بزرگان ایرانی حال حاضر را بشناسیم

[دانه کولانه]

مديرعامل سابق بزرگترين غول مخابراتي جهان: ايران مي تواند به يک قدرت تکنولوژيک تبديل شود


نويسنده: شهرام شريف

دکتر حسين اسلامبولچي به عنوان ابداع گر سال 2001 معرفي شده است. عنواني که پيش از اين به افرادي چون توماس اديسون و آلبرت انيشتين داده شده است. او در يک گفت و گوي مفصل با «دنياي اقتصاد» از استعدادهاي فوق العاده و چشمگير ايراني مي گويد.


گفت و گو با دكتر حسين اسلامبولچي مدير عامل سابق شركت AT&T Labs: ايران مي تواند به يك قدرت تكنولوژيك تبديل شود

دکتر حسين اسلامبولچي از جمله متخصصان برجسته حوزه ارتباطات و فناوري اطلاعات است که براي مدت دو دهه در بالاترين رده هاي مديريتي غول مخابراتي ايالات متحده (AT&T) قرار داشته است.
او پس از يک دوره موفق کاري در مديريت بخش تغييرات شبکه، سيستم ها و خدمات شرکت AT&T و همزمان با ادغام آن با شرکت SBC مديرعامل يک وب پورتال به نام Divvio را برعهده گرفته است. موفقيت هاي دکتر اسلامبولچي در زمينه هاي برنامه ريزي و نقش هاي موثر وي در عرصه تکنولوژي موجب شد تا هفته نامه بيزنس ويک در اواخر سال 2005 او را به عنوان يک پيشتاز عرصه تکنولوژي معرفي کرد. وي همچنين در طول سالهاي 2001 تا 2005 در فهرست رهبران برتر سياست هاي اجرايي تکنولوژي قرار گرفت. وي اخيرا کتابي با عنوان چشم انداز 2020 درباره اساس و برنامه ريزي صنعت ارتباطات تا دو دهه آينده منتشر کرده است.
دکتر اسلامبولچي همچني طي مدت فعاليت خود به عنوان رييس و مديرعامل AT&T Labs با گروهي از بهترين دانشمندان و مهندسان جهان در تغيير ميراث شبکه هاي اطلاعاتي نقش ويژه اي داشت.
دکتر اسلامبولچي تاکنون بيش از يک هزار حق ثبت ابداع را به خود اختصاص داده و همين موضوع باعث شده که از سوي انجمن مخترعان و ابداع گران نيوجرسي به عنوان ابداع گر سال 2001 معرفي شود عنواني که پيش از اين به افرادي چون توماس اديسون و آلبرت انيشتين داده شده است. زماني که درخواست اين مصاحبه از طريق ايميل به وي داده شد بلافاصله آن را پذيرفت و در کوتاه ترين مدت به پرسش هاي ما پاسخ گفت. در انجام و هماهنگي اين مصاحبه آقاي عليرضا کاشيان نيز تلاش هاي فراواني را انجام دادند که از ايشان و همچنين خانم ندا لهردي براي ترجمه مصاحبه تشکر مي کنيم.
به عنوان پرسش نخست مايليم بدانيم بعد از يك دوره مسووليت و فعاليت موفق در شركت AT&T هم اكنون مشغول به چه كاري هستيد؟
در حال حاضر من رييس و مدير عامل يك وب پورتال به نام Divvio هستم كه به كاربران اجازه مي دهد به وسيله بهترين و پيشرفته ترين فناوري هاي آموزشي و نسل دوم خدمات تحت وب (web2.0)، شبكه (كانال) هاي محتويات ديجيتال شخصي بسازند. اين تكنولوژي يكي از منحصربه فرد ترين تكنولوژي هاي قرن 21 است، چون با استفاده از يك زبان بين المللي و الگوريتم هاي آموزشي ماشيني توانايي ايجاد محتويات مولتي مديا شخصي را براي كاربران خانگي و تجاري به وجود مي آورد. من اين تكنولوژي را با استفاده از حدود 30حق ثبت ابداع (Patent) و در طول شش ماه گذشته در ايالات متحده ارائه كرده ام.
علاوه بر اين من رياست و مديرعاملي شركت «2020 Ventare Partners» را هم بر عهده دارم. اين شركت تكنولوژي و خدمات اجرايي شركت هاي خصوصي سهامي عام و سرمايه گذاران بورس را در حوزه زيرساختي مخابرات، فراهم مي كند.
