میثــاق بـا مـولا

[رزیتا]

میثــاق بـا مـولا

مرحومه طاهایی

شرحی بر دعای امام زمان (عح)

هرشب به دل غمزده غوغای تو دارم
نقشی به دل از قامت رعنای تو دارم
نادیده مجسم شده ای در بر چشمم
آن سان که نظر بر رخ زیبـــای تو دارم
ای یوسـف زهـرا ســـر بازار محبـــت
با رشته کلافی سـر سـودای تـو دارم

متن کامل دعا:

اَللَّهُمَّ بَلِغْ مَوْلاَیَ صَاحِبَ الزَّمَان صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْهِ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ فِی مَشَارِقِ اْلاَرْضِ وَمَغَارِبِهَا وَبَرِّهَا وَبَحْرِهَا وَسَهْلِهَا وَجَبَلِهَا حَیِّهِمْ وَمَیِّتِهِمْ وَعَنْ وَالِدَیَّ وَوَلَدِی وَعَنِّی مِنَ الصَّلَوَاتِ وَالتَّحِیَّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللهِ وَمِدَادَ کَلِمَاتِهِ وَمُنْتَهَی رِضَاهُ وَعَدَدَ مَا اَحْصَاهُ کِتَابُهُ وَاَحَاطَ بِهِ عِلْمُه اَلَّلهُمَّ اِنِّی اُجَدِّدُ لَهْ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَفِی کَلِّ یَوْمٍ عَهْدًا وَعَقْدًا وَبَیْعَه فِی رَقَبَتِی اَلَّلهُمَّ کَمَا شَرَّفْتَنِی بِهَذَا التَّشْرِیف وَفَضَّلْتَنِی بِهَذِهِ الْفَضِیلَه وَخَصَصْتَنِی بِهَذِهِ النِّعْمَه فَصَلِّ عَلَی مَوْلاَیَ وَسَیِّدِی صَاحِبِ الزَّمَان وَاجْعَلْنِی مِنْ اَنْصَارِهِ وَ اَشْیَاعِهِ وَالذَّابِّینَ عَنْهُ وَاجْعَلْنِی مِنَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَائِعًا غَیْرَ مُکْرَه فِی الصَّفِ الَّذِی نَعَتَّ اَهْلَهُ فِی کِتَابِکَ فَقُلْتَ صَفًّا کَاَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوص عَلَی طَاعَتِکَ وَطَاعَه رَسُولِکَ وَاَلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَم اَلَّلهُمَّ هَذِهِ بَیْعَه لَهُ فِی عُنُقِی اِلَی یَوْمِ الْقِیَمَه[1]



بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

لاَحَوْلَ وَلاَقُوَّةَ اِلاَّبِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی وَیَسِّرْلِی اَمْرِی وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی...[2]اَلسَّلاَمُ عَلَی الْمَهْدِی اَلَّذِی یَمْلاَءُ اْلاَرْضَ قِسْطًا وَعَدْلاً
افراد معمولی غالبا دعا را به عنوان ثواب می‌خوانند. اما طلبه باید بفهمد چه دارد می‌گوید و چگونه باید بگوید.
در دعا خواندن قلب و زبان و تمام اعضاء و جوارح باید با هم همراه باشد در نماز خواندن که به طریق اولی باید این چنین باشد متأسفانه در نماز شیطان خیلی قوی است و ما را زیاد منحرف کرده و فکر ما را مشغول می‌کند. اما در موقع خواندن دعا مخصوصا وقتی که بلند می‌خوانید بیشتر توجه دارید. خود من این طور هستم. بعضی از افراد در سجده‌ی نماز، توجهشان به خدا زیاد می‌شود. بعضی در قنوت نماز به خاطر دعاهایی که می‌کنند توجهشان از سایر اذکار بیشتر می‌شود.
پس دعا این اثر را دارد. خداوند- تبارک و تعالی- در قرآن خودش دعوت کرده و امر فرموده:

«اُدْعُونِی اَسْتَجِبْ لَکُمْ»[3]
بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را.
اگر دعوت الهی نبود یک مشت خاک چه لیاقت داشت که با رَبُّ اْلاَرْبَاب سخن بگوید. در آیه‌ی دیگر می‌فرماید:

