درسهای برای تناسب اندام

[behnam5555]

درسهای برای تناسب اندام



شاید برای شما هم پیش آمده که ورزشهای منظمی را داشته باشید اما نه تنها نتیجه ی دلخواه را برای تناسب اندام کسب نکردید، بلکه با گرفتگی عضلات و خستگی های مفرط روبرو شدید.
ناامید نشوید، با بکارگیری روش صحیح در تمرینهای خود می توانید دوباره شروع کنید.
در اینجا به 20 نکته اشاره می کنیم که با بکارگیری آنها و درک اشتباهات در انجام آنها و در ادامه اصلاح این تمرینها، انگیزه ی دوباره ای را برای نیل به هدف تناسب اندام خود کسب خواهید کرد.

دستگاههای ورزش های هوازی

1- امروزه بیشتر مردم با خرید دستگاههایی همچون، تریدمیل، گام زن، ... ساعتها در هفته با روش ایستادن اشتباه بروی آنها، سعی در رسیدن به تناسب اندام را دارند، اگر دقت کنید می بینید که اکثر آنها با تکیه دادن و انداختن سنگینی خود بروی دستگاه، به مرور زمان دچار مشکل می شوند، روش درست، این است که به هنگام ایستادن بروی این دستگاهها، بدن و کمر خود را در حالتی راست و قائم نگاه دارید تا به ستون فقرات شما فشار نیاید و صدمه نبیند.

2- مادامی که با این دستگاهها کار می کند، میله ی حفاظتی را سفت و محکم در دست نگیرید، این باعث می شود که بازوها و دیگر عضلات دستها به اندازه ی کافی تحرک نداشته و کالری کمتری بسوزانند. اگر از افتادن از روی دستگاه می ترسید، این روش را اجرا کنید؛ ابتدا تمامی انگشتان خود را راحت روی میله قرار دهید و میله را محکم فشار ندهید!
سپس پس از شروع اندک زمانی از انجام تمرین ها، به ترتیب انگشتان خود را از میله رها کنید و تنها انگشتان اشاره شما بر میله تکیه کند تا علاوه بر تحرک بیشتر عضلات مچ تا بازو، تعادل خود را نیز بروی دستگاه حفظ کنید.

3- اگر از دستگاههای و ورزشهایی استفاده می کنید که طبق دستور باید بین هر سه یا چهار دقیقه، دقایقی کم را فاصله بیاندازید، این دقایق را به استراحت مطلق نپردازید! در این فاصله نفسی عمیق بکشید، عضلات را شل کنید، به آهستگی چند گام بردارید، سپس دوباره به ادامه ی تمرینها بپردازید.

4- یکی از روشهای اشتباه این است که برخی به هنگام پیاده روی با جمع کردن دستهای خود، سنگینی آن را با خود حمل می کنند، شاید این کار با فشار بیشتر منجر به سوزاندن کالری بیشتری شود اما متأسفانه به مرور زمان باعث فشار بروی اندام های پا ( شامل زانو، ماهیچه های ران، ساق پا، ...)
می شود، پس بهتر است ابتدا پیاده روی خود را انجام دهید، و بعد از آن به ورزشهای استقامتی عضلات بپردازید.

5- بیشتر افراد فکر می کنندکه انجام ورزشهای هوازی همچون پیاده روی، دویدن،...کافیست، درحالی که از سی سالگی به بعد ماهیچه ها و عضلات ضعیف می شوند، بنابراین باید علاوه بر ورزشهای فوق، به تمرینهای عضلانی و تقویت آنها نیز پرداخت، در نتیجه سرعت متابولیسم بدن افزایش یافته و موجب سوخت کالری بیشتری در بدن می شود.

تقویت عضلانی

6- متأسفانه بارها دیده شده که برخی از افراد، لیفتینگ و ورزشهای عضلانی را آنقدر سریع انجام می دهند که نه تنها نتیجه ی مثبتی در پی نخواهد داشت، بلکه سبب افزایش بیش از حد فشار خون و آسیب های جسمانی می شود. روش صحیح این است که بین مراحل لیفیتگ و ورزشهای عضلانی بطور متناوب عمل دم را دو بار و بازدم را چهار بار انجام دهید.

7- به هنگام تمرین با دستگاههای تقویت عضلات شکم، حتماً عضلات شکم را سفت نگاه دارید، بیشتر افراد به جای این کار، با فشار بروی عضلات گردن، و سر و قسمت بالایی تنه، نتیجه ی دلخواه را کسب نخواهند کرد، پس همواره طی هر حرکت بروی سفت کردن عضلات شکم تمرکز کنید و از فشار بر عضلات دیگر قسمتها خودداری کنید.

8- در هنگام کار با دستگاههای کششی، برخی افراد به اشتباه روی صندلی می نشینند و سر خود را به سمت جلو متمایل نگه میدارند و بعد میله را بالا و پایین می برند، این حرکت به دلیل اینکه قسمت پشت بدن شما به حالت عدد هفت قرار نگرفته است، به عصبهای گردن و ستون فقرات فشار می آورد، روش صحیح این است که، سر خود را عقب نگه دارید و میله را از جلوی شانه و چانه ی خودحرکت دهید و در حین حال کاملاً بروی ثابت نگه داشتن عضلات پشت خود ( بصورت عدد هفت) تمرکز کنید.
9- بعضی از دستگاهها به نسبت وزن و حجم اندام، تنظیم می شوند، عدم تنظیم مناسب این دستگاهها برای افراد مختلف، مطمئناً طی مدت کوتاهی منجر به آسیب های جسمانی می شود.
برای مثال، اگر آن را طبق حجم عضلات پا درجه بندی نکنید، علاوه بر فشار وارده بر زانو، تمامی ماهیچه ها و عضلاتی که باید حین تمرین روی آنها کار شود، بطور کامل حرکت نمی کنند و عمل سوخت و ساخت چربی در برخی قسمتها ناقص انجام می شود. (بهتر است در تمرینهای عضلانی و لیفتینگ از یک مربی کمک بگیرید)
حرکت های کششی و انعطافی
10-حرکت های کششی و انعطافی را حتماً در مرحله آخر تمرینها قرار دهید، چرا که در ابتدای ورزش با وجود سرد بودن ماهیچه ها، کشش آنها، منجر به پارگی تاندوم ها و مویرگها می شود.