مهمترین اتفاقی که امروز برات افتاده رو بنویس

[bigbang]

امروز واقعاً خیلی احساسات خوبی دارم نسبت به خودم و زندگیم و نسبت به انسانیت نسبت به آینده و نسبت به این که در نا امیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است ! خیلی خوشحالم که میتونم بعد از مدتها یک حس خوب رو عمیقاً در وجودم حس کنم ! من کشتی ندارم تو کویت و ماشین لکسوس و مرسدس بنز سیکلاس ندارم و قصری هم ندارم ولی میتونم بگم الان از درونم نمیگم خیلی ولی یک کوچولو احساس خوشبختی میکنم ! واقعاً احساس میکنم اگر یه روزی بهم بگن اگر قرار باشه دوباره به دنیا بیای حاضری تو چه محیطی و چه زمانی به دنیا بیای میگم همین محیط و همین زمان ما آدمها همیشه علاقه داریم تا از دیدن فیلمها و نقاشی های خیالی لذت ببریم ولی فرصتی برای لذت بردن از رازی که حاملش هستیم رو نداریم

چه حس خوبیه وقتی احساس کنی زندگی یک راز هست که تو باید بشناسیش و باید درکش کنی باید هضمش کنی ! و من الان تو یک حالت معنوی خاصی هستم
این حالم رو خیلی دوست دارم ! نمیدونم امروز چیکار کردم که الان همچین حسی رو دارم ، همین چند دقیقه پیش داشتم به این مفهوم فکر میکردم که ما زنده ایم که چیکار کنیم ؟ بعد هزاران پاسخ برام اومد مثل این که خودم نخواسته باشم ولی اون فکر اومده باشه تو ذهنم ! یه حالت اینطوری ! بعد نشستم کلی فکر کردم
تصور کنیید دنیای ما این شکلی بود ما هر روز متولد میشدیم و آخر اون روز هم میمردیم اونوقت زندگیمون چه شکلی بود >؟ یا تصور کنید الان که داریم زندگی میکنیم شاید nامین باری هست که به دنیا اومدیم و ممکنه آخرین بار باشه با این که باز هم ادامه داشته باشه ممکنه تو حالت قبلی تو یک خانواده فقیر به دنیا اومده باشی و یا این که در یک فرصت زندگی دیگه که به تو داده میشه در یک خانواده ثروتمند به دنیا اومده باشی !
یا تصور کن امروز مرد باشی و فردا زن یا این که امروز اصلاً بمیری و فردا زنده باشی یه جوری مرگ و زندگی زوج و فرد داشته باشه !


یا اینکه ......................... اگه بخوام احتمالاتی که تو ذهنم هست رو همه رو اینجا بگم یا شما رو دیوانه میکنم یا آخرش خودم دیوانه میشم !
بعد چرا زندگی ما اینطوری هست چرا یکبار همش به ما فرصت داده میشه

چرا من باید فقیر به دنیا بیام و یکی دیگه پولدار
چرا اصلاً من باید به دنیا بیام و یکی حتی فرصت به این دنیا اومدن رو هم نداشته باشه
خلاصه ذهن آدم دیوانه میشه ! سوالهای بی جواب زیادی هست
سوالهایی که ذهنت رو به شیوه ی دیوانه کننده ای از هم میپاشه
و به تو یادآوری میکنه تو یک موجود ابدی هستی تو یک مفهوم ابدی هستی تو برای امروز و فردا نیستی چون افکارت ابدی هست
ذهنت میخواد تا در ابد به مفاهیم جدید سفر کنه و یک چیزی در درون تو هست که به تو میگه تو تا ابد زنده هستی تو تا ابد تجربه میکنی و تو تا ابد در حرکتی و به پایان هرگز نمیرسی و چه عجیب که هنگامی وقتی یکی میمیره ما گریه میکنیم در حالی که فکر میکنیم میدونیم برای چیی گریه میکنیم ولی نمییدونیم !
ما نمیدونیم چرا اصلاً برای مرگ یکی گریه میکنیم چون اصلاً نمیدونیم برای چی داریم زندگی میکنیم دلیل مرگ و زندیگ رو نمیدونیم و تکرار میکنیم
و به پیش میریم و ما فقط تکرار میکنیم و سخت پیش میاد اگر بخوای تغییر کنی و روشن بشی چون پذیرفته نیست برای چی تلاش میکنیم


این حرکت ها و این تحول ها همه دلیلی پشتش هست حتماً دلیلی داره وقتی در کیهان روابط بین کهکشانها و تشکیل اختر و ابر نو اختر ها رو میبینی که در سیر محاسبه برای به دست آوردن فرآیند چگونگی تشکیل اینها به ثابتهایی دست پیدا میکنن که تا چندین ده رقم این ثابت در همه جا به صورت یکسان تکرار شده و همه چیز مثل ساعت دقیق تنظیم شده طوری که اگر به اندازه یک میلیاردیم خطا باشه همه چیز بهم میریزه
اگر یک اتم در جهت مناسبش اسپین نکنه و اگر یک نظم خیلی کوچک استوار نباشه دنیا سرمون خراب میشه چطور همه اینها میتونه تصادفی باشه ؟ چطور همه اینها میتونه خیال باشه ؟ چطور من فکر میکنم این فکر کردن من از مجا میاد این قدرت تحلیل کردن من از کجا میاد کی به من یاد داده که باید یاد بگیرم ؟ کی به من یاد داده اگر سختی و مشکلی داشتم زود به یک منبع قدرت لایتناهی پناه ببرم ؟ چرا وقتی در اوج بدبختی هستیم دنبال یک منبع قدرت بی پایان هستیم


کی به ما اولین درس رو یاد داده ؟ کی با یاد داده از خودمون علم تولید کنیم و ازش استفاده کنیم ؟ سرچشمه علم از کجاست >؟ ما از کجا علم رو تشخیص میدیم ؟
آیا جایی بهتر از اینجا هست چرا تو غرضه انسان میل به وجو یک بهشت یک مکان خیلی خوب هست و چرا ما عاشق میشیم و دوست داریم همدیگه رو ؟
چرا موجودات اجتماعی هستیم >؟
و 1000 تا چرای دیگه مثل یک سیل ذهن تو رو طی میکنن و به تو یاد آوری می کنن فقط زندگی نکن به یاد بیار ! حالا چی نمیدونم ولی انگار ما قبلاً همه چیز رو میدونیم و انگار فقط لازم هست که به یاد بیاریم انگار به دنیا اومدن ما مثل یک سنگی بوده که به سر ما برخورد کرده و هوش از سرمون پریده و همه چیز یادمون رفته !
انگار سفر کردن قسمتی از وجو ما هست ؟ صواب یعنی چی ! خوب چیه ؟ بد چیه ؟
چرا ما خوب و بد داریم چرا باید احساس ناراحتی کنیم و یا باید اصلاً خوشحال بشیم
چرا غریزه داریم چه نیازی به غریزه داریم آخه ما >/؟
خلاصه سرتون رو درد نیارم من الان در یک برج فکری نشستم و الان سقوط کردم یعنی الان از اون فکرها اومدم بیرون ! ولی هنوز یک کمی سرم گیج میره !