رباعیات خاقانی

[ساقي]

خاقانی را طعنه مزن زهر آمیغ
کز حکم شما نه ترس دارد نه گریغ
از کشتن و سوختن تنش نیست دریغ
کو آتش و کو درخت و کو زه، کو تیغ

***
خاقانی را دلی است چون پیکر تیغ
رخ چون حلی و سرشک چون گوهر تیغ
تهدید سر تیغ دهی کو سر تیغ
تا دست حمایل کند اندر بر تیغ

***
از صحبت همدمان این دور خلاف
گویم سخنی اگر نگیری به گزاف
چون شیشه‌ی ساعت است پیوسته به هم
دلها همه پرغبار و درها همه صاف

***
در عشق تو شد موی زبانم به گزاف
کان موی میان ز غم دلم کرد معاف
بر هر سر موی من غمت راست مصاف
موئی شده‌ام به وصف تو موی شکاف

***
نه خاک توام به آدمی کرده‌ی عشق
نه مرغ توام به دانه پرورده‌ی عشق
پس بر چو منی پرده دری را مگزین
کهنگ شناس نیست در پرده‌ی عشق

***
ای درد چو بی‌درد ز حالم غافل
بر گردن او بسته‌ی مهری از دل
بر سر دهمت خاک ز انصاف دمی
در گردن حق که دید دست باطل

***
زرین چکنم قدح گلین آر ای دل
پای از گل غم مرا برون آر ای دل
تا از گل گورم ندمد خار ای دل
گلگون می در گلین قدح دار ای دل

***
یارت نکند به مهر تمکین ای دل
او نیست حریف، مهره بر چین ای دل
از یار سخن مگوی چندین ای دل
خیز از سر او خموش بنشین ای دل

***
از آتش عشق آب دهانم همه سال
در آب چو آتش به فغانم همه سال
بر خاک چو باد بی‌نشانم همه سال
بر باد چو خاک جان‌فشانم همه سال

***
بنمود بهار تازه رخسار ای دل
بر باد نهاده باده پیش آر ای دل
اکنون که گشاد چهره گلزار ای دل
ما و می گلرنگ و لب یار ای دل

***
ای بدر همال قدر خورشید جمال
کیوان دل مشتری رخ زهره مثال
قوس ابرو و عقرب خطی و تیر خصال
پروین دندان، سهیل تن، جوزا فال

***
سوزی که در آسمان نگنجد دارم
وان ناله که در دهان نگنجد دارم
گفتی ز جهان چه غصه داری آخر
آن غصه که در جهان نگنجد دارم

***