بدون شك AT&T يكي از بزرگ ترين شركت هاي ارتباطي در ايالات متحده به شمار مي آيد؛ در حال حاضر وضعيت اين شركت بعد از تغييرات وسيع سال گذشته به چه صورتي است؟
در سال گذشته با تمركز بر كاربران 22 ايالت، ادغام AT&T با دو شركت SBC و BellSoutl كامل شد و حالا هم شركت بزرگ Cingalar با در اختيار داشتن 61 ميليون كاربر از 49 ايالت در آمريكا به طور كامل به AT&T تعلق دارد و به زودي به AT&T Wireless تغيير نام خواهد داد. آمارهاي مقدماتي نشان مي دهند درآمد AT&T در سال مالي 2006 به 117ميليارد دلار رسيده است. در حقيقت AT&T نهمين شركت بزرگ ايالات متحده آمريكا و هجدهمين در سطح دنيا است. اين شركت حدود 300هزار كارمند داشته و فعاليت هاي آن در سرتاسر جهان با برند AT&T شناخته مي شود. اين در حالي است كه AT&T در ميان كاربران تمام كشورها به عنوان پيشگام و مبتكر در عرضه خدمات ارتباطي شبكه هاي مبتني بر IP، به حساب مي آيد. در آمريكا اما اين برند به دنبال پيشتازي AT&T درعرضه خدمات اينترنت بي سيم و پرسرعت، برقراري ارتباط مخابراتي محلي و با فواصل دور و راهنماي شهري و مشاغل مجازي توانست به محبوبيت قابل توجهي برسد.
از طرفي به عنوان بخشي از سياست هاي تكميلي، اين شركت در حال گسترش عرضه خدمات ويدئويي خود مانند خدمات مربوط به نسل آينده تلويزيون ها با عنوان AT&T Fiber و رساندن آنها به كاربران خانگي است. AT&T عرضه كننده خدمات ارتباطي به كاربران سراسر دنيا است و به عنوان مثال با استفاده از روش هاي كنترل از راه دور دسترسي به بيشتر از 45هزار نقطه در 149 كشور را فراهم كرده است.
Cingalar هم با وسيع ترين پوشش شبكه هاي بي سيم به كاربران آمريكايي امكان برقراري تماس با استفاده از تلفن بين المللي در شش قاره و 190 كشور دنيا را همراه با ارائه سرويس هاي بي سيم انتقال ديتا براي كاربران لپ تاپ و ديگر ابزارهاي ديجيتالي قابل حمل، فراهم مي كند.
AT&T يكي از بزرگ ترين شركت هاي عرضه كننده خدمات اينترنت پرسرعت با 1/12ميليون خط فعال تا پايان سال 2006 و يكي از عرضه كنندگان مهم اينترنت بي سيم (wi-fi) با 47هزار و 500فضاي ارتباط با اينترنت رايگان (Hot Spot) در 79كشور دنيا است.
همچنين اين شركت با تصاحب مجموعه اي از شركت هاي بزرگ فعال در آمريكا توانسته ضمن فراهم كردن تقاضا و نيازهاي مختلف كاربران، نقش مهمي در ادغام و تلفيق سرمايه ها داشته باشد. به اين ترتيب تجميع دارايي و سرمايه ها و نظم و انسجام بخشيدن به آنها مي تواند مقدمات حضور در بازار محصولات جديد مانند نرم افزارهاي مولتي مديا را براي اين شركت فراهم كند.
ادامه اين روند و داشتن كنترل كامل بر سيستم هاي بي سيم، AT&T را به عنوان يك شركت بزرگ تلفيقي در زمينه ارتباطات نه تنها در آمريكا بلكه در تمامي دنيا مطرح مي كند. چنين مسووليت بزرگي مشكلاتي را هم به دنبال خود دارد كه ناشي از فرصت هاي چند بعدي هستند، فرصت هايي كه از زيرساخت ها سرچشمه گرفته و كاربران خانگي و تجاري را نشانه مي روند.
شما سال ها در زمينه شبكه ها و زيرساخت ها كار كرده ايد، يك پرسش اصلي توسعه اي در حوزه ارتباطات اين است كه آيا بايد ابتدا شبكه ها و زيرساخت ها را ساخت و بعد انتظار ارائه سرويس ها و Aplication را روي آن داشت يا اينكه با ايجاد بخشي از يك شبكه و ارائه سرويس هاي همزمان بايد توسعه را پيش برد؟
زيرساخت ها براي عرضه خدمات لازم و ضروري هستند. در گذشته اين دو در واقع يكي بودند. بهتر است شبكه عمومي سوئيچينگ تلفن (PSTN) و الكترونيك سوئيچينگ را بررسي كنيم. زماني كه اين شبكه ها در دهه 70 گسترش پيدا كردند، يك زيرساخت و خدمات پايه اي محسوب مي شدند. اين جريان باعث اضافه شدن امكانات و قابليت هاي جديد به اين شبكه ها شد. در ارتباطات مبتني بر IP شما زيرساخت هاي IP شامل مسير ياب ها (routers)، فيبرهاي نوري (optics)، شبكه هاي اوليه بي سيم و مكان ياب ها و لايه هاي فيزيكي لينك و شبكه را در اختيار داريد. لايه هاي شبكه و زيرساخت هاي مربوط به آن از لايه خدمات جدا هستند، بنابراين شما خدمات VOIP و IPTV را كه مي توانند شبكه هاي متعددي را دربرگيرند، در اختيار داريد.
