سینما چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[civilar]

بسمه تعالی

*** توضیح : لطفا این متن را تا پایان بخوانید سپس در مورد آن قضاوت نمایید . پیشاپیش از شما نهایت پاسداشت را دارم .


بنده در این انجمن در مورد تعاریفی که از هنر ارایه می شود خیلی صحبت کردم . امروز می خواهم خیلی تفضیلی در مورد یکی از شاخه های آن چه هنر نامیده می شود ، بنویسم . سینما شاید مضحک ترین بخش از چیزی که هنر نامیده می شود . هنر هفتم مسخره ترین واژه ای است که در ذهن دارم .

روشی برخواسته از خط فکری کشوری 500 ساله که هنوز تاریخی مستند به جز گاو چرانی و تاریخ سرخ پوستی ندارد . در این که کشور ایالات متحده کشوری بزرگ است هیچ شکی نیست . اما تا به حال از خود پرسیده اید چرا آمریکا مرکز سینما است ؟؟؟؟؟

همان طور که گفتم آمریکا هیچ هویت با عظمتی ندارد و به خاطر همین مجبور است شروع به هویت سازی کند . چرا با وجود این همه کشور در جهان فقط آمریکا در جهان نعره کشی می کند . در این که این رفتار اهدافی اقتصادی و سیاسی دارد هیچ حرفی نیست و ممکن است بگویید که کشور های دیگر قدرت چنین کاری را ندارند . این تعابیر کاملا صحیح است اما آن چیزی که در مورد آمریکا تفاوت دارد این است که آمریکا تازه قصد دارد آن چه کشوری به عظمت ایران سالیان سال دارد و مردمش به آن افتخار می کنند را به دست آورد . حال تا به دست آوردن این افتخار راه درازی و چند صد ساله در پیش دارد و برای این که مردم خود را مفتخر سازد مجبور است که با تخیل مردمش بازی کند . مهم ترین بازی این کشور با تخیل مردمش ، افیونی به نام سینما است . مردمی که وقتی می خواهند گذشته ی خود را به خاطر آوردند یاد وحشی گری هایی که در حق سرخ پوستان مظلوم و ساکنان اصلی این سرزمین روا داشته شد ، می افتند باید به یک چیز افتخار کنند اما هیچ چیز ندارند . این خلا با چه چیزی پر می شود ؛ سینما .

ممکن است بگویید که ما در گذشته کشوری بزرگ بوده ایم و الآن چیزی نیستیم . من هم با این عقیده موافقم ، اما نکته ی فابل تامل جو روانی این است که چرا ما باید د.باره کشور گشایی کنیم در حالی که ما در گذشته نامی به نام کوروش کبیر داریم که همه ی کشور گشایی های تاریخ را تحت لوای نام خود کوچک ساخته است و یا آن چیزی که آمریکا سعی می کند با پولیترز ها و اسکار ها به دست آورد کشور ایران بدون آن ها دارد . می توانید با هر آمریکایی صحبت کنید و در مورد این که آیا آن ها دوست دارند تاریخ با عظمتی داشته باشند صحبت کنید ، مطمئن باشید از پاسخ های آن ها احساس بی هویتی بیرون خواهد آمد و به شما خواهند گفت که در حال ساختن هویت هستند .

همه ی گفته های بالا برای آن بود که به این برسم که آیا ما به درآوردن ادا توسط آن چه بازیگر ( دلقک های عصر جدید ) نامیده می شوند احتیاج داریم یا نه . زمانی که آمریکا کشف شد معاصر بود با دوره ای که در اوج فرهنگ بودیم و دوره ی سرایندگان بنی آدم ها . ما دارای چیزی بودیم در عصری که کشوری که اکنون داعیه ی تاریخ سازی را دارد . آمریکا با ساخت تخیلاتی هم چون بشقاب پرنده و موجودات فضایی سعی بر آن دارد تا خود را تاریخ ساز جدید بعد از اجداد مشهور و روباه صفت خود قوم آنگلوساکسون ( اانگلیس ) که اتفاقا آن ها هم کم در حق اسکاتلندی ها ظلم نکردند ، معرفی کند .

آیا ایالات متحده با ساختن دنیایی تخیلی جلوی رشد فکری کودکان و نوجواناو بزرگسالان خور ا نمی گیرد ؟ آیا جلوی پویایی افکاری که باید دنیا را بسازند نمی گیرد ؟ به راستی اگر این افیون هنر است چرا صنعتی بسیار پر درآمد است و مخصوص ثروتمندان ؟ چرا این صنعت منحصر به زیبارویان است ؟ چرا فیلم هایی که فحشای بیشتری دارند ، موفق ترند ؟ چرا کسانی که بیشتر سینما می روند ، بی فرهنگان جامعه هستند ؟ چرا ...........؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

افیون مذکور ( سینما ) به راستی دنیا را فتح کرده است ، اما سوال من از کشور هایی مثل ایران این است که آیا ما هم به تخیلات احمقانه ی کشوری که پدر و مادر خود را نمی شناسد ، احتیاج داریم یا نه ؟ به راستی اگر شعر حافظ هنر است پس سینما چیست به جز دارویی روان گردان که هیجانات کاذب در انسان ها ایجاد می کند . سوال من از دنیا این است چرا از زمان ظهور این پدیده ی مخرب ذهن جوانان دنیا بیشتر منحرف گشته است . فساد ، فخشا ، رفتارهای زننده و ... افزایش یافته است . به راستی یک فیلم فوق العاده از یک کتاب ضعیف کمتر نیست ؟ به نظر بنده این واقعیتی است دردناک که ما فراموش کرده ایم . آن کتاب ضعیف حداقل توانایی آموختن چند لغت کوچک به ما را دارد ، حال هر چه قدر بی معنی باشد اما وقتی بالغ بر 2 ساعتی که برای یک فیلم به هدر می رود آیا به اندازه ی 2 ساعت انسان را به مرگ نزدیک نمی کند که با در جا زدن همراه بوده است .

به شخصه می گویم 1000 تومان هم که به یک دلقک عصر جدید ( بازیگر ) می دهند ، بسیار بیشتر از پول های مفتی که در گلوی فوتبالیست ها ریخته می شود ، مرا آزار می دهد .

در پایان سینما مختص این کشور بی هویت 500 ساله است که بنا شده به دست دیگران است نه کشور هایی با عظمت ایران .

------------------------------------------------------------------------------

دریغا که ایران ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود

------------------------------------------------------------------------------

بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار

تو کزمحنت دیگران بی غمی
نشاید که مامت نهند آدمی

------------------------------------------------------------------------------

ز کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم

------------------------------------------------------------------------------

فاش می گویم و از گفته ی خود دلشادم
بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم

طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادصه چون افتادم

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد درین دیر خراب آبادم

------------------------------------------------------------------------------

مسلمانان مسلمانان مسلمانی ز سر گیرید
که کفر از شرم یار من مسلمان وار می آید

------------------------------------------------------------------------------

این مطالب بد جوری توی گلوی من گیر کرده بود ، الان با کفتنش دلم آرام گرفت .

در پایان هنر رسانه تنها برای انجام فعالیت های خبری و مستند و شاید هم برای فیلم های تاریخی مناسب است .

------------------------------------------------------------------------------


در پایان به علت عدم آشنایی بنده به فن نویسندگی اشکالات فنی من را در متن به بزرگی خویش ییخشید .

منظور من فقط از سینما ، ایران نبود بلکه کل هستی بود ؛ ایران ، آمریکا و کل جهان و هر جایی که شما فکرش را بکنید .
در مورد این مطالب حاضرم با هر کسی بحث داشته باشم .