شعر کردی با ترجمه فارسی

[behnam5555]

له‌تیف هه‌ڵمه‌ت

"ياسا"

كه‌ دڵ كوێر بێ
خۆره‌تاویش شه‌وی تاره‌
ئه‌گه‌ر پشیله‌ پۆلیس بێ
هه‌موو مشكێ تاوانباره‌


ترجمه فارسی:


"قانون"

پيش آنكس كه كوردل باشد
نور خورشيد هم شب تار است
گربه را گر پليس گرداني
لاجرم موش هم گنهكار است

[behnam5555]

**** ئه ر مه نی ****
(((با ترجمه فارسی)))

آواره‌گه‌‌ی بیچاره‌گه‌ی بی خانمانم ئه‌رمه‌نی !

من همان آواره و بيچاره و بي آشیانم ارمني
مالد نیه‌زانم هاله کوو رووح و ره‌وانم ئه‌رمه‌نی !

خانه ات را نميدانم كجاست ای همه وجودم ارمني

ترسم وه گه‌ردم تا نه‌که‌ی بیوشی بچوو ده‌ر وا نه‌که‌ی

مي ترسم كه بامن نسازی بگويي برو و در راباز نكني
ئمجا مه دی دیوانه‌گه‌ی ئاگر وه گیانم ئه‌رمه‌نی

"آن وقت"است كه همان ديوانه آتش به جان افتاده ام ارمني

ته به‌و موسلمانی بکه له‌ی گه‌وره مهمانی بکه

تو بيا مسلماني كن و اين کافر را نوازش كن
هه‌ر چی ک خوه‌د زانی بکه م ناتوانم ئه‌رمه‌نی !

هر طوري كه خودت ميداني كن كه من ناتوانم ارمني

بیخود ئرا ترسی خوه مم قورسه ده‌مم خاتر جه‌مم

بيخود چرا مي ترسي؟ خودم هستم ،خاطر جمع باش ،قابل اطمينانم
مانگه شه‌وه‌ سایه‌ی خوه‌مه‌ها شان وه شانم ئه‌رمه‌نی !

شب مهتابيه و اين سايه خودم است كه شانه به شانه ام مي بيني(نترس)ارمني

نووش ئه‌وقره چشتی نیه ده ر وا که بارم که‌فتیه

اينقدر نگو كه چيزي نيست در را باز كن كه دلم اینجا گیر است
هه‌ر یه‌ی چکه‌ی نه‌ذری بکه ته‌ر بوو زوانم ئه‌رمه‌نی !

فقط يك قطره عشقت را نذر كن ووجودم راسیراب كن ارمني

ئه‌ر یه‌ی که‌سی له دژمنی پرسی یه له کووره سه‌نی

اگر كسي با نيت دشمني از من بپرسد كه شراب عشق را از كجا مي گيري
وه گیان هه‌ر چی کافره ئیوشم نیه زانم ئه‌رمه‌نی !

به جان همه كافرانِ (قسم)! مي گويم نميدانم ارمني

پشتم له بار ده‌رد و خه‌م شکیا نیه‌زانم چوه بکه‌م

پشتم زير بار درد و غم شكسته است و نميدانم كه چه كنم.
ده‌ردم یه‌سه له مال خوه‌م بی خانمانم ئه‌رمه‌نی !

دردم اين است كه در خانه خود بي خانمانم (آواره ام)ارمني

رووژ و شه وم جوور یه‌که‌ ده‌ر وا که مایووسم نه‌که‌!

روز و شبم مثل هم است در باز كن و مايوسم نكن
ئاخه و ه ناشه‌ر تازه م جایل جوانم ئه‌رمه‌نی !

آخر من (بلابه دور) جاهل(جوان) و جوانم ارمني

ده‌ر واکه زیوتر « په‌رته‌وه‌» مهمانه‌گه‌ی ئاخر شه‌وه

در را باز كن زود؛ پرتو مهمان آخر شب است‌
یه‌ی شیشه له و به‌د مه‌سه‌وه پر که بزانم ئه‌رمه‌نی !

