نرم افزاری باری درمان فضانوردان افسرده

[sheida.m]

افسردگی و کشمکش های درونی تاثیر چندان مهمی در ماموریت ها ندارد، اما وقتی یک ماموریت خیلی طولانی می شود، ممکن است تاثیر گذار باشد و معمولا این مشکلات بصورت عمومی مطرح نمی شود مگر اینکه فضانورد دیگری از آن مطلع شود. یک فضانورد شغل خطرناکی دارد و شاید همکارانش برای زنده ماندن به او تکیه کنند. هیچوقت از همکارانش دور نمی شود اما ممکن است خانواده اش را ماه ها و شاید سالها نبیند. غذایش عالی نیست و بیرون رفتن برای هواخوری را نیز باید فراموش کند.
جای تعجب نیست که ماجراهای هیجان انگیز فضانوردان، می تواند استرس زا نیز باشد، آنها را قرنطینه و حتی افسرده کند. به همین دلیل دانشمندان در حال تلاش برای ساخت کامپیوتری هستند که بتواند دستورالعمل های قابل فهمی را مانند یک پزشک درمانگر (شاید نه به گرمی یک انسان) پیشنهاد دهد تا مشکلات روانی یا کشمکش های درونی فضانوردان در ماموریت هایشان اختلال ایجاد نکند.
این پروژه ۴ ساله با هزینه ای بالغ بر ۱.۷۴ میلیون دلار در ناسا طراحی شده و "پایگاه فضایی مجازی" نام دارد، در ماه آینده آغاز به کار خواهد کرد. این برنامه هیچ شباهتی به آنچه در فیلمهای علمی تخیلی مانند HAL یا هوش مصنوعی که در ادیسه فضایی ۲۰۰۱ از کارکرد خود منحرف می شود، ندارد. پایگاه فضایی مجازی قرار است کمتر مصنوعی بنماید و بیشتر خیرخواه بشر باشد.

در این برنامه به فضانورد کمک خواهد شد تا دلایل افسردگی اش را بیابد و سپس بر اساس آنچه فضانورد اطلاع می دهد، طرحی ریخته می شود تا با این افسردگی مبارزه کند. در این پروژه ۲۹ فضانورد برای تست و مشاوره حضور داشته اند.
یکی از فضانوردان مذکور می گوید: در یک پایگاه فضایی، وقتی همه محاسبات شما اشتباه از آب در می آید، آنگاه زنده ماندن شما به یکدیگر وابسته است. در این زمان شما نیاز دارید که مطمئن شوید بخوبی در کنار هم هستید و به هم اعتماد دارید.
با اینکه این برنامه برای فضانوردان ساخته شده است، اما رهبران پروژه ابراز می کنند که برای افراد زمینی نیز قابل استفاده خواهد بود. مانند کسانی که بخاطر هزینه یا غرورشان حاضر به صحبت با یک مشاور نیستند یا در مناطقی زندگی می کنند که دسترسی به روانشناس نیست . در واقع برای تست نهایی این برنامه در ماه آینده از شهروندان استفاده خواهد شد، نه فضانوردان.
افسردگی و کشمکش های درونی تاثیر چندان مهمی در ماموریت ها ندارد، اما وقتی یک ماموریت خیلی طولانی می شود، ممکن است تاثیر گذار باشد و معمولا این مشکلات بصورت عمومی مطرح نمی شود مگر اینکه فضانورد دیگری از آن مطلع شود.

یکی از مشکلات پیش آمده ناشی از افسردگی در تاریخ فضانوردان، در سال ۱۹۸۵ بود زمانیکه در یکی از ایستگاه های فضانوردی روسیه، کارکنان متوجه شدند فرمانده شان علاقه ای به کار نشان نمی دهد و ساعتها به پنجره سفینه زل می زند. چند سال قبل آن نیز یک ماموریت بخاطر کشمکش بین دو فضانورد مختل شده بود.
فضا میتواند با تخریب سیستم خواب و ریتم طبیعی بدن بر حالات انسان تاثیر بگذارد. بی وزنی نیز یکی از عوامل است و در ایستگاه های بین المللی ممکن است هر ۴۵ دقیقه طلوع و غروب اتفاق بیفتد. روانشناسان برای بعضی از فضانوردان در دسترس هستند البته بستگی دارد لینک های ارتباطی چه زمانی باز شوند. اما در بعضی از ماموریت ها این ارتباط عملاً غیر ممکن است. انتقال امواج رادیویی بین فضانورد و روانشناسش ممکن است حتی ۴۰ دقیقه نیز طول بکشد.

این بار اولی است که محققان برای درمان مشکلات افسردگی از یک روانشناس زنده استفاده نمی کنند و راه حال های ارائه شده توسط نرم افزار بستگی شدیدی به اطلاعات ورودی خواهد داشت که توسط فضانورد به سیستم وارد می شود.