در مورد سک سکه بیشتر بدانيد

[Omid7]

تعریف
س ک س ک ه که فشرده شدن ناگهانی و غیرارادی دیافراگم است. دیافراگم عضله اصلی تنفس است که در زیر ریه‌ها قرار گرفته است. این عمل فشرده شدن، هوا را به سرعت به درون ریه‌ها می‌کشد و دریچه واقع شده در بالای حنجره (glottis) با صدا بسته می‌شود. این بسته شدن سبب ایجاد صدای س ک س ک ه که می‌شود.

س ک س ک ه که به طور ناگهانی آغاز شده و معمولاً تنها چند دقیقه طول می‌کشد. شما ممکن است هر جایی به س ک س ک ه که مبتلا شوید و بین 4 تا 60 بار در دقیقه س ک س ک ه که کنید. س ک س ک ه که معمولاً خود به خود برطرف می‌شود.

س ک س ک ه که یک اثر واکنشی است، به این معنا که شما هیچ کنترلی بر روی آن ندارید. به نظر نمیرسد که س ک س ک ه که هیچ تاثیر سودمندی داشته باشد و بروز آن در بعد از ظهرها شایعتر است.

مردان و زنان به طور مساوی به س ک س ک ه که مبتلا می‌شوند. البته س ک س ک ه که طولانی که بیش از 48 ساعت طول می‌کشد در مردان شایعتر است. س ک س ک ه که مزمن می‌تواند بسیار خسته کننده و ناراحت کننده باشد. این نوع س ک س ک ه که خوردن و آشامیدن را مشکل می‌کند. هرچند این س ک س ک ه که‌ها نادر هستند و گاهی اوقات با یک مشکل زمینه ایجاد می‌شوند.


علل

س ک س ک ه که با فشرده شدن غیرارادی دیافراگم ایجاد می‌شود. علت محرک این حالت ممکن است شناخته نشود اما گاهی اوقات می‌توان علت را کشف کرد، به عنوان مثال:

* کشیده شدن بدن پس از غذا خوردن و نوشیدن سریع مایعات، یا بلع هوا یا نوشیدنی‌های گازدار

* سوء هاضمه معمولاً به واسطه خوردن غذاهای داغ و پر ادویه

* هیجانات احساسی، ناراحتی یا تعجب ناگهانی مانند خندیدن

* تغییر ناگهانی دمای هوا به عنوان مثال گرفتن دوش آب سرد

* خوردن غذاها یا آشامیدنی های خیلی داغ یا سرد

* نوشیدن الکل یا سیگار کشیدن مفرط

س ک س ک ه که در بیشتر افراد مدت زمان کوتاهی طول می‌کشد. سرفه‌های مزمن که بیش از 48 ساعت طول می‌کشند ممکن است بدون هیچ علت مشخصی بروز کنند اما معمولاً همراه با سوزش سردل یا رفلاکس اسید رخ می‌دهند.

در مواقع بسیار نادری علت زمینه س ک س ک ه که می‌تواند ناشی از یک بیماری جدی باشد، مانند:

* تحریک دیافراگم در اثر عفونت، گسترش سرطان به اعضاء دیگر یا فتق هیاتوس (هنگامی که بخشی از شکم به طرف دیافراگم رانده می‌شود)

* تحریک عصب فرنیک (عصب کنترل کننده دیافراگم) در اثر سرطان یا جراحی سینه

* عفونت یا تومور مغزی

* نارسایی شدید کبدی

* فعالیت بیش از حد غده تیروئید

* پنومونی (التهاب ریه ها)

* عفونت های عمومی شدید مانند مالاریا

* بیماری های سیستم اعصاب مرکزی مانند مولتیپل اسکلروزیس (یا ام اس)

* س ک س ک ه که ناشی از مصرف بی هوش کننده‌ها به عنوان مثال در طی جراحی شکمی یا پس از آن

* مشکلات مربوط به متابولیسم بدن مانند هایپرگلایسمی (بالا بودن قند خون)

* عوارض جانبی برخی داروها به عنوان مثال بنزودیازپین‌ها که آرام بخش و خواب آور هستند.


تشخیص

در صورت ابتلا به س ک س ک ه که مزمن (بیش از 48 ساعت) با پزشک مشورت کنید و به او بگویید که چه مدت است و هر چند وقت یک بار است که س ک س ک ه که می‌کنید. پزشک شما را معاینه خواهد کرد و به منظور مشخص کردن علت س ک س ک ه که مزمن ممکن است نمونه‌های خونی و ادراری بگیرد و درخواست انجام CT اسکن و MRI کند.

بسته به علایم شما، پزشک ممکن است الکتروکاردیوگرام یا انجام آزمونهای عملکرد کبدی را لازم بداند.

ممکن است از شما خواسته شود که فلوروسکوپی انجام دهید. این روش یک نوع اشعه X زنده است که تصویر متحرک از دیافراگم فراهم می‌کند در حالی که اشعه X معمول تصویر بی حرکت نشان می‌دهد.


درمان

به طور معمول س ک س ک ه که به هیچ درمان پزشکی نیاز ندارد و خود به خود برطرف می‌شود. البته ممکن است درمانهای خانگی زیر کمک کننده باشند:

* نوشیدن جرعه جرعه آب سرد یا جویدن یخ


* غرغره کردن دهان با آب یا محلول شستشوی دهان

* نفس کشیدن داخل یک کیسه کاغذی (هرگز کیسه را روی سر خود قرار ندهید)

* حبس کردن نفس برای یک مدت کوتاه نفس

* گاز زدن لیمو یا خوردن یک تکه زنجبیل تازه

* بالا کشیدن زانوها به درون سینه

* از کسی بخواهید که شما را غافل گیر کند تا از نظر ذهنی حواستان پرت شود.

برخی افراد از درمان های مکمل مانند هیپنوتیزم و طب سوزنی برای کمک به درمان س ک س ک ه که استفاده می‌کنند، اما در حال حاضر هیچ شواهد قطعی در حمایت از کاربرد آن‌ها وجود ندارد.

درمان پزشکی تنها برای س ک س ک ه که مزمن لازم است. در برخی موارد، علت زمینه تشخیص داده و درمان می‌شود تا از بازگشت س ک س ک ه که پیشگیری شود. در یک بررسی بر روی 72 بیمار مبتلا به س ک س ک ه که مزمن مشخص شد که 55 نفر از آنان مشکل روده فوقانی از قبیل رفلاکس اسید داشتند که پس از درمان آن س ک س ک ه که برطرف شد.

اگر هیچ علت زمینه ای شناسایی نشود، پزشک می‌تواند برایتان دارو تجویز کند. آرام بخش‌ها مانند کلرپرومازین و متوکلوپرامید با شل کردن عضله دیافراگم و اعصاب اطراف آن عمل می‌کنند. داروهای به اصطلاح ضد تشنج‌ها مانند فنی توئین و والی پروئیک اسید نیز می‌توانند به توقف فعالیت غیر ارادی دیافراگم کمک کنند.