وصف حال خودتان با زبان شعر

[constantine726]

مرا دردي است اندر دل اگر گويم زبان سوزد

اگر پنهان كنم ترسم كه مغز استخوان سوزد

منجم كوكب بخت مرا از برج بيرون كن

كه من كم طالعم ترسم ز آهم آسمان سوزد

[آريانا]

در بحر ناامیدی از خود طمع بریدی زین بحر سر برآری مرجان من گرفته
.................
من دامنش کشیده کای نوح روح دیده از گریه عالمی بین طوفان من گرفته
..............
گوید ز گریه بگذر زان سوی گریه بنگر عشاق روح گشته ریحان من گرفته
............
این جا کسی است پنهان همچون خیال در دل اما فروغ رویش ارکان من گرفته

[sheida.m]

هر چه هستم لطف دادار است و یار

نـعـمـتاسـت و بخشش آنکـردگـار

آنـکهجان جمله عـالم دسـت اوست

شــکــر بـــر درگــاه تــ‌و پــــروردگـــار

[mehraveh]

من در اين گوشه که از دنيا بيرون است اسماني به سرم نيست،
از بهاران خبرم نيست،
انچه مي بينم ديوار است،
اه اين سخت سياه انچنان نزديک است،که نفس چون ميرود از سينه برون،نفسم را برميگرداند!

[فرگل]

دلیل اینكه آرومم امید لمس دستاته
همین لبخند پنهانی كنار لحن گیراته

دلیل اینكه تنهایی همین دستای تنهامه
همین دنیای تاریكم همین تردید چشمامه

شبیه حس پژمردن دچار شك وبی رنگی
من آرومم تو تنهایی حقیقت داره دلتنگی

هنوزم میشه عاشق شد هنوزم حال من خوبه
ببین دنیا پر از رنگه هنوزم عشق محبوبه

تو دلگیری نمیدونی، چه رویایی به من دادی
اگه فكر میكنی سردم برو رد شو تو آزادی

نمیدونی چقدر سخته تو پشت نبض دیواری
نمیدونم تو این روزا چه احساسی به من داری

نه اینكه سرد ومغرورم نه اینكه دور از احساسم
بذاردست دلم رو شه بذار رویا رو بشناسم

تموم شهر خوابیدند من از فكر تو بیدارم
یه روز میفهمی از چشمام چه احساسی به تو دارم

[dear59]

میروم این بار دیگر٫ بودنی در کار نیست
خسته ام دیگر توان گفتن و تکرار نیست
گفته بودم میروم٬اما نکردی باورم....
دیگر اکنون که زمان خواهش و اصرار نیست
گر چه میدانم که دل بر باز گشتم بسته ایی
خوش خیالی های تو مختص این یک بار نیست
دل به یار دیگری بستن اگر چه مشکل است....
میزنم دل را به دریا٬ دل سپردن عار نیست
تا به کی باید غم عشق تباهی را کشید؟

[dear59]

احساس ميكنم
سرشار زندگي شده ام
باز عقل من
ميگويد اين پياله هنوز خالي است

[abadani]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو
گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک
از فروغ تو به خورشید رسد صد پرتو

[آناهیتا الهه آبها]

آه آه از دل من
که ازو نیست بجز خون چگر حاصل من
زانکه هر دم فکند جان مرا در تشویش
چه کنم با دل خویش؟

چه دل مسکینی!
که غمین می شود اندر غم هر غمگینی
هم غم گرگ دهد رنجش و هم غصه ی میش
چه کنم با دل خویش؟

گر در افتم با مار
نیست راضی دل من تا کشد از مار دمار
لیک راضی است که از او بخورم صدها نیش
چه کنم با دل خویش؟
...

[Nur3]

سیب سرخی را به من بخشید و رفت
ساقه سبز مرا او چید و رفت

عاشقیهای مرا باور نکرد
عاقبت بر عشق من خندید و رفت

اشک در چشمان گرمم حلقه زد
بی مروت گریه ام را دید و رفت

چشم از من کند و از من دل برید
حال بیمار مرا فهمید و رفت

با غم هجرش مدارا می کنم