|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| پزشکی بهداشتی و درمان در این تالار مطالب پزشکی و آموزشی در مورد بهداشت و سلامتی قرار خواهند گرفت |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#1
10-02-2009
|
||||
|
||||
چگونه ارايه‌کننده کمک‌هاي اوليه باشيم
چگونه ارايه‌کننده کمک‌هاي اوليه باشيم
يادگيري کمک‌هاي اوليه از يک کتاب راهنما يا يک دوره آموزشي، با آنچه در واقعيت اتفاق مي‌افتد کاملاً مشابه نيست. اکثر ما در برخورد با «موارد حقيقي» دچار نگراني مي‌شويم. با مقابله کردن با اين نوع احساسات، بهتر قادر به برخورد با موارد غيرمنتظره خواهيم بود. هر آنچه در توان داريد، انجام دهيد علم کمک‌هاي اوليه، سختگير نيست و خطاهاي انساني را مي‌پذيرد. حتي با درمان مناسب و سخت‌ترين کوشش‌هاي شما، امکان دارد مصدوم در حد انتظار پاسخ ندهد. بعضي وضعيت‌ها حتي با بهترين مراقبت پزشکي، به ناچار به مرگ منتهي مي‌شوند. اگر در حد توان تلاش کنيد، وجدان شما آسوده خواهد بود. خطرها را ارزيابي کنيد اصل طلايي و اوليه آن است که «اول سعي کنيد ضرر نرسانيد». بايد از درماني استفاده کنيد که به احتمال قوي براي مصدوم مفيد واقع مي‌شود و نبايد فقط از جهت اينکه کاري انجام داده باشيد، درماني را به کار ببريد که در مورد کارايي آن اطمينان نداريد. اصل «انسان نيکوکار»، از افرادي که در وضعيت اورژانس براي کمک به ديگران پا به صحنه مي‌گذارند، حمايت مي‌کند ولي از افرادي که حد و مرزهاي پيشرفته شده را زير پا مي‌گذارند، پشتيباني نمي‌کند. اگر خونسردي خود را حفظ کنيد و از راهکارهاي مشخص شده در اين کتاب پيروي کنيد، نيازي به نگراني درباره عواقب قانوني نخواهيد داشت. مسؤوليت‌هاي شما مسؤوليت‌هاي ارايه‌کنندگان کمک‌هاي اوليه به‌طور مشخص تعيين شده است. اين موارد عبارتند از: ارزيابي سريع و بي‌خطر يک وضعيت اورژانس و فراخواني کمک‌هاي مناسب محافظت از مصدومان و ساير افراد حاضر در صحنه در برابر خطرها شناسايي آسيب يا نوع بيماري مصدوم در حد امکان ارايه درمان به موقع و مناسب به هر کدام از مصدومان (درمان وضعيت‌هاي بسيار خطرناک اولويت دارد). فراهم کردن شرايط انتقال مصدوم به بيمارستان، نزد يک پزشک يا منزل وي (بسته به ضرورت) در صورت نياز به کمک‌هاي پزشکي، باقي ماندن در کنار مصدوم تا زماني که امکان ارايه مراقبت‌هاي بيشتر فراهم شود. گزارش کردن مشاهدت خود به افرادي که مراقبت از مصدوم را به عهده مي‌گيرند و در صورت نياز، ارايه کمک‌هاي بيشتر پيشگيري از انتقال متقاطع عفونت بين خود و مصدوم در حد امکان . وضعيت را ارزيابي کنيد در مورد واقعه از مصدوم يا ناظران سؤال کنيد. سعي کنيد آسيب‌هاي وي را شناسايي کنيد و ابتدا موارد ضروري را درمان کنيد. مصدوم را تا زماني که کاملاً ضروري نباشد، حرکت ندهيد. با اطمينان اقدام به مراقبت از مصدوم کنيد هر مصدومي بايد احساس امنيت داشته باشد و بداند که فرد