تکواندو ، معرفی و آشنائی بیشتر با تکواندو (معرفی ورزشهای رزمی جهان) Taekwondo

[hoobare]

تکواندو ، معرفی و آشنائی بیشتر با تکواندو (معرفی ورزشهای رزمی جهان) Taekwondo

تکواندو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دو تکواندوکار در حال مبارزه.




تکواندو (زبان کره ای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا:跆拳道 _ خط لاتین: Taegwondo) یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.
کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

• 태 «تِ» = ضربه زدن با دست
• 권 «کوان»= ضربه زدن با پا
• 도 «دُ» = راه و روش

فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهتهایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.
تاریخچه تکواندو


قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به ۲۰ قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (حکومت) (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.
در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد.
روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.

تکواندو نوین

پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آن‌ها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.
تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:

• ۱۹۵۹ - «انجمن تا سو دو» تأسیس شد. هدف این نهاد ایجاد یگانگی در هنرهای رزمی کره‌ای بود. </ref> The Korean Taekwondo Association (KTA) was formed in 1959 to facilitate the unification.[۱]
• ۱۹۶۲ – تکواندو به عنوان یک بازی رسمی به چهل و سومین دوره بازیهای ملی کره جنوبی وارد شد.
• ۱۹۶۵ - «انجمن تا سو دو» به«انجمن تکواندو» تغییر نام داد.
• ۱۹۷۲ - کوکی وان تأسیس شد. این باشگاه تا امروز بالاترین مرجع فنی تکواندو بوده‌است.
• ۱۹۷۳ – تأسیس فدراسیون جهانی تکواندو WTF )
• ۱۹۷۳ – برگزاری نخستین دوره بازیهای جهانی این رشته در کره با شرکت ۲۰۰ ورزشکار از ۱۹ کشور. آمریکا، تایوان و مکزیک در جدول رده بندی پس از کره قرار گرفتند.
• ۱۹۷۶ – شورای بین المللی ورزشهای نظامی «سیزم» تکواندو را به عنوان یکی از بازی‌های خود پذیرفت.
• ۱۹۸۳ – کمیته بین المللی المپیک «فدراسیون جهانی تکواندو» را به عنوان یکی از اعضای خود اعلام کرد.
• ۱۹۸۶ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در بازیهای آسیائی سئول.
• ۱۹۸۸ – برگزاری تکواندو به عنوان یک ورزش نمایشی در المپیک سئول.
• ۱۹۹۴ – تکواندو به عنوان یک رشته رسمی در بازیهای آسیائی هیروشیما برگزار شد.
• ۲۰۰۰ - در المپیک سیدنی تکواندو دومین هنر رزمی آسیایی (پس از جودو) شد که به عنوان یک رشته رسمی در المپیک برگزار می شود.

1. ↑ KTA (2003). History. Korea Taekwondo Association. www.koreataekwondo.org. بازیابی در 2007-08-11.

‎

منابع

• جئوراک کیم، تکواندو، ترجمه: قادر شاسب، تبریز، انتشارات تلاش، ۱۳۸۱

-------------------------------

درباره تکواندو
- تقسیم بدن انسان
1- سر و گردن: الگول
2- شکم وسینه: راممتونگ
3- باسن به پایین: آره

- نشستهای تکواندو
1- نشست بلند: آپ کوبی
2- نشست کوتاه: آپ سوگی
3- نشست روی پای عقب: دیت کوبی

- انواع دفاع اولیه و عمده
1- الگو ماگی:‌دفاع از سرو صورت با ساعد دست
2- موم تونگ ماگی: دفاع از سینه و شکم با ساعد دست
3- آره ماگی: دفاع از پایین بدن با ساعد دست

- انواع فرم: در تکواندو 17 فرم وجود دارد که با شماره شان از 1 تا 17 معرف می‌شوند.
-کمربندهای تکواند: زرد، سبز، آبی، قرمز، مشکی
- کمربند مشکی از دان 1 تا دان 10 درجه‌بندی شده است.
- انواع خطا و امتیازات: پشت‌سر، پشت گردن، پشت کمر و از کمر به پایین خطای عمد گفته می شود و ضربه در صورت و کنا صورت و از گردن تا کمر امتیازدارد. البته صدای ضربه باید به گوش داور برسد و اگر با یک حرکت پا به حریف ضربه وارد شود و او نتواند به بازی ادامه دهد داور به او «ناک اوت» اعلام می کند.

لباس مسابقه:
1- هوگو: ضربه‌گیر که محافظ سینه و شکم است.
2- کلاه: محافظ سروصورت است.
3- ساق‌بند: محافظ ساقهای پاست.
4- نانشیم (بیضه‌بند): محافظ بیضه است.
5- ساعد بند: محافظ ساعدهای دست می‌باشد.