«قُلْ مَا یَعْبَؤُبِکُمْ رَبِّی لَوْ لاَ دُعَاؤُکُمْ ...»[4]
بگو (ای پیغمبر) اگر دعای شما نبود خدا به شما چه توجهی داشت.
دعا برای شما خیلی کار‌ساز است: به خصوص دعایی که انسان عرض ارادت به حضور مقدس امام زمان(عج) می‌کند. این است که باید قدرش را زیاد بدانیم و با توجه دعا کنیم. در این دعا می‌گوییم:

« اَللَّهُـمَّ بَلِّـغْ مَـوْلاَیَ صَـاحِبَ الزَّمـَانْ
صَلَوَات الزَّمَــان صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیْه .»
خـدای من، پروردگار من بـه مـولای من صـاحب زمان عج برسان.
صاحب زمان، همه چیز را شامل می‌شود وقتی امام، زمان را صاحب باشند مکان و ارزاق و همه‌ی موجودات را به طریق اولی صاحبند. یعنی ای خدا! من بنده و او مولی است. آن بزرگواری که از خود من به نفس من اولویت دارد.
بیاییم خودمان را واقعا آماده کنیم. عاقل کسی است که احصا کند، بنویسد. فکر و طرز فکر، عمل و عقیده و دینش را حساب کند و در مقام برطرف کردن نواقص باشد. به تشویـق خداونـد و به تشویـق امـام زمان عج تکیه کنید.


قرآن در باره‌ی پیامبر ص می‌فرماید:

«اَنَّبِیُّ اَوْلَی بِالْمُؤْمِنیِنَ مِنْ اَنْفُسِهِمْ.»[5]
پیامبر نسبت به مؤمنین اولاست از نفس خود ایشان.
پس جانشینان پیامبر نیز چنین هستند و نسبت به ما ولایت بیشتری دارند.
صَلَوَاتُ اللهِ عَلَیه. صلوات و تحیات خداوند بر او باد.
توجه بفرمایید. این جا یک دستور اجتماعی به ما می‌دهد قبل از این که بگوییم خدایا چه چیزی را به مولای ما صاحب زمان عج برسان، می‌گوییم:

«عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ فِی مَشَارِقِ اْلاَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ سَهلِْهَا وَ جَبَلِهَا، حَیِّهِمْ وَمَیِّتِهِمْ.»
خدایا تنها من تقاضا ندارم؛ این تقاضا را از جانب تمام مؤمنین ومؤمنات از تو می‌کنم هر مؤمنی که در مشرق یا مغرب زمین باشد من او را در این دعا و سلام خود شریک قرار می‌دهم.توجه کنید! این دعا چه درس وحدتی و چه بینش وسیعی به ما می‌دهد. یعنی مؤمن باید بداند یک ارتباط و پیوستگی با تمام مؤمنین و مؤمنات دارد ولو در شرق و غرب دنیا باشد. نه تنها در شرق و غرب بلکه هر مؤمنی که در بیابان است. هر مؤمنی که الان در دریا سیر می‌کند، هر مؤمنی که در روی زمین مسطح است مؤمنی که روی کوه‌هاست مؤمنی که زنده است و هر مؤمنی که از دنیا رفته نه تنها به زندگان فکر نمی‌کنم بلکه مردگان را هم در این دعا شریک خود قرار می‌دهم ( توجه به معنی دعا بزرگترین بینش را به ما می‌دهد. بعد از این که همه‌ی افراد را نام می‌برد سراغ خانواده می رود.)
حضرت زهرا س می‌فرمایند:

«اَلْجَارُ ثَمَّ الدَّار.» [6]
اول همسایه بعد خانواده.
یعنی به فکر دیگران بودن. چه در مسایل مادی و چه در مسایل معنوی که این جا مسأله، مسأله‌ی معنوی است. چقدر ما به فکر دیگران هستیم؟ چقدر ما ایثار داریم؟ ایثار یعنی دیگران را برخود مقدم داشتن.
در روایت است که حضرت موسی ع از خداوند تقاضا کرد: پروردگارا! مراتب پیامبر اسلام و امتش را به من بنمایان، خطاب رسید تو طاقت دیدن آن مقامات را نداری. ( این طور که نقل می‌کنند.) اما من یک درجه از آن مقامات که به خاطر همان مقام والا او را بر تو و بر جمیع خلایق برتری داده‌ام به تو نشان می‌دهم. وقتی که حضرت موسی ع آن مقام را مشاهده کرد نزدیک بود قالب تهی کند. پرسید پروردگارا از کجا به این مقام رسیدند؟ خطاب رسید این مقام از ایثار است.[7] یعنی دیگران را برخود مقدم داشتن.

