مشاعره با شعر نو

[مستور]

لب آبی
گیوه ها را کندم
و نشستم پاها در آب
من چه سبزم امروز
و چه اندازه تنم هشیار است
نکند اندوهی سر رسد از پس کوه
چه کسی پشت درختان است

[افسون 13]

تنگ غروب است
و دلتنگی
بسان حزن گویای حیاط مدرسه ای تعطیل
روح را
به سوی غربت مجهولی می خواند
و هزاران کلام ناگفته
در هجوم یادها
به یک آه ... بدل می شود
تا شمع گونه
از فراز خویش
فرود آید

[مستور]

در مه تصویرها ، قبرها نفس می کشند
لبخند شاسوسا به خاک می ریزد
و انگشتش
جای گمشده ای را نشان می دهد
کتیبه ای
سنگ نوسان می کند
گل اقاقیا در لالایی مادرم می شکفد
ابدیت در شاخه هاست

سهراب سپهری

[افسون 13]

ترانه یادم نمیاد ، تنها بدون دوست دارم
بدون که با نبودنت ، قدم قدم بد میارم
طلسم خوشبختی من چشمای عاشق تو بود
وقتی که بودی میشد از روزای آفتابی سرود

[مستور]

درها باز
چشم تماشا باز
چشم تماشاتر
و خدا در هر ... آیا بود
خورشید در هر مشت
بام نگاه بالا بود
می بویید گل وا بود ؟
بوییدن بی ما بود
زیبا بود
تنهایی تنها بود
او آنجا بود

[افسون 13]

دلم می خواد بارون بیاد شیشه ی شب رو پاک کنه
دیو سیاه غصه رو تو قطره هاش هلاک کنه

دلم می خواد بارون بیاد ، ناودون رو نو نوار کنه
کلاغ پیر خونه رو چلچله ی بهار کنه

دلم می خواد بارون بیاد تا تو رو همراهش بیاره
دستای نازنینت رو تو دستای من بذاره

[مستور]

هر کلاغی را کاجی خواهم داد
مار را خواهم گفت
چه شکوهی دارد غوک
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت
نور خواهم خورد
دوست خواهم داشت

[افسون 13]

تردید من برگ نگاه
می روی با موج خاموشی کجا ؟
ریشه ام از هوشیاری خورده آب
من کجا فراموشی کجا !!

[مستور]

از پنجره
غروب را به دیوار کودکی تماشا می کنم
بیهوده بود بیهوده بود
این دیوار روی درهای باغ سبز فرو ریخت
زنجیر طلایی بازیها
و دریچه روشن قصه ها
زیر این آوار رفت

سهراب سپهری

[افسون 13]

تو را هنوز اگر همتی به جا مانده ست
سفر کنیم
سفر ، سفر ادامه بودن
ز سینه زنگ کدورت زدودن است
آری
سفر کنیم و نیندیشیم ...