زمان راندها و استراحت:
خردسالان: 5/1 دقیقه و 1 دقیقه استراحت
نونهالان: 5/1 دقیقه و یک1 دقیقه استراحت
نوجوانان: 2 دقیقه و 1 دقیقه استراحت
جوانان: 3 دقیقه و 1 دقیقه استراحت
بزرگسالان: 3 دقیقه و 1 دقیقه استراحت

بانوان
خردسالان : 1 دقیقه
نوجوانان: 2 دقیقه
جوانان: 2 دقیقه
- چهار وزن المپیکی عبارتنداز:
- منهای 58 کیلوگرم
- منهای 68 کیلوگرم
- منهای 80 کیلوگرم
- به اضافه 80 کیلوگرم

- در راند سوم در صورت مساوی، سرداور برنده را بادرنظر گرفتن شرایط زیر اعلام می‌کند:
1- از نظر فنی 2- اخلاق 3- بازی هجومی 4- فعالیت بیشتر
- مشخصات تشک: ابعاد تشک 12×12 متر است و داخل آن مربعی به ابعاد 8×8 متر وجود دارد که محوسط مسابقه است. دو مبارز به فاصله 1 متر از هم می ایستند و سرداور به فاصله 5/1 متر در مقابل آنها قرار می گیرد.
- تعداد داوران: 4 داور شامل یک سرداور در داخل تشک و 3 قاضی در اطراف تشک، ضمن اینکه یک پزشک و یک منشی در کنار تشک حضور دارند. وظیفه منشی جمع کردن آراء داوران در دو راند است.

- انواع ضربات پا:
1- آپ چاگی: ضبه با سینه پا
2- دولیو چاگی: ضربه با روی پا به صورت
3- تیچاگی: ضربه از عقب به صورت با پاشه پا
4- موم دولیو چاگی: چرخش و ضربه با پاشنه پا
5- موم دولیو یوب چاگی: چرخش و ضربه با تیغه پا

وزن های مسابقه های تکواندو



1- مسابقه های تکواندو بازی های المپیک (4 وزن مردان - 4 وزن زنان)
مردان زنان
منهای 58 کیلوگرم (پایین تر از 58 کیلوگرم) منهای 49 کیلوگرم (پایین تر از 49 کیلوگرم)
منهای 68 کیلوگرم (پایین تر از 68 کیلوگرم) منهای 57 کیلوگرم (پایین تر از 57 کیلوگرم)
منهای 80 کیلوگرم (پایین تر از 80 کیلوگرم) منهای 67 کیلوگرم (پایین تر از 67 کیلوگرم)
به اضافه 80 کیلوگرم (بالاتر از 80 کیلوگرم) به اضافه 67 کیلوگرم (بالاتر از 67 کیلوگرم)


2- مسابقه های تکواندو قهرمانی جهان (سنین بالای 15 سال


مردان زنان
وزن اول (Fin) منهای 54 کیلوگرم منهای 47 کیلوگرم
وزن دوم (Fly) 58-54 کیلوگرم 51-47 کیلوگرم
وزن سوم (Bantam) 62-58 کیلوگرم 55-51 کیلوگرم
وزن چهارم (Feather) 67-62 کیلوگرم 59-55 کیلوگرم
وزن پنجم (Light) 72-67 کیلوگرم 63-59 کیلوگرم
وزن ششم (Welter) 78-72 کیلوگرم 67-63 کیلوگرم
وزن هفتم (Middle) 84-78 کیلوگرم 72-67 کیلوگرم
وزن هشتم (Heavy) به اضافه 84 کیلوگرم به اضافه 72 کیلوگرم



3- مسابقه های تکواندو قهرمانی جوانان جهان (سنین 14 تا 17 سال)

مردان زنان
وزن اول (Fin) منهای 45 کیلوگرم منهای 42 کیلوگرم
وزن دوم (Fly) 48-45 کیلوگرم 44-42 کیلوگرم
وزن سوم (Bantam) 51-48 کیلوگرم 46-44 کیلوگرم
وزن چهارم (Feather) 55-51 کیلوگرم 49-46 کیلوگرم
وزن پنجم (Light) 59-55 کیلوگرم 52-49 کیلوگرم
وزن ششم (Welter) 63-59 کیلوگرم 55-52 کیلوگرم
وزن هفتم (Light middle) 68-63 کیلوگرم 59-55 کیلوگرم
وزن هشتم (Middle) 73-68 کیلوگرم 63-59 کیلوگرم
وزن نهم (Light heavy) 78-73 کیلوگرم 68-63 کیلوگرم
وزن دهم (Heavy) به اضافه 78 کیلوگرم به اضافه 68 کیلوگرم