رمان زیبای هستی من

[SonBol]

مهران به همراه تنها خواهر و شوهر و بچه اش امده بود. عذر خواهي كرد و گفت
- شما تاكيد داشتيد كه حتما همين امشب ما خدمت برسيم بنابراين فرصت نشد كه به پدر و مادر و فاميلم در شيراز خبر دهم.
مادر خنديد و گفت
- هستي جون اصرار داشت همين امشب كار صورت گيرد انشاء الله بعدا خدمت خانواده محترم مي رسيم.
مهمان هاي ما دايي و عمويم به همراه عمه شهين و شوهرش بودند. عمه ماهرخ هم كه نيامد حق داشت نيايد. ديدن نامزدي من برايش اسان نبود مخصوصا كه پسرش هم نبود و دلش خون بود
هديه و هومن در رفت و امد و پذيراييي بودن دكه هومن هم ناراحت بودم. دوستانش را به خانه مي اورد و بالاي جان ما مي كرد ان از مسعود و اين از مهران نگاهم كرد وگفت:
- چيه؟ نكند مار هم مقصر مي داني؟
- خوب شد خواهر ديگري نداري و گر نه تمام دوستان تو داماد مي شدند
- بد است؟ خوب خواهر هاي خوشگل و خانم داشتن اين دردسر ها را هم دارد چه كنم زحمتش با من است.
آرام به صورتش زدم و گفتم:
- برو هومن برو كه مي دانم توي دلت چه خبر است حداقل خدا كند تو به ارزويت برسي
با ناراحتي گفت
- من هم از ارزويم دست مي كشم با مادري كه ما داريم ارزوي وصلت با فاميل محال است.
مادر صدايم كرد دستم را به بازوي هديه چسباندم و با او وارد سالن شدم لباس صورتي ام كمي از رنگ پريدگي ام مي كاست روي مبل مچاله شدم پدر از من در مورد مهريه و جشم عقد و عروسي نظر خواست اما من هيچ اشتياقي براي پاسخ نداشتم براي من تفاوتي نداشت عروسي بودم كه بيشتر به مرده متحرك شباهت داشتم. حلسه خواستگاري مهران مثل يك فيلم مبهم از جلوي چشمانم رد مي شد و من تنها در زماني به خودم امدم كه مهران گفت
- اجازه مي دهيد هستي خانم؟
خودم را جمع و جور كردم و گفتم
- در چه مورد؟
مادر گفت :
- مي تواني در اتاقت با اقا مهران صحبت كني. مهران خان مايلند كه با تو خصوصي صحبت كنند
برخاستم و جلو راه افتادم و مهران خودش را به دنبالم به اتاق كشان روي تخت نشستم و سرم را پايين انداختم مهران صندلي را جلوي رويم گذاشت و روي ان نشست و نگاهي به دور اتاق انداخت كتابخانه كوچكي كه گوشه اتاق پر از كتاب جا خوش كرده بود ميز و ايينه ام كه روي ان را از عطرهايي كه فرهاد برايم اورده بود پر كرده بودم و تختي كه رويش نشسته بودم و قاليچه كوچكي كه صندلي رويش جاي گرفته بود م هران روي ان نشسته و به اتاقم زل زده بود. نگاهش روي ديوار به چرخش در امد پرده هاي اتاقم را كشيده بودم و عكس هاي زيبايي از غروب و طلوع خورشيد بر لب دريا وجنگل به در و ديوار چسبانده بودم نگاهش روي قاب خوشنويسي فرهاد ثابت ماند. برخاست و به طرف قاب رفت خرده هاي شيشه زير پايش صدا كرد نوشته قاب را زير لبش زمزمه كرد و در اخر اسم فرهاد را كه گوشه اي نوشته شده بود بلند خواند سپس نگاهي به گوشه اتاق انداخت كاناپه و ميز كوچكي كه رويش اباژور عكس من و هومن و ياسمن و شهلا و فرهاد بود كه همگي بالاي درخت نشسته بوديم و توت مي خورديم . قاب عكس را در دستش گرفت و به فرهاد نگاه كرد و گفت