اين يكي از مزاياي بزرگ IP است كه نه تنها امكان اجراي سرويس هاي مختلف را بر روي يك شبكه فراهم مي كند، بلكه خدمات IP مي توانند از يك نقطه به نقطه ديگر (براي مثال از يك شبكه كابلي به يك شبكه بي سيم) منتقل شوند.
از طرفي ما براي كشورها يا شركت هايي كه تكنولوژي را به شكل يك تقاضا نمي بينند، نياز به تغيير يا انتقال الگو داريم.
به تكنولوژي بايد به عنوان يك قدرت دهنده نگاه كرد، نه يك محصول. من معتقدم آنچه كه در اطراف يك شبكه وجود دارد، درون آن را هم تحت تاثير قرار مي دهد.
ما بخش هاي دروني شبكه را تنظيم و به بخش هاي بيروني آن مي رسيم تا به تقاضاي كاربران نزديك تر شويم.
تقاضاي كاربران در اندازه ها و نيازها متنوع است. ما نه مي توانيم يك الگو و سايز مناسب براي همه را فراهم كرده و نه اينكه الگوهاي مصرفي كاربران خاص را آماده كنيم. تنها يك سرويس رايج وجود دارد كه مي تواند جوابگوي كاربري هاي مختلف باشد.
بعضي اعتقاد دارند كه پهناي باند اينترنت يك شاخص براي توسعه ارتباطات به شمار مي رود و در واقع كشوري كه پهناي باند بيشتري داشته باشد در جايگاه بالاتري در جدول شاخص هاي توسعه قرار مي گيرد، آيا شما با اين اعتقاد موافق هستيد؟
اينترنت پرسرعت معيار مناسبي براي توسعه براساس اينترنت است، اما عوامل ديگري هم مانند آموزش برنامه هاي تحت وب مثلP،PHP XML، Java و...، دسترسي آسان به اطلاعات و همكاري هاي بين المللي براي پيشرفت بهتر در اين زمينه دخالت دارند.
با اين حال فكر مي كنم عوامل بسيار ديگري هم مانند سياست هاي دولتي براي سانسور كردن، ابزارهاي لازم براي امكان نشر به زبان هاي ملي هر كشور در وب و عوامل اقتصادي بر اين موضوع تاثير مي گذارند.
در واقع اين عوامل هم به اندازه معيار اينترنت پرسرعت مي توانند شاخص خوبي براي توسعه ارتباطات باشند.
همين حالا هم ما با استفاده از خدمات محدود اينترنت پرسرعت كاربري هاي مختلفي را در اختيار داريم.
رايج شدن بازي و سرگرمي هاي آنلاين و امكان دانلود كردن محتويات مختلف نمونه هاي خوبي از اين كاربري ها هستند.
در بخش هاي تجاري هم وقتي به جست وجوي كالاهاي موردنظرمان در دنياي وب پرداخته و آنها را مي خريم، مي توانيم شاهد سرويس هاي پيشرفته و بهتري باشيم.
به عنوان مثال خريداران خودرو در دنياي مجازي مي توانند فضاي 360درجه بيروني و نماهاي باكيفيت داخلي خودروها را در اختيار داشته باشند.
تله مديسن (Telemedicine) يا بازنگري اسكن هاي پزشكي از طريق وب براي راديولوژيست ها يكي ديگر از امكانات مهمي است كه تنها به وسيله اينترنت پرسرعت مي تواند به مرحله اجرا برسد.
در حقيقت اينترنت پرسرعت از آنجايي كه امكانات و كاربردهاي جديد را در دسترس كاربران قرار مي دهد، از اهميت ويژه اي برخوردار است.
به علاوه دسترسي كاربران به اينترنت پرسرعت يك شرط و امكان لازم است و نه كافي.
ميزان پوشش و نفوذ هم جايگاه خاص خودشان را دارند. از طرفي دسترسي آسان كاربران به خدمات باكيفيت، پيوسته و البته دسترسي به زيرساخت ها در مواقع لزوم همگي موارد مهمي هستند كه نبايد تحت عنوان اينترنت پرسرعت از آنها به راحتي گذشت.
در بسياري از كشورها به دليل دورافتادن از بك بون هاي بين المللي هزينه پنهاي باند از هزينه آن در بسياري از كشورهاي صنعتي بيشتر است. اين موضوع در فرآيند سرمايه گذاري و توسعه اينترنت تاخير ايجاد كرده و توسعه اينترنت را با مشكل مواجه مي كند و در بعضي موارد حتي مسوولان دولتي معتقدند كه كاربران خانگي نيازي به دسترسي به اينترنت پرسرعت براي استفاده روزانه ندارند. نظر شما درباره شاخص توسعه و اينترنت پرسرعت در كشورها چيست؟
اگر اطلاعات واقعا فصل آينده روند توسعه (بعد از كشاورزي و صنعت) باشد، من زيرساخت هاي اينترنت را به زيرساخت هاي حمل ونقل يك كشور تشبيه مي كنم. در گذشته در اغلب كشورها توسعه با معيار نزديكي به يك راه آهن، بزرگراه يا يك فرودگاه سنجيده مي شد.