قرآن وقتی صفات مؤمنین را ذکر می‌کند می‌فرماید:
«.....وَیُؤْثِرُونَ عَلَی اَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَه.....» [8]
این مؤمنین دیگران را بر چیزهایی که خودشان احتیاج دارند مقدم می‌دارند.
مثلا گرسنه است؛ اما شخص گرسنه‌ای را می‌بیند پس ایثار می‌کند و غذای خود را به او می‌دهد. ما ایثار را در مورد مادیات گفتیم، اما در مورد دعا و معنویات هم این چنین است. دیگران را بر خود مقدم داشتن. دارد دعا می‌کند، معنویت کسب می‌کند می‌خواهد به امامش سلام دهد، دیگران را بر خود و خانواده‌ی خود مقدم می‌دارد.
پس سعی کنید در همه‌ی امور اعم از مادی و معنوی دیگران را برخود مقدم بدارید. اگر دعا برای مریض خودتان می‌کنید اول تمام مریض‌ها را دعا کنید و بعد مریض‌هایی را که در نظرتان هستند و بعد مریض خودتان را دعا کنید، دعا این درس را به ما می‌دهد. اگر ما دعاها را بخوانیم و درس نگیریم چه نتیجه‌ای دارد. در این صورت فقط ورد و ذکر است. فرهنگ مقدس اسلام اعم از واجب و مستحب تمامش درس است.

بعد سراغ خانواده می‌رود. کدام خانواده را درنظر دارد؟
«وَ عَنْ وَالِدَیَّ وَ وَلَدِی وَعَنِّی مِنَ الصَّلَوَاتِ وَالتَّحِیَّاتِ زِنَةَ عَرْشِ اللهِ وَمِدَادَ کَلِمَاتِهِ»
این‌جا سلسله مراتب را رعـایت می‌‌کند. به ترتیب کـدام
یک به گردن ما حق دارند. اول از طرف پدر و مادرم. از طرف فرزندانم و بعد از طرف خودم برسان به مولای من امام زمان(عج) چه چیز را برسان؟ صلوات را. طلب رحمت کردن و تحیات نه یک سلام مختصر؛ بلکه به وزن و مقدار عرش خدا. کل دنیا، زمین و آسمان عرش خداست. قدرت پروردگار و اعتبار محل حاکمیت و قدرت او که در همه جا هست و کشش کلمات الهی، که همه چیز کلمات خداست، کلمه فقط سخن گفتن نیست همه چیز کلمات الله است.
«وَمُنْتَهَی رِضَاهُ وَعَدَدَ مَا اَحْصَاهُ کِتَابُهُ وَاَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ،»
و خشنودی خدا و به عدد آنچه کتاب او در شمار آورده است. و به اندازه‌ی آن چیزهایی که علم خدا به آن احاطه دارد.
قرآن می‌فرماید:
«وَلَواَنَّ مَا فِی اْلاَرْضِ مِنْ شَجَرَةِ اَقْلاَم وَالْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ اَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ کَلِمَاتُ اللهِ.»[9]
اگر تمـام درختـان قـلم شوند و تمام دریاهـا مرکب شوند شما نمی‌توانید آن را بنویسید و احصاء و شماره کنید.
و به همه چیز که علم خدا به آن احاطه دارد. ذره‌ای نیست که از علم خدا بیرون باشد؛ پس گستردگی این سلام و تحیات را بنگرید. چقدر باید گسترده باشد و شما چه تقاضایی باید از خدا داشته باشید! تا این‌جا سلام و صلوات خدمت حضرت عرض می‌کنیم و از خداوند تبارک و تعالی تقاضا می‌کنیم که کمکمان کند و این سلام و صلوات را به حضور مقدس امام زمانمان برساند.
بعد عرضه می‌داریم:


«اَللَّهُمَّ اِنِّی اُجَدِدُ لَهُ فِی هَذَا الیَوْمِ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ عَهْدًا وَعَقْدًا وَ بَیْعًةً فِی رَقَبَتِی.»[10]
بار پروردگارا من تجدید می‌کنم با امام زمانم در امروز و در هر روز پیمانم و پیوندم را وعقدم را.
طلبه‌های عزیز! این تجدید عهد را هر روز با امام زمانتان می‌کنید. ما باید با قلب و با تمام وجودمان تجدید عهد کنیم. من عهد و بیعتم را با امام زمانم تجدید می‌کنم. این بیعت همان بیعتی است که در روز غدیرخم، پیامبر9 پس از آن که علی7 را به مردم معرفی کردند به مسلمانان امر فرمودند بروید در خیمه‌ی علی ع با علی بیعت کنید[11]. اول کسانی که با علی ع بیعت کرد این دو نفر «عمر و ابوبکر» بودند. نکند خدای نکرده بیعت ما هم با امام زمانمان بیعت ابوبکر و عمر با علی ع باشد.

