دوست تازه چون شراب تازه است

[amir ahmadi]

پسرم خویشتن را فروتنانه بزرگ دار
و قدر خویش را چندان که می ارزی بدان

[amir ahmadi]

ان که در تنگدستی گرامی است در توانگری چه خواهد بود

ان که در توانگری خوار است در تنگدستی چه خواهد بود

[amir ahmadi]

سلام اریانا تو خود شرابی که مست می کند

کدام شراب شراب کهنه را مست می دارد

[آريانا]

نوشته اصلی توسط amir ahmadi

سلام اریانا تو خود شرابی که مست می کند

کدام شراب شراب کهنه را مست می دارد

سلام مخلصم...من سانديسم نيستم

[amir ahmadi]

در زمره دگران خدا زنبور عسل جانداریست خرد

لیک شیرینی انچه پدید می اورد بسیار دلپذیر است

شیرینی اریانا بسیار دلپذیر تر از عسل

[آريانا]

امير جون خيلي لطف داري عزيز........................نميدونم چرا؟؟؟؟؟به هر حال من چاكرتم ..كاشكي دستم بهت ميرسيد .....
از آسمان هفتم تا زمين.... از كعبه تا اينجا ...از هو تا من ..از شراب تا مستي ....از روح خويش تا روح الامين ....راهي نيست ..من اويم و او من ....حجابي است سنگين اين ميان كه جز با مستي كنار نرود...........................حرف حرف حرف .......اين هم حجاب شد برحجابم............سكوت ميكنم با نواي دل انگيزش............................::::::::.......

[amir ahmadi]

اگر درسکوت خیری بود پیامبران سزاوار تر بودند

[آريانا]

نوشته اصلی توسط amir ahmadi

اگر درسکوت خیری بود پیامبران سزاوار تر بودند

نميزاري سكوت كنم.................
موسي به دين خود... عيسي به دين خود....همه به دين خود....
آريانا به دين خود................آنكه شراب خورد جز كج و راستي و آشفته گويي هيچ نگويد.......عقل زائل و تن كاهل
او نه شاعر است و نه ديوانه
اما منم آن شاعر ديوانه

[Afshin_m05]

ماندم به خماري كه شراب تو بجوشد
پس مست شود در خم و از خود بخروشد

آنگه دو سه پيمانه از آن مي كه تو داري
با من به بهايي كه تو داني بفروشد

[مجتب]

من مست و تو دیوانه ، ما را که برد خانه؟/صد بار تو را گفتم ، کم خور دو سه پیمانه
درشهر، یکی کس را، هشـیار نمی بینم/هر یک بتر از دیـگر ، شوریـده و دیــوانه
جـانـا به خـرابات آی ، تا لــذّت جــان بینی/جان را چه خوشی باشد؟ بی صحبت جانانه
ای لـولی بربط زن، تو مست تری یا مـن؟/ای پیش چو تو مسـتی ، افسـون من افسانه
از خانه بـرون رفتم ، مستیــم به پیش آمد/در هر نظرش مضمر ، صد گلشن و کاشانه
گفـتم ز کجایـی تـو؟ تســخر زد و گفتا مـن/نیـمیم زتـرکســتان ، نیـمیم ز فـرغــانه
نمیمیم ز آب و گِل ؛ نیمیم ز جــان و دل/نیـمی زلــب دریــا ، نیـمی هـمه دُر دانه
گفتم که رفیقی کن با من ، که منت خویشم/گفتـا که بـنشناسم ، من خویــش ز بیگانه
من بی سرو دستارم ، در خانه ی خمّارم/یک سینه،سخن دارم زان شرح دهم یا نه؟