به نظر من كشورهاي در حال توسعه بايد با چنين ديدگاهي، سرمايه گذاري هاي اوليه خود را براي حمايت بيشتر از توسعه زيرساخت هاي اينترنت در مناطق مركزي و اصلي به كار بگيرند.
ارتباط و دسترسي به محتوا هم بخش حساس و تعيين كننده اي است. در اختيار داشتن پهناي باند وسيع بدون محتوا مثل داشتن يك خودروي فراري (Ferrari) با تنها يك جاده خاكي است!
از طرفي لازم است به داشتن محتواهايي قابل تغيير براي فضاهاي محلي و البته نامحدود براي دسترسي جهاني هم فكر كنيم.
براي مثال شما در زيرساخت هاي ذخيره سازي محلي سرمايه گذاري مي كنيد كه نه تنها محتواي محلي را در خود جا مي دهد بلكه مي تواند براي مضامين جهاني هم پاسخگو باشد.
به اين ترتيب نياز به ارتباط هاي طولاني و گران هم مرتفع شده است. اين همانندسازي مي تواند درباره ماهواره ها و يا همكاري با كشورهاي منطقه اي هم انجام شود.
اين جريان در هند با بكار گيري عواملي مانند: آموزش، بهبود ارتباطات با استفاده از كابل هاي جديد فيبرنوري، حذف تدريجي نظارت دولت بر مخابرات و خصوصي سازي اتفاق افتاد.
شاخص توسعه در هند بالا است با اين وجود گويا هنوز بيشتر كاربران هندي به اينترنت دسترسي ندارند. بنابراين هنوز ظرفيت و پتانسيل هاي زيادي براي توسعه در آنجا وجود دارد.
شما براي سال هاي متمادي مسووليت هاي متعددي را در بزرگ ترين شركت هاي شبكه داشتيد آيا در اين مدت شانس مقايسه توسعه زيرساخت در آمريكا را با ديگر كشورهاي توسعه يافته يا در حال توسعه داشتيد؟
مسلما، من روند توسعه در بسياري از قاره ها را مانند اروپا، آسيا و اقيانوسيه و آمريكاي لاتين را بررسي كرده ام.
به اعتقاد من پيشرفت هاي سازمان يافته و قابل توجهي در سرتاسر دنيا اتفاق افتاده است اما آنچه به عنوان كمبود اين پيشرفت ها حس مي شود، تجربه دنبال كردن و به اوج رساندن اهداف بزرگ است كه اين موضوع نياز به بررسي و فعاليت هاي كارشناسي دقيق دارد.
با اين وجود فكر مي كنم با كمي آموزش اوليه و پايه اي كشورهاي زيادي مي توانند به راحتي با روند توسعه ايالات متحده هماهنگ و همراه شوند.
به همين دليل هم هست كه معتقدم براي پيشرفت سخت افزاري آسياي پاسيفيك (آسيا و اقيانوسيه) و براي پيشرفت هاي نرم افزاري ايالات متحده آمريكا جزو بهترين كشورها هستند.
موج انقلاب سيليكوني به عقيده برخي از صاحب نظران ناشي از همكاري متخصصان، محققان برجسته، مهندسان و تاجران كشورهاي مختلف در سيليكون ولي بود، آيا شما با اين نظر موافقيد؟ تا چه حد متخصصان خارجي را در شكل گيري و رشد اين موج سهيم مي دانيد؟
نه تنها افراد مستعد سرتاسر جهان بلكه معتبرترين دانشگاه هاي فني كاليفرنياي شمالي هم در نوآوري هاي منطقه Bay Area (كه مدت ها پيش Silicon Valley ناميده مي شد) نقش داشته اند و البته حضور شركت هايي مانند HP، Varian Associates، Spectra Physics، Fairchild Semiconduvtor و... موسسان شركت بزرگ GOOGLE هم الگوريتم اوليه كار خود را در Stanford (بخشي از منطقه Silicon Valley) شروع كردند.
در منطقه Bay Area رابطه اي عميق ميان يك دانشگاه و يك محيط صنعتي خلاق وجود دارد.
برتري در هر زمينه مانند ورزش، سرگرمي، كار و تجارت يا تكنولوژي كوچك ترين ارتباطي با جنسيت، رنگ پوست و يا اصل و نسب مليتي ندارد.
دره Sillicon قسمتي از ايالات متحده آمريكا است كه به وسيله مهاجران سرتاسر دنيا كه در طي مسير زندگي خود يا حتي يك فرصت جذب آن شده اند، به وجود آمده است.