مواظب باشید عزیزان وقتی که هر دوی آن‌ها برحضرت وارد شدند عمر گفت:
«بَخٍّ بَخٍّ لَکَ یَا اَبَاالْحَسَنْ لَقَدْ اَصْبَحْتُ مَوْلاَیَ وَ مَوْلَی کُلِّ مُؤْمِنٍ وَمُؤْمِنَة »[12]
مبارک باد بر تو ای ابا لحسن، صبح کردی در حالی که مولای ما و مولای همه‌ی مؤمنین و مؤمنات شدی.
و با علی ع دست دادند و بیعت کردند و از خیمه بیرون آمدند. نقشه‌‌ی بیعت شکنی و ضربه زدن به حضرت و به خطر انداختن جان پیغمبر را کشیدند که پیغمبر به مدینه نرسند. چون می‌دانستند اگر پیغمبر ص به مدینه برسند امر ولایت و امامت علی ع تثبیت شده است. نقشه کشیدند که حضرت را به قتل برسانند. لیله عقبه همان شبی است که بعد از سفر حَجَّةُ الوِدَاع و بعد از جریان غدیر خم عده‌ای از تاریکی شب استفاده کردند بالای کوه رفتند. (در آن زمان نمی‌توانستند آشکارا ترور کنند و تیر بزنند. ضمنا نمی‌خواستند مردم چهره‌ی این منافقین را ببینند) تا وقتی مرکب و شتر حضرت به پای کوه رسید که گردنه را بالا برود صداهای وحشتناکی را با وسایلی ایجاد کند، شتر رم کند پیغمبر را به زمین بزند و به قتل برساند. جبرئیل به پیامبر خبرداد یا رسول الله به این شکل قصد قتل شما را کردند. وقتی به عقبه رسیدند، حضرت نهیبی به شتر زدند، شتر ایستاد. بعد حضرت اشاره کردند یک جرقه‌ای زده شده، نوری بوجود آمد، اصحاب دیدند چندین نفر به ردیف بالای کوه ایستادند. قیافه‌ی این‌ها را دیدند و شناختند. بعد حضرت این‌ها را خواستند فرمودند: « مگر من دستور نداده بودم قبل از من کسی حرکت نکند»؟ گفتند: «چرا یا رسول الله » فرمودند: «پس شما چرا قبل از من حرکت کردید» گفتند: «ما آمدیم بالای این گردنه مراقب باشیم یک وقت کسی قصد سویی نسبت به شما نداشته باشد. دشمن پشت عقبه نباشدکه بخواهد شما را آسیب برساند[13]»کار منافق جز دروغ‌گویی چیست؟
این‌گونـه با علی ع بیـعت کـردند. شما فـکر نکنید این یـک جریان در تاریخ بوده و گذشته و تمام شده است اگر ما این جوری فکر بکنیم دین مقدس اسلام و پیغمبر اسلام و قرآن ما، همه باید در گورستان تاریخ از بین بروند و دفن بشوند.
دین مقدس اسلام که حلال پیغمبر را تا روز قیامت حلال و حرام پیغمبر، تا روز قیامت حرام شمرده است.[14] یعنی این تاریخ تا روز قیامت زنده است از بین رفتنی نیست. آن روز با علی ع به این شکل بیعت کردند و بلافاصله توطئه‌ی قتل پیغمبر را کشیدند. یعنی برخلاف فرمان پیغمبر عمل کردند، بیعت، بیعت دروغین و منافقانه بود.

هر روز ما با امام زمانمان بیعت می‌کنیم. این قدر سفارش شده دعای عهد را هر صبح بخوانید و تجدید عهد با امام زمانتان بکنید. این همان عهد غدیرخم است که با امام کرده‌اید آن وقت اگر ما عهد کنیم و خدای نکرده بلافاصله عهد‌شکنی کنیم !!!.

