فهرست تمام برندگان نوبل***

[Nur3]

فهرست سازمان‌ها و موسسات دریافت کننده جایزه نوبل

بین سال‌های ۱۹۰۱ تا ۲۰۰۸ جوایز نوبل و جایزه علوم اقتصادی ۵۳۱ بار اعطا شده و سال‌های بسیار کمی از جمله در زمان جنگ‌های جهانی اول و دوم بوده که اعطای جایزه متوقف شده است.

نکته جالب توجه این که در بین برگزیدگان نوبل تنها نام ۳۸ زن به چشم می‌خورد که اولین آنها ماری کوری است که در سال ۱۹۰۳ نوبل فیزیک و در سال ۱۹۱۱ جایزه نوبل شیمی را دریافت کرد. آخرین آنها هم الیزابت بلک برن و کارول گریدر از آمریکا هستند که مشترکا با جک سزوزتک جایزه نوبل پزشکی امسال را دریافت کردند.

* فهرست زنان برنده جایزه نوبل

مسن‌ترین برنده جایزه نوبل هم لئونید هارویکز، استاد فقید دانشگاه مینوسیتای آمریکاست است که در ۹۰ سالگی جایزه نوبل اقتصاد ۲۰۰۷ را دریافت کرد و سال گذشته درگذشت؛ در مقابل، جوانترین برگزیده جایزه نوبل نیز «لاورنس براگ» (Lawrence Bragg) است که در ۲۵ سالگی به همراه پدرش جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۱۵ را دریافت کرد.

شاید خالی از لطف نباشد که بدانیم مسن‌ترین برنده جایزه نوبل در حال حیات هم ریتا لوی مونتالسینی، برنده نوبل پزشکی سال ۱۹۸۶ است که ۲۲ آوریل امسال ۱۰۰ سالگی خود را جشن گرفت.

جایزه نوبل امروزه صرف نظر از ارزش نقدی آن به عنوان یکی از بزرگترین و افتخار آمیزترین جوایز جهانی مطرح است با این حال دو نفر از برگزیدگان جایزه نوبل از دریافت این جایزه خودداری کرده‌اند.

یکی از آنها «ژان پل سارتر» است که در سال ۱۹۶۴ از دریافت جایزه نوبل ادبیات خودداری کرد. وی اصولا از دریافت چنین عناوین رسمی امتناع داشت.

Le Duc Tho نیز که در سال ۱۹۷۳ به همراه «هنری کسینجر» به دلیل تلاش برای برقراری صلح برنده جایزه ویتنام نوبل صلح شد، از دریافت این جایزه خودداری کرد.

این دو نفر به دلیل نقشی که در مذاکره برای برقراری صلح در ویتنام داشتند به عنوان برنده جایزه صلح نوبل معرفی شدند که Le Duc Tho گفت به دلیل وضعیت خاص ویتنام در شرایطی نیست که بتواند این جایزه را بپذیرد.
علاوه بر دو نفری که به خواست خود از پذیرفتن جایزه نوبل سرباز زدند چهار برنده نگون بخت جایزه نوبل هم با فشار دولت‌های خود ناچار به رد این جایزه شدند.

«ریچارد کوهن»، «آدولف باتنانت» و «گرهارد دومگ» سه برنده آلمانی جایزه نوبل بودند که از سوی هیلتر از دریافت جوایز خود منع شدند؛ البته هر سه آنها بعدها دیپلم و مدال نوبل را دریافت کردند که ارزش آنها به هر حال به اندازه جایزه نوبل نیست.

«بوریس پاسترناک» برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۱۹۵۸ هم ابتدا جایزه را پذیرفت اما با فشار دولتمردان شوروی از دریافت آن خودداری کرد.

در مقابل شش نفری که جایزه نوبل خود را دریافت نکردند شش برنده نوبل بیش از یک جایزه دریافت کرده‌اند.

کمیته جهانی صلیب سرخ سه بار در سال‌های ۱۹۱۷، ۱۹۴۴ و ۱۹۶۳ به عنوان برنده جایزه صلح نوبل معرفی شد. البته پیش از آن، بنیانگذار صلیب سرخ جهانی ـ هنری دونانت ـ هم در سال ۱۹۰۱ جایزه صلح نوبل را دریافت کرده بود .
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل هم در سال‌های ۱۹۵۴ و ۱۹۸۱ دوبار برنده جایزه صلح نوبل شد.