Sillicon Valley توانست اعتبار و شهرت لازم را كسب كند تا مكاني براي تلاقي عقل و هوش با سرمايه و شكل گيري صنعتي بزرگ و رو به رشد شود.
اين منطقه به ويژه براي مهاجران با استعداد كشورهاي ديگر جاذبه اي مناسب به حساب مي آيد تا بتوانند استانداردهاي آموزشي مورد نظرشان در زمينه تكنولوژي را در آن پيدا كنند.
به اين ترتيب Sillicon Valley بهترين بهترين هاي سراسر دنيا را در اختيار دارد.
ايالت متحده توسعه طرح و ايده ها را هم حمايت كرد. فكر مي كنم اين حمايت تركيبي از يك فضاي آزاد است كه تحقق موفقيت هاي Sillicon Valley را به دنبال داشته است.
از طرفي تنوع و تمايز استعدادها آن را جذاب و جذاب تر كرد، تنوعي نامحدود نه تنها در نژاد و مليت بلكه در طيف گسترده مهندسان، كارشناسان، تاجران و حتي هنرمنداني كه هر روز به تعداد آنها اضافه مي شود. همان امتيازي كه جوامع بزرگ از آن بي بهره اند.
كشور هند از بازگشت متخصصان و مغزهاي فناوري اطلاعات خود بسيار سود برده و هم اكنون به يكي از قطب هاي بزرگ فناوري اطلاعات در جهان تبديل شده است. چرا چنين تجربه اي براي افراد مهارت ديده و متخصص ساير كشورها تكرار نشده است؟
اين موضوع مي تواند با فرهنگ هند كه از روابط خانوادگي و فاميلي تغذيه مي شود، استانداردهاي آموزشي آنها، اجبار آنها به پذيرش سرمايه گذاري هاي خارجي و يا چنين مواردي مرتبط باشد.
از آنجايي كه بسياري از مردم اين كشور به زبان انگليسي صحبت مي كردند، هند مدت ها مكان مناسبي براي سرمايه گذاري انگليسي زبانان به حساب مي آمد.
به دنبال گسترش نفوذ اينترنت پرسرعت در اين كشور در اواخر دهه 90، آنها توانستند ارتباط بيشتري با كشورهاي ديگر برقرار كنند.
علاوه بر اين لازم است جاذبه هاي تجاري هند كه مهم ترين آنها وجود استعدادهاي زياد با هزينه كم است، را هم در نظر بگيريم.
همان چيزي كه ايالات متحده را به سرمايه گذاري در اين كشور ترغيب كرده تا به توليد محصولاتي منجر شود كه اين كشور را از كشورهاي ديگر متمايز مي كند.
بنابراين در ميان شركت هاي بزرگ اين كشور مي توانيد خيلي سريع نام IBM، HP و GE را ببينيد. به عقيده من روند توسعه تنها با تكيه به استعدادها جلو نمي رود. به صنعت پردازنده هاي نيمه رسانا در كشورهاي تايوان و كره كه جريان دگرگوني و توسعه تقريبا در آنها اتفاق افتاده است نگاه كنيد.
از طرفي من واقعا به استعدادهاي فوق العاده و چشمگير ايراني اعتقاد دارم. ايران مي تواند يك قدرت تكنولوژيك بزرگ در قرن 21 بوده و به اين ترتيب به كاهش ميزان بيكاري، افزايش توان توليد و بهره وري و ايجاد مشاغل بهتر براي مردم خود كمك كند.
ايران نه تنها در زمينه فرهنگ و منابع غني است بلكه در دانش تكنولوژيك هم به يافته هاي قابل ملاحظه اي رسيده است. اين كشور با دانشجويان برجسته و ممتازش كه به من احساس غرور و سرافرازي مي دهند، نفس مي كشد.
شما براي دوره اي، مديريت يكي از بخش هاي پژوهشي و ابداعي جهان يعني AT&T Labs را بر عهده داشتيد. اگر ممكن است توضيح دهيد كه چه عناصري كه مي تواند به فعاليت هاي تحقيقاتي سرعت بدهد و چگونه مي توان سرعت تبديل تحقيق و ابداعات را به گروه هاي عملياتي و اجرايي افزايش داد؟
آنچه در AT&T Labs انجام دادم براي گسترش طرح هاي «سسيستم هاي حمايت عملي» (Operantional Support Systems) شامل: صدور صورتحساب هاي مالي، فروش و برآورد درآمد حاصل از آن بوده است.