امام کیست؟ شناخت امام در همین یک جمله کافی است که بفهمیم امام مُفْتَرَضُ الطَّاعَه است. یعنی طاعت امام واجب است. پس اگر ما می‌گوییم آقا امام زمان من با شما بیعت می‌کنم که اطاعت صد درصد و همه جانبه از شما داشته باشم و بلافاصله دروغ بگویم، این بیعت را بکنم و بلافاصله دست به مال حرام بزنم، از لحاظ حجاب و دیگر مسایل دینی به خلاف فرمایش حضرت عمل کنم، آیا همان بیعت ابوبکر و عمر هست یا نیست؟ آیا شما مانند سلمان و اباذر و مقداد بیعت کردید یا مانند عمر و ابوبکر بیعت می‌کنید؟ فکر کنیم، آیا بیعت ما بیعت معاویه است یا بیعت مالک اشتر؟ مالک اشتر در جنگ صفین به جایی رسید که چند دقیقه‌ای بیشتر نمانده بود که لشگر معاویه سرنگون شوند. معاویه بی‌چاره شد. سراغ عمروعاص آمد. به عمروعاص گفت: چه کنیم؟ علی دارد پیروز می‌شود. عمروعاص آن جا شیطنت کرد و گفت: قرآن‌ها را بر سر نیزه کنید این مردم نمی‌فهمند و برمی‌گردند. قرآن‌ها را سر نیزه کردند. تا لشگر معاویه نیزه‌ها را به دست گرفتند. عوام لشگر علی ع دور حضرت ریختند. یا علی ما با قرآن نمی‌جنگیم. شاید علی ع فرموده باشند مردم! این‌ها تنها کاغذ و مرکب است قرآن ناطق من هستم. آن چه من می‌گویم گوش کنید. گفتند اگر الان لشگر و مالک اشتر برنگردند ما بر تو حمله می‌کنیم. همان جا حضرت امیـرالمؤمـنین علی ع به ناچــار مأمـوری را فرستـادند بـرو به مالک بگو برگردد و دست از جنگ بکشد[15].

اگر من و شما بودیم چه کار می‌کردیم؟ چند دقیقه بیشتر نمانده، این سرلشگر علی ع دارد به پیروزی می‌رسد اما اطاعت از امام زمان در همه حال واجب است. نگفت؛ علی صبر کن آقا یک قدری مهلت بده. آقا پیروز می‌شویم. به محض این که مأمور حضرت آمد مالک برگرد، گفت: سَمعًا وَ طَاعَتًا. که آن جریان بعدی و بعدی خوارج تا به قتل خود حضرت علی ع منتهی شد این بود بیعتی که مالک با علی ع کرد. حالا حساب کن عزیزم با علی ع با امام زمانت بیعت مالک اشتری می‌کنی یا بیعت معاویه و عمر و ابوبکر می‌کنی! من روز اول به شما عزیزان می‌گویم، بیعت شما دو چندان است.شما طلاب، شاگردان امام زمان عج هستید. اگر تقوا پیشه کنید! شما الگو هستید مردم به شما نگاه می‌کنند و توجه بیشتری به شما دارند.

شرافت هر سرزمینی بستگی به آن نسبتی دارد که به او می‌دهند. مسجدالحرام چرا شرافت دارد و غیر از سایر زمین‌هاست؟ چون اسم خدا بر آن وارد شده و بیت الله شده است و این جا چون اسم امام زمان عج رویش آمده خانه‌ی امام زمان عج است. خانه‌ی نرجس س است، پس از تقدس بیشتری برخوردار است.

پس شما مانند سایر دانشجویان نیستید اما شرطش تقواست. دو بیعت به گردن شما هست:
1- یک بیعتی که هر مؤمنی با امام زمانش دارد.
2- دوم بیعتی که به دلیل شاگردی امام زمان و در خانه ی مولا بودن برگردن دارید.
مواظب باش، تو زیر نظر مولا هستی، تو باید با عملت دل مولا را شاد کنی می‌خواهید مشمول دعا و الطاف حضرت واقع شوید، باید دقت کنید.
بیاییم خودمان را واقعا آماده کنیم. عاقل کسی است که احصا کند، بنویسد. فکر و طرز فکر، عمل و عقیده و دینش را حساب کند و در مقام برطرف کردن نواقص باشد. به تشویـق خداونـد و به تشویـق امـام زمان عج تکیه کنید.

