|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| شعر در این بخش اشعار گوناگون و مباحث مربوط به شعر قرار دارد |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
|
|
#1
12-06-2011
|
||||
|
||||
Charles Bukowski
من در خانه ای قدیمی زندگی میکنم
جایی که هیچ چیز فریاد پیروزی سر نمیدهد و تاریخ نمیخواند جایی که هیچ چیز گلی نمی کارد گاهی ساعتم میافتد پایین گاهی خورشید من به تانک آتش گرفته ای میماند... من ارتشهایتان را نمیخواهم یا بوسه تان را یا مرگتان را من خودم آنها را دارم دستهایم بازو دارند بازوهایم شانه شانه هایم مرا من خودم را دارم شما زمانی مرا دارید که مرا ببینید ولی من دوست ندارم که شما مرا ببینید دوست ندارم که ببینید چشم در سر دارم و می توانم راه بروم و نمی خواهم پرسشهایتان را پاسخ دهم نمی خواهم سرگرمتان کنم نمیخواهم که سرگرمم کنید یا ناخوشم کنید یا سخنی بگویید نمیخواهم دوستتان بدارم نمیخواهم نجاتتان بدهم بازوهایتان را نمیخواهم شانه هایتان را نمیخواهم من خودم را دارم شما خودتان را دارید بگذاریم همه چیز همین طور بماند. . . . . /هنری چارلز بوکفسی/
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/. 
|
|
#2
12-07-2011
|
||||
|
||||
|
آدم ها به همان خونسردی که آمده اند
چمدانشان را می بندند و ناپدید می شوند یکی در مه یکی در غبار ... یکی در باران یکی در باد وبی رحم ترینشان در برف آنچه برجا می ماند رد پایی است و خاطره ای که هر از گاه پس می زند مثل نسیم سحر پرده های اتاقت را. 
__________________
. . . . .
|
| 3 کاربر زیر از ترنم سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#3
12-07-2011
|
||||
|
||||
|
پشت شيشه برف ميبارد
پشت شيشه برف ميبارد در سكوت سينه ام دستي دانه اندوه ميكارد مو سپيد آخر شدي اي برف تا سرانجام چنين ديدي در دلم باريدي ... اي افسوس بر سر گورم نباريدي چون نهالي سست ميلرزد روحم از سرماي تنهايي ميخزد در ظلمت قلبم وحشت دنياي تنهايي ديگرم گرمي نمي بخشي عشق اي خورشيد يخ بسته سينه ام صحراي نوميديست خسته ام ‚ از عشق هم خسته
__________________
|
| 3 کاربر زیر از hossein سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#4
12-07-2011
|
||||
|
||||
|
صحبت گل سرخ از باران و
صحبت باران از گل سرخ است، اما هي باد مي‌آيد، آمدن، وزيدن، و افعال ساده‌ئي ديگر. با اين همه، وقتي که وزيدنِ باد ... هي بي‌جهت است، يعني چه!؟ هي علامتِ حيرت! هي علامت پرسش؟ گل سرخ، پياده‌ئي مغموم است گوشه‌ي يک پارک قديمي شايد خواب دامنه‌ئي دور از دست را مي‌بيند. پس چرا پي ستاره در پياله‌ي آب مي‌گردي گلم!؟ يک امشب نخواب و بر بام باد برآ، سينه‌ريز ستارگانِ باکره را به نرخ يک آواز ساده خواهي خريد. فکر مي‌کني من بي‌جهت به اين زبانِ هفت ساله رسيده‌ام!؟ نه به جان نسيما، نه! بخاطر همه‌ي آن خوابهامان در نيمه‌راهِ بيم و باور است که چانه مي‌زنم باد که بيايد، باران که بيايد تو بايد به عمد از ميان آوازهاي کودکان بگذري چترت را کنار ايستگاهي در مه فراموش کن خيس و خسته به خانه بيا نمي‌خواهي شاعر باشي، باران باش! همين براي هفت‌پشتِ روئيدنِ گل کافي است، چه سرخ، چه سبز و چه غنچه ! 
|
| 2 کاربر زیر از hossein سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#5
12-07-2011
|
||||
|
||||
|
فریادها مرده اند
سکوت جاریست تنهایی حاکم شهر بی کس است می گویند خدا تنهاست ما که خدا نیستیم پس چرا از همه تنها تریم.....
|
| 5 کاربر زیر از آشنای بهاری سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#6
12-08-2011
|
||||
|
||||
رفتن، نبودن نیست ...
 رضا بروسان/همسرش الهام و دخترش لیلا .. هر سه رفتند .. صبح 14 آذر .. گاهی می خندم گاهی گریه می کنم گریه اما بیشتر اتفاق می افتد به هر حال آدم یکی از لباس هایش را بیشتر دوست دارد...! دنیا چشم از ما بر نمی دارد/ الهام اسلامی تنهایی در اتوبوس، چهل و چهار نفر است تنهایی در قطار، هزار نفر. به تو فکر میکنم در چشمهای بسته، آفتاب بیشتری هست...! یک بسته سیگار در تبعید / رضا بروسان چنان باورت می کنم که شاخه هایت به شکستن امیدوار شوند من دختر یک کشاورزم آب باش و با من مهربانی کن سرکشی نکن قلب من از قدم های تو پیشی می گیرد بگذار شب بیاید و خیابان را خلوت کند تا تو را در آغوش بگیرم تو دیواری هستی که هیچ دری از غمگینی ات کم نمی کند همیشه چای می خوری و شعر می خوانی صدای تو دلتنگم نمی کندتنهایم می کند. الهام اسلامی همه ی ما منتظریم تا دیگران بمیرن تا براشون بزرگ داشت بگیریم/خودمو میگم .. اینقد رفتن این سه تا برام سخت بود که هی شعراشونو میذارم.. قبل از این اتفاق فقط یکی دوتا از کاراشو خونده بودم .. نمی دونم باید گردن مشغله انداخت .. یا بی معرفتی خودم ِ !! "بودن" رو و "قدر دونستن" /وختی کسی هست/ رو کی می خوایم یاد بگیریم ..
__________________
آدمی شده ام ک شب ها لواشک به دست بی هدف خیابان های شهرش را راه می رود؛ گاهی می ایستد. به آدم ها .. دیوار ها .. خیابان ها .. خیره می شود وُ دوباره راه می رود وَ نمی داند چرا راه می رود! غزل/.
|
| 4 کاربر زیر از GhaZaL.Mr سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#7
12-08-2011
|
||||
|
||||
|
ای تو هوای هر نفس، عشق تو میورزم و بس، دل کنده ام از همه کس، پناه من تویی و بس
__________________
|
| 3 کاربر زیر از مهرگان سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#8
12-08-2011
|
||||
|
||||
کلماتم را در جوی سحر میشویم لحظه هایم را در روشنی باران ها تا برای تو شعری بسرایم روشن تا که بی دغدغه بی ابهام سخنانم را در حضور باد _این سالک دشت و هامون_ با تو بی پرده بگویم: که تورا دوست می دارم تا مرز جنون!
__________________
|
| کاربران زیر از مهرگان به خاطر پست مفیدش تشکر کرده اند : | ||
|
#9
12-08-2011
|
||||
|
||||
آب و هوای دلم آنقدر بارانیست ، که رخت های دلتنگیم را فرصتی برای خشک شدن نیست . اینگونه است که دلم برایت همیشه تنگ است ...
__________________
یک پاییز فقط برای من و تو
|
| 2 کاربر زیر از shokofe سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
#10
12-08-2011
|
||||
|
||||
|
دل تنگم و دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است بی رنگ رخت زمانه زندان من است بی رنگ رخت زمانه زندان من است
|
| 3 کاربر زیر از آشنای بهاری سپاسگزاری کرده اند برای پست مفیدش: | ||
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 2 نفر (0 عضو و 2 مهمان) | |
| ابزارهای موضوع | |
| نحوه نمایش | |
حالت ترکیبی
|
|
اکنون ساعت 08:11 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.