اين موارد به چندين مرحله اتوماسيون نياز داشت كه باعث ايجاد مشكل در خدمات IP مي شدند، چون نظارت و مديريت بر چنين فعاليت هاي بزرگي بدون در اختيار داشتن جزئيات فرآيند اتوماسيون آن تقريبا غيرممكن است. من دو نظريه جديد را در AT&T گسترش دادم كه در تمام ايالات متحده هم پذيرفته شد. اين دو نظريه شامل نظريه يك و نظريه صفر هستند. نظريه يك درباره فرآيند ساده تر كردن و آسان شدن امور است كه در آن مي گوييم: يك بار انجامش بده، درست انجامش بده و از آن در همه جا استفاده كن. نظريه صفر هم درباره اتوماسيون نهايي كارها و امور با استفاده از طرح هاي بزرگ تكنولوژي است. براي داشتن اطلاعات بيشتر درباره اين دو نظريه موثر مي توانيد به وب سايت من در آدرسwww.2020vp.com مراجعه كنيد.
شما در طي فعاليت خود احتمالا شاهد فعاليت هاي تحقيقي موازي زيادي را در سازمان هاي مختلف بوده ايد. آيا چنين موضوعي در ايالات متحده متداول است و آيا قانوني در اين كشور براي كنترل پروژه هاي تحقيقاتي موازي قبل از تصويب بودجه آنها وجود دارد؟
فكر مي كنم اين روزها انجام تحقيقات مشابه كمتر از گذشته متداول است. موازي كاري لزوما بد نيست. در تحقيقات اوليه دنبال كردن چند راه متفاوت اهميت دارد چون با اين كار همراه با كسب اطلاعات بيشتر به دانسته هاي علمي هم اضافه مي شود. در ادامه اما تلفيق كارها با هم و يا تغيير آنها به كارهايي كه به زمان كمتر و يا زمان بيشتر نياز دارند، مهم است.
يادآوري و اشاره به كارهاي موازي و روش ها رقابتي براي حل بعضي مشكلات مناسب است، چون اين كار نوآوري ها را به سمت يك هدف متمركز مي كند. در بيشتر مواقع روش ها فني و تكنيكي نبايد تنها به يك رويكرد يا راه حل منتهي بشوند.
مايليم نظر شما را هم درباره نقش دانش و خصوصا گروه هاي دانشگاهي در توسعه ICT بدانيم. به نظر شما شركت هاي بزرگ آي تي در ايالات متحده مي توانند فعاليت هاي تحقيقاتي خود را بدون همكاري با دانشگاه ها انجام بدهند يا خير؟ آيا اين شركت ها به توانايي هاي علمي دانشگاه ها وابسته اند؟
مسلما دانشگاه ها در توسعه ICT نقش دارند. به نظر من رابطه دانشگاه ها و شركت هاي بزرگ نوعي هم زيستي است. دانشگاه ها به وسيله توانايي هاي علمي و دانشجويانشان تحقيقات خلاقانه و بهتري را ارائه مي كنند. شركت ها هم توانايي هاي مشابه را دارند اما مشكلاتي مثل تشخيص اهميت انتخاب موضوع و محققان آن درنهايت نشان مي دهند كه رمز انجام يك تحقيق موثر، كار بر روي مشكل واقعي است كه اين امر نياز به داشتن استعدادهاي علمي كافي دارد. از طرفي معتقدم دانشگاه ها منبع بزرگي براي پيشرفت استعدادها هستند و همكاري تنگاتنگي ميان پيشرفت استعدادها با منابع آن وجود دارد.
شركت هاي ايالت متحده بايد براي حفظ استعدادها با منابع آن وجود دارد.
شركت هاي ايالات متحده بايد براي حفظ استعدادهاي جوان و قابل پيشرفت خود تلاش كنند. نژاد بشر تحمل باقي ماندن يك گروه سني در راس امور مختلف را ندارد. دانشگاه ها در واقع منابع اصلي توليد و پرورش استعدادها هستند.
با فراگير شدن شبكه هاي IP و مفاهيم جديدي مثل NGN آيا شما فكر مي كنيد كه شبكه هاي ارتباطي قديمي از بين مي روند؟ شما پيش بيني مي كنيد چند سال ديگر چنين تحولي صورت مي گيرد؟
اگر منظور شما از شبكه هاي قديمي، سيستم هايي مثل شبكه عمومي سوئيچينگ تلفن (PSTN) است بايد بگويم بله، آنها به تدريج ناپديد شده و از بين مي روند. اين اتفاق ممكن است به اندازه چندين دهه طول بكشد.
فكر مي كنم با گذشت زمان دنياي كابل ها جاي خودشان را به دنياي سيستم هاي بي سيم داده و نقل و انتقالات تكنولوژي در چرخه هاي كوچك تر به خصوص براي طرح هاي تجاري، اتفاق بيفتد. ارتباطات IP با تفكيك لايه خدمات از لايه شبكه، مي توانند اين الگو را جابه جا و منتقل كنند. علاوه بر اين ها، زمان زيادي براي از ميان رفتن شبكه هاي قديمي مثل شبكه سوئيچينگ محلي آمريكا لازم است، اتفاقي كه احتمالا تا سال 2020 هم نمي افتد.
