|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
#11
11-15-2010
|
||||
|
||||
 گفتم: «بمان!» و نماندی! رفتی، بالای بام آرزوهای من نشستی و پایین نیامدی! گفتم: نردبان ترانه تنها سه پله دارد: سكوت و صعودُ سقوط! تو صدای مرا نشنیدی و من هی بالا رفتم، هی افتادم! هی بالا رفتم، هی افتادم... تو می دانستی كه من از تنهایی و تاریكی می ترسم، ولی فتیله فانوس نگاهت را پایین كشیدی! من بی چراغ دنبال دفترم گشتم، بی چراغ قلمی پیدا كردم و بی چراغ از تو نوشتم! نوشتم، نوشتم... حالا همسایه ها با صدای آواز های من گریه می كنند! دوستانم نام خود را در دفاترم پیدا می كنند و می خندند! عده ای سر بر كتابم می گذارند و رؤیا می بینند! اما چه فایده؟ هیچكس از من نمی پرسد، بعد از این همه ترانه بی چراغ چشمهایت به تاریكی عادت كرده اند؟ همه آمدند، خواندند، سر تكان دادند و رفتند! حالا، دوباره این من و ُ این تاریكی و ُ این از پی كاغذ و قلم گشتن! گفتم : « - بمان!» و نماندی! اما به راستی، ستاره نیاز و نوازش! اگر خورشید خیال تو اینجا و در كنار این دل بی درمان نمی ماند، این ترانه ها در تنگنای تنهایی ام زاده می شدند؟?
__________________
-------------------------------  ای تو همیشه در میان آمدمت که بنگرم گریه امان نمی دهد
|
| کاربران زیر از dear59 به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
| کاربران در حال دیدن موضوع: 2 نفر (0 عضو و 2 مهمان) | |
| ابزارهای موضوع | |
| نحوه نمایش | |
حالت رشته ای
|
|
اکنون ساعت 06:06 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.