نبوت از دیدگاه امام خمینی

[amir ahmadi]

خداى تبارك و تعالى انسان را به فطرت خود رها نمى كند ؛
زيرا كه مى داند كه او با گرفتار آمدن در چنگ قواى حيوانى شهوى و غضبى و قوه وهميه شيطانى ،
خيلى زود از فطرت حقيقى خود دور مى افتد.
اين قوا از هنگام خلق شدن انسان با او هستند،
زيرا وى براى و بقاى فرد و نوع خود و براى ترقى و تعالى و سير و سلوك به سوى حق تعالى به آنها احتياج دارد ؛
ولى كشش و ميل درونى نسبت به خواسته هاى اين قوا، او را از فطرتش دور مى كند
و در حجاب نگه مى دارد و مانع سير او به سوى خداوند مى شود.
از اين رو خداوند متعال رسولانى بشارت دهنده و بيم دهنده برانگيخت كه دستورات ايشان بر طبق مقتضيات فطرت است
تا مگر حجابهاى فطرت را از چهره آن و در سر و سلوك الى الله يارى اش نمايد.
پس دستورات انبيا يا مطابق مقتضيات فطرت اصليه است ،كه اين خود يا ابتدا و بلاواسطه است و يا باواسطه .
ابتدايى و بلاواسطه مانند دعوت به خداوند و به شناخت او و اسما و صفات او، و نيز دعوت به فضايل و كمالات نفس ،
و با واسطه مانند نماز كه مايه عروج مؤ من به سوى حق تعالى است و يا مانند حج كه به سوى او رفتن است و امثال اينها.
ويا اينكه احكام انبيا مطابق فطرت تابعه است ، مانند منع كردن از كفر و شرك و پرستش بتها و توجه به غير خدا ونهى كردن از اخلاق ناپسند و اعمال ناشايسته اى كه نفس را از رسيدن به خدا و امر به تقوا و يا روزه كه تقواى نفس است و عبادتى است كه از آن خداست واجر آن نيز رضاى خداست باز مى دارد.