فرضيه اي جديد درباره تشكيل مريخ و عطارد مطرح شد ...

[Omid7]

بر اساس یک نظریه جدید ایجاد سیاره های سنگی، مریخ و عطارد از بقایای کره زمین و زهره تشکیل شده اند ...

دانشمندان معتقدند منظومه شمسي از متراكم شدن و به هم پيوستن اجزاء ديسكي از غبار در اطراف خورشيد تشكيل شده است

بر اساس يك نظريه جديد ايجاد سياره هاي سنگي، مريخ و عطارد از بقاياي كره زمين و زهره تشكيل شده اند.

برد هنسن، منجم شاغل در دانشگاه UCLA كه طرح جديد را پيشنهاد كرده مدعي است اين مدل مي تواند به سوالات موجود درباره برخي مشخصه هاي مريخ و عطارد كه مدتها براي دانشمندان غيرقابل توجيه بوده اند پاسخ دهد.

آقاي هنسن كه اخيرا حاصل پژوهش خود را در جلسه جامعه نجوم آمريكا در لانگ بيچ عرضه كرد گفت: "بر اين اساس مريخ و عطارد درواقع محصولات جنبي فرايند تشكيل زمين و زهره هستند."

دانشمندان عموما بر سر اين نكته توافق دارند كه زمين و ديگر كرات سنگي در منظومه شمسي حدود 4.5 ميليارد سال پيش از يك ديسك گاز و غبار حلقه زده به دور خورشيد تازه متولد شده تشكيل شدند.

بر اساس فرضيه موجود ذرات ميكروسكوپي غبار با آميختن به يكديگر توده هايي سنگريزه مانند را ايجاد كردند و سنگريزه ها تخته سنگ شدند و با ادامه اين روند و اتصال قطعات كوچكتر به يكديگر، سياره هاي سنگي كنوني ايجاد شدند.

در شبيه سازي كامپيوتري اين فرايند دانشمندان معمولا فرض مي كنند كه ذرات غبار بطور يكنواخت در ديسكي بدور خورشيد توزيع شده بودند.

با اين حال برخي دانشمندان معتقدند اين فرض در محاسبات بعدي مشكلاتي ايجاد مي كند.

از جمله اين موضوع مطرح مي شود كه اگر سيارات سنگي از يك ديسك غبار همگن تشكيل شده بود، همه سيارات مي بايست تقريبا اندازه اي برابر مي داشتند و در مدارهايي مشابه به دور خورشيد مي گشتند.

اما در واقعيت زهره و زمين جرم بسيار بيشتري از مريخ و عطارد دارند و مدار حركت مريخ و عطارد نيز بيش از آنچه بر اساس محاسبات انتظار مي رود بيضوي هستند.

دانشمندان به طور سنتي اين مسئله را بر پايه شانس، يا به زبان علمي تر به دليل وجود "بي نظمي" (Chaos) توجيه مي كردند و آن را با استناد به كشش جرمي موجود در اين منظومه بخاطر وجود سياره عظيم مشتري توضيح مي دادند.

اما آقاي هنسن فرضيه ديگري را مطرح كرده و معتقد است ديسك غبار اوليه، همانند حلقه هاي دور زحل، در نوارهاي متعددي به دور خوشيد تقسيم شده بودند.

دانشمندان بر اين باورند كه سياره هاي سنگي از به هم پيوستن تكه سنگ هاي معلق و در حال چرخش به دور خورشيد تشكيل شده اند

بر اساس اين فرضيه زمين و زهره درون يكي از نوارهاي قطور در حلقه هاي داخلي منظومه شمسي شكل گرفتند.

اما چرخش سياره هاي تازه متولد شده زمين و زهره از ميان دريايي از سنگ هاي ريز و درشت باعث شد برخي از سنگ هاي سرگردان جذب اين دو سياره شده و برخي ديگر با شتاب از آنها به بيرون از نوار حلقوي پرتاب شوند.

برخي قطعات خارج شده از نوار با يكديگر برخورده كردند و به هم متصل شدند و در نهايت به نوار اصلي بازنگشتند.

برد هنسن معتقد است در صورت بروز چنين حادثه اي اجرام جديد در مداري تازه گشتن به دور خورشيد را آغاز كرده اند و شبيه سازي هاي انجام شده توسط او اينطور تداعي مي كنند كه مريخ و عطارد احتمالا در اثر چنين تحولي ايجاد شده اند.

او معتقد است 90 درصد ذرات و اجرام موجود در اين نوار به ايجاد زمين منجر شده اند و باقي مواد دو سياره ديگر را ايجاد كرده اند.

دانشمندان ديگر از مطرح شدن مدل جديد استقبال كرده اند.