Aikido & Morihei Ueshiba آیکیدو و بنیانگذارش استاد موریهه اوشیبا (معرفی و بررسی فنی)

[امیر عباس انصاری]

Aikido & Morihei Ueshiba آیکیدو و بنیانگذارش استاد موریهه اوشیبا (معرفی و بررسی فنی)

آیکیدو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آیکیدو یک هنر رزمی ژاپنی است.

معنای آیکیدو وحدت و آشتی و تجسم قدرت. موسس این ورزش رزمی ( یا هنر رزمی ) موریهه اوشیبا نام دارد وی در سال 1883 در خانواده‌ای که به جهت داشتن مردان جنگی و استاد در کار با سلاحهایجنگ معروف شده بود پا به عرصه جهان هستی گذاشت پدرش یوروکو استاد شمشیر زنی و نیزه بود که موریهه توانست زیر نظر پدرش تکنیکهای مختلف جوجوتسو - آیکی جوتسو - شمشیر زنی و کار با باتوم رابیاموزد تأثیر گذارترین مربی او سوکاکوتاکوا بود که شخصیتی محکم و با ثبات داشت او مجموعه‌ای از فنون و تکنیک را تحت عنوان رشته دایتو ریو را به او آموزش داد. اوشیبا تأثیرات مبارزه را در حین کار با تاکوا کشف کرد ولی این برای او کافی نبود چرا که او میخواست به جایگاه واقعی بشر دست پیدا کند و البته توانست این جایگاه را به لطف وجود شخصیت دیگری به نام اونیسابورو دگوچی استاد بزرگ تمرینهای سبک جدید شینتو ایست یعنی اوموتو کیو بدست آورد در کنار دگوچی وی توانست تمرینات جدید ( به کار گیری زمزمه و اصوات دعاگونه به صورت ذکر ) به نام کوتو داما را دنبال کند وقتی در سال 1924 دگوچی ژاپن را به قصد مونوگولی ترک کرد و اوشیبا به عنوان محافظ همراه وی بود اوشیبا هرآنچه که از مبارزه میدانست برای مقابله با دسته‌های راهزنان به کار می‌گرفت این تجربه بسیار عالی بود و برای اولین بار استاد بزرگ آینده مسیر ویژه خود را پیدا کرد پیش بینی در دل خطر وقتی همه تهدید شده و هراسیده‌اند او به جلوتر از خودش می‌نگرد و می‌اندیشد کدام مسیرها را باید انتخاب کرد و از کدام باید چشم پوشید در بازگشت به ژاپن اعتقاداتش به یقین رسیده بود و به جایگاه بشر در عالم هستی دست یافته بود و آن را با تمام وجود درک می‌کرد. برای ایجاد هماهنگی بین تمرینات و اعتقادات فیلسوفانه اش او هنری جدید آفرید آیکیدو به معنای:

وحدت و عشق صلح و آشتی و تجسم قدرت هر بخش از آیکیدو دارای معنایی به شرح ذیل است:

آی : هماهنگی - وحدت - همراهی - همراه شدن
کی : روح - توان - نیروی روحی - قدرت درونی
دو : روش - ساختار - راه