- پسر عمه خوش قيافه و جذابي داري هستي اين طور نيست؟ امد و سر جايش نشست و خم شد و به صورتم نگريست و گفت
- با خودت چه كردي ؟ پاي چشم هايت گود رفته هيچ نشاني از طراوت و شادي يك نو عروس در صورتت نمي بينم بهتر شدي هستي؟ نگرانت بودم
سرم را به زير انداختم و سكوت كردم پاش را روي پاي ديگرش انداخت و ادامه داد:
- مي دانم كه مجبور شدي مرا بپذيري با تمام احترامي كه برايت قائل بودم و هستم اما دلم نمي خواهد از من اين طور استقبال كني گفتم كه روزي مي ايم كه تو خودت مرا بخواهي اما حالا مطمئنم كه از فشار مادرت يا فشار روحي شديدي كه داري... و يا شايد فشار غرورت مرا خوانده اي هر چه هست عشق نيست فشار عشق نه؟
سرم را تكان دادم و گفتم:
- آمده اي كه براي من بحث روان شناسي راه بياندازي؟ مگر نگفتي كه مثل هومن و يا يك دوست رويت حساب كنم؟ الان هم شديدا حس مي كنم كه به يك دوست نياز دارم.
- يك دوست، نه يك همسر درست است؟
- چه فرقي مي كند مهران؟ مهم اين است كه تو مرا مي خواهي
- بله من تو را مي خواهم؟ ايا تو هم مرا مي خواهي؟ ببين هستي من امشب به قصد خواستگاريت امدم مادرت زنگ زد و گفت كه تو خودت چنين چيزي خواسته اي و من هم امدم فقط به خاطر تو اما وقتي شتاب تو براي تمام شدن خواستگاري و نامزدي را در همين امشب را ديدم و وقتي قيافه پكر تو هديه و هومن و پدرت را ديدم حساب كار دستم امد
سپس جعبه كوچكي را از جيبش بيرون آورد و جلوي رويم گرفت درش را باز نمود درونش انگشتري با نگين درشت و چند نگين ريز در اطرافش بود گفت
- اين هم انگشتري كه برايت خريدم مي خواهم مطمئن شوي قصد من از امدن به اين جا چه بوده اما بدان كه من نمي توانم چنين طلمي را در حق خودم روا دارم . عشق تو به فرهاد ان قدر عميق و پر رنگ است كه قابل مقايسه با بي تفاوتي تو براي مرسم امشب نيست درد عشق فرهاد به اين زودي از رو ح تو بيرون نمي رود من مي دانم كه همه كاره خانه شما مادرت است و مطمئنم كه دوباره ان قدر در گوش تو از فرهاد خوانده تا به امدن من راضي شدي درست نمي گويم؟
درست مي گفت از دل من سخن مي گفت گفتم:
- من خودم راضي شدم كه تو امشب اين جا هستي
- اما من دلم نمي خواهد در بدترين شرايط روحي تو خودم را به تو تحميل كنم من مي دانم در چه برزخي دست و پا مي زني تو عاشق فرهاد هستي روح و دلت به او تعلق دارد مي فهمي! تو با اين اوضاع بايد منتظرش بماني تو نمي تاني با مرد ديگري جز فرهاد زندگي كني مگر ان كه نفرت جاي عشق او را در دلت بگيرد گوش مي دهي هستي ؟ كمي ديگر صبر كن!
