امروز در تاریخ

[ساقي]

مهمترين رويدادهاي ايران و جهان در طول تاريخ در اين روز 20 ژانويه



ايران



همه جز شاه بوي كودتا را حس كرده بودند!

به ترتيب: ژنرال رضاخان - ژنرال آيرونسايد - سپهدار - احمد شاه


در جريان بحران كابينه كه كسي حاضر نمي شد رئيس الوزراء ايران شود ! در اين روز ، سي ام ديماه 1299 خورشيدي ، سلطان احمد شاه قاجار از عين الدوله ( عبدالمجيد ميرزا ) خواست كه زمام دولت را به دست گيرد كه او هم نپذيرفت . از يك هفته پيش از اين كه سپهدار ( فتح الله اكبر ) از رئيس الوزرائي كناره گيري كرده بود ، وزارتخانه ها به دست معاونان ارشد آنها اداره مي شدند . جز احمد شاه ، شايد بسياري از دولتمردان بوي كودتاي قريب الوقوع را حس كرده بودند ؛ زيرا كه باتوجه به دگرگوني در روسيه ، ادامه وضعيت سابق در ايران براي انگلستان مطلوب نبود. احمدشاه از تماسهاي افسران انگليسي مستقر در ايران هم با ژنرال رضاخان فرمانده تيپ قزاق آگاه نشده بود.در پي كناره گيري سپهدار از رياست وزراء ( نخست وزيري ) ، احمد شاه از ميرزا حسن خان مستوفي و سپس از ميرزا حسن خان مشيرالدوله خواسته بود كه رياست دولت را به دست گيرند كه نپذيرفته بودند.احمدشاه براي حل مسئله ، دوم بهمن ماه با اصرار و خواهش بارديگر سپهدار را مامور تشكيل كابينه كرد ، ولي اين بار كسي حاضر نمي شد وزير شود! . بيست و شش روز طول كشيد تا سپهدار براي كابينه خود وزير تعيين كرد ، ولي ديگر دير شده بود و يك روز پس از تكميل كابينه و دوهفته بعد از ملاقات ژنرال « ادموند آيرون سايد » انگليسي با ژنرال رضا خان در قزوين ، تيپ قزاق براي تصرف تهران به حركت در آمد و....

به ترتيب: ميرزا حسن مستوفي - ميرزا حسن مشير الدوله - عين الدوله




هرکه را که رضا شاه برکنار و مجازات کرده بود جاه و مقام دادند!


30دي ماه 1320 به دسته ديگري از كساني را كه رضاشاه در طول سلطنت خود بر كنار كرده و به زندان افكنده بود بار ديگر مقام دولتي مهم دادند. براي مثال: يكي از اين افراد سلمان اسدي بود كه او را به رياست اداره انتشارات و تبليغات ايران ( وزارت ارشاد امروز ) منصوب كردند. در ميان اين گروه كساني ديده مي شدند كه دادگاه آنان جرم آنان را محرز شناخته و به مجازات زندان محكوم كرده بود.



قوام السلطنه به قدرت بازگشت،چرا؟



30دي ماه 1324 ابراهيم حكيمي ( حكيم الملك ) كه موفق به رفع غائله آذربايجان نشده بود از نخست وزيري كناره گيري كرد و قوام السلطنه( كه دكتر مصدق او را عامل انگلستان خوانده است ) با حمايت دولتهاي خارجي كه مايل به بسط نفوذ شوروي در خاورميانه حساس و نفتدار نبودند و روي كار آمدن او را درجهت مقاصد خود مي دانستند نخست وزير شد و رياست ژاندارمري! را هم خود برعهده گرفت. وي اواخر ماه بعد براي حل مسئله آذربايجان به مسكو رفت.





روزي که مهدي بازرگان در گذشت

مهندس مهدي بازرگان نخستين رئيس دولت ايران پس از انقلاب و تغيير نظام حكومتي، در اين روز در سال 1995 در86 سالگي پس از انتقال به سويس ، در زوريخ در گذشت. وي براي درمان بيماري از تهران به سويس منتقل شده بود. بازرگان كه در جامعه به پرهيزگاري ، پارسايي و فروتني معروف بود از چهره هاي برجسته و خستگي ناپذير مبارزات سياسي ملت ايران در قرن 20 بشمار مي رود كه نهضت آزادي را با اطلاع دكتر مصدق به اتفاق عده اي ديگر در سال 1961 تاسيس كرد. بازرگان که تنها 9 ماه و چند روز نخست وزير دولت موقت پس از انقلاب بود در زمان حکومت دکتر مصدق هم مدتي معاونت وي را برعهده داشت و از عوامل عمده خلع يد از انگلستان در صنايع نفت ايران بود. بازرگان پس از تاسيس نهضت آزادي با جمعي از همفکران خود از جمله آيت الله طالقاني به زندان افتاده بود. وي در پنجم فوريه 1979 در زماني که هنوز دکتر شاپور بختيار نخست وزير بود از جانب آيت الله خميني به نخست وزيري دولت موقت انقلاب تعيين شده بود و به اين ترتيب، ايران شش روز داراي دو نخست وزير بود. علت کناره گيري بازرگان از نخست وزيري را مداخله افراطيون مذهبي در امور دولت او ذکر کرده اند. وي پس از کناره گيري از اين سمت،عملا در جناح مخالف قرار گرفته بود ولي شخص او تحمل مي شد.