با وجود گسترش فناوري 3G در كشورهاي توسعه يافته، هنوز بعضي كشورهاي در حال توسعه روي توسعه تكنولوژي GSM كار مي كنند.خطرهاي ورود به نسل جديد خدمات ارتباطي چه چيزهايي هستند؟ چرا در كشورهاي در حال توسعه سرمايه گذاري كمتري براي سرويس هاي ارتباطي جديد انجام مي شود در حالي كه آنها از تكنولوژي هاي جديد سود بسياري مي برند؟
فكر مي كنم نيازهاي اوليه به عامل قدرت خريد وابسته است. اين نيازها در ميان كشورها متفاوتند. هيچ كس تمايلي به سرمايه گذاري در تكنولوژي و سيستم هاي قديمي و ابتدايي ندارد. در اين كشورها نه تنها هزينه نيازهاي اوليه از ميزان درآمد بيشتر است بلكه پشتيباني و حمايت هاي طولاني هم مي تواند موضوعي جدي باشد.
در واقع به اعتقاد من اين نيازها از كشوري به كشور ديگر متفاوت است و براساس برآورد هزينه نيازهاي خاص، تغيير مي كند. فكر نمي كنم در سيستم هاي ارتباطي يك نياز براي همه يكسان باشد.
معيارهاي مشخصي براي بررسي در اين زمينه وجود دارد.
از جمله اين معيارها عبارتند از: قدرت خريد اوليه، حمايت هاي مالي موجود، امكان گسترش، نقشه و طرح هاي مشخص، شبكه هاي مبتني بر IP و.... علاوه بر اين، شركت ها به سرمايه و دارايي هاي لازم براي سرمايه گذاري، دانش و توانايي علمي براي ساخت و توليد و كاربراني كه استطاعت مالي براي استفاده از اين زيرساخت ها را داشته باشند، نياز دارند.
شبكه ها در واقع چرخه هايي هستند كه به روند توسعه اقتصادي كشورها كمك مي كنند.
با گسترش شبكه هاي بي سيم و افزايش تعداد كاربران نهايي اينترنت پرسرعت، به نظر شما آيا دسترسي به اينترنت از طريق فيبر نوري مي تواند از لحاظ هزينه و كاربري با اينترنت بي سيم مقايسه شود؟
دسترسي به اينترنت از طريق فيبر نوري در آمريكا هم اكنون براي تمام شركت هاي تجاري و بعضي كاربران خانگي در چندين ايالت ميسر است و توسعه آن در ايالت هاي ديگر ادامه دارد.
زيرساخت هاي فيبر مي تواند فضاي رقابتي لازم را براي شركت هاي عرضه كننده خدمات كابل به وجود بياورد. با رسيدن اين فيبرها به تكنولوژي هاي خانگي هر شخص مي تواند به پيدا كردن جواب پرسش هاي خود به وسيله نوآوري اميدوار باشد. از طرفي هزينه اين خدمات براي كاربران خانگي تا چندين برابر كاهش پيدا مي كند.
مساله قابل توجه ديگر كاهش هزينه ها براي كارخانه ها و شركت هاي عرضه كننده تجهيزات زيرساخت است.
به اين ترتيب دسترسي كاربران نهايي به اينترنت از طريق فيبر نوري امكان پذير به نظر مي رسد. البته اين موضوع به چندين عامل بستگي دارد كه تراكم جمعيت (شهري در برابر روستايي) يكي از آنها است.
فيبرهاي نوري نسبت به سيستم هاي بي سيم يا اينترنت پرسرعت در مناطق متراكم و پرجمعيت بهتر و راحت تر به كار برده مي شوند. در مقابل اينترنت بي سيم مانند WIMAX براي مناطق شهري با تراكم كمتر مناسب است.
AT&T يكي از شركت هاي خصوصي بزرگ در ايالات متحده بوده است. از آنجا كه در بسياري از كشورهاي در حال توسعه چنين گرايش هايي به خصوصي سازي وجود دارد، مي توانيم دلايل موافق و مخالف شما را درباره روند خصوصي سازي در صنعت ارتباطات آمريكا بدانيم؟
اين شركت با وجود بعضي فشار و محدوديت هاي قانوني دولت در سال 1934 و سال هاي اواخر دهه 50 و البته با محروميت از ادامه فعاليت در ميان شركت هاي اپراتوري محلي در سال 1984، سال هاي متمادي به عنوان يك شركت سهامي عام فعاليت كرده است.
محروميت از فعاليت به عنوان يك شركت اپراتوري محلي هم به دنبال به دست آوردن يك امتياز انحصاري اتفاق افتاد. خصوصي سازي در حقيقت مزايا و معايبي دارد.
