هپاتیت C

[رزیتا]

بیماری خاموش ؛ هپاتیت C

بیماری هپاتیت به طور کلی به معنی التهاب کبد است که عضوی بسیار فعال در بدن به شمار می ‌آید.

به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، هپاتیت یا التهاب بافت کبد موجب آسیب به کبد و مختل کردن فعالیت آن می ‌شود.


به گفته متخصصان؛ این اختلال یا التهاب به علل مختلفی به وجود می ‌آید که مهم‌ ترین آن ها آلودگی به ویروس‌ های ایجاد کننده انواع هپاتیت از جمله هپاتیت ‌های نوع A , B و C است.
در این میان ویروس هپاتیت نوع C یکی از عوامل مهم ایجاد کننده این بیماری محسوب می ‌شود.
روند بیماری هپاتیت C معمولاً بدخیم ‌تر از هپاتیت B است.

تقریباً تمام موارد ویروسی به طور مزمن در خون باقی می‌ ماند و تنها 15 درصد به شکل ناقل درمی ‌آید و 85 درصد باقی مانده به علت فعال شدن ویروس، نیاز به درمان پیدا می‌ کنند.
بر اساس این گزارش، بسیاری از بیماران مبتلا که حدود 90 درصد را تشکیل
می ‌دهند، فاقد علائم آشکار بیماری هستند و لذا از ابتلای خود به هپاتیت
مطلع نیستند.


همچنین در بیش از 70 درصد از موارد، این بیماری مزمن شده و ویروس آن در خون باقی می ‌ماند، نیمی از این ناقلان در صورت عدم تشخیص در طول زمان، مبتلا به بیماری‌ های مهلکی مثل سرطان کبد یا سیروز کبدی می ‌شوند.

به گفته محققان، اگر در فردی علائم بیماری بروز کند، این علائم شامل بی ‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد یا ناراحتی شکمی، تب و درد مفاصل هستند. از آنجا که این علائم در یک سرماخوردگی معمولی هم دیده می ‌شود در بسیاری از موارد هپاتیت با یک سرماخوردگی ساده که به خودی خود بهبود می ‌یابد، اشتباه گرفته می ‌شود. البته هپاتیت C در برخی از موارد حتی با زردی یا یرقان همراه می ‌شود، ولی زردی در هپاتیت C بسیار کمتر از هپاتیت نوع A و یا هپاتیت B است.

درمان اصلی پیشنهادی برای هپاتیت C داروی " انترفرون آلفا " است که به میزان سه میلیون واحد و یک روز در میان به صورت زیرجلدی تزریق می ‌شود.

همچنین " ریباویرین " به صورت قرص‌های 100 یا 200 میلی گرمی برای این بیماران تجویز می ‌شود و بیمار بین 800 تا 1200 میلی گرم روزانه باید از این دارو مصرف کند. مدت درمان با انترفرون 48 هفته یا تقریباً یک سال است ولی با ریباویرین معمولا تا 6 ماه ادامه پیدا می‌ کند. البته لازم به ذکر است که هر یک از این داروها عوارض خاص خود را دارند.

هپاتیت C از طریق تماس با خون فرد آلوده به سایرین سرایت می ‌کند. بیشترین روش‌هایی که در حال حاضر موجب سرایت بیماری می ‌شوند، استفاده از فرآورده های خونی کنترل نشده و نیز استفاده از سرنگ‌ های مشترک در معتادان است. احتمال سرایت ویروس هپاتیت C از طریق روابط جنسی کمتر است. از آنجا که در ناقلان معمولا علائم بیماری بروز نمی ‌کند، برای اطمینان می ‌توان به پزشک خانوادگی یا مراکز مشاوره مراجعه کرد و راهنمایی خواست.

به علاوه در مواردی چون سابقه ی مصرف مواد مخدر تزریقی، دریافت خون یا فرآورده‌های خونی، سابقه پیوند اعضا و سابقه طولانی دیالیز، بهتر است از پزشک برای انجام آزمایش خون درخواست کرد.