یک جام از عشقت به من عطا کن ارمنی

استاد علی اشرف نوبتی ( پرتو کرماشانی)

[behnam5555]

شعری از عبدا... پشیو

روز خوش دختران....

یک شعر از : عبد الله پشیو
ترجمه : حسن اشعری - نقده

روز خوش ،
دختران قرن آینده !
روز خوش ،
پسران قرن آ ینده
بمانید چشم به راه من ،
هرچند دورم از شما...
برسر پیمانم هنوز
تاب نادیدنتان نیست مرا
مپرسید کی ،
مپرسید چون ،
مپنداریدپشیمانم .
شاید
به هنگام نوروز
به سان ریشه ی گیاه
برفراز تپه ی ملامروان
زندگی را زسر گیرم
شاید یک شب
همراه برق آذرخش
بازآیم
چون شبح پرچم بک نفس
پیش چشمان به اهتزاز در بیایم
شاید ازپیرگباری باران بهاری
دردامان سپیداری
به سان قارچ برآیم از دل خاک
یادرکشتزاری متروک
برویم چون خوشه ی جو،
در غوغای پای کوبان
روم در قلب ازدحام
به ناگه گیردم دستی
دست دختر هم رقصی .
روز خوش،دختران قرن آینده
روز خوش، پسران قرن آ ینده ،
چون رسید لحظه ی دیدار
بخوانیدم برسفره ی لبریزتان
که طعم اشک و خون نمی خیزد ازنانتان
باشد یک شب به آرامی
بیاسایم دربستر خوابهایتان
به هرکجا سر کشیدم به زندگی در این جهان
ماوای من
یا کلک بود روی امواج
یا شاخه ای تک افتاده در سیه باد.
فقط یکباربگذارید
روز روشن بر لب راه
فارغ از فتوای شیخ و رخصت خانان
رها از ترس ،بی خیال طعنه ها
درآویزم به اندام دختر کردی
عطر نرگس بیفشاندنفسهایش
دستانش طعم و بوی خاک
روز خوش ،
دختران قرن آینده...
روز خوش،
پسران قرن آ ینده
دستم به دامان
چون در رسد آ ن روز
روز روییدن یابرآمد ن
مرا پساپورتی دهید
هرچه که باشد مهم نیست
بلند بالا یا میان قد
آنسان که دلخواه شماست
زرد گونه یا که قرمز
بنفشه ای و یا آبی
ویاسیاه همچو قطران...
به درازای زندگی حسرت به دل ماندم
تنها یک روز
در جیب خود داشته باشم
شناسنامه ی میهنم را

[behnam5555]