«جی باردین» فیزیکدان برجسته در سال‌های ۱۹۵۶ و ۱۹۷۲ دوبار برنده جایزه نوبل فیزیک شد و «اف. سنگر» نیز دوبار در سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۸۰ موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.

«ماری کوری» دانشمند برجسته هم یک بار در سال ۱۹۰۳ در رشته فیزیک و بار دیگر در سال ۱۹۱۱ در رشته شیمی جایزه نوبل را دریافت کرد. البته «لوییس پائولینگ» تنها فردی است که تاکنون در دو زمینه کاملا متفاوت برنده جایزه نوبل شناخته شده است.

وی در سال ۱۹۵۴ جایزه نوبل شیمی و در ۱۹۶۲ جایزه نوبل صلح را دریافت کرد.
نکته دیگری که شاید درباره برندگان جایزه نوبل خالی از لطف نباشد، برندگان خانوادگی این جایزه است که نمونه شاخص این خانواده‌ها کوری‌ها هستند؛ علاوه بر «ماری کوری» که دوبار برنده جایزه نوبل شد، همسرش ـ پیرکوری‌ ـ، دختر آنها «ایرن» و دامادشان «فردریک بولیوت» هم موفق به دریافت این جایزه شدند.

آلوا و گونار «میردال» و گرتن و کارل « کری» دو زوج دیگری بودند که هر دو همسر برنده جایزه نوبل شده‌اند.

ویلیام و لورنس «برگ»، Niels و Aage.n «بوهر»، هانس و چیپین اولف «ون ایولر»، مان و کی. ام «سیگباهن»، آرتور و راجر دی «کورنبرگ» و جی.جی و جرج پگت «تامسون» نیز شش پدر و پسری هستند که تاکنون موفق به دریافت جایزه نوبل شده‌اند.

علاوه بر آنها جین و نیکولاس «تینبرگن» هم تنها برادران برنده جایزه نوبل هستند.

آلفرد نوبل در ۲۲ نوامبر ۱۸۹۵ آخرین وصیت خود را که اختصاص اموال و ماترک خود به اعطای جموعه جوایزی در رشته‌های شیمی، فیزیک، فیزیولوژی یا پزشکی و صلح بود را مطرح کرد.

در سال ۱۹۶۸ بانک مرکزی سوئد(Sveriges Riksbank) «جایزه Sveriges Riksbank در علوم اقتصادی» را به یادبود آلفرد نوبل پایه‌گذاری کرد. با توجه به آغاز اعطای جوایز نوبل از سال ۱۹۰۱ بیش از یک قرن از اعطای جوایز نوبل می‌گذرد حدود ۸۲۰ فرد یا موسسه موفق به دریافت آن شده‌اند.

* برندگان جایزه نوبل پزشکی طی سالهای مختلف :

جایزه نوبل پزشکی به وصیت آلفرد نوبل دانشمند شهیر سوئدی از سال ۱۹۰۱ به دانشمندان بزرگ دنیای پزشکی اعطا شده است. گروه فناوریهای نوین خبرگزاری مهر در گزارشی ویژه به بررسی تمامی دوره های نوبل پزشکی پرداخته است.

جایزه نوبل برای پزشکی یا فیزیولوژی در وصیت نامه آلفرد نوبل در سال ۱۸۹۵ مطرح شد و نخستین بار در سال ۱۹۰۱ اولین جایزه آن اعطا شد. این جایزه را برخلاف سایر جوایز نوبل که از سوی آکادمی علوم سلطنتی سوئد اعطا می شود، موسسه کارولینسکا اعطا می کند.

برندگان این جایزه مهم پزشکی از سال ۱۹۰۱ تا ۲۰۰۹ به شرح زیر است:

۱۹۰۱ – امیل آدولف فن برینگ (Emil Adolf von Behring) از آلمان

۱۹۰۲- رونالد راس (Ronald Ross) از انگلیس

۱۹۰۳- نیلز رایبرگ فینسن (Niels Ryberg Finsen) از دانمارک

۱۹۰۴- ایوان پترویچ پافولف (Ivan Petrovich Pavlov) از روسیه

۱۹۰۵- رابرت کخ (Robert Koch) از آلمان به پاس کشفیات مهمی که درباره بیماری سل کرد.