ریشه‌های آیکیدو نوین در آیکی جوجوتسو ژاپن قرار گرفته است. در این عهد بوجوتسو با روشهای کلاسیک تمرینات رزمی نقش برجسته‌ای در پدیدار گشتن طبقه جنگاوران در مهارتهای دفاع با دست خالی در کنار شیوه استفاده از سلاح آموزش داده می‌شد آیکی جوجوتسو تنها یکی از چند نوع شیوه‌ها و سبک‌های مبارزه بود. در تمام آنها نظرات سخت انضباطی اعمال می‌شد و اعضا موظف به حفظ کامل اسرار بودند که به تمرین این روشها و فنون به دیده احترام بنگرند.گفته‌اند که آیکی جوجوتسو توسط جنگاوری فاضل به نام شاهزاده تی جون فرزند امپراتور سیوا ابداع شده است. روش تی جون بر اساس ضربات شمشیری دست خالی که نقاط مختلف باز زره حریف را مورد هدف قرار می‌داد استوار بود. یکی از فرزندان تی جون به نام تسوته موته محدوده فنون را گسترش داد و تاکید را بر ما آی ( تشخیصفاصله بین خود و حریف) گذاشت. این توانایی برای تمام جنگاوران لازم بود زیرا که آنان بایستی خود را آماده رویارویی با سلاحهایی با طولهای مختلف می‌کردند.یوشی میتسو سردار برجسته از هنرهای رزمی آگاهی بسیاری داشت. وی فردی بود که آگاهیهای بسیاری در زمینه اطلاعات پزشکی داشت. او این اطلاعات را بر اثر علاقه به کالبدشناسی انسان کسب کرده بود. گفته می‌شود که وی این اطلاعات را از راه تشریح اجساد جنگاوران مرده به دست می‌آورده. وی با بکار بردن فنون رایج به شیوه‌های ماهرانه که وی را قادر می‌ساخت کنترل بیشتری روی حریفانش بدست آورد موجب توسعه و پیشرفت آی جوجوتسو گردید. وی دریافت که دست و مچ‌های جنگاوران چون محکم و پوشیده شده نیستند معمولاً آسیب‌پذیر هستند و بنابراین فنونی ابداع کرد که آنها را برای آسیب زدن به این نقاط به کار برد. وی این ساختار را " دایتو ریو آیکی جوجوتسو" نامید که بعد از مرگش دایتو نامیده شد.یوشی کیو پسر یوشی میتسو که خود نیز جنگاوری کارآزموده بود با اضافه کردن شیوه‌ای که جنگاوران بدون سلاح می‌توانستند از آن در مقابل شمشیرهای کوتاه و بلند استفاده کنند. تعداد فنون این روش را افزایش داد. یوشی کیو همچنین شاگردانش را وادار به تمرین در مقابل شمشیرهای کوتاه و بلند که یک نوع نیزه شکافنده بود می‌کرد. وی به خاطر تغییر محل اقامتش فامیلی خود را تغییر داد در اواخر قرن نوزدهم که ژاپن در آستانه بیرون آمدن از انزوا قرار داشت. سوگاکوتاکه دا سی و یکمین فرد از نسل تاکه دا تصمیم گرفت که شیوه خانواده را دوباره احیا کند. پس از مدتی این شیوه را جا انداخت و مدرسه‌ای در هوکایدو واقع در استان آباشیری افتتاح کرد. دیری نپایید که کارش گرفت و افراد ارتش در آنجا به یادگیری پرداختند. توکی مونه تاکه دا پسر وی کار را ادامه داد و مدرسه را " دایتون کان " نامید. نامی که تاکنون حفظ شده است در این مدرسه بود که فردی به نام " موریهه اوشیبا" تحصیل کرد. او که خود استاد مسلم هنرهای رزمی بود تحت تأثیر " سوگا کوتاکه دا " با معرفی بهترین هنرهای رزمی دیگر و ارایه برخی از عقاید خود به پیشرفت برنامه آموزشی مدرسه کمک کرد. وی خیلی زود یکی از برجسته‌ترین شاگردان " سوگا کوتاکه دا " گردید.یوشیبا در زمان قدرت واکایاما در ژاپن متولد شد. وی مرید هنرهای رزمی بود. او تمام پول خود را در راه یادگیری زیر نظر بهترین استادها در جهان صرف کرد. او اشتهای سیری ناپذیری جهت یادگیری هرچه بیشتر روشها داشته است. وی در جنگ جهانی دوم در ارتش ژاپن در جنگ با روسها دلاوریها و مهارت خود را به نمایش گذاشت تا جای که به او لقب خدای سربازان را دادند. وی پس از جنگ به شغلهای بسیاری پرداخت ولی به خاطر بهبود مهارت رزمی خود در رنج بود زیرا که آرزو داشت که شکست ناپذیر گردد. در این دوران بود که با راهبان بودایی برخورد و به فلسفه آنها گوش فرا داد و بر اثر آن به تردید افتاد که هنرهای رزمی نباید فقط مختص حمله به شخص دیگر یا به زمین زدن انسان‌ها باشند. وی تصمیم گرفت که این فلسفه را دنبال کند. لذا شخصا وارد معبد گردید و هر روز ساعات زیادی را به خلوت و تنهایی می‌گذراند و مفهوم حقیقی هنرهای رزمی پی برد. وی دریافت که هنرهای رزمی نباید مختصرا وابسته به قدرت باشند بلکه بایستی راهی برای پیشرفت روح و جسم و رسیدن به صورت آنها باشند.آیکی جوجوتسو آنگونه که تمرین می‌گردید این فلسفه را مطرح نمی‌کرد.بنابراین وی تصمیم گرفت تا هنر جدیدی را ابداع کند که سرشار از اصل هماهنگی روحی و جسمی مورد نظرش باشد. وی این هنر را آی کی نامید و همانند دیگر هنرهای رزمی پسوند جوتسو به معنای هنر جنگیدن را از آن حذف کرد و واژه دو را به معنای راه را که نشان دهنده ملایمتر شدن است به جای آن برگزید.