ناباورانه به مهران خيره شدم و گفتم
- پس منظورت اين است كه با من ازدواج نمي كني؟
- نه هستي من نمي خواهم ان كسي باشم كه تو به وسيله او غرور و شخصيت و احساست را ترميم مي كني
و سپس به عكس فرهاد اشاره كرد و گفت:
- او فاميل توست دوست ندارم در هر زمان و در هر مهماني و مراسمي در چشمانم نگاه كند و با زبان بي زباني بگويد كه چرا عشقش را دزديده ام. روح و روان تو براي من مهمتر از ازدواج با تو است و روح و احساست تو فرهاد است
چشمانش به دست باند پيچي ام افتاد و گفت:
- چرا باعث شوم كه تو يك عمر حسرت اي را بخوري كه چرا عاقلاته تر فكر نكردي حسرت بخوري كه چرا قاب شعر خوشنويسي فرهاد را در شب نامزدي ات شكستي و قلب شكسته ات را هزاران تكه كردي نه هستي از من نخواه كه مرهم قلب و روحت باشم
- فكر نمي كردم مهران باور نمي كردم تو اين قدر شريف و با وجدان باشي. خيالم راحت شد خدا را شكر كه من و تو امشب با هم اين مسئله را حل كرديم. واي مهران تو چه قدر مرد با اخلاقي هستي
خنديد و سرش را تكان داد
- اگر جه دست كشيدن از تو سخت است اما خوشحالم كه يك مزاحم را از سرت باز كردي من امدنم را در امشب به حساب عيادت از تو مي گذارم اميدوارم به عشقي كه لايقش هستي برسي
آهي كشيد و گفت
- آرزو مي كردم زودتر از فرهاد با تو اشنا شده بودم اما اين ارزو محال است چرا كه تو و او از بچه گي با هم بوديد و من در اين ميان هيچ شانسي نداشتم
به چشمك عم گرفته اش نگاه كردم و گفتم
- هيچ وقت لطف امشب تو را فراموش نمي كنم مهران اميدوارم همسري شايسته تر از من قسمتت شود تو لياقت بهتر از من را داري خنديد و برخاست با هم از پله ها پايين امديم تنها چشمان منتظر و مشتاق چشمان مادر و خواهر مهران ميترا بود كه امدن ما را نظاره مي كردند به ياد همراهي ام با فرهاد افتادم كه هر زمان با هم وارد مجلسي مي شديم چشمان عمه مي درخشيد و مادر نگاهش را به سوي ديگري مي چرخاند نشستم و ديدم كه مادر ظرف شيريني را به دست گرفته و دور مي چرخاند چه مطمئن بود از اين كه تا چند لحظه ديگر پكر و گرفته مي شد دلم خنك مي شد لبخندي زدم و مهران به خواهرش اشاره كرد كه برخيزد عمو احمد گفت
- خوب نتيچه صحبت هايتان چه شد ما را هم مطلع كنيد
مهران برخاست و گفت
- با احازه شما ما رفع زحمت مي كنيم هستي خانم همه چيز را برايتان توضيح مي دهند
مادر و پدر و بقيه هاج و واج به مهران و خواهرش نگاه كردند كه برخاسته و مشغول خداحافظي بودند مادر و پدر هم برخاستند تا انها را بدرقه كنند از خواهر مهران تشكر كردم ميترا لحظه خداحافظي گفت
- نمي دانم نتيجه صحبتهايتان چه بود كه ما مجبور به ترك اين خانه با دست خالي مي شويم اما هر چه بود حتما خيري در ان نهفته اميدوارم هميشه شاد و خوشبخت باشي
صورتش را بوسيدم و از او تشكر كردم مادر و پدر و هومن براي بدرقه شان به حياط رفتند خودم را راحت و شاد روي مبل انداختم عمه شهين گفت
- چه شد هستي او كه خيلي سمج بود چرا رفت؟
سكوت كردم منتظر شدم تا مادر و پدر هم بيايند حوصله نداشتم يك مطلب را براي هر كدام جدا توضيح بدهم. هديه نگاهم كرد و با چشمكي گفت
- چه كردي پسره دمش رو رو كولش گذاشت و رفت؟
مادر سراسيمه كنارم نشست و چشم به دهانم دوخت لبخندي گوشه لبهاي پدر خودنمايي مي كرد اشفته تر از همه در ان جمع مادرم بود .