شعر لكي

[عباسعيد]

از ملا منوچهر کولیوند
چکامه (شمس زرین)

شمس زرین بال زرین با فروغ و فتح فرین

فوق و فرق و شرق گرین صبحدم هات او دیار

بی و تسخیر سلیمان کوه و کش دشت و بیابان

اژ حبـش تـا قـاف خندان بـی دماغ روزگار

پرتــو نــوری نـمانا در بسیط دهر شانا

چــوی صــف اسلام مـانـا بشکنی خیل کفار

لشگر چین و فرنگی منهزم دا جیش جنگی

دا قـــرار بـی درنـگی اژ حبش تــا زنگبار

رومیان اژ فتح روسی دا بنای تول و کوسی

جشن و عیش و چوی عروسی اژ صخار و اژ کبار

تازه بزمی پی و پی هت مجلس ارباب کی

هت بـانگ عــود و نای و نی هت ارغنون غمگسار

سطوت گشتاسبی سن اژ حمل تا تخت بهمن
بـعد اژ گــز تهمتن در گـــز اسفندیــار

مجلسی آماده دیرم عیش و نوشی ساده دیرم

فـــصل گــل من باده میرم گلشن و گل در کنار

رحمت حق بر مزیدا باد نوروزی وزیــدا

دی لب حســرت کــزیدا ریخت یخبُن اژ مخار

بوی گل هت بر مشامم اژ گل و مل مست کامم

بــاده ی احمر لـه جـامم بیخود و دل بی قرار

اژ صبا سنبل ملی هم خوین له برگ گل چکی هم

اژ گــل و مـل مـی مکی هم باده خوار می گسار

ژاله اندر روی لاله کرده روی ژالـه واله

همـچـو مـی انـدر پیاله بـر لبان بــاده خوار

دشت کِشتی، گل سرشتی، دیبه ی اردی بهشتی

گـل کِنِشتی،گـل وِرِشتی گـل نما و گـل عــذار

گل چلاله،گل کلاله،گل پیاله،گـل گـلاو

گـل عبیـر و گـل و عنبـر گـل چَنـی مشک تتار

گل و دلجو،گل و مینو،گل اشدبو، گل سبو

گـل و عین و گـل و ابرو گـل گلـو گـل و عیـار

گل بدخشان گل درخشان گل زرافشان گل فشان

گـل و ریحان گـل و مرجان گـل و رضوان گل قطار
...