مشاعره سنتی

[mary.f]

دوش از مسجد سوي ميخانه آمد پير ما
چيست ياران طريقت بعد از اين تدبير ما

[abadani]

اي دل ار سيل فنا بنياد هستي بركند
چون تو را نوح است كشتيبان ز توفان غم مخور

چه زيباست ادبيات فارسي و چقدر تعبير سازيش بي همتاست كشتي نوح سمبل نجات در ادبيات ماست الله اكبر

[mary.f]

به نظر من تمام بيتهاي اين شعر (يوسف گمگشته باز آيد به كنعان غم مخور) قشنگ و پر معني هستند. من كل شعر رو خيلي دوست دارم. مخصوصاً اين بيت:
دور گردون گر دو روزي بر مراد ما نرفت
دائماً يكسان نباشد حال دوران غم مخور

و اما ادامه مشاعره:

روزها فكر من اين است و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم

[abadani]

راست مي گوييد و من هم قدرت تعبير سازي و صفاي شعرايمان را گفتم مثلا به غير از اين پيرهن يوسف سمبل شفا و...
مرغ باغ ملكوتم نيم از عالم خاك
چند روزي قفسي ساخته اند از بدنم

[mary.f]

من از بيگانگان هرگز ننالم
كه با من هرچه كرد آن آشنا كرد

[abadani]

دي شيخ با چراغ همي گشت گرد شهر
كز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست
صفاي ميرحسين

[3tare]

تا تواني ميگريز از يار بد

يار بد بدتر بود از مار بد

يار بد تنها همي بر جان زند

يار بد بر جان و بر ايمان زند

[deltang]

دلي در دارم گرم و بي كينه

دلم از آن تو برگرد به خونه

[ساقي]

همای اوج سعادت به دام ما افتد
اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

[abadani]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
ونردان ظلمت شب آب حياتم دادند