شعر کردی با ترجمه فارسی

[behnam5555]

برای آزادان

این واژه بی آبرو شده؟
این واژه حوله ای است گل گلی کیست که آنرا به خود نمالد؟
حوله دولتها،حوله ی احزاب و حوله گنبدها!
چه کسی نشان کامل آزادی را به من می دهد؟
تمام بوها در هم آمیخته شده در هم عجین شده اند.
بینی ام از آنها بیزار شده،بویایی ام آشفته شده.
چه کسی توان دارد مرا به منظر گاه واقعی ببرد؟
می بینی،ریش کاسترو بوی تکریت
چپ بوی راست راست بوی چپ می دهد.
درفستیوال استفاده از ماسک(بال ماسکه)،شبی من به جلاد نزدیک شدم
جلاد باقربانیش می رقصید.
و آزادی یساولیشان بود.
در آن شب سر بکیس و ماه را دیدم.
بر سفره آهنی لاشخوری پرچین و چروک نهاده بودنش.
وآزادی فضای آفاقشان بود.
در آن شب.
سر چه گوارا را دریدم بر تن نا پلئون.
سر ژان ژاک روسو را می دیدم بر تن بوسکا.
صدای گاندی را می شنیدم،اما لب و دهان،لب و دهان موبوتو بود
من سولور کا را می شناختم هر چند دستش دست ها ی فرانکو بود.
در آن شب،بوی جلاد و قربانی و بوی فرشته و درنده
چون بوی گل و چمن در هم آمیخته بودند.
چه کسی نشان کامل آزادی را به من می دهد؟
این صندلی،صندلی چراغ و پروانه بود،
نگاه کنید حالا چه کسی بر آن نشسته است؟!

(شیرکو بیکس،بر گرفته از کتاب:آزادی این واژه بی آبرو)