مزاياي خصوصي سازي شامل: افزايش فضاي رقابتي، بهبود كارايي و راندمان، افزايش قدرت توليد و بهره وري، بهبود ارتباط با مشتري، نظارت دولتي كمتر و البته كاهش لزوم سرمايه گذاري در زيرساخت ها، كاهش زمان برگشت سرمايه، كمتر شدن ميزان خدمات عمومي و حتي گاهي كاهش هزينه هاي مربوط به تحقيقات و توسعه (R&D) است.
از طرف ديگر بهتر است بدانيد صنعت مخابرات آمريكا با استفاده از سرمايه هاي بخش خصوصي شكل گرفت. دولت تنها وظيفه نظارت بر عملكرد شركت ها و سازمان هاي وابسته به اين صنعت را به عهده داشت و هيچ بودجه اي را به مخابرات اختصاص نداد.
اين الگو در آمريكا بازده خوبي را به همراه داشت و مي تواند در بسياري از كشورهاي در حال توسعه هم به كار گرفته شود.
در يكي از مصاحبه ها ، شما درباره آينده روشن VOIP صحبت كرده بوديد. اما در همان مصاحبه شركت Skype را تنها يك وسيله سرگرمي معرفي كرديد. آيا فكر مي كنيد اين وسايل سرگرمي نقش مهمي در كاربري آينده اينترنت براي ما خواهند داشت؟
همه سرگرمي ها را دوست دارند اما شما در امور كاري و تجاري خود از آنها استفاده نمي كنيد! خدمات Voice، VOIP يا مدارهاي سوئيچينگ براي كنترل و راه اندازي مواردي مانند خدمات اضطراري و فوري به كار برده مي شوند.
شبكه سوئيچينگ عمومي (PSTN) بسيار بزرگ است، چون تقريبا هر كسي در دنيا مي تواند به آن دسترسي داشته باشد (نشانه و مظهر قانونSkype . (Metcalfe. و بعضي شركت ها و موسسات سعي دارند اين مسائل را كنار گذاشته و تنها خدمات ارزان قيمت را عرضه كنند، در حالي كه اين روند سودمند و مفيد بودن خدمات آنها را به خطر انداخته و كاهش مي دهد.
جرياني بسيار مشابه آنچه براي شركت CB و شركت راديويي HAM كه هر دو مي توانند نمونه هاي قابل توجهي از ارتباطات باشند، اتفاق افتاد. اما اين شركت ها لزوما نمي توانند APPLICATION (كاربري) هاي مناسبي را در مقايسه با سيستم هايي مانند PATN و شبكه عمومي موبايل زميني (PLMN) عرضه كنند.
البته اين را مي دانم كه هر جا خدمات ارتباطي IP شكل غالب ارتباطات بوده Skype نقش مناسبي مشابه به سيستم هاي عمومي داشته است.
بهتر است بدانيم كه اينترنت ابزار خوبي براي APPLICATIONهاي ابداعي و قابل توسعه است.
به همين دليل با طيف وسيعي از برنامه و طرح هاي خوب، ايده هاي متناسب با تقاضا سليقه عمومي و البته طرح هاي غيرقابل بررسي و نامناسب روبه رو مي شويم. در واقع انتقال ابزارهاي مولتي مديا و تنوع كاربران نتيجه افزايش تقاضا براي اينترنت پرسرعت است.
به عنوان سوال پاياني مايليم تعريف شما را از WEB2.0 (نسل دوم خدمات تحت وب) بدانيم؟
بايد بگويم WEB2.0 در حالي كه هدف برترارتباطات براي كاربري هاي كابلي يا بي سيم ديتا و ويدئو است در واقع روند شكل گيري و به اوج رسيدن شبكه جهاني (WWW) را ادامه مي دهد.
با استفاده از APPLICATION، WEB2.0 ها به وسيله ديتا بيس هلي (پايگاه هاي اطلاعات) طبقه بندي شده، شبكه اي مي شوند و سطوح و وجوه مشترك كاربران مي تواند تمام مناطق جغرافيايي و فيزيكي را در بر بگيرد. اولين اصل مهم WEB2.0 با عنوان WEB) به عنوان يك هدف) شامل موارد زير است:
- مهارت و تجربه كاربر توانگر
- پرداختن جز به جز به محتويات
- محتويات فعال و پويا (RSS)
- استفاده از امتياز اطلاعات مشترك (عقل و هوش عمومي)
- استفاده از عبارات و اصطلاح هاي عاميانه
- رفتارهاي از پيش تعيين نشده كاربر
- برنامه ريزي طولاني
- قابليت افزايش و بالا رفتن هزينه هاي موجود دومين اصل مهم «سازمان دهي شخصي» يا بررسي دقيق يك پورتال محتويات عمومي مثل پورتال ما با ميليون ها كاربر كه به موارد زير نياز دارد:
- توانايي طبقه بندي محتويات براساس ميزان فعال بودن آنها
- مهار اطلاعات مشترك
- و بالاخره به اشتراك گذاري و بررسي برنامه هاي ويروسي