اشعار زیبا - اشعاری که دوستشان داریم برای تقدیم به عزیزانتان یا برای دل خودتان

[عسل بانو]

تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام

دوست می دارم

تو را به جای همه کسانی که دوست نداشتم

دوست می دارم

به خاطر نخستین گناه دوست داشتن

دوستت می دارم

[روناک]

من و تو میخندیم

بخود و

به جهان وبه همه مردم آن

به شکست خودمان - از خودمان -

به پلیدی زمان
به دروغین شدن سخت رمان

به جفای که کنون حاصل لیلی شود از مجنونش

به صفای که برند آدمیان از خونش

من و تو میخندیم
من و تو میخندیم

به عجب رنگ عوض کردن زاغ

به سیاه گشتن طاوس زمان

و به راه رفتن طاوسی کبک

من و تو میخندیم
من و تو میخندیم

به عجب خاک زدن های پلیدان

به چونان کور شدن های سعیدان

من و تو میخندیم
من و تو میخندیم

به وجود ناتوان خودمان

به عجب خنده پر گریه مان

به عجب کر شدن خلق ز این خنده ما

باید هم خنده کنیم
باید هم خنده کنیم

که کنون شعر من و تو
همه از خنده پر است

آنچنان خنده که از سنگ کشاند اشک و
آنچنان خنده که از گریه سیاه رو تر است

من و تو میخندیم
من و تو میخندیم

به عجب مردن مان - که تمام عمر است -
به عجب ساختگی بودن عشق و
به عجب گیر شدن در لجن مال جهان
به عجب زنده گی مرده مان

باید هم خنده کنیم !

آن زمانی که نباشد اشکی
آن زمانی که وجودت همه خشک است
آن زمانی که همه رود اسید است نه آب !
آن زمانی که دیگر ثانیه ئی تاب نباشد - گر که آبی نرسد -

خنده باید بکنیم
خنده باید بکنیم

[آريانا]

دریا ، - صبور و سنگین –
می خواند و می نوشت :
« ... من خواب نیستم !
خاموش اگر نشستم ،
مرداب نیستم !
روزی که برخروشم و زنجیر بگسلم ؛
روشن شود که آتشم و آب نیستم ! »

فریدون مشیری

[deltang]

همه عمر برندارم سر از این خمار مستي

که هنوز من نبودم که تو بر دلم نشستی

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد

دگران روند و آیند و تو هم چنان که هستی

[abadani]

کوچک بودم خیلی کوچک شاید حد اکثر 4 ساله که برادر بزرگترم برایم شاهنامه می خواند و به من یاد می داد اشعار آنرا و اینکه چگونه آنها را حفظ کنم از جمله اشعاری که آنموقعها حفظ کردم این ابیات است در وصف زمانیکه کیکاووس اسفندیار را می فرستد تا رستم را دست بسته به نزد او ببرد که رستم در جواب به اسفندیار می گوید:
که گفتت برو دست رستم ببند
نبندد مرا دست چرخ بلند
اگر چرخ گردنده اختر کشد
که هر اختری لشکری بر کشد
به گرز گران بشکنم لشکرش
پراکنده سازم به هر کشورش
خدا رحمت کند فردوسی بزرگ را با این ابیات عظیم و واقعا اینها از جمله محبوبترین ابیات برای من هستند
یا علی مدد

[ساقي]

نوشته اصلی توسط abadani

کوچک بودم خیلی کوچک شاید حد اکثر 4 ساله که برادر بزرگترم برایم شاهنامه می خواند و به من یاد می داد اشعار آنرا و اینکه چگونه آنها را حفظ کنم از جمله اشعاری که آنموقعها حفظ کردم این ابیات است در وصف زمانیکه کیکاووس اسفندیار را می فرستد تا رستم را دست بسته به نزد او ببرد که رستم در جواب به اسفندیار می گوید:
که گفتت برو دست رستم ببند
نبندد مرا دست چرخ بلند
اگر چرخ گردنده اختر کشد
که هر اختری لشکری بر کشد
به گرز گران بشکنم لشکرش
پراکنده سازم به هر کشورش
خدا رحمت کند فردوسی بزرگ را با این ابیات عظیم و واقعا اینها از جمله محبوبترین ابیات برای من هستند
یا علی مدد

خدا حفظ کنه برادر ادب دوستت رو
پدر منم هر روز ابياتي رو مي خونه
هر روز صبح با صداي خوش ....

...

هر آن کس که شهنامه خوانی کند
چه مرد و چه زن، پهلوانی کند
همه رخش اندیشه را زین کنیم
جهان را به شهنامه آذین کنیم

[abadani]

نوشته اصلی توسط ساقي

خدا حفظ کنه برادر ادب دوستت رو

پدر منم هر روز ابياتي رو مي خونه
هر روز صبح با صداي خوش ....

...

هر آن کس که شهنامه خوانی کند
چه مرد و چه زن، پهلوانی کند
همه رخش اندیشه را زین کنیم
جهان را به شهنامه آذین کنیم

مرسی ساقی جون از حسن نظر و دعای خیرت خدا پدر عزیز شما را هم حفظ کند و طول عمر باعزت و سلامتی دهدش .....
یا علی مدد

[raha_10]

تو اگر گریه کنی بغض خدا می شکند
خنده بکن عشق نمک گیر شود بعد برو

[Omid7]

می نویسم، می نویسم از تو
تا تن کاغذ من جا دارد

با تو از حادثه ها خواهم گفت
گریه این گریه اگر بگذارد
گریه این گریه اگر بگذارد
با تو از روز ازل خواهم گفت
فتح معراج غزل کافی نیست
با تو از اوج غزل خواهم گفت

می نویسم همه ی هق هق تنهایی را
تا تو از هیچ، به آرامش دریا برسی
تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی
به حریم خلوت عشق تو تنها برسی
می نویسم می نویسم از تو
تا تن کاغذ من جا دارد…
مینویسم همه ی با تو نبودن ها را
تا تو از خواب مرا به با تو بودن ببری
تا تو تکیه گاه امن خستگی هام باشی
تا مرا باز به دیدار خود من ببری
می نویسم می نویسم از تو
تا تن کاغذ من جا دارد…

[ساقي]

صدای شکفتن

چو شب ز راه رسد گوش کن به لحظه ی خفتن
بود سکوت شبانه زمان راز شنفتن
ز هر نسیم به گوشت رسد نوای گذشتن
ز هر جوانه ی گل بشنوی صدای شکفتن