۱۹۰۶- کامیلیو گولجی (Camillo Golgi) از ایتالیا و “سانتیاگو رامون کایال (Santiago Ramón Cajal) از اسپانیا

۱۹۰۷- چارلز لوئیس (Charles Louis) و آلفونس لاوران (Alphonse Laveran) از فرانسه

۱۹۰۸- ایلیا ایلیس مسنیکوف (Ilija Ilic) از روسیه و پل ارلیش (Paul Ehrlich) از آلمان

۱۹۰۹- امیل تئودور کوچر (Emil Theodor Kocher) از سوئیس

۱۹۱۰- آلبرش کوسل (Albrecht Kossel) از آلمان

۱۹۱۱- آلوار گولستراند (Allvar Gullstrand) از سوئد

۱۹۱۲- الکسی کاره (Alexis Carrel) از فرانسه

۱۹۱۳- شارل رابرت ریشه (Charles Robert Richet) از فرانسه

۱۹۱۴- رابرت بارانی (Robert Bárány) از اتریش

۱۹۱۵ تا ۱۹۱۸ در طول جنگ جهانی اول این جایزه اعطا نشد

۱۹۱۹- ژول بورده (Jules Bordet) از بلژیک برای کشف دستگاه ایمنی

۱۹۲۰- شاک آگوست استینبرگ کروا (Schack August Steenberg Krogh) از دانمارک

۱۹۲۱- جایزه اعطا نشد.

۱۹۲۲- دو جایزه مستقل اعطا شد اولی به آرچیبالد ویویان هیل (Archibald Vivian Hill) از انگلیس و دومی به اوتو فریتزمیرهوف (Otto Fritz Meyerhof) از آلمان

۱۹۲۳- فردریک گرانت بنتینگ (Frederick Grant Banting) از کانادا و جان جیمز ریچارد مکلید (John James Richard Macleod) از انگلیس برای کشف انسولین

۱۹۲۴- ویلیم آینتروفن (Willem Einthoven) از هلند برای کشف مکانیزم الکتروکاردیوگرام

۱۹۲۵- جایزه اعطا نشد.

۱۹۲۶- یوهانس آندریاش گریب فیبیگر (Johannes Andreas Grib Fibiger) از دانمارک

۱۹۲۷- ژولیوس واگنر ژارگ (Julius Wagner-Jauregg) از اتریش

۱۹۲۸- شارل ژول هنری نیکوله (Charles Jules Henri Nicolle) از فرانسه برای تحقیقاتی که درباره حصبه انجام داد.

۱۹۲۹- در این سال دو جایزه مجزا اعطا شد اولی به کریستین آیئیکمن (Christiaan Eijkman) از هلند و دومی به فردریک گاولند هاپکینز (Frederick Gowland Hopkins) از انگلیس

۱۹۳۰- کارل لند اشتاینر (Karl Landsteiner) از اتریش برای کشف گروههای خونی

۱۹۳۱- اوتو هانریش واربورگ (Otto Heinrich Warburg) از آلمان

۱۹۳۲- چارلز اسکات شرینگتون (Charles Scott Sherrington) و ادگار داگلاس آدرین (Edgar Douglas Adrian) از انگلیس برای کشف عملکردهای نورونها

۱۹۳۳- توماس هانت مورگان (Thomas Hunt Morgan) از آمریکا برای کشف نقش کروموزمها در وراثت

۱۹۳۴- جورج هایت وایپل (George Hoyt Whipple) ، جورج ریچاردز مینوت (George Richards Minot) و ویلیام پری (William Parry Murphy) از آمریکا

۱۹۳۵- هانس اشپمن (Hans Spemann) از آلمان برای کشف در اثر سازمان دهنده در توسعه جنینی

۱۹۳۶- هنری هالت دایل (Henry Hallett Dale) از انگلیس و اوتو لئووی (Otto Loewi) از اتریش برای کشف ارسال شیمیایی پالسهای عصبی

۱۹۳۷- آلبرت اشزنت گیورگی فن ناگیرپاپولت (Albert Szent-Györgyi von Nagyrapolt) از مجارستان

۱۹۳۸- کورنلی ژین فرانسیس هیمن (Corneille Jean François Heymans) از بلژیک

۱۹۳۹- گرهارد دومگک (Gerhard Domagk) از آلمان

از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۲ به دلیل جنگ جهانی دوم این جایزه اعطا نشد.

