پرسپولیس (آخرین اخبار و حواشی باشگاه پرسپولیس و هواداران پرسپولیسی)

[T I N A]

از یوهان کرایف آن ها تا علی پروین ما

مرجع خبری پرسپولیس : علی پروین مدیر فنی استیل آذین شد. خبر، در حد همین چند کلمه است، اما آنها که این سالیان را با خلق و خوی سلطان پرسپولیسی ها زندگی کرده اند، خوب می دانند که ابعاد شگفت انگیز این ماجرا چیست!


در شرایطی امروز علی پروین حکم مدیریت فنی استیل آذین را به اصرار خودش دریافت می کند و حتی دقایقی بعد از جایگاه همین پست با رسانه ها سخن می گوید و وعده قهرمانی می دهد که هنوز زنگ صدای او در گوش بسیاری از هواداران فوتبال خاموش نشده است؛ آنجا که در پایان لیگ سوم و در مقابل دریافت پیشنهاد مدیریت فنی پرسپولیس، این سمت را با «کشک» قیاس گرفت و عنصری جدید را به ادبیات عجیب فوتبال ایران وارد کرد!

وقتی امروز می شنویم او از پس زدن چنین پستی درپرسپولیس، به لابی برای تصاحب آن در تیم نوظهوری مثل استیل آذین رسیده و حتی در این مسیر به نوعی دوست دیرینه اش حشمت مهاجرانی را هم قربانی کرده، بیش از همیشه به حال اسطوره های این فوتبال افسوس می خوریم و در می یابیم که اینجا ظاهرا تاج و تخت سلطنت هم محلی از اعراب ندارند، وقتی پای پول، عکس، خبر، مصاحبه و پست در میان باشد. مبارک است آقای علی سلطان!




شاید قبول کردنش سخت باشد، اما تجربه سایرین نشان می دهد ما ایرانی ها در ساختن و ستودن اسطوره ها، خیلی کم توقع و قانع هستیم. روی سخن مان فقط در مورد پروینی نیست که به وقتش برای پرسپولیس رنج های زیادی کشیده، اما امروز هه اصولش را قربانی می کند تا به زعم خودش در کادر فنی یکی از رقبای این تیم، نقش«کشک» را ایفا کند، بلکه بسیاری دیگر از ستاره ها که یک شبه راه صد ساله رفتند و با چند سال بازی و یک مشت ادا و اطوار و چهار تا گل به اساطیر این مردم تبدیل شدند هم در همین دسته می گنجند؛ دسته ای که مرور حال و احوال شان و ارزیابی چگونه اسطوره شدن شان، سندی است برای زود قانع شدن فوتبالدوستان ایرانی...

شاید خیلی ها امروز ندانند چرا یوهان کرایوف تبدیل به مرد همه کاره بارسلونا شده و کاتالان ها تا سر حد جنون دوستش دارند، اما آنان که داستان فداکاری این ستاره کم نظیر دو، سه دهه گذشته بارسا را می دانند، هنوز هم به احترامش سرا پا می ایستند و کلاه از سر بر می دارند. در مورد کرایوفی سخن می گوییم که در آستانه یکی از مسابقات کلیدی سال مقابل دشمنی دیرینه، مرخصی اجباری بارسلونا را رد کرد تا همسر پا به ماهش را درکاتالونیا تنها بگذارد و در کنار بقیه آبی و اناری ها به جنگ مادرید برود.

او ستاره آن بازی شد و دو گل هم زد تا درپیروزی ارزشمند بارسا در ال کلاسیکو، نقشی ارزشمند داشته باشد، اما ارزشمندتر از این نقش آفرینی فنی، این بود که یوهان لحظات تاریخی تولد فرزندش را از دست داد تا به بارسا کمک کند و حالا یوردی کرایوف- که پدر نام یکی از قدیس های کاتالان را برایش برگزیده- سند ماندگار و فاداری یک خارجی به پیراهنی است که خیلی ها برایش جان می دهند!

ما اما، اینجا آنقدر کم توقعیم که خیلی ها را یک شبه اسطوره می کنیم و تا ابد چشم بر اشتباهات شان می بندیم. سخن اگر از علی پروینی باشد که اتفاقا یک شبه هم بزرگ نشد و استثنائا جزو آن گروهی است که حق این عظمت را داشتند، باز هم خطاها آنقدر زیاد است که توی ذوق می زند. راستی علی آقا، پول نجومی حاصل از قرارداد مهدوی کیا با هامبورگ کجا رفت؟ راستی علی آقا، شما چطور بعد از سه پیروزی پر گل پرسپولیس لیگ سوم، به این نتیجه تاریخی رسیدید که «روزهای بد پرسپولیس هم از راه می رسد» و بلافاصله این تیم افتاد روی دور هبوط؟

راستی علی آقا بوقچی محبوب شما، همان روزها در جایگاه استقلالی های ورزشگاه آزادی چه می کرد و خودتان در اردوی پاسی ها، راینرسوبل را چه کسی به شما قالب کرد و آرش فرزین را شما چطور به اسم مترجم به او انداختید؟

راستی علی آقا چطور همان سال برای داوود فنایی که 90 دقیقه بازی کرد و 4 تا خورد یا محمد- پسر خودتان- بدون بازی کردن آنچنانی قراردادهای 90 میلیونی بستید؟ راستی علی آقا، امروز که استیل تبدیل به اپوزیسیون و دشمن اول پرسپولیس شده، با «کشک» بودن مشکلی نداری؟!

سلطان سابق فوتبال ایران، به همه اصولش پشت پا می زند، دعوای چند ش آور چند سال قبل خودش با هدایتی را از یاد می برد و حتی حرمت سرمربی اش در جام جهانی 78 آرژانتین را نگه نمی دارد تا نشان بدهد این روزها سلطان ها هم کشک می شوند، اما جنازه تعصب، حتی پلک هایش را به هم نمی زند. خداحافظ علی آقا!