آیا خانواده مقصر نیست؟!

[deltang]

آیا تا به حال شده است که والدین، خود را در رفتارهای نامناسب فرزندان و تمایل آنان به سوی ضد ارزشها مقصر بدانند؟!

در خیلی از مباحث آمده اند از آسیب هائی که اعتیاد به خانواده ها وارد می کند صحبت می کنند، اما نقش خانواده در روی آوردن به اعتیاد چیست؟

خیلی از اوقات خانواده ها از رفتار فرزندان شکایت دارند و رفتار آنان را سرزنش می کنند.

اعتیاد....، اگر فرزند دچار بیماری اعتیاد شود انگشت شماتت خود را به سوی خود فرزند، دوستانش، محیط اجتماع، مواد فروشان و ... می گیرند غافل از اینکه این آدم قبل از ورود به جامعه، در همین خانواده تربیت شده و رشد یافته است!

همه ما می دانیم اعتیاد بلائیست خانمان سوز. اما آیا خانواده به نقش خود در این موضوع توجه کرده است؟؟
تا زمانیکه آگاهی کافی برای تربیت فرزندان نداشته باشیم، تا زمانیکه این تفکر غلط در خانواده ها باشد که در مورد کلمه اعتیاد نباید در منزل و با بچه ها صحبت شود (برای دادن آگاهی)، تا زمانیکه فکر کنیم تربیت را باید از زمان نوجوانی تازه شروع کنیم و قبل از آن بگوئیم « این که حالا بچه س چیزی نمی فهمه»، تا زمانیکه والدین ندانند ارتباطشان با فرزندشان باید چگونه باشد... باید شاهد نه تنها اعتیاد بلکه خیلی از ضد ارزشهای دیگر در جامعه باشیم که دود آن به چشم خود خانواده خواهد رفت!

آیا تا به حال به این توجه کرده ایم که دوران جنینی چه تأثیر مهمی در انسان دارد؟ تجربه نشان می دهد بچه هائی که در دوران جنینی والدین آنها از آرامش بیشتری برخوردار بوده اند، خیلی آرامتر از بچه هائی هستند که در آن دوران مادر در فضای پر از تنش ها و استرس ها قرار داشته است.
جنین همچنین از محیط و اشخاص اطراف خود نیز تأثیر می پذیرد، محیط متشنج خانواده، مصرف سیگار پدر و یا سایرین از این جمله است. بالعکس رفتار محبت آمیز پدر و مادر و محیط آرام خانوادگی نیز بر جنین تأثیر مثبت دارد و باعث رشد مناسب و سالم او می شود.

وقتی انسان در دوران خردسالی خود به سر می برد والدین فکر می کنند او بچه است و فهم آنچنانی از فضای اطراف خود ندارد، آنها نمی دانند که مهمترین دوران زندگی بشر از نظر شکل گیری شخصیت، همان سه چهار سال نخست زندگی است و ممکن است زمانیکه والدین بخواهندشروع به تربیت فرزندان کنند، شخصیت آنان شکل گرفته باشد.
باید تربیت فرزندان حتماً با آگاهی صورت گیرد. گاهی اوقات تصور بر این است که بعد از ازدواج بنا بر آداب و رسوم باید بچه دار شد و ادامه زندگی داد و حتی گاهی اوقات می گویند مشکلات والدین بعد از آوردن یک بچه حل می شود و بچه شیرینی زندگی است، این تصور به کلی غلط است. آیا قبل از اینکه به فکر حضور فرزند در زندگیمان باشیم نباید به فکر آینده و تربیت او باشیم؟؟؟!!!!

این خانواده است که با تربیت صحیح باعث می شود، شخص پس از ورود به جامعه، خود را در برابر بسیاری از آسیب های اجتماعی حفظ کند و خصوصاً دوستان خود را به گونه ای انتخاب کند که بتواند در سلامت جسمی و روحی به زندگی ادامه بدهد.