بیماریهای غدد درونی و متابولیسم

[hoobare]

درمان ديابت با سلول‌هاي بنيادي

درمان ديابت به صورتي که ديگر فرد نيازي به دارو نداشته باشد، در حال حاضر وجود ندارد.
اما قدرت سلول‌هاي بنيادي در تبديل شدن به انواع سلول‌ها در بدن انسان باعث شده تا بتوان به امکان درمان کامل ديابت با اين سلول‌ها فکر کرد. البته کاري که اخيراً دانشمندان در مورد سلول‌هاي بنيادي و درمان ديابت کرده‌اند، باعث شده که اين رويا بيشتر به واقعيت نزديک شود. چون دانشمندان موفق شده‌اند از سلول‌هاي بنيادي مغز استخوان انسان براي ترميم سلول‌هاي معيوب لوزالمعده موش که مسئول توليد انسولين هستند، استفاده کنند.
يک تير و دو نشان
دانشمندان دانشگاه تولين نيواورلئان آمريکا بعد از درمان ديابت موش‌ها با کمک سلول‌هاي بنيادي اميدوارند که بتوان از اين روش براي درمان ديابت در انسان استفاده کرد.
اين دانشمندان موفق شدند، موش‌هاي مبتلا به ديابت را که داراي قند خون بالا بوده و کليه‌هايشان در اثر ديابت صدمه ديده بود، درمان کنند. در اين روش درماني، سلول‌هاي بنيادي به گروهي از موش‌ها تزريق شد و بعد از 3 هفته معلوم شد که بدن آنها در مقايسه با ساير موش‌ها انسولين بيشتري توليد مي‌کند و سطح قند خون آنها کاهش يافته است. سلول‌هاي بنيادي همان سلول‌هاي در مرحله اوليه رشد هستند که قابليت تبديل شدن به هر نوع بافت بدن را دارند.
علاوه بر اصلاح ميزان قند خون اين موش‌ها، بعد از تزريق سلول‌هاي بنيادي، روند تخريب کليه اين موش‌ها که ناشي از بيماري ديابت بود، هم متوقف شد. يعني تزريق سلول‌هاي پايه باعث شد، روند تخريب گلومرولي ناشي از ديابت متوقف شود.
گلومرول ساختماني در کليه است که خون را تصفيه مي‌کند. البته اينکه چرا تخريب کليه‌هاي اين موش‌ها متوقف شده است، سئوالي است که در پاسخ به آن دکتر داروين پراکاپ، استاد دانشگاه تولين و سرپرست اين تحقيق، مي‌گويد: «مطمئن نيستيم چرا کليه‌ها بهبود يافتند: به خاطر اينکه قند خون پايين‌تر بود يا به خاطر اينکه سلول‌هاي انساني به ترميم کليه کمک کردند؟ اما گمان مي‌کنيم که سلول‌هاي انساني باعث ترميم کليه شده باشد تقريباً به همان صورت که باعث ترميم سلول‌هاي توليد کننده انسولين در لوزالمعده مي‌شود.»
گام بعدي، انسان
گروه تحقيقاتي دانشگاه تولين قصد دارند، در گام بعدي اين تحقيقات را روي انسان آزمايش کنند.
دکتر پراکاپ در اين باره مي‌گويد: «پزشکان آن دسته از بيماران ديابتي را که کليه آنها به تدريج در حال از کار افتادن است انتخاب خواهند کرد. آنها تعيين مي‌کنند که آيا تزريق مقدار زيادي سلول پايه استخراج شده از بدن بيمار به خود بيمار باعث پايين آمدن قند خون، افزايش ترشح انسولين در لوزالمعده و بهبود عملکرد کليه مي شود يا نه.»
به طور متوسط حدود 5 يا 6 درصد از هر جامعه‌اي دچار بيماري ديابت است که بر اين اساس حدود 3 الي 4 ميليون نفر از مردم ايران ديابت دارند. از اين بين حدود 10 درصد از ديابتي‌هاي يک جامعه دچار ديابت نوع يک هستند که بايد از ابتدا براي کنترل قند خون خود از انسولين استفاده کنند. نکته بسيار مهم در مورد ديابت عوارض آن است.
چرا که با وجود پيشرفت‌هاي بسيار در کنترل ديابت هنوز شايع‌ترين علت نارسايي مزمن کليه و شايع‌ترين علت نابينايي در جهان، ديابت است. بنابراين يافتن درماني کامل براي اين بيماري شايع مي‌تواند جلوي بسياري از اين عوارض را بگيرد.