آشفتگی غرائز و ميلها

[amir ahmadi]

يكی از مسائل مهم اخلاق جنسی مسئله عشق است .
چنانكه می‏ دانيم فلاسفه ازقديم الايام برای عشق فصل مخصوصی باز كرده و به بررسی ماهيت آن پرداخته ‏اند ،
ابن سينا رساله خصوصی در عشق فراهم آورده است ، عرفا عشق‏ را در همه اشياء ساری ، و عشق انسان به انسان را مظهر آن حقيقت كلی‏ دانسته ‏اند .
شعراء اهل ادب با آنكه شهوت را امری حيوانی و پست شمرده ‏اند ،
عشق راستايش كرده و به آن افتخار كرده‏ اند تا آنجا كه مقايسه عقل و عشق و ترجيح‏ عشق بر عقل بخشی از ادبيات ما را تشكيل می‏ دهد .
عشقی كه مورد ستايش واقع شده و از غير مقوله شهوت دانسته شده است‏ تنها عشق الهی نيست ،
حتی عشق انسان به انسان نيز در بعضی از اقسام ش‏امری شريف و خارج از مقوله شهوت معرفی شده است .
نقطه مقابل اين عده ، افرادی بوده و هستند كه عشق را چه از لحاظ مبدأ وچه از لحاظ كيفيت و چه از لحاظ هدف ، جز حدت و شدت غريزه جنسی‏ نمی‏ دانند و به عشق مقدس ، ايمان و اعتراف ندارند ، از نظر اين عده‏ استعمال عشق در مورد خداوند نيز خارج از نزاكت و ادب و عبوديت است
.از نظر دسته اول ، عشق تقسيماتی دارد ، يكی از اقسام آن عشق انسان به‏ انسان است ، اين عشق نيز به نوبه خود بر دو قسم است جسمانی و نفسانی ولی از نظر دسته دوم عشق تقسيمات واقسامی ندارد ، هر چه هست
همان شهوت است و بس .

[GolBarg]

اقای احمدی این مطالب نوشته های خودتون هست یا نه از جایی استفاده می کنید؟
شما میدونید ما در برابر هموطن های عزیزمون مسئول هستیم
نسبت به مطالبی که ارسال می کنید دقت و مطالعه رو دارین؟

[amir ahmadi]

امروز در ميان بعضی از فلاسفه جديد عقيده سومی پيدا شده است ، از نظراين عده ريشه همه عشقها امر جنسی است ،
ولی همين امر جنسی در شرائط خاصی‏ تدريجا تغيير شكل می‏دهد و خاصيت جنسی و شهوانی خود را از دست می‏ دهد وجنبه روحی و معنوی به خود می‏ گيرد .
اين عده به دو گونگی عشق قائل هستند .
اما به معنی دو گونگی از لحاظ حالت و كيفيت و هدف و آثار ، نه دو گونگی از لحاظ ريشه و مبدأ .
ازنظر اين عده جای تعجب نيست كه يك امر مادی شكل معنوی بخود بگيرد ،
زيرا ميان ماديات و معنويات آنچنان ديوار غير قابل عبوری وجود ندارد
وبه قول يكی از اهل نظر هر امر معنوی ، اصل و پايه طبيعی دارد و هر امرمادی يك گسترش و بسط معنوی.
خواه عشق
ريشه غير جنسی داشته باشد و خواه نداشته باشد ،
و به فرض اول خواه‏ بتواند تغيير شكل و ماهيت بدهد و جنبه معنوی و روحانی پيدا كند ، خواه ‏نكند ، در اين جهت نمی‏توانيم ترديد داشته باشيم كه عشق از لحاظ آثارروانی و اجتماعی ،
يعنی از لحاظ تحولاتی كه در روح فرد ايجاد می‏ كند و ازلحاظ تأثيراتی كه در خلق آثار هنری و ذوقی و اجتماعی دارد ،
با يك شهوت‏ ساده حيوانی كه هدفش صرفا ارضاء و اشباع است تفاوت بسيار دارد
حالت خاص شهوانی تا وقتيكه صورت شهوانی دارد مقرون به خودخواهی است‏ و در اين حالت انسان به موضوع شهوت به چشم يك ابزار و وسيله نگاه‏ می‏ كند ،
اما همين كه شكل عشق به خود گرفت ،
موضوع دلخواه آنچنان اصالت‏ پيدا می‏كند كه حتی از جان خواستار عزيزتر و گرانبهاتر می‏گردد و خواستارفدائی موضوع دلخواه خود می ‏شود ،
يعنی شخص خواستار از خودی بيرون‏ می‏ رود و لااقل خودی او خودی طرف را نيز در بر می‏گيرد ،
از اين رو است كه ‏عشق به عنوان مربی ، كيميا ، معلم و الهام بخش خوانده شده است .