نامه «سرگشاده نمايندگان رد صلاحيت شده» - عيان شدن ضعف هاي "اصلاح طلبان" - قضاوت تاريخ

روزنامه شرق چاپ تهران در شماره 29 دي ماه 1382 خود گزارش داده بود كه شوراي هماهنگي جبهه دوم خرداد طي نامه سرگشاده اي خطاب به رئيس جمهور نوشته است كه در چند سال اخير جريان هايي تنگ نظر سرسختانه در مقابل خواست و اراده مردم ايستادگي و سنگ اندازي مي كنند و ....
شرق افزوده بود: اين شورا (شوراي هماهنگي جبهه دوم خرداد) در نامه خود ضمن تاكيد بر ضرورت فوري رسيدگي به وضعيت (رد صلاحيت 83 نماينده دوره وقت مجلس شوراي اسلامي در زمستان 1382) از رئيس جمهور خواسته است (خواسته بود) كه به عنوان مسئول دولت برگزار كننده انتخابات، تا پايان آن هفته (سوم بهمن ماه 1382) مسئله را حل كند.

***
اگر به متن اين نامه كه مضمون چند سطر آن در بالا آمده است از ديدگاه «تاريخ» نگاه كنيم اين پرسشها به ذهن مي آيد:
ـ از خرداد 1376 تا زمان انشائ نامه (که در بالا به آن اشاره رفت) تنگ نظري منحصر به آنان كه مورد اشاره شوراي هماهنگي ... است نبود. آيا اين تنگ نظري نيست كه وزارت ارشاد اسلامي دولت اصلاح طلبان (دولت خاتمي و شما ) در طول عمر شش سال و هفت ماهه خود (تا آن روز) درخواست تجديد صدور پروانه نشريه اين روزنامه نگار قديمي و حرفه اي (مولف اين سايت) را با نيم قرن سابقه كار و آن همه تجربه و مهارت و مدرك تحصيلي از ايران و خارج مورد رسيدگي قرار نداده ايد و در طول اين مدت خودتان و دوستان و نزديكانتان دهها پروانه گرفته ايد و .... به نظر اين نگارنده، رفتار شوراي نگهبان با شما شديدتر از رفتاري نيست كه شما با من كرده ايد. يكي از شما رد صلاحيت شدگان اصلاحاتي! كه همزمان سمت هايي هم در اتحاديه صنفي و هيئت نظارت بر مطبوعات داشت به اين نگارنده وقت ملاقات براي شنيدن حرفهايم نداد!.
ـ در نامه سرگشاده ، اشاره به اراده مردم شده است. اگر حرف شما درست باشد، تاكنون مردمي كه به آنان اشاره كرده ايد در آن كشور به حمايت از شما كه وزارت كشور (مقام صادر كننده مجوز راهپيمايي و تظاهرات) هم از خودتان است زلزله به راه انداخته بودند. در طول تنها يك هفته اين سايت دست كم يكصد پيام دريافت کرده بود كه در آنها از شما و دولت اصلاح طلبان! ابراز عدم رضايت شده بود. در همه پيامها اين دو نكته ذكر شده بود: اينان به خاطر حفظ مقام خودشان «در جاي نرم و گرم» تحصن كرده اند، نه به خاطر مردم، و از اين كار هدف تبليغاتي هم دارند. چرا نمي گويند كه در طول نمايندگي براي ملت و كشور چه كرده اند؟، ما كه كار چشمگيري نديده ايم.
ـ در نامه شورا به رئيس جمهور وقت به «مسئوليت دولت به برگزاري انتخابات» اشاره شده بود. در كدام كشور درجهان قرن 21 «قوه مجريه» انتخابات اعضاي قوه مقننه را كه قوه اي مافوق و يا در حد آن است و يا انتخابات رياست جمهوري را كه بايد برخود آن رياست كند برگزار مي كند؟. برگزاري انتخابات در همه کشورها بر عهده كميسيون هاي مستقل از سه قوه حكومتي بايد باشد به نام كميسيون انتخابات تا بي طرفانه و منصفانه باشد. شما چرا در طول وكالت در صدد اصلاح قضيه و ايجاد چنين كميسيوني در ايران برنيامديد؟. اگر شما چنين قانوني را طرح و تصويب کرده بوديد، حتي اگر شوراي نگهبان آن را رد مي كرد، وظيفه شما انجام شده تلقي مي شد.
بنابراين، اين نامه سرگشاده و امر تحصن كه روزنامه كيهان آن را «نمايش» ذكر کرده است ضعف هاي متعدد خودتان را كه در تاريخ ايران باقي خواهد ماند آشگار كرده است.

