اخبار علمی متنوع

[GolBarg]

بشر از شصت هزار سال پیش می نوشت

در تحقیقی جدید، پژوهشگران دانشگاه بوردو ادعا کرده‌اند که الگوهای حک‌شده روی پوست تخم شترمرغ که از نظر قدمت به دوران عصر سنگی باز می‌گردند، می‌توانند قدیمی‌ترین شکل ارتباط مکتوبی باشند که بشر تاکنون شناخته است.

به گزارش تلگراف، این حکاکی‌ها که 60هزار سال قدمت دارند، برای علامت‌گذاری تخم‌هایی استفاده می‌شد که شکارچیان آفریقایی از آن‌ها به‌عنوان قمقمه‌های آب استفاده می‌کردند. قدمت این آثار به پیش از زمانی می‌رسد که انسان‌ها، آفریقا را برای ساکن شدن در دیگر نقاط زمین ترک کردند.

در این آثار، 4 الگو و علامت‌گذاری متفاوت تکرار شده که به‌نظر می‌رسد مالکیت یا هدف خاصی را منتقل می‌کرده و هم‌چنین، برای تمایز تخم‌ها از یکدیگر استفاده می‌شده است.

قبل از این تصور می‌شد اولین نشانه‌های هنر، نوشتار یا فرهنگ در اواخر عصر سنگی بین 35هزار تا 10هزار سال پدید آمده است. این نشانه‌ها شامل نقاشی‌هایی با قدمت 30هزار سال قبل از میلاد مسیح است که تصور می‌شد جرو اولین نمونه‌های هنر تزئینی یا ارتباط نوشتاری است. اما کشف جدید که بسیار قدیمی‌تر است، نشان از هویت‌های جمعی و حالت‌هایی فردی دارد که آغاز رفتار تمدن‌های مدرن امروزی را رقم زده است.

پژوهشگران برای آشکار کردن راز این حکاکی‌ها، تکه‌های این تخم‌ها را که در پناهگاه سنگی Diepkloof در وسترن کیپ در جنوب آفریقا یافت شده بود، کنار هم قرار دادند و با بررسی این ردیف 7متری، چهار الگوی متفاوت شامل هاشورهای متقاطع و خطوط موازی پیدا کردند که روی سطح این تخم‌ها حک شده بودند.

این الگوهای تجریدی حک شده به عنوان شواهدی مبنی بر وجود تفکرات سمبلیک مورد پذیرش قرار گرفته‌اند. این مجموعه منحصر به فرد نه فقط نمایانگر حک کردن الگوهای هندسی است، که نمایانگر توسعه رسوم تصویری و استفاده پیچیده از سمبل‌هایی است که برای انتقال ارتباطات اجتماعی استفاده می‌شد.

از سوی دیگر، به نظر می‌رسد قوانینی برای استفاده از این الگوها وجود دارد که کاربری این تخم‌ها یا مالکیت آن‌را نشان می‌دهد.

این اشیا به طور روزانه استفاده می‌شده و عناصری از یک زندگی پیچیده اجتماعی را تشکیل می‌داده؛ به همین دلیل، پوست تخم شترمرغ سطح مناسبی برای علامت‌گذاری‌های اطلاع دهنده مانند هویت فردی یا گروهی بوده است.

تولید استاندارد این الگوهای تکرار شونده شامل نقش و نگارهای نواری‌شکل، سیستمی از بازنمایی‌های سمبلیک را نشان می‌دهد که در آن هویت‌های جمعی و حالات فردی به طور وضوح منتقل شده و نشان‌دهنده زیربنای اجتماعی، فرهنگی و شناختی است که با انسان‌های مدرن اشتراک داشته است.