استیگماتا چیست؟

[Younes]

استیگماتا چیست؟
ی - ۱۰ تیر ۱۳۸۶

1980: نمونه زخم ها بر روی دستان جولیا کیم
استیگماتا (Stigmata) ظاهر شدن ناگهانی زخم هایی خون آلود - شبیه زخم های حضرت مسیح (ع) مصلوب - بر روی دست، پا، پیشانی و پشت افراد است، برخی معتقدند استیگماتا تجربه ای از عالم غیب است.


تاریخ نشان داده است تحمل درد و رنج این زخم ها که روی دست پا، یا پیشانی افراد بوجود می آید، نشانه ای از علاقه شدید به حضرت مسیح (ع) است. در چنین شرایطی به آن "استیگماتای قابل رویت" می گویند. گاهی تنها بدون هیچگونه علامت بیرونی ، فرد از درون رنج می برد، که به آن "استیگماتای نامرئی" می گویند. اگر شخص خودش این زخم ها را ایجاد کند، این کار stigmatization یا تظاهر به استیگماتا می نامند.

آنچه آورده اند حاکی از آن است که معمولا چند ساعت بعد از پدیدار شدن این زخم ها، خود به خود التیام پیدا می کنند. تعدادی از اشخاصی که این بیماری را تجربه کرده اند، می گویند که قبل از ظاهر شدن زخم ها در بدن خود احساس ناراحتی، افسردگی ، ضعف و درد داشته اند.

معمولا برای مدت زمان نامعلومی از شکاف زخم ها خون می آید، سپس به ناگهان التیام پیدا کرده و محو می شوند. شکاف زخم ها ممکن است هم زمان در یک یا چند جای بدن ظاهر شوند. در چنین شرایطی شخص دائما در درد و ناراحتی است.

تا کنون تعداد موارد گزارش شده از این بیماری بیش از 500 مورد بوده است. اولین مورد ثبت شده در سال 1222، شخصی به نام استفان لانگتون (Stephen Langton) در انگلیس بود. در سال 1224 نیز سنت فرانسیس (Saint Francis) اولین فردی بود که در ورنای ایتالیا از این زخم ها رنج برد .

از دیگر موارد مشهور این بیماری می توان به سنت کاترین (Saint Catherine) ، سنت جان (Saint John) و سنت ماری (Saint Marie) اشاره کرد. از مشهورترین موارد در قرن بیستم می توان به سنت پیو (Saint Pio, 1968-1887) اشاره کرد.

موارد اخیر مشاهده استیگماتا؛ برادر روک (Brother Roque,1968-1996) در کلمبیا و لیلیان برناس (Lilian Bernas) اهل کشور کانادا در سال 1992 بوده است.

مواردی از استیگماتا هم مشاهده شده که خود شخص زخم های تقلبی در بدنش ایجاد کرده، به طور مثال ماگدالنا دی لا کروز (Magdalena de la Cruz, 1487-1560) که به کار خود اعتراف کرد. چنین مواردی معمولا به اختلالات مغزی شخص بر می گردد.

برخی افراد نیز به دلیل ابتلا به سندروم مونچوسن (Munchausen) که میل شدید به توجه است، این کار را انجام می دهند. شخص مبتلا به سندرم مونچوسن خودش را زخمی می کند و یا تظاهر به داشتن یک بیماری می کند تا به بیمارستان منتقل شود تا بتواند از توجه و مراقبتی که از او می شود لذت ببرد.

افرادی که به این حالت دچار شوند، از طرف پاپ مقدس شناخته می شوند. شاید یکی از دلایلی که افراد تظاهر به استیگماتا می کنند همین انگیزه باشد و از این طریق، افراد سعی در مطرح کردن خود داشته باشند. استیگماتای تقلبی نیز خود به خود خوب می شود.

هر چند برخی معتقدند که استیگماتا نوعی تحریک روانی است، اما در اکثر مواردی که مشاهده شده چنین امری صدق نمی کند. استیگماتا می تواند برای زن ها نیز مانند مردان اتفاق بیفتد. زخم ها بسته به شخصی که دچار این بیماری شده ممکن است متفاوت باشد.

معمولا زخم های استیگماتا در پنج نقطه از بدن ظاهر می شوند، که عمدتا روی دست یا مچ، پا و پهلو هستند. زخم های دیگر که معمولا در طول بیماری بوجود می آیند، شامل :

- زخم هایی که تاج خاردار مسیح آنها را ایجاد می کند ، هر چند برخی اوقات غیر قابل رویت است
- زخم های شلاق در پشت
- زخم های نیزه در پهلوها، یا سوراخ هایی روی دست ها و مچ ها
- سوراخ های میخ روی قوزک پا یا خود پا ؛ این سوراخ ها در اغلب موارد شکلی را تشکیل می دهند.

زخم های یک استیگماتای واقعی معمولا در پنچ ظاهر می شود. هر مرحله یک فاصله زمانی با مرحله بعدی دارد و به این صورت تکرار می شود: A; A,B; A,B,C; A,B,C,D; A,B,C,D,E.

تجربه کنندگان این بیماری معتقدند که در انتهای هر مرحله گاهی شخص رایحه ای از یک گل خاص را به عنوان نماد تقدس استشمام می کند. علاوه بر این بسیاری بر این باور هستند که خون های جاری شده از زخم های بیمار، خون حضرت مسیح (ع) است.

استیگماتای طبیعی روی یک دست شخص و مچ دست دیگرش ظاهر می شود . شاید این نشانه ای باشد برای تشخیص اینکه استیگماتا منشا بشری دارد یا الهی. در استیگماتای طبیعی بوی استشمام شده بوی یاس است و خونی که از زخم ها جاری شود، با روش های معمول پزشکی، بند نمی آید. در حالیکه در استیگماتای تقلبی زخم ها سطحی تر هستند و به سرعت التیام می پذیرند، خون جاری شده از زخم ها تازه است و رنگ شفاف دارد و معمولا خلاف جهت جاذبه جاری می شود. بروز بیماری استیگماتا معمولا با حالت خلسه همراه است.

یکی از محققین مسیحی به نام ایوان ایلیچ (Ivan Illich) در نوشته ای به نام "درد و مهمان نوازی" (Hospitality and Pain) نظرش را در مورد استیگماتا چنین بیان می کند:

"هم دردی با مسیح است، وقتی قدرت ایمان در شخصی قوی باشد، صورت خارجی اش منجر به رنج و درد ذهنی می شود."

به عقیده او استیگماتا نتیجه شدت ایمان شخص و میل شدیدش برای همدردی با رنج های مسیح است. تا کنون استیگماتا موضوع چندین فیلم، برنامه های تلویزیونی و کتاب ها بوده است.