1- از نظر اخلاقی خیلی توجه داشته باشید خیر‌خواهی و فتوت داشته باشید سوءظن و هر بدبینی انسان را بدبخت می‌کند. قرآن ریشه‌ی گناهان را قبل از غیبت و تهمت، سوءظن معرفی می‌کند.
2- حجاب خود را رعایت کنید.
3- حسن‌خلق داشته باشید. هنگامی که کسی با شما مواجه می‌شود تبسم داشته و چهره‌ی باز داشته باشید.
4- گذشت و عفو داشته باشید.
5- رعایت بیت المال را بکنید.

دفتر داشته باشید، احصا کنید، بنویسید فکر و اندیشه‌ی شما در چه مسیری به کار گرفته می‌شود؟ در امور دینی چگونه هستید. اگر نواقص و کمبود‌هایی را دیدید برطرف کنید.

این را هم حساب کنید، هر روزی که به امام زمانت می‌گویی:

«اَللَّهُمَّ اِنِّی اُجَدِّدُ لَهُ فِی هَذَا الیَوْمِ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ عَهْدًا وَ عَقْدًا وَ بَیْعَةً فِی رَقَبَتِی

توجه داشته باشید. بعد تقاضا می‌کنیم: اَللَّهُمَّ کَمَا شَرَّفْتَنِی بِهَذَا التَّشْرِیفْ وَ فَضَّلْتَنِی بِهَذِهِ الْفَضِیلَة وَخَصَصْتَنِی بِهَذِهِ النِّعْمَةِ.»

پروردگارا همچنانی که مرا به این شرافت مشرف فرمودی یعنی من امام شناس شدم، با امام زمانم عهد کردم و به این شرافت رسیدم و به این فضیلت مرا فضیلت دادی (که من شیعه‌ی علی ع و اولاد طاهرینش تا امام زمان باشم) ومرا به این نعمت مخصوص گردانیدی.

کدام نعمت؟. همان نعمتی که در غدیرخم فرمود؛ آیه نازل شد:
«اَلْیَوْمَ اَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینُکُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی…» [16]

من امروز دینم را بر شما کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام کردم و راضی شدم که اسلام دین شما باشد.
پس مرا به این نعمت اکمال دین مخصوص کردی پس:

«فَصَلِّ عَلَی مَوْلاَیَ وَ سَیِّدِی صَاحِبِ الزَّمَانِ»
پس برمولای من و آقای من صاحب الزمان درود بفرست.

«وَاجْعَلْنِی مِنْ اَنْصَارِهِ وَ اَشْیَاعِهِ وَالذَّابِینَ عَنْهُ»
این بالاترین دعاهاست عزیزان در این دعا، و در دعای عهد از این بالاتر را تقاضا می‌کنیم.

«وَاجْعَلْنِی مِنْ اَنْصَارِهِ وَ اَعْوَانِهِ»
خدایا مرا از یاران حضرت قرار بده.

یعنی، آن یاری که با حضرت باشد در چادر حضرت و رکاب حضرت را گرفته باشم.
و در این دعا می‌گوییم خدایا مرا از یاران و شیعیان حضرت امام زمان عج قرار بده. و مرا از حمایت کنندگان آن بزرگوار قرار بده.

حمایت شما طلبه ها به چیست عزیزان؟ این که بهتر درس بخوانید و بهتر دین و امام زمان عج را بشناسید و بهتر اطاعت کنید. پس اول اطاعت و بعد حمایت کنید. آن‌جایی که در جامعه شبهه افکنی می‌کنند و مردم را نسبت به امام زمان عج سست می‌کنند بایستیم و از ولایت دفاع کنیم.
بعد تقاضا می‌کنیم:

«وَاجْعَلْنِی مِنَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیْنَ یَدَیْهِ.»
و مرا از شهید شدگان در مقابل حضرت قرار بده.

که حضرت ایستاده باشند، نظر بکنند و من در رکابشان به شهادت برسم.
در روایت است کسی که از منتـظرین واقعی حضرت باشد اگر در بستـرش هم از دنیـا برود مثــل کسی است که در مقابـل حضرت و در خیمه‌ی حضرت به شهادت رسیده باشد[17].