کارآزموده‌اي از وي مراقبت مي‌کند. با رعايت نکات زير، مي‌توانيد جوي از اطمينان و اعتماد به وجود آوريد: هم واکنش‌هاي خود و هم مشکل ايجاد شده براي مصدوم را کنترل کنيد. خونسرد و منطقي عمل کنيد. خوش رفتار ولي قاطع باشيد. با مهرباني اما هدف‌دار و صريح با مصدوم صحبت کنيد. ايجاد اطمينان در طول زمان معاينه و درمان مصدوم، با وي صحبت کنيد. به وي توضيح بدهيد که قصد داريد چه کاري انجام دهيد. سعي کنيد با دادن پاسخ‌هاي صادقانه به سؤالات بيمار، تا جايي که مي‌توانيد از ترس وي کم کنيد. در صورتي که پاسخ سؤالي را نمي‌دانيد، اين مطلب را به بيمار بگوييد. حتي پس از پايان درمان، باز هم اطمينان بخشيدن به بيمار را ادامه بدهيد. همچنين در مورد خويشاوندان نزديک مصدوم يا هر شخص ديگري که بايد از اين حادثه مطلع شود، سؤال کنيد. از مصدوم بپرسيد که آيا لازم است مسؤوليت‌هايي را که بر عهده وي بوده (مثلاً رفتن به مدرسه به دنبال فرزندش) انجام دهيد. فردي را که مطمئن هستيد در حال مرگ و يا شديداً بدحال يا آسيب‌ديده است، رها نکنيد. به گفتگو با مصدوم ادامه بدهيد و دست وي را بگيريد؛ هرگز اجازه ندهيد که فرد احساس تنهايي کند. گفتگو با خويشاوندان رساندن خبر فوت به خويشاوندان مرحوم معمولاً از وظايف پليس يا پزشک مربوطه است. با اين وجود، مناسب است که شما به خويشاوندان و دوستان فرد بگوييد که وي مصدوم يا بيمار شده است. هميشه مطمئن شويد که اولين شخص طرف گفتگو با شما، همان شخص مناسب و مرتبط با حادثه است. سپس، در حد توان ساده و صادقانه، به توضيح ماجرا بپردازيد و در صورت لزوم، محلي را که مصدوم به آنجا منتقل شده هم ذکر کنيد. مبهم يا اغراق‌آميز سخن نگوييد چون اين کار مي‌تواند دلواپسي بي‌مورد ايجاد کند. بهتر است به جاي دادن اطلاعات گمراه‌کننده به فرد در مورد يک آسيب يا بيماري، اظهار بي‌اطلاعي کنيد. نحوه برخورد با کودکان کودکان کم سن و سال بسيار زيرک هستند و هر گونه ترديد و دودلي شما را به سرعت درک مي‌کنند. اعتماد کودک آسيب‌ديده يا بيمار را از طريق گفتگوي ابتدايي با فرد مورد اعتماد وي (در صورت امکان يکي از والدين) جلب کنيد. در صورتي که پدر يا مادر کودک، شما را بپذيرند و متقاعد شوند که کمک شما مؤثر واقع خواهد شد، اين حس اعتماد به کودک منتقل مي‌شود. هميشه در مورد روند کار و آنچه قصد داريد انجام دهيد، با جملاتي ساده به کودک توضيح بدهيد؛ از بالاي سر کودک با او صحبت نکنيد. نبايد کودک را از مادر، پدر يا ساير افراد مورد اعتماد وي جدا کنيد. ارايه کمک‌هاي اوليه به يک کودک سعي کنيد که کودک ضمن درمان شما، احساس آرامش و اطمينان کند. هميشه بدون توجه به اينکه سن کودک چقدر است، در مورد آنچه انجام مي‌دهيد به وي توضيح دهيد --------------  
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
حالت رشته ای
|
|
اکنون ساعت 02:39 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.