اشعار زیبا - اشعاری که دوستشان داریم برای تقدیم به عزیزانتان یا برای دل خودتان

[ساقي]

کسی نظری داره در مورد این ؟

علم سماوات

تــــو کـــه نـاخوانده‌ای علم سمــاوات

تـــو کــه نابــــرده‌ای ره در خــــرابــات

تــــو که ســـود و زیـــان خـود نــدانی

به یاران کی رسی هیهات! هیهـــات!

صائب تبریزی مي گوید:

ما شیشه‏ایم و باک نداریم از شکست
شیشه چو بیشتر شکند، تیزتر شود

از کجا که مصلحت، گاهی در یک شکست و ناکامی نباشد؟ از کجا که هرچه به سود ماست، به صلاح ما هم باشد؟

زمین خوردگان، باید از ضربه‏های روزگار، «درس» بگیرند تا به مقاومت خویش بیفزایند. بی‏مهری و عتاب و تنبیه یک معلم، شاگرد را رنجیده خاطر می‏سازد. ولی اگر رشد علمی و موفقیت تحصیلی دانش‏آموز، در همان جفا و عتاب استاد باشد، چه؟ آن وقت هم باید رنجید؟ سرمشق‏های خوش‏نویسی دوران دبستان را از یاد نبریم که: «جور استاد، به ز مهر پدر».

کاش، در ورای «امروز»، «فردا» را هم ببینیم! کاش بیش از «سود فعلی»، به «سعادت آینده» بیندیشیم و سود و زیان و مصالح و منافع واقعیِ خویش را بهتر بشناسیم، تا از کوره‏راه‏های زندگی به «صراط مستقیم» راه یابیم. باباطاهر عریان، این شاعر دل‏سوخته و شوریده‏حال، چه خوب سروده است:

تو که ناخوانده‏ای علم سماوات
تو که نابرده‏ای ره در خرابات
تو که سود و زیان خود ندانی،
به یاران کی رسی؟ هیهات، هیهات!

دانه جان فکر کنم بايد بخش عرفان هم راه بندازيم...