئوالی که برایتان پیش میاید, جواب منطقی دریافت خواهید کرد. از پوشش و لباس گرفته تا حرکات بدیع این ورزش هریک دلیل و منظور خاص دارد.



نویسنده: ارشا اقدسی

[امیر عباس انصاری]

[امیر عباس انصاری]

[امیر عباس انصاری]

خوب به عنوان یک بیننده فیلمهای رزمی و علاقه مند به هنرهای رزمی خصوصا مدلهای ژاپنیش یه دو خط هم بنویسیم:D

معروفترین شخصی که در سبک آیکیدو فعال است و با فعالیتهای خود این رشته را به جهانیان معرفی نمود استاد موریهه اوشیبا بنیانگذارش نبود بلکه هنرپیشه دو رگه امریکایی بوده و هست با نام استیون سیگال
در فیلمهای او از جوانی تا کنون که سن بالایی پیدا کرده هنر رزمی آیکیدو به خوبی و با درخشش خاصی به نمایش گذاشته می شود.
این هنر با نمایشهایی از قبیل ایراد ضربات و جابجایی بدن و پاها وحرکات و قفل مفاصل و پیچش ها و چرخشهای مفاصل خود و حریف در درگیری ها و استفاده از وسایلی غیر معمول به عنوان سلاح (مثلا پیچ گوشتی یا کارد نان بری یا...) و خلق تکنیک بالا در صحنه از این مرد تنومند با آن هیکل واقعا گنده یک شاهکار است.
او به نرمی و چالاکی و فرزی و تندی و شتاب منحصر به فردی در مقابل دوربین و چشمان تماشاچیان فنون داغ و تند و گیرا و گیج کننده اش را یکی پس از دیگری به اجرا می گذارد و در کل پس از گذشت فقط ده ثانیه از قسمت اکشن و داغ فیلم شما در حدود بیست تا چهل تکنیک از او می بینید که حقیقتا ویران کننده است و اگر عمدی و حقیقی وارد شود می تواند مرگ یک انسان را رقم بزند.

اگر بپذیریم که بروس لی استاد مسلم سبک رزمی ضربات محکم و کوتاه برد و مستقیم و افقی و خرد کننده بوده
و جکی چان استاد مسلم به پرواز درآوردن و استفاده کاربردی به عنوان دفاع یا سلاح از هر شی موجود در کادر و فریم دوربین برعلیه فرد مقابل و ضمنا استاد مسلم نرمی و فرزی و بی حالتی و شل و ول جنگیدن محکم و سست توام میباشد
و جت لی را هم در کنار اینان دارای سبکی تلفیقی از رزمی هنگ کنگ و رزمی چین به همراه رزمی هالیوود و استیل بازیگری و ریتم حرکت جنوبی چین خاص خودش بدانیم
بی شک استیون سیگال نیز استاد مسلم معرفی آیکیدو در فیلمهایش به جهانیان است

صحنه هایی از استیون سیگال و آیکیدو

[امیر عباس انصاری]

ادمین نظرت چیه؟
یه بخش سینمای رزمی بزنیم یا تو همین تالار ورزش بریم سراغ بازگران فیلمهای رزمی و معرفی تخصصی آنها؟؟

[دانه کولانه]

به اندازه کافی مطلب و وقت داری ؟ اگه آره خودمم کمک میکنم حتی در اگر در حد لینک دادن بهت باشه
یه سری بزن ببینم چطوریه چقدره بعد بخششم میزنیم
شاید نشد ما همه تاپیکاتو ببینیم پیشنهاداتو در جای مناسب مطرح کن