ای خدا ما ببینیم اماممان بـه مـا نظـر لطـف و رحمـت می‌کنند و می‌فرمایند: بیا یاور ما، تو می‌خواهی ما را یاری کنی؟ بیا کمکت هم می‌کنیم. به خودش قسم که قدم به قدم کمک می‌کنند! عزیزان! از یاری امام زمانتان غافل نشوید. یاری امام زمان(عج) تنها به این نیست که انسان فقط پشت میکروفون بیاید و سخن بگوید. یا به کلاس درس برود و فقط درس بدهد. این یک مصداق آن است. ممکن است در خانه‌ات باشی و حضرت را یاری کنی با اطاعتت، با تربیت صحیح فرزندانت. با کمک کردن حضرت، با قلم، قدم، بیان، مهم‌تر از همه اطاعت، خودسازی توجه به غذای حلال، اگر شبهه‌ناک بود، کنار می‌گذاری امامت را یاری کردی.

[دختران عزیزم! شما اگر لباس نازک را کنار گذاشتید و حجاب خود را حفظ کردید، امامتان را یاری کرده اید. جوراب نازک را از پایتان در می‌آورید جوراب ضخیم می‌پوشید امامتان را یاری کردید. در کوچه و خیابان صورتتان را می‌گیرید نمی‌گذارید نامحرم شما را ببیند امامتان را یاری کردید.] دروغ یا غیبت یا تهمتی پیش آمد شما خود‌داری کردید امامتان را یاری کردید. این یاری را از خود شروع کنیم، مرتبه به مرتبه بالا بیاییم تا لیاقتمان بیشتر شود. کمک حضرت نسبت به ما بیشتر می‌شود تا این که یاری جهانی داشته باشیم. وقتی ما خودمان را سلامت نگه‌داریم در یک محیط سلامتی زندگی کنیم که حضرت می‌پسندند و می‌پذیرند که در آن محیط نام حضرت پیوسته بر دلها و زبان‌ها جاری است آن وقت رشد فکری پیدا می‌کنیم و می‌دانیم از چه راهی وارد شویم و چگونه اماممان را خارج از خود و محیط خود یاری کنیم. خود امام هم راه را برای ما باز می‌کنند.
عزیزان! امروز روز اول ماه رمضان است و همه‌ی شما روزه دار هستید خوشا به حال شما. اول زندگیتان هست الان می‌توانید خیلی رشد کنید اگر قدر بدانید و خودتان را حفظ کنید و تلاشتان برای خدمت باشد. شما خیلی بیشتر می‌توانید جلو بروید و خدمت کنید. زمان ما گذشت دیگر برنمی‌گردد. من چه کردم؟ آیا امامم از من راضی است؟ آیا موقع مرگ با نظر لطف بر بالین من نشسته یا ایستاده بر من نظر می‌کند؟ آیا دعوتم می‌کند که یک مرتبه، یک نگاه و یک نظر بکند؟ نمی‌دانم! چون نمی‌دانم خیلی متأثرم! منتظرم لحظه‌ی مرگ بـرسد. ببیـنم چگونه با من عمـل می‌شود چون کاری نکرده‌ام نتوانسته‌ام به امامم خدمت کنم.

گفتم شبی به مهدی اذن نگاه خواهم
گفتا که من هم از تو ترک گناه خواهم

«وَالذَّابِینَ عَنْه » انسان وقتی این جمله را می‌گوید یاد فرمایش حضرت سید الشهداء7 می‌افتد. آن‌جایی که حضرت استنصار کردند و فرمودند:

«هَلْ مِنْ نَاصِرٍ یَنْصُرُالذُّرِیَةِ اْلاَطْهَار،..... هَلْ مِنْ ذَابٍّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ الرَّسُول.»[18]

آیا کسی هست که به داد فرزندان اطهار برسد؟ آیا دفاع کننده‌ای هست که از خانواده‌ی رسول خدا دفاع کند؟....
این صدای امام حسین7 طنین‌انداز است تمام‌شدنی نیست و الان منتقل به امام زمان7 است و امام زمان هم هَلْ مِنْ ذَابَّ یَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ الله دارند! آیا کسی هست که از حرم رسول خدا حمایت و دفاع کند. خدایا مرا از آن حمایت کنندگان قرار بده.

«وَاجْعَـلْنِی مِنَ الْمُسْتَشْهَدِینَ بَیـْنَ یَدَیْهِ طَائِعًا غَیْرَ مُکْرَهٍ»
و مرا از شهید شدگان در مقابل حضرت قرار بده آن شهیدی که خودش با اراده و اختیار خودش رفته کسی مجبورش نکرده است.

