درد و دل هاي شبانه تنهاترین تنها

[ابریشم]

هيچ کس تنهائيم را حس نکرد ، برکه طوفانيم را حس نکرد ،

او که سامان غزل هايم از اوست ، بي سر و سامانيم را حس نکرد . . .

[آريانا]

افسوس! که باز از در تو دور بماندیم
هیهات! که از وصل تو مهجور بماندیم

[آريانا]

به خرابات شدم دوش مرا بار نبود
می‌زدم نعره و فریاد ز من کس نشنود

یا نبد هیچ کس از باده‌فروشان بیدار
یا خود از هیچ کسی هیچ کسم در نگشود

چون که یک نیم ز شب یا کم یا بیش برفت
رندی از غرفه برون کرد سر و رخ بنمود

گفت: خیر است، درین وقت تو دیوانه شدی
نغز پرداختی آخر تو نگویی که چه بود؟

گفتمش: در بگشا، گفت: برو، هرزه مگوی
تا درین وقت ز بهر چو تویی در که گشود؟

این نه مسجد که به هر لحظه درش، بگشایند
تا تو اندر دوی، اندر صف پیش آیی زود

این خرابات مغان است و درو زنده‌دلان
شاهد و شمع و شراب و غزل و رود و سرود

زر و سر را نبود هیچ درین بقعه محل
سودشان جمله زیان است و زیانشان همه سود

[ابریشم]

تا کجای قصه باید ز دلتنگی نوشت ؟

تا به کی بازیچه بودن توی دست سرنوشت

تا به کی با ضربه های درد باید رام شد

یا فقط با گریه های بی قرار آرام شد

بهر دیدار محبت تا به کی در انتظار

خسته از این زندگی با غصه های بی شمار

[ابریشم]

بر درت میآمدم هر شب مرا وا میزدی

گفتمت نا مهربانی دم ز حاشا میزدی

دیدمت یک شب به دریا خیره بودی تا سحر

کاش دریای تو بودم دل به دریا میزدی

[ابریشم]

دفتر بغض مرا باز کنید که دلگیرم
حدیث غم مرا بخوانید که از گریه سرازیرم

[ابریشم]

تو دریا بودی و من قایقی خرد

که هرجا خواست امواجت مرا برد

دلم پارو زن بیچاره ای بود

که در امواج عشقت یک شبی مرد

[ابریشم]

آتش زدی به تار و پودم ای عشق

بر هستی و بر بود و نبودم ای عشق

سر خورده و بی چاره و خوارم کردی

من با تو مگر چه کرده بودم ای عشق؟

[ابریشم]

به لبخندی مرا از غم رها کن

مرا از بی کسی هایم جدا کن

اگر مردن سزای عاشقان است

برای مردنم هر شب دعا کن

[ابریشم]

یاد بادا که دلم مشتاق دیدار تو بود

روز و شب در طلب و هر لحظه بیدار تو بود

دیدگانم را چه دانی که دگر سوئی نیست

به فدایت ، که آن هم گرفتار تو بود