به‌ زولف و روخسار شعر بسیار زیبایی از «میرزا عبدالرحیم وفایی» با ترانه خاطره انگیزی از محمد ماملی و فواد احمد

[دانه کولانه]

به‌ زولف و روخسار شعر بسیار زیبایی از « میرزا عبدالرحیم وفایی » با ترانه ی دلچسبی از محمد ماملی و فواد احمد

ئه‌رێ ئه‌ی به‌ زولف و روخسار، سه‌نه‌می چین، ماهتابم

ده‌مه‌که‌‌و خه‌نده‌که‌ی نیگاهت نه‌مه‌ک و مه‌ززه‌ی شه‌رابم

من له‌ به‌ر نیگاهت بمرم تۆ سه‌ری غه‌مزه‌که‌ی جه‌للا بم

بڵێ پێم گوله‌که‌ی به‌هاری له‌ تۆ تا به‌ که‌ی جودا بم؟

وه‌ره‌وه‌ به‌ شه‌ره‌تی جاران رۆژێ سه‌د جارت فیدا بم

له‌ وێرانه‌ی دڵی شێواوم شین و واوه‌یلایه‌ و رۆرۆ

ئاورێک به‌ربۆته‌ هه‌ناوم دێته‌ ده‌ر له‌ هه‌ناسه‌م بۆسۆ

بووم به‌ ئه‌فسانه‌ی وڵاتان شار به‌ شار ماڵ به‌ ماڵ کۆ به‌ کۆ

خاڵی چاوت گۆشه‌ی ئه‌برۆ دوو دینیان کردم له‌ سه‌ر تۆ

یا بمکه‌ پیری مه‌یخانه‌ یا مریدی خانه‌قا بم

روحه‌که‌م رووی خۆت بنوێنه‌ تا به‌ که‌ی کوشته‌ی نازت بم

ده‌مه‌که‌ت وه‌ ته‌که‌للوم بێنه‌ تا نه‌مردووم هه‌مرازت بم

جارێک به‌ که‌ره‌م بمدوێنه‌ به‌ فیدای ده‌نگ و ئاوازت بم

مه‌یلی ئه‌برۆی تۆ قه‌ت نانێم غه‌مزه‌ده‌ی چاوه‌که‌ی بازت بم

من که‌ هاتووم قیبله‌م گۆری یا خوا کافر بێ جه‌للا بم

ئاشقی وا ده‌بێ به‌ هه‌مووده‌م چاو پڕ ئاو دڵ بڕاو و مه‌حزون

پێی هه‌وای بشکێ پێی نه‌مێنێ غه‌یری هۆ له‌ ده‌رون و بیرون

خاکی رێی دولبه‌ری بێرانه سورمه‌یه‌ بۆ چاوی پڕ خون

سه‌گه‌که‌ی رێبازی له‌یلێ وه‌ره‌ سه‌ر دوو چاوی مه‌جنون

دونیام ئه‌و رۆژه‌ لێ روونه‌ خاکی به‌ر پێی ئاشنا بم