«فِی الصَّفِ الَّذِی نَعَتَّ اَهْلَهُ فِی کِتَابِکَ»
مرا در آن صفی قرار بده که در قرآن، تو آن صف را توصیف فرمودی و وصف کرده‌ای.

«فَقُلْتَ صَفَّا کَاَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ» [19]
قرآن تحسین می‌کند و از این صف تعریف می‌کند. می‌فرماید: صفی هستند مثل بنیان مرصوص. مثل دیوار محکم که بیگانگان هیچ نفوذی درآن نداشته باشند. شما باید این‌گونه صف داشته باشید.

«عَلَی طَاعَتِکَ وَ طَاعَةِ رَسُولِکَ وَاَلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ.»
براین صف محکم درطاعت تو و در طاعت رسول تو و خاندان پیامبر .
دوبـاره بیـعت می‌کنیم این‌جا می‌فرماید: دو دست را به هم بدهید قصد کنید یک دست، دست امام زمان و یک دست، دست خودتان. الان داری دست توی دست امامت می‌گذاری و بیعت می‌کنی.

«اَللَّهُـمَّ هَذِهِ بَیْـعَه لَهُ فِی عُنُقِی اِلـَی یَـوْمِ الْقِیَامَه.»
خدایا این بیعت برگردن من باشد تا روز قیامت .
(من با دست امام زمانم بیعت می‌کنم و این بیعت از طرف او خواهد بود.) پروردگارا! به آبروی خود امام زمان عج ? قسمت می‌دهیم ما را از یاوران حضرت قرار بده.
خدایا به آبروی مولا امام زمان عج قسمت می‌دهیم کج‌روی‌های همه‌ی ما را اصلاح بفرما.


وَصَلَّی اللهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَاَلِ مُحَمَّد
التماس دعا

خوش آن که تـو باز آیی من پــای تو بوسم
چون دست شریف تـو قدمـــهای تو بوسـم
هر جـا که تـو روزی نفسی جــــای گرفـتی
آن جـا روم و گریـــه کنـان جــــای تو بوسـم
بهای وصــل تــو گـــر جــــان بود خریــــدارم
اَللَّهُمَّ اَرِنِی الطَّلعَةَ الرَّشِیدَهَ وَالغُرَّهَ الحَمِیدَهَ
گر پـا نهی به کـــــلبه‌ی احــزان مـــن شبی
ســر می نهم به شـــــوق ارادت به پـای تو
جانـان من که جان به لــب آمـــــــد ز دوریت
بنمـــای رخ که جــــان بـــدهم از بـــرای تـو

تنظیم : گروه دین و اندیشه -مهدی سیف جمالی
--------------------------------------------------------------------------------
پی نوشت ها:
[1] - بحار الانوار، ج ، باب ، ص
[2] - سوره ی طه (20) آیه ی 25
[3] - سوره ی غافر(40) آیه ی 60
[4] - سوره ی فرقان (25) آیه ی 77
[5] - سوره ی احزاب ( 33) آیه ی 6
[6] - بحار الانوار، ج 43، باب 4، ص 82، حدیث 4
[7] - مجموعه ی ورام (تنبیه الاخواطر) ج 1، ص 173 ، بیان ایثار .
[8] - سوره ی حشر (59) آیه ی 9
[9] - سوره ی لقمان (31) آیه ی 27
[10] - مفاتیح الجنان ، فرازی از دعای عهد
[11] - الغدیر، (علامه ی امینی) ج 2، (مترجم) ، ص 180
[12] - بحار الانوار ،ج 37، باب 52، ص 251
[13]- رک: غدیرشناسی (محمد دشتی) ص 62، به نقل از کشف الیقین(علامه حلی) ص 137
[14] - بحار الانوار، ج 51 ، باب 25 ، ص101
[15] - رک : دانش نامه ی امام علی (ع) ، ج 8 ، (تاریخ) ص 513 به نقل ازپیکار صفین ، ص 677
[16] - سوره ی مائده (5) آیه ی 3
[17] - رک : کمال الدین ، ج 2، باب 55، ص 546، حدیث 1
[18] - فرهنگ سخنان امام حسین 7 ، ص 614، حدیث 440
[19] - سوره ی صف(61) آیه ی 4

با اندکی ویرایش/ ی 702