همه چیز درباره خروپف

[GolBarg]

همه چیز درباره خروپف

خروپف چیست؟
خروپف شبیه تمام صداهای دیگر توسط ارتعاشاتی ایجاد می‌شود که ذراتی را در هوا جهت ایجاد امواج صوتی ایجاد می‌کنند. به عنوان مثال، هنگامیکه ما صحبت می‌کنیم، تارهای صوتی ما جهت تشکیل صدا ارتعاش پیدا می‌کنند. هنگامیکه معده ما قار و قور می‌کند (borborygmus)، معده و روده‌های ما همینطور که غذا از میان آنها حرکت می‌کند مرتعش می‌شوند. در حالیکه ما در خواب هستیم، جریان هوای پر تلاطم می‌تواند سبب شود بافت‌های بینی و گلو مرتعش شوند و موجب خروپف می‌شوند. اساساً خروپف صدایی است که از تلاطم جریان هوا نتیجه می‌شود که سبب می‌شود بافت‌ها در طی خواب مرتعش شوند.

چه عللی خروپف ایجاد می‌کنند؟

در حالیکه ما نفس می‌کشیم، هوا در یک جریان یکنواخت از بینی و دهان ما به ریه‌های ما به داخل و خارج جریان می‌یابد. هنگامیکه ما می‌نشینیم و به آرامی نفس می‌کشیم نسبتاً صداهای معدودی وجود دارند. هنگامیکه ما ورزش می‌کنیم، هوا با سرعت بیشتری حرکت می‌کند و همچنانکه ما نفس می‌کشیم برخی صداها را تولید می‌کند. هنگامیکه ما در خواب هستیم، ناحیه پشت گلو گاهی اوقات باریک می‌شود.
همان میزان هوا که از میان این روزنه کوچکتر عبور می‌کند می‌تواند سبب شود بافت‌هایی که روزنه را احاطه می‌کنند مرتعش شوند، که به این ترتیب می‌تواند سبب صداهای خروپف شود. افراد مختلف که خروپف می‌کنند ممکن است دلایل مختلفی برای باریک شدن این ناحیه در پشت گلو داشته باشند. باریک شدن می‌تواند در بینی، دهان یا گلو باشد.
هر فردی می‌تواند خروپف کند. اغلب، افرادیکه به طور منظم خروپف نمی‌کنند پس از یک بیماری ویروسی، پس از نوشیدن الکل، یا هنگامیکه برخی داروها را مصرف می‌کنند، خروپف را گزارش خواهند کرد. مطالعات تخمین می‌زنند که 45% مردان و 35% زنان به صورت منظم خروپف می‌کنند. افرادیکه خروپف می‌کنند می‌توانند هر نوع بدنی داشته باشند. ما اغلب یک مرد درشت هیکل با یک گردن کلفت را به عنوان یک خروپف کننده تصور می‌کنیم. هر چند، یک زن لاغر با یک گردن باریک می‌تواند به همان بلندی خروپف کند. به طور معمول، به مرور که افراد مسن‌تر می‌شوند و افزایش وزن پیدا می‌کنند، خروپف بدتر می‌شود.

تنفس طبیعی

برای تنفس کردن در حالت استراحت، ایده آل است که از طریق بینی تنفس کنیم. بینی به عنوان یک مرطوب کننده، گرم کننده و ***** برای ورود هوا عمل می‌کند. هنگامیکه ما از طریق دهان نفس می‌کشیم، این تغییرات در هوای ورودی به ریه‌های ما رخ نمی‌دهد. با وجود این ریه‌های ما می‌توانند هوای سرد، خشک و کثیف را بکار برند، اما شما ممکن است متوجه شده باشید که تنفس هوای واقعاً سرد، خشک یا کثیف می‌تواند ناراحت کننده باشد. بنابراین، بدن ما به طور طبیعی می‌خواهد که در صورت امکان هوا را از طریق بینی تنفس کند.
بینی تشکیل شده است از دو مسیر موازی، هر یک در یک طرف. آنها توسط تیغه، که یک دیواره نسبتاً مسطح از غضروف، استخوان و بافت آستری که به نام موکوس بینی نامیده می‌شود است، از یکدیگر جدا می‌شوند. روی سمت کناری هر مسیر، سه مخروط بینی وجود دارد که بلند و ساختمان‌های استوانه‌ای شکل هستند که کمابیش موازی کف بینی می‌خوابند. مخروط‌ها حاوی رگهای خونی کوچک بسیاری هستند که جهت تنظیم جریان هوا عمل می‌کنند. اگر رگهای خونی در مخروط‌ها از نظر اندازه افزایش یابند، مخروط به طور کلی متورم می‌شود، و جریان هوا کاهش می‌یابد. اگر رگ‌ها باریک شوند، مخروط‌ها کوچکتر می‌شوند و جریان هوا افزایش می‌یابد. هر کس یک چرخه بینی طبیعی دارد که به طور طبیعی جهتی را که بیشترین تنفس را در حدود هر هشت ساعت انجام می‌دهد تغییر خواهد داد. به عنوان مثال، اگر مخروط‌های راست بینی متورم شوند، بیشتر هوا وارد مسیر چپ بینی می‌شود. پس از حدود هشت ساعت، مخروط‌های بینی راست کوچکتر خواهند شد و مخروط‌های چپ بینی متورم خواهند شد و بیشترین تنفس را به مسیر راست بینی تغییر خواهند داد. شما ممکن است هنگامیکه سرما خورده‌اید یا اگر گرفتگی مزمن بینی دارید متوجه این چرخه شده باشید. مخروط‌ها همچنین ممکن است از واکنش‌های آلرژیک یا محرک‌های خارجی از قبیل هوای سرد یا کثیف متورم شوند.

تنفس دهانی و خروپف

همانطور که در بالا بحث شد، ما به طور طبیعی می‌خواهیم که از طریق بینی تنفس کنیم. به دلیل انسداد راه‌های بینی برخی افراد نمی‌توانند از طریق بینی‌شان تنفس کنند. این مسئله می‌تواند با انحراف تیغه، آلرژیها، عفونت‌های سینوسی، تورم مخروط ها، یا آدنوئیدهای بزرگ ایجاد شود. در بالغین، معمولترین علل انسداد انحرافات تیغه‌ای ناشی از شکستگی بینی یا تورم بافتی ناشی از آلرژیها هستند. در کودکان، اغلب آدنوئیدهای بزرگ علت انسداد هستند. بنابراین افراد با انسداد راه هوایی بینی که باید از طریق دهانشان تنفس کنند گاهی اوقات "دهانی تنفس کننده" نامیده می‌شوند. بیشتر دهانی تنفس کنندگان خروپف می‌کنند، زیرا جریان یافتن هوا از طریق دهان سبب ارتعاش قویتر بافت‌ها می‌شود.

نرم کام و خروپف

نرم کام انتهای عضلانی سقف استخوانی دهان (سخت کام) است. کام، پشت دهان (oropharynx) را از راه‌های هوایی جدا می‌کند. کام شبیه یک صفحه است که از سه طرف چسبیده است و آزادانه در پشت دهان آویزان است. این مسئله هنگام نفس کشیدن و بلع مهم است. در طی تنفس از راه بینی، کام به سمت جلو حرکت می‌کند و راه هوایی بینی را برای هوا "باز می‌کند" در طی بلع، کام به سمت عقب حرکت می‌کند و راه‌های بینی را "می‌بندد"، بنابراین غذا و مایع را به جای هدایت به سمت پشت بینی، به سمت پایین و به مری هدایت می‌کند زبان کوچک وسط انتهای کام است. زبان کوچک به عملکرد نرم کام کمک می‌کند و همچنین در برخی زبانها (عبری و فارسی) جهت تولید صداهای سایشی حلقی بکار می‌رود. کام و زبان کوچک اغلب ساختمانهایی هستند که در طی خروپف مرتعش می‌شوند و درمان‌های جراحی برای خروپف، این ساختمانها را تغییر می‌دهند و از صداهای سایشی حلقی جلوگیری می‌کنند. بنابراین، اگر شما به زبانی که صداهای سایشی حلقی را بکار می‌برد صحبت می‌کنید، مطمئن شوید که پروسه جراحی را جهت بهبود خروپف ندارید.

راه‌های هوایی باریک و خروپف

لوزه‌ها جهت شناسایی و مبارزه با عفونت‌ها طراحی می‌شوند. آنها در عقب دهان روی هر طرف گلو (oropharynx) قرار دارند. مثل دیگر بافت‌های مبارزه کننده باعفونت، لوزه‌ها هنگامیکه با باکتریها و ویروس‌ها مبارزه می‌کنند، متورم می‌شوند. اغلب، لوزه‌ها پس از رفع عفونت به اندازه اولیه شان بر نیمی‌گردند. آنها می‌توانند بزرگ باقی بمانند (هیپرتروفیه) و می‌توانند راه‌های هوایی را باریک کنند، مرتعش شوند و خروپف ایجاد کنند.
قاعده زبان بخشی از زبان است که در بیشترین فاصله از عقب دهان است. زبان یک ماهیچه بزرگ است که جهت هدایت غذا هنگام جویدن و بلع مهم است. زبان برای شکل دادن به کلمات هنگام صحبت کردن نیز مهم است. زبان به بخش داخلی استخوان آرواره (Mandible) در جلو و به بخش تحتانی استخوان المی می‌چسبد.
زبان باید آزاد باشد تا برای عملکرد مناسب در تمام جهات حرکت کند. بنابراین، در ته یا نوک زبان خیلی محکم چسبیده نمی‌شود. اگر عقب زبان بزرگ باشد یا اگر زبان بتواند به سمت عقب حرکت کند، می‌تواند فضایی را که از آن هوا در گلو جریان می‌یابد را باریک کند، که می‌تواند منجر به ارتعاشات و خروپف شود.