روان درمانی اگزیستانسیال-نوشته اروین یالوم

[GolBarg]

کتاب روان درمانی اگزیستانسیال
نوشته اروین یالوم

با سلام...
کتابی رو به دوستان معرفی میکنم که یکی از پر فروش ترین کتاب ها بوده است...
در فرصتی نزدیک به معرفی دقیق تر این کتاب خواهم پرداخت....
به دوستان علاقه من پیشنهاد میکنم که تهیه کنند و از خواندنش استفاده ببرند.

**********

اين كتاب تاليف دكتر اروين يالوم به اين موضوعات مهم با رويكردي خاص پرداخته و نويسنده كوشيده كتاب را به سبكي قابل فهم و عاري از اصطلاحات تخصصي تاليف كند تا براي خواننده معمولي نيز قابل درك باشد.

هدف در اين كتاب ارائه و توضيح رويكردي در روان‌درماني است كه ساختاري نظري دارد و مجموعه فنوني را در برمي‌گيرد كه چارچوبي خاص براي يكي از شيوه‌هاي درمان پديد مي‌آورد.
رويكرد روان درماني اگزيستانسيال متكي بر تجربه نيست بلكه عميقا شهودي است و نيز رويكردي پويانگر است و بر دلواپسي‌هايي تمركز دارد كه ريشه در هستي انسان دارد، لفظ پويا داراي دو معنا يكي تخصصي و ديگري غيرتخصصي است ولي در كل مي‌توان گفت به معناي قدرت داشتن و نيرو است . بنابراين روان پوياشناسي هرفرد شامل نيروها، ترس‌ها، انگيزه‌هاي خودآگاه و ناخودآگاه است كه درون فرد به كنش مشغولند؛ حال محتواي اين كشاكش دروني خودآگاه و ناخودآگاه، چيست؟ اينجاست كه روان درمانگري اگزيستانسيال پويا راهش را از مابقي شيوه‌ها جدا مي‌كند. اين نوع درمان بر پايه تعامل نيروها، انگيزه و ترس‌هاي دروني كاملا متفاوتي بنا شده است.

كتاب به اين 4 دلواپسي غايي مي‌پردازد: 1ـ مرگ 2ـ آزادي3ـ تنهايي 4ـ پوچي كه رويارويي فرد با هر يك از اين حقايق زندگي، درونمايه تعارض پوياي اگزيستانسيال را مي‌سازد.


مرگ: مرگ واضح‌ترين و قابل درك‌ترين دلواپسي غايي است اين‌كه اكنون وجود داريم ولي روزي مي‌رسد كه ديگر نيستيم. مرگ خواهد آمد و از آن گريزي نيست. در اينجا تعارض اصلي اگزيستانسيال تنشي است كه ميان آگاهي از اجتناب‌ناپذيري مرگ و آرزوي داشتن ادامه زندگي است .

آزادي: دلواپسي غايي ديگرآزادي است كه كمتر قابل درك است در حالي كه معمولا آن را مفهومي كاملا مثبت و خالي از ابهام مي‌دانيم ولي از منظر غايي به صورت ديگريست. به اين صورت كه فرد برخلاف تجربيات روزمره، ديگر به جهاني موزون و ساختار يافته كه پردازشي سرشتي دارد وارد نمي‌شود بلكه حتي آن را نيز ترك مي‌كند. در عوض، فرد به‌طور كامل مسوول الگوي زندگي، انتخاب‌ها و اعمال خويش است و در اينجاست كه آزادي مفهومي مرعوب‌كننده خواهد يافت.

تنهايي: سومين دلواپسي غايي تنهايي است. هريك از ما تنها به هستي پا مي‌گذاريم و بايد تنها تركش كنيم. اين تنهايي نه انزواي بين فردي و نه انزواي درون فردي است بلكه انزواي بنيادين است يعني جدا افتادن، هم از ساير مخلوقات و هم از دنيا.

پوچي: آخرين امر مسلم هستي، پوچي و بي‌معنايي است. اين نوع چهارم تعارض اگزيستانسيال ريشه در معماي مخلوقي در جست و جوي معنا دارد كه به درون جهاني خالي از معنا افكنده شده است.

نگاه به اين چهار دلواپسي غايي و بررسي آنهاست كه بدنه اصلي روان درمانگري اگزيستانسيال را شكل مي‌دهد و هر يك از اين‌ها نقش بسيار مهمي بر سطوح ساختار رواني فرد دارند. در اين نوع درمانگري نه پذيرش واقعيت اضطراب‌آور وجود دارد و نه انكار آن، بلكه رويارويي با مسلمات هستي است كه بسيار دردناك اما در نهايت شفا بخش‌اند. اين كتاب مي‌آموزد كه نبايد به بهانه تلخي از اين واقعيات گريخت بلكه براي داشتن زيستني بهتر بايد با آنها مواجه شد كه زيستن آگاهانه. در اين عالم بسي ارزشمندتر است از زيستن ناآگاهانه

كتاب روان در‌مانگري اگزيستانسيال توسط خانم دكتر سپيده حبيب ترجمه و توسط انتشارات ني به‌زيور چاپ آراسته شده است.

منبع : jamejamonline.ir ( تلخیصی از خود کتاب)