لێم ببوره
مرا ببخش

ئه‌زیزه‌که‌م لێم ببوره‌که‌نه‌متوانی مۆمیک بم بۆت
عزیزم مرا ببخش که نتوانستم شمعی باشم برای تو
له‌شه‌وانی تاریکی دا داگیرسێم بۆت
توی شبهای تاریک بسوزم برایت
که‌نه‌متوانی گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان بینم
که نتوانستم ستاره های آسمان را بیارم
دانه‌دانه‌به‌سه‌ر تۆیا بیبارێنم
دونه دونه بر سر تو ببارونم
که‌له‌ناو هه‌ر گوڵێک ماڵێکم بۆت پێک نه‌هێنا
که توی هر گلی کلبه ای برایت نساختم
که‌دڵی خۆمم وه‌ک دیاری بۆت نه‌هێنا
که دل خدرا مثل هدیه برایت نیاوردم
ئاخر گوڵم چیت بۆ بێنم
آخه گلم چی برایت بیارم
من چ شتێکت پێشکه‌ش که‌م
من چه چیزرا بهت ببخشم
کاتێک ڕوخساری تۆ مانگه
وقتی روی تو مثل ماهه
ڕوناکی هه‌زاران مۆمیش له‌ئاستیدا زۆر زۆر که مه
روشنا ای هزاران شمع هم برایت هنوز کمه
کاتێک چاوانت ئه‌ستێره‌ن
وقتی چشمهایت ستاره هستند
گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان ئه‌گریه‌نن
همه ای ستاره های آسمان را به گریه می اندازن
لێوانیشت خونچه‌ی گوڵه
‌لب هایت خنچه ی گلن
که‌سه‌رچاوه‌ی هه‌موو گوڵێک خونچه‌ی گوڵه
که منبع همه ی گلها خنچه ی گلن
هه‌زاران دڵ بۆته‌دیلی عه‌شقی تۆ
هزاران دل اسیر عشق تو شدن
دڵی من یه‌کجار بچوکه‌که‌ببێته‌دیاری بۆ تۆ
دل من بسیار کوچک است که بشه هدیه برای تو
یادگاریه‌کانی تۆ
یادگاری های تو
ئه‌مشه‌و یادگاریه‌کانی تۆ ڕایان کێشام به‌ره‌و دنیایه‌ک له‌جوانی
امشب یادگاری های تو مرا بردن طرف یک دنیا از زیبای
به‌ره‌و دنیای پڕ ئه‌فسانه‌و به‌ره‌و دنیای پڕ له‌تۆ
طرف دنیای افسانه ای , طرف دنیای پر از تو
بۆ ئاسمانێک پڕ له‌سۆزو بۆ زه‌مه‌نێک پڕ له‌پاکی
طرف آسمانی پراز محبت , طرف دورانی پراز پاکی
بۆ ژیانێک لێوان لێو له‌خۆشه‌ویستی
طرف زندگی ای پراز دوست داشتن
ئازیزه‌که‌م یادگاریه‌کانت زۆر جوانن
عزیزم یادگاری هایت بسیار زیباهستند
پڕ ئه‌وینن ئێستاکه‌وا دنیای منن
پراز عشقن الان که دنیای من هستند
هه‌مو شه‌وێک دێن و ئه‌مبه‌ن
شب ها میان و مرا میبرن
له‌هه‌مو ناخۆشیه‌ک دورم ئه‌که‌ن
آز همه ی بدی ها دورم میکنن
ئازیزی من من به‌س یه‌ک ئاواتم هه‌یه‌
عزیز من من تنها یک آرزو دارم
گوڵم ئه‌و ئاواته‌شم ئه‌وه‌یه
‌گلم آرزوی که دارم اینست که
که‌یادگاریه‌کانت ئه‌مبه‌ن نه‌مهێننه‌وه
‌وقتی یادگاری هایت منرا میبرن برم نگردانن
یان ئه‌وه‌ی خۆشیان له‌گه‌ڵ منا بێنه‌وه
یا اینکه انها با من برگردن
ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
نمیتوانم تعریفت کنم
دڵگیر مه‌به‌ئازیزه‌که‌م که‌ناتوانم
دل گیر نشو عزیزم که نمیتوانم
زو زو شعرت بۆ بنوسم
خیلی زود شعری برایت بنویسم
بڕوائه‌که‌ی که‌ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
باورمیکنی که نمیتوانم تعریفت کنم
گه‌ر هه‌زاران وشه‌لێکده‌م
اگر هزاران کلمه بنویسم
ناتوانم باس له‌دوریت که‌م
نمیتوانم چیزی از دوریت بنویسم
به‌خوا وشه‌یه‌ک شک نابه‌م
بخدا کلمه ای به ذهنم نمیرسد
که‌جوانیتی پێ ته‌عبیرکه‌م
که با آن زیبا ی ترا وصف کنم
گوڵم ناتوانم پێت بڵێم
گلم نمیتوانم بهت بگم
هێنده‌ی چی ئازیزی له‌لام
آندازه چه چیزی عزیزی برایم
له‌دنیادا شتێک نیه‌وه‌ک تۆ خۆشه‌ویست بێت له‌لام
در دنیا چیزی وجود ندارد که به اندازه تو دوست داشتنی تر باشد

