Plato's speech - گفتار افلاطون - جملات قصار افلاطون انگلیسی و فارسی

[مهرگان]

Plato's speech
گفتار افلاطون - جملات قصار افلاطون انگلیسی و فارسی - Plato's speech

If some days your dignity came down, don't give up hope, because the sun every evening sets to rise tomorrow's morning
اگر روزگاری، شان و مقامت پایین آمد، نا امید مشو، زیرا آفتاب هر روز هنگام غروب پایین میرود تا بامداد روز دیگر بالا بیاید .

Prosperity of society is more important than prosperity of a person.
سعادت جامعه به مراتب مهم تر از سعادت فرد است.

My enemies are three groups: some more powerful, some as strong as me and some weaker. Struggle with the first group means destruction, I will struggle with the second group till die, but I will tame the third group any way because struggle with weak enemy will reduce dignity and will humble the person.
دشمنان من سه قسمتند: گروهی قوی تر، جماعتی هم وزن و گروهی ضعیف تر. طرفیت با گروه اول موجب نابودی است، با جماعت دوم تا جان دارم، میجنگم، اکا گروه سوم را اگر چه با التماس باشد، رام خواهم ساخت. چه طرفیت با خصم ضعیف، از مقام انسان در جامعه می کاهد، و شخص را ناچیز می کند.

For prosperity the good behavior should gain a victory and should struggle against bad behavior.
برای تحصیل سعادت باید اخلاق خوب را پیروز ساخت و بر ضد اخلاق بد جنگید.

Wealth and virtue are like two weights in two pan of a scale one cannot go up when other don't go down.
تمول و تقوی چون دو وزنه هستند که در کفه های یک ترازو قرار گرفته باشند، یکی نمیتواند بالا برود هر گاه دیگری پایین نرود.

As a man trespass against his limitation means reach to a place which is not his, his behavior will be rude and obscene.
همین که مرد از حد خود تجاوز کند یعنی به آنجا رسد که محل او نبوده اخلاق او زشت و خشن می گردد.

The most powerful people is whom that controls his anger.
نیرومند ترین مردم آن است که خشم خود را نگه دارد.

In the world the unique funds of prosperity is kindness.
در جهان یگانه مایه خوشبختی انسان، محبت است.

The beauties of human being are three: knowledge, kindness and freedom
زینت انسان سه چیز است: علم، محبت و آزادی.

Mammonism conquers the human beings and don't let them to think about something for a moment except their prosperities.
حب مال سراسر وجود آدمیان را تسخیر می کند و هرگز به آنها مجال نمیدهد که حتی لحظه ای درباره چیزی جز موال شخصی خویش بیندیشند.

Common people respect reach people and nobles respect scholars.
عوام ثروتمند را محترم می دارند و خواص دانشمندان را.

In my idea the only thought worth to anxious the human mind is future of his children and thinking about this subject that "what should he do" till the children become prosperous.
به عقیده من تنها فکری که شایسته آن است که معز انسان را نگران بدارد، آینده فرزندان اوست و اینکه چکار کند تا فرزندانش خوشبخت شوند؟