نبرد من!!!!

جونم براتون بگه بچه هاي كوچه ما از دلاوران و پهلوانان عصر خودشون بودن(قبل انقلاب) كوچه ما دلاوران زيادي رو به دنيا تحويل داد از جمله ستار خان و باقر خان و آرش كمانگير و چگوارا و چند تاي ديگه كه الان يادم نيست به جامعه جهاني تحويل داديم..!!!!از اونجايي كه مثل امروزه پلي استيشن و از اين وسايل بازي سوسولي نداشتيم !و از سر بيكاري به قول قديمي ها چيزي نمانده بود (مژانگهاي خوه مان دراريم) به فكر كشور گشايي و حمله به مرز محله هاي ديگه مي افتاديم!! و بزرگترين دشمن اون روزگار ما جعفر آبادي ها بودن !كه هم مرز با محله ما بودن ! و هر از چند گاهي مرزهاي ما مورد تعرض و تاخت و تاز اونها به طرق مختلف قرار ميگرفت و گه گاهي جنگ هاي محدودي در ميگرفت و در 90 درصد اونها ما شكست ميخورديم و فرار رو برقرار ترجيح ميداديم چون جعفر آبادي ها بچه هاي چقر و جنگ آزموده روستايي بودند و همگي مجهز به سلاح دوربرد قلماسنگ(قلابسنگ) بودند و مادر مقابل اين سلاح اونا كه گلوله هاي اون از يك قلوه سنگ نيم كيلويي تشكيل شده بود و با صداي مهيبي(وينگه) از روي سر و يا بغل گوشمون رد ميشد ..تاب مقاومت نداشتيم!!!