یادداشت ویژه:دایی، چشمه ای که طغیان کرد

[Omid7]

آیا علي دايي لباس افشاگري به تن كرده بود، آيا در هنگامه قرارداد 800 ميليوني هم به اينكه كفاشيان در انتخاب او كاره‌اي نبوده فكر مي‌كرد يا نه؟ پاسخ دقيق همان است كه شما هم به آن فكر مي‌كنيد: «يا نه!»

يك سال بعد بركناري جاي زخم هنوز تازه است. زخم كه نه، لابد اين سوختگي حريقي است بر سينه اسطوره... همان كه بعد از عليك صدايش از استوديو 14صدا و سيما همه آسمان اين مرز وسيع را پر كرد.

اين علي دايي بود كه فريادش باندهاي 4 تايي سينماهاي خانگي ساكنان بالاي شهر و پرده گوش شب نخواب‌هاي عشق فوتبال پايين شهر را مي‌لرزاند.

علي دايي. او به محض بازگشت به فوتبال تبديل به شب‌نامه‌اي غول‌آسا عليه فدراسيون فوتبال و مديران آن شده و هر روز بدون استثنا در رساي اخراج خود از تيم ملي گفته است. به همين دليل است كه خبرنگاران در پايان هر تمرين پرسپوليس منتظر مي‌مانند تا چشمه دايي داستاني تازه از دوره يكساله خود در تيم ملي را بجوشاند .

اين چشمه كه پر از آب و جوشان است دوشنبه شب دريايي شد و طغيان كرد؛‌ درست وقتي كه مسئول فني برنامه 90 از رژي دكمه را زد تا صداي دايي از بلندگوهاي استوديو پخش بشود و روي آنتن برود. بي‌گمان سيمي كه صداي او را از خانه‌اش به جام جم مي‌برد هرگز اين حد از كينه را از خود عبور نداده بود.

دايي با صدايي كه لرزه يك دلشكسته و قدرت يك ستاره يكدنده را با خود داشت، نسبتا بي‌ادبانه صحبت كرد و مستقيم‌ترين جملات را عليه فدراسيون به زبان آورد و آشكارا او را دروغگو و هيچكاره ناميد. لفظي كه لبخند را بر لب كفاشيان خشكاند و او را در لحظه پير كرد.

اين یک انتقام دايي‌وار بود؛ قدرتمند‌ترين مرد فوتبال ايران در دهه 80 كه فورماً‌وار نيوي خود را از دست چپ به راست برد و مستقيم به چشمان حريف زد. لحظه‌اي بعد وقتي بلبل‌ها و پرنده‌ها بالاي سر كفاشيان پرواز مي‌كردند، لابد خيلي‌ها خوشحال بودند. چرا كه اين برنامه ـ 90 ـ مدت‌هاست كه شكل يك باشگاه مشت‌زني را به خود گرفته است و نبردهاي تن به تن در سراسر دنيا طرفداران خاص خود را دارند، بخصوص كه دستكش و كلاه محافظي در كار نباشد.

در ميان اين گرد و خاك اما يك سوال بي‌جواب ماند. اينكه آیا علي دايي لباس افشاگري به تن كرده بود، آيا در هنگامه قرارداد 800 ميليوني هم به اينكه كفاشيان در انتخاب او كاره‌اي نبوده فكر مي‌كرد يا نه؟ پاسخ دقيق همان است كه شما هم به آن فكر مي‌كنيد: «يا نه!» بله، اصولا بزرگترين منتقدان آنهايي هستند كه ديگر منافعي در سيستم حاكم ندارند.