دو نايب رئيس دوره وقت مجلس (خاتمي و نبوي) ازجمله رد صلاحيت شدگان بست نشين



مداخله ژانويه 2004 «يوشكا فيشر» و «دو ويلپن» وزيران وقت آلمان و فرانسه در امور انتخاباتي ايران ـ كشوري كه روزي ابر قدرت بود!

فيشر

دو ويلپن

سولانا


در پي ملاقاتهاي «خاوير سولانا» شخص اول ديپلماسي اتحاديه اروپا در طول سفر به تهران كه مداخله جويانه توصيف شده بود، اخطار و انتقاد تند و خارج از عرف ديپلماتيك «دو ويلپن» وزير امور خارجه وقت فرانسه و اعلاميه هاي اتحاديه اروپا؛ نوبت به « يوشكا فيشر » وزير امورخارجه وقت آلمان رسيد. روزنامه هاي آلمان 18 ژانويه 2004 به نقل از فيشر نوشتند كه اگر «اصلاح طلبان!» از نامزدي در انتخابات آتي محروم بمانند، اين عمل بر روابط اتحاديه اروپا با جمهوري اسلامي اثر سوء خواهد گذارد!.
برخي محافل ايراني اين خروش اروپاييان را كه يادآور دوران استعمار و سلطه آنان بر جهان و نشانه بازگشت به آن دوره است؛ در نگراني از ازدست دادن منافع اقتصاديشان در ايران ديده بودند. اين محافل گفته بودند: از اين خروش و بيتابي چنين برآيد كه كمك هايي از «اصلاح طلبان» ديده و وعده هايي شنيده اند. انتخابات هر كشور به آحاد مردم آن مربوط است، نه مقام يک دولت ديگر، و اگر اقدامي نمي كنند؛ يا مشکلي نمي بينند، و يا اينکه تجربه كافي در تمرين دمکراسي ندارند. قاطبه مردم ايران نمي داند كه اين گروه «اصلاح طلبان!» چه مي گويد و چه اصلاحاتي مورد نظر اين گروه است. اين گروه اصلاحات مورد نظر خودرا اعلام نکرده است!. يکي از اصلاحات بايد تجديد نظر در قوانين و ضوابطي بود كه به موجب آنها برخي از ايرانيان از نامزد شدن در انتخابات محروم شده اند و همين رد صلاحيت شدگان در طول وكالت خود درصدد اصلاح آن قوانين بر نيامدند. تحصن و روزه گيري به خاطر تجديد نظر در آن قوانين تاريخساز بود و خريدار داشت، نه براي حفظ مقام شخصي. همه مي دانند كه اروپاييان «اتحاديه» ساختند تا به وضعيت زمان پيش از جنگ جهاني دوم و دوران تعدي و ظلم نسبت به ملل ضعيف از طريق خريد برخي مقامات آنان باز گردند.
آيا فيشر پيش خود حساب کرده بود که اگر مردم ايران از کار اين رد صلاحيت شدگان در دوران تصدي و وکالت راضي بودند ساكت نمي نشستند و به حمايت از آنان طومار پر مي کردند، اجتماع تشکيل مي دادند و به مقامات ارشد متوشل مي شدند. حمايت چند روزنامه كه از آنان که از خود ايشان بوده اند کافي نبوده است. از آغاز جنگ عراق با ايران تاکنون، جز به « خودي » پروانه انتشار روزنامه نداده نشده است. وزير امور خارجه فرانسه هم بايد مي دانست كه ايرانيان تقسيم وطن خود در سال 1907 را با دلالي آن كشور ميان انگلستان و روسيه، اغفال ايران توسط ناپلئون كه با روسيه درآويزد و بعد خود را كنار كشيدن و ايران را تنها گذاشتن و شكست نظامي و از دست دادن سرزمين هايش و نيز بازي هاي ژيسكار دستن و ... را فراموش نكرده اند و روزي فرانسه بايد پاسخگو باشد.






...