۱۹۴۳- در این دوره دو جایزه مجزا اعطا شد. اولی به هنریک کارل پیتر دام (Henrik Carl Peter Dam) از دانمارک برای کشف ویتامین K و دومی به ادوارد آدلبرت دویزی (Edward Adelbert Doisy) از آمریکا برای کشف فرمول شیمیایی ویتامین K

1944- جوزف ارلانگر (Joseph Erlanger) و هربرت اسپسر گاسر (Herbert Spencer Gasser) از آمریکا

۱۹۴۵- الکساندر فلمینگ (Alexander Fleming) و ارنست بوریس چین (Ernst Boris Chain) از انگلیس و هوآرد والتر فلوری (Howard Walter Florey) از آلمان برای کشف بسیار مهم پینیسیلین و اثرات درمانی آن در بسیاری از بیماریهای مسری و عفونی

۱۹۴۶- هرمن جوزف مولر (Hermann Joseph Muller) از آمریکا

۱۹۴۷- در این دوره این جایزه به صورت مجزا به دو گروه اعطا شد اولی به کارل فردیناند کوری (Carl Ferdinand Cor) و گرتی ترزا کوری (Gerty Theresa Cori) از چکوسلواکی و ناتا رادنیتس (nata Radnitz ) از آمریکا برای کشف مکانزیمهای تبدیل کیلگوژن و دومی به برناردو آلبرتور هاسوی (Bernardo Alberto Houssay) از آرژانتین برای کشف نقش لب پیشین هیپوفیز در متابولیسم قندها

۱۹۴۸- پل هرمن مولر (Paul Hermann Müller) از سوئیس

۱۹۴۹- این جایزه به صورت مجزا به دو نفر اعطا شد اولی به والتر رودلف هس (Walter Rudolf Hess) از سوئیس و دومی به آنتونیو کائتانو دو آبردو فریر اگاس مونیز (Antonio Caetano De Abreu Freire Egas Moniz) از پرتغال

۱۹۵۰- ادوارد کالوین کندال (Edward Calvin Kendall) از آمریکا/ سوئیس، تادیوتس رایشتین (Tadeusz Reichstein) از لهستان و فیلیپ شووالتر هنچ (Philip Showalter Hench) از آمریکا

۱۹۵۱- ماکس تیلر (Max Theiler) از آفریقای جنوبی برای کشف تب زرد و روش درمان آن

۱۹۵۲- سلمن آبراهام (Selman Abraham) از آمریکا

۱۹۵۳- در این دوره جایزه به صورت مستقل به دو نفر اعطا شد. اولی به هانس آدولف کربس (Hans Adolf Krebs) از آلمان غربی و دومی به فریتس آلبرت لیپمن (Fritz Albert Lipmann) از آمریکا

۱۹۵۴- جان فرانکلین ایندرس (John Franklin Enders) ، توماس هانکل (Thomas Huckle Weller) و فردریک چپمن رابینز(Frederick Chapman Robbins) از آمریکا

۱۹۵۵- اکسل هوکو تئودور (Axel Hugo Theodor Theorell) از سوئد

۱۹۵۶- آندره فردریک کورناند (André Frédéric Cournand) از آمریکا/ فرانسه، ورنر فورسمن (Werner Forssmann) از آلمان غربی و دیکینسون ریچاردز (Dickinson W. Richards) از آمریکا

۱۹۵۷- دانیل بووه (Daniel Bovet) از ایتالیا/ سوئیس

۱۹۵۸- جورج ولز بیدل (George Wells Beadle) و ادوارد لاری تاتوم (Edward Lawrie Tatum) از آمریکا

۱۹۵۹- سورو اوچا (Severo Ochoa) از آمریکا / اسپانیا و آرتور کورنبرگ (Arthur Kornberg) از آمریکا

۱۹۶۰- فرانک مکفارلان برنت(Frank Macfarlane Burnet) از استرالیا، پیتر برایان مداور (Peter Brian Medawar ) از انگلیس

۱۹۶۱- گورک فن بکیسی (Georg von Békésy) از آمریکا- مجارستان
۱۹۶۲- فرانسیس هری کمپتنون کریک (Fr
ancis Harry Compton Crick) از انگلیس ، جیمز دوی واتسون (James Dewey Watson) از آمریکا و مائوریس هیو فردریک ویلکینز (Maurice Hugh Frederick Wilkins) از انگلیس/ نیوزلند

۱۹۶۳- جان کارو اکلز (John Carew Eccles) از استرلیا، الن لیود هاجکین (Alan Lloyd Hodgkin) از انگلیس و اندرو فیلینگ هاکسلی (Andrew Fielding Huxley) از انگلیس

۱۹۶۴- کونراد بلاچ (Konrad Bloch) از آمریکا/ آلمان غربی و فئودور لینن (Feodor Lynen ) از آلمان غربی برای کشف مکانیزم تنظیم متابولیسم کلسترول و اسیدهای چرب

۱۹۶۵- فرانسیس یاکوب (François Jacob)، آندره لوف (André Lwoff) و ژاکوئه مونو (Jacques Monod) از فرانسه برای کشف کنترل ژنتیک سنتزهای آنزیمها و ویروسها

۱۹۶۶- فرانسیس پیتون رویس (Francis Peyton Rous) برای کشف ویروسهای توموری و چارلز بی. هایگینز (Charles B. Huggins) از آمریکا

۱۹۶۷- راگنار گرانیت از سوئد، هالدان کفر هارتلین از فنلاند و جورج والد از آمریکا

۱۹۶۸- رابرت هالی هار گابیند کورانا از آمریکا/ هند و مارشال نیرنبرگ از آمریکا
۱۹۶۹- ماکس دلبروک هرشی ز آمریکا/ آلمان غربی و سالوادو لوریا از ایتالیا برای کشف مکانیزم تکثیر و ساختار ژنتیکی ویروسها

۱۹۷۰- برنارد کاتس از انگلیس، اولف فن ائولر از سوئد و ژولیوس اکسلرود از آمریکا

۱۹۷۱- ایرل ویلبور ساترلند از آمریکا برای کشف عملکرد هورمونها

۱۹۷۲- جرالد ام. ادلمن از آمریکا و رادنی رابرت پورتر از انگلیس برای کشف ساختار شیمیایی پادتنها

۱۹۷۳- کارل فن فریش از آلمان غربی/ اتریش، نیکلاس تینبرگن از انگلیس/ هلند

۱۹۷۴- آلبرت کلاد از بلژیک، کریستین دو کو از بلژیک و جورج ای. پالاد از آمریکا/
رومانی برای کشف سازان ساختاری و عملکردی سلول

۱۹۷۵- دیوید بالتیمور از آمریکا، رناتو دولبکو از ایتالیا و هوارد مارتین تمین از آمریکا
۱۹۷۶- بارچ بلومبرگ و دی. کارلتون گایداسک از آمریکا

۱۹۷۷- راجر گویلمین از آمریکا/ فرانسه و اندرو ویکتور شالی از آمریکا/ لهستان

۱۹۷۸- وارنر اربر از سوئیس، دانیل ناتانس از آمریکا و هامیلیتون او. اسمیت از آمریکا

۱۹۷۹- آلن ام. کورماک از آمریکا/ آفریقای جنوبی، کادفری ان هاسفید از انگلیس

۱۹۸۰- باری بناسراف از آمریکا/ ونزوئلا، ژین داسه از فرانسه و جورج دی. اسنل از آمریکا

۱۹۸۱- راجر اسپری از آمریکا برای کشف عملکرد تخصصی نیمکره های مغزی

۱۹۸۱- دیوید اچ. هابل از آمریکا/ کانادا و تورستن ان ویسل از سوئد

۱۹۸۲- سون برگ استورم از سوئد

۱۹۸۳- باربارا مک کلینتاک از آمریکا برای کشف عناصر ژنتیکی متحرک
۱۹۸۴- نیلز کاج یرن گئورگز از دانمارک و کوهلر سزار ملیستین از آلمان غربی/ آرژانتین
۱۹۸۵- مایکل اس. براون و جوزف ال. گولداستین از آمریکا

۱۹۸۶- استنلی کوهن از آمریکا و ریتا لوی مونتالچینی از ایتالیا برای کشف و شناسایی فاکتورهای رشد سلولی

۱۹۸۷- سوسومو تونگاوا از ژاپن برای کشف مکانزیم ژنتیکی بر پایه تنوع پادتنی

۱۹۸۸- جیمز بلاک از انگلیس، گرترود الیون و جورج اچ. هیچینگز از آمریکا

۱۹۸۹- جی. مایکل بیشاپ، هارولد ای. وارموس از آمریکا

۱۹۹۰- جوزف ای. موری و ای. دانال توماس از آمریکا

۱۹۹۱- اروین نهر و برت ساکمن از آلمان برای کشف عملکرد کانالهای یونی منفرد سلولی

۱۹۹۲- ادموند اچ. فیشر، ادوین جی. کربس از آمریکا

۱۹۹۳- ریچارد جی. رابرتس از انگلیس، فیلیپس شارپ از آمریکا

۱۹۹۴- آلفرد جی. گیلمن و مارتین رادبل از آمریکا برای کشف پروتئین G در ترجمه سیگنال سلولی

۱۹۹۵- ادوارد یس. لویس از آمریکا، کریستین نوسلین فولهارد از آمریکا، اریک اف. ویشاس از آمریکا

۱۹۹۶- پیتر سی. داهرتی از استرالیا، رولف ام. زینکرناگل از سوئد

۱۹۹۷- استنلی بی. پروسنر از آمریکا

۱۹۹۸- رابرت اف. فورچکات و لوئیس جی. اگنارو فرید موراد از آمریکا برای کشف برای اکسید نیترید به عنوان مولکول سیگنال در دستگاه قلبی عروقی

۱۹۹۹- گونتر بلوبل از آلمان/ آمریکا

۲۰۰۰- آروید کارلسون از سوئد، پل گرینگارد و اریک آر. کاندل از آمریکا/ اتریش

۲۰۰۱- لیلاند اچ. هارول از آمریکا، آر. تیموثی هانت و پل ام. نرس از انگلیس برای کشف فاکتورهای کلیدی تنظیم چرخه سلولی

۲۰۰۲- سیدنی برنر از انگلیس/ آفریقای جنوبی، اچ. رابرت هورویتس از آمریکا و جان ای. سولستون از انگلیس برای کشف تنظیم ژنتیکی توسعه اندامها و درباره مرگ سلولی برنامه ریزی شده

۲۰۰۳- پل سی. لاتربور از آمریکا و پیتر منسفیلد از انگلیس برای کشف رزونانس مغناطیسی

۲۰۰۴- ریچارد اکسل و لیندا بی. باک از آمریکا برای کشف در عرصه گیرنده های بویایی سازمان دستگاه بویایی

۲۰۰۵- باری جی. مارشال و جی. رابین وارن از استرالیا

۲۰۰۶- اندرو زی. فایر و کریگ سی. ملو از آمریکا برای کشف پدیده تداخل RNA و توالی ژنتیکی زنیجره دوتایی RNA

2007- ماریو کاپکی از آمریکا/ ایتالیا، الیور اوانس از انگلیس و الیور اسمیتیز از انگلیس/ آمریکا توسعه فناوری هدف یابی ژن در سلولهای بنیادی جنینی (ES cells) به شهرت رسیده است. این فناوری امروز توسط تمام محققان دنیا برای ایجاد موش های با جهش های ژنتیکی مورد استفاده قرار می گیرد. قدرت این فناوری در حدی است که محققان می توانند با استفاده از آن ژن مورد نظر خود را برای انجام یک عملکرد خاص تغییر دهند.

محققان می توانند به کمک این فناوری مواد DNA ژنوم موش را تغییر دهند و امکان ارزیابی جزئیات عملکرد هر ژن را در مدت توسعه جنینی و یا در مراحل بعدی فراهم کنند.
۲۰۰۸- هارالد زرهاوسن (Harald Zurhausen) محقق و دانشمند مرکز مطالعات سرطان هیدلبرگ آلمان را به دلیل کشف تاثیر ویروس پاپیلوما بر سرطان رحم در انسان به عنوان برنده نوبل پزشکی در سال ۲۰۰۸ میلادی اعلام کردند.

همچنین دو محقق فرانسوی به نامهای فرانسیس بارسینوس (Francoise) و لوک مونتگنیه (Luc Montagnier) از سازمان ویروس شناسی موسسه پاستور در پاریس به دلیل کشف ویروس عامل نقصان در سیستم دفاعی بدن انسان یا HIV که عامل بروز بیماری ایدز شناخته شده است به عنوان برندگان بعدی این جایزه اعلام شدند.