|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#11
11-13-2011
|
||||
|
||||
این شعرو خیلی دوست دارم
توی اف بی یکی از دوستان شاعر نوشته بود : به اندازه تمام_برف هایی که در تهران می بارد دلم برایت تنگ شده است به اندازه بلندی_کاموایی که با خلسه تنهایی اش در اتاقی سرد فلسفه گرما را می بافد به اندازه حوض بزرگ_پارک_نیاوران که درشتی_ماهی هایش در چشم هایم نهنگ بودند و با ته مانده نان_ساندویچ _من هر روز به عروسی_مجللی می رفتند به اندازه سپیدی_گیس های مادربزرگ که در زیر_گره روسریش با کشی سیاه حلق آویز می شدند و به اندازه زیبایی_سارهای تجریش که دیگر هیچ چنار_پیری نشانی از آنها ندارد! به اندازه طعم_سرخ_لبو که در بذاق_دهانم چه موذیانه تراوش می شد ویا به اندازه شیطنت_پاندول_ساعت دیواری در ساکت_مهمانسرای_خانه که دنگ دنگگگگگگگ_نبودن_من را به یاد_پدر می انداخت و چه کسی میداند براستی من به چه اندازه دلتنگ_تو می شوم؟؟؟ فردا ظهر که برف ها آب می شوند تو به خانه می آیی ودر گرگ ومیش_چشم هایت در جایی دورتر" این شعر برای کوچکی_قلب _قرمز تو همیشه سپید سپید سطرهایش را می بارد... الهام گُردی
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/. 
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 3 نفر (0 عضو و 3 مهمان) | |
حالت رشته ای
|
|
اکنون ساعت 10:07 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.