لێم ببوره
مرا ببخش
ئه‌زیزه‌که‌م لێم ببوره‌که‌نه‌متوانی مۆمیک بم بۆت
عزیزم مرا ببخش که نتوانستم شمعی باشم برای تو
له‌شه‌وانی تاریکی دا داگیرسێم بۆت
توی شبهای تاریک بسوزم برایت
که‌نه‌متوانی گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان بینم
که نتوانستم ستاره های آسمان را بیارم
دانه‌دانه‌به‌سه‌ر تۆیا بیبارێنم
دونه دونه بر سر تو ببارونم
که‌له‌ناو هه‌ر گوڵێک ماڵێکم بۆت پێک نه‌هێنا
که توی هر گلی کلبه ای برایت نساختم
که‌دڵی خۆمم وه‌ک دیاری بۆت نه‌هێنا
که دل خدرا مثل هدیه برایت نیاوردم
ئاخر گوڵم چیت بۆ بێنم
آخه گلم چی برایت بیارم
من چ شتێکت پێشکه‌ش که‌م
من چه چیزرا بهت ببخشم
کاتێک ڕوخساری تۆ مانگه
وقتی روی تو مثل ماهه
ڕوناکی هه‌زاران مۆمیش له‌ئاستیدا زۆر زۆر که مه
روشنا ای هزاران شمع هم برایت هنوز کمه
کاتێک چاوانت ئه‌ستێره‌ن
وقتی چشمهایت ستاره هستند
گشت ئه‌ستێره‌کانی ئاسمان ئه‌گریه‌نن
همه ای ستاره های آسمان را به گریه می اندازن
لێوانیشت خونچه‌ی گوڵه
‌لب هایت خنچه ی گلن
که‌سه‌رچاوه‌ی هه‌موو گوڵێک خونچه‌ی گوڵه
که منبع همه ی گلها خنچه ی گلن
هه‌زاران دڵ بۆته‌دیلی عه‌شقی تۆ
هزاران دل اسیر عشق تو شدن
دڵی من یه‌کجار بچوکه‌که‌ببێته‌دیاری بۆ تۆ
دل من بسیار کوچک است که بشه هدیه برای تو
یادگاریه‌کانی تۆ
یادگاری های تو
ئه‌مشه‌و یادگاریه‌کانی تۆ ڕایان کێشام به‌ره‌و دنیایه‌ک له‌جوانی
امشب یادگاری های تو مرا بردن طرف یک دنیا از زیبای
به‌ره‌و دنیای پڕ ئه‌فسانه‌و به‌ره‌و دنیای پڕ له‌تۆ
طرف دنیای افسانه ای , طرف دنیای پر از تو
بۆ ئاسمانێک پڕ له‌سۆزو بۆ زه‌مه‌نێک پڕ له‌پاکی
طرف آسمانی پراز محبت , طرف دورانی پراز پاکی
بۆ ژیانێک لێوان لێو له‌خۆشه‌ویستی
طرف زندگی ای پراز دوست داشتن
ئازیزه‌که‌م یادگاریه‌کانت زۆر جوانن
عزیزم یادگاری هایت بسیار زیباهستند
پڕ ئه‌وینن ئێستاکه‌وا دنیای منن
پراز عشقن الان که دنیای من هستند
هه‌مو شه‌وێک دێن و ئه‌مبه‌ن
شب ها میان و مرا میبرن
له‌هه‌مو ناخۆشیه‌ک دورم ئه‌که‌ن
آز همه ی بدی ها دورم میکنن
ئازیزی من من به‌س یه‌ک ئاواتم هه‌یه‌
عزیز من من تنها یک آرزو دارم
گوڵم ئه‌و ئاواته‌شم ئه‌وه‌یه
‌گلم آرزوی که دارم اینست که
که‌یادگاریه‌کانت ئه‌مبه‌ن نه‌مهێننه‌وه
‌وقتی یادگاری هایت منرا میبرن برم نگردانن
یان ئه‌وه‌ی خۆشیان له‌گه‌ڵ منا بێنه‌وه
یا اینکه انها با من برگردن
ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
نمیتوانم تعریفت کنم
دڵگیر مه‌به‌ئازیزه‌که‌م که‌ناتوانم
دل گیر نشو عزیزم که نمیتوانم
زو زو شعرت بۆ بنوسم
خیلی زود شعری برایت بنویسم
بڕوائه‌که‌ی که‌ناتوانم پێناسه‌ت که‌م
باورمیکنی که نمیتوانم تعریفت کنم
گه‌ر هه‌زاران وشه‌لێکده‌م
اگر هزاران کلمه بنویسم
ناتوانم باس له‌دوریت که‌م
نمیتوانم چیزی از دوریت بنویسم
به‌خوا وشه‌یه‌ک شک نابه‌م
بخدا کلمه ای به ذهنم نمیرسد
که‌جوانیتی پێ ته‌عبیرکه‌م
که با آن زیبا ی ترا وصف کنم
گوڵم ناتوانم پێت بڵێم
گلم نمیتوانم بهت بگم
هێنده‌ی چی ئازیزی له‌لام
آندازه چه چیزی عزیزی برایم
له‌دنیادا شتێک نیه‌وه‌ک تۆ خۆشه‌ویست بێت له‌لام
در دنیا چیزی وجود ندارد که به اندازه تو دوست داشتنی تر باشد

[behnam5555]

بێ که سیم ڕوت نیه
تا ئه مرێ پۆشاکی ڕه شتانی به ش ئه کات
تینوێتیم بێ کانی و ئاو نیه
تا ئه مرێ سیروانی چاوتانی به ش ئه کات
ته نیاییم بێ ده نگ و کپ نیه
تا ئه مرێ هاواری ماڵتانی به ش ئه کات

شێرکۆ بێ که س

ترجمه فارسی

بی کسیم عریان نیست
تا دم مرگ جامه ی سیاهتان را کافی است
تشنگیم بی چشمه و آب نیست
تا دم مرگ رودبار چشمهایتان را کافی است
تنهاییم بی صدا و خاموش نیست
تا دم مرگ فریاد خانه هایتان را کافی است

[behnam5555]

گۆڵی خوێناوی
گل خونین





کوڕ:
پسر:


بڕوانه شاییه چۆپیه له و ماڵه
نگاه کن در آن خانه عروسیت
گوێ بگره زۆڕنایه ، ده هۆڵه ، شمشاڵه !
گوش کن سورنا ودهول و توزله است
زه رد و و سوور تێکه ڵ بوون ، ژن و پیاو ، هه رایه
زرد وقرمز بهم آمیخته اند؛ زن ومرد هیاهوست
له و ناوه هه ر هاڕه ی هه یاسه ی تۆ نایه !
میان آن همه سروصدا نوای آویزه های تو نمی آید
سا تۆ خوا خێراکه با برۆین ده ست بگرین
بخدا قسمت میدهم برویم برقصیم عجله کن
به کامی دڵداری پێکه وه هه ڵپه ڕین
به شوق عاشقی بگذار برقصیم



کچ:
دختر:


گۆڵ نه بێ بۆ سه رم ئاڵ چه پکێ ، زه رد چه پکێ
اگر دتسته گلی صورتی؛ دسته گلی زرد رنگ نباشه
نایه م بۆ زه ماوه ن ، نایه م بۆ هه ڵپه ڕکێ
به عروسی نمیایم ؛ رقص نخواهم کرد



کوڕ:
پسر:


کچ له ڕێی جوانیتا ، کچ له ڕێی جوانیتا
دختر در راه زیبائیت ؛ درراه قشنگیت
کج له ڕێی نیونیگای هاتوچۆی کانیتا
دختر بخاطر نیم نگاههای راه چشمه
پاییزه ، گه ڵای دار ڕژاوه ، باغ ڕووته،
پاییزه ؛ برگ درختان ریخته باغ برهنه است
گوڵ کوانێ ؟ گوڵ لیوی به بزه پشکووته !
کجاست گل ؟ که لبهایش رابه تبسم شکفته باشد



کچ:
دختر:


گوڵ نه بی بۆ سه رم زه رد چه پکێ ، ئاڵ چه پکێ
دسته گل زرد و گل قرمز کمرنگ برای سرم نباشه
نایه م بۆ زه ماوه ن ، نایه م بۆ هه ڵپه ڕکێ
به عروسی نمیایم ونمیرقصم
بتدایه دڵبه من به هه موو مه عناوه
با همه وجودت باید به من دل بدی
دوو چه پکت ئه هێنا له با غچه ی پاشاوه
از باغ پادشاه دو دسته گل میاوردی



کوڕ:
پسر:


(ئه ڕواو له به ر خۆیه وه به گۆرانی ئه ڵێ: )
(پسر میرود وزیر لب میخواند)
باغچه ی پاشا له و به ر ئاوه
باغ شاه آنطرف آب است
خێڵی دوشمن ده وره ی داوه
لشکر دشمن محاصره اش کرده
ئه ڕۆم: ڕێگام لێ گیراوه
میروم: راه بر من مسدود است
ناڕۆم: چاو کاڵ لێم تۆراوه !
نمیروم: سبز چشم با من قهر است
(به ره به ره له دێ دوور که وته وه )
( کم کم از ده دور میشود)



کوڕ:
پسر:


به باغچه ی پاشادا ورد گه ڕام ، خوار و ژوور
باغ شاه را زیرو رو کردم بالا پائین
زه رد هه بو ،بۆم چنیت ، چنگ نه که وت گۆڵی سوور
گل زرد را چیدم؛ اما گل سرخ پیدا نکردم
نازانم ئه مجا دێیت بۆ شایی و هه ڵپه ڕکێ
نمیدانم اینبار به عروسی و رقص خواهد آمد



کچ:
دختر:


نایه م گۆڵ ماویه تی بۆ سه رم سوور چه پکێ !
نمیایم هنوز گل سرخ برای سرم نیاوردی


کوڕ:
پسر:


(یه خه ی مراخانی ترازان):
یقه مراد خانی ( نوعی لباس مردانه کردی) خودرا از هم درید
ناته وێ ئه م زامی سه ر دڵه م له باتی؟
زخم روی قلبم را نمیخواهی ؟



کچ:
دختر:


هه ی هاوار تفه نگی دۆژمنیش پێکاتی؟
ای داد وبیدا تفنگ دشمن ترا نشانه کرد؟
ڕاکشێ تاوێ سه ر بنێره سه ر ڕانم
بخواب اندکی ؛ سر بر رانم بنه
با بگریم بۆ دڵێ بۆ گوڵێ دۆڕانم !
بگذار گریه کنم برای دلم برای گل عمرم


مامۆستا گۆران

[behnam5555]

چاوی گورگ
له‌وپه‌ڕی ئاسۆی دووری ژیانمه‌وه‌
تیشکێکی دوور
وه‌کوو مه‌شخه‌ڵێکی رووناک دایسابوو
هه‌ر هه‌نگاوێ، زامێکى قووڵ
رێگا هه‌موو ژان و بڕک بوو
گه‌ییشتم و
دڵ پڕ له‌حه‌ز، ئاوات، تاسه‌
له‌خوێن گه‌وزاو
ماندوو، بێ هێز، ئه‌ژنۆشکاو
ئامێزم بۆ تیشک کرده‌وه‌
به‌ڵام ئه‌فسووس، ئه‌فسووس، ئه‌فسووس
ئه‌و مه‌شخه‌ڵه‌،چاوی گورگ بوو!‎

جه‌لال مه‌له‌کشا

چشم گرگ

کورسوی نوری دور

از فراسوی افقهای دور

غنچه ی امیدم را

چنان به شکفتن واداشت:

گویی که خورشید.

بدین خیال،

در پی کشف آن راز

شاداب و بشاش، راهی شدم؛

سفری دور و دراز:

باغ سبز آرزو

کوه بلند آرمان

دشت سرخ شقایق

دریای آبی عشق

مزرعه ی زرد امید

همه چیز و همه را

پیمودم و

پشت سر بنهادم...

عاقبت

با تنی لرزان و خسته

کشان هر سو _چون پر کاه_ با وزش هر بادی

در شبی تیره و تار

به مقصد که رسیدم

افسوس و صد افسوس

-از این راه بی بازگشت-

جز دو چشم گرگی پیر

-دهان وااااکرده بهر بلعیدن-

چیزی دیگر ندیدم !!!!

مترجم: نجم‏الدين براخاسي

هه وار بانه 11/2/1378

چاپ شده در هفته نامه ی آبیدر شماره 64و65، 15 مهر1379

[behnam5555]

ژیان جوانه‌
ژیان جوانه‌
جوانه‌(ئه‌)م ژینه‌
ئاورگێکی به‌رقه‌راری له‌مێژینه‌
گه‌ر هه‌ڵیکه‌ی:
سه‌مای گڕی
له‌گشت ئاسۆ
دیاره‌،
شایانی بینینه،‌
گه‌ریش نه‌یکه‌ی
کوژاوه‌یه‌،
کاری مه‌یه،‌
تاوانێکی بێ به‌خشینه‌

!!!

زندگی زیباست

زندگی آتشگهی دیرنده پابرجاست

گر بیفروزیش

رقص شعله اش در هر کران پیداست

ورنه خاموش است و

خاموشی گناه ماست.

وه‌ڕگێڕ:نه‌جمه‌دین براخاسی

[behnam5555]

وه‌رگه‌ڕاوه‌ی تیکه‌یه‌ک له‌شیعرێکی سیاوه‌ش که‌سرایی


ئه‌وانه‌ی له‌سه‌ر دیوار دانیشتوون! له‌گه‌ڵ ئێوه‌مه


نان له‌سه‌ر سفره‌و، وشه‌له‌کتێب
‌چرا له‌ماڵ و، چرۆ له‌هه‌نار
ئاو له‌پیاڵه‌و په‌پووله‌له‌ئێوار
ستران له‌منداڵ، زه‌رده‌له‌لێوان
واگرتیشتان! چی له‌خه‌ونه‌کانمان ئه‌که‌ن؟!
ئێمه‌خه‌ون ئه‌بینین و ئێوه‌درۆ ئه‌ڵێن
درۆ ئه‌که‌ن کاتێ ئه‌ڵێن:
بن به‌سته‌ئه‌م کۆڵانه‌[ئه‌م کۆڵانه‌بن به‌سته‌]
ئه‌و کۆتره‌یه‌خسیره‌بێ ئاسمانه‌[بێ ئاسمانه‌ئه‌و کۆتره‌په‌ڕبه‌سته‌]
سه‌بری هه‌ساره‌ش بێ پایانه.‌[بێ پایانه‌سه‌بری هه‌ساره‌ی دڵ خه‌سته‌]
گاواره‌‌له‌کۆڵ مه‌تێپه‌ڕ ئه‌بین:
له‌خه‌وفی خه‌ره‌ند (ره‌هه‌ند)
له‌چۆمی ساواق.
ئێمه‌ئه‌زانین له‌پشت سێبه‌ری ئه‌م گشت دیواره‌
ئێستاش نیشانه‌ی عه‌تری عه‌لاقه‌و(ئێستاکه‌ش عه‌تری حه‌ز و ئه‌رخه‌وان)
گوڵی ئه‌رخه‌وان (نیشانه‌کانیان)
روون و دیاره‌.(روون روون دیاره‌)
ئاخری رۆژێ ئا له‌م رۆژانه‌ئه‌گه‌ڕێینه‌وه‌
په‌رده‌پووکاوه‌پڕ پرسیاه‌کان وه‌لائه‌ده‌ین و
په‌نجه‌ره‌کان دانه‌دانه‌لێ ئه‌ده‌ین وبه‌خه‌ڵک ئه‌ڵێین:
له‌پشت سێبه‌ری ئه‌م گشت دیواره‌
باخێکی گه‌وره‌ی
‌بلووغی بولبول
‌فامی خۆره‌‌تاو
نم نمه‌ی باران
له‌وێ ‌جێماوه.

با آنها که بالای ديوار نشسته اند

نان از سفره و کلمه از کتاب،
چراغ از خانه و شکوفه از انار،
آب از پیاله و پروانه از پسین،
ترانه از کودک و تبسم از لبان مان گرفته اید؛
با روءیاهامان چه می کنید؟
ما روءیا می بینیم و شما دروغ می گویید...
دروغ می گویید که این کوچه، بن بست و
آن کبوتر پربسته ، بی آسمان و
صبوری ستاره بی سرانجام است.
ما گهواره به دوش از خوف خندق و
از رود زمهریر خواهیم گذشت.
ما می دانیم آن سوی سایه سار این همه دیوار
هنوز علایمی عریان از عطر علاقه و
ارغوان پیداست.
سرانجام روزی از همین روزها برمی گردیم
پرده های پوسیده ی پرسوءال را کنار می زنیم
پنجره تا پنچره ... مردمان را خبر می دهیم
که آن سوی سایه سار این همه دیوار
باغی بزرگ از بلوغ بلبل و
فهم آفتاب و
نم نم باران
باقی است.

سیاوش کسرایی

****************************‌
ستێرک له‌ئاسمان، له‌هه‌ور باران
دیه‌له‌زه‌ریا و ورته‌له‌خه‌یاڵ
کۆتر له‌کووجی و مانگ له‌دڵداری
چه‌م له‌رۆشتن و له‌ئاوازی ئاوێنه‌، ئاوتان سه‌ند!
چی له‌خه‌ونه‌کانمان ئه‌که‌ن؟
ئێمه‌خه‌ون ئه‌بینین و ئێوه‌درۆ ئه‌ڵێن،
درۆ ئه‌که‌ن کاتێ ئه‌ڵێن:
کلچانی ماڵان شکاوه‌و
شه‌مچه‌ی کاره‌سات کوژاوه‌و
خه‌ڵکیش خه‌وتووی ناو گریانن.
ئێمه‌ئه‌زانین له‌پشت سێبه‌ری ئه‌م گشت دیواره‌
رۆچنه‌یێکی روون رواوه‌: له‌ئه‌ستێره‌و
له‌خه‌ونی گوڵ ئه‌ستێره‌.
رۆژێ له‌م رۆژانه‌ئاخر
چاوه‌دێره‌کانی ماچ و
رازپارێزانی زه‌ریا دێن
هه‌واڵی دۆزینه‌وه‌ی
به‌ستێنی ئه‌رخه‌وان و
گۆرانیی نوور و
عه‌تری حه‌زمان بۆ ده‌هێنن.
واگریمان لێتان سه‌ندین:
سێبه‌ری دار و
خه‌ونی رێبوار و
ماچی باران و
گوڵۆکی چرای نێرگزان،
چی له‌خه‌ونه‌کانمان ئه‌که‌ن؟؟؟

وه‌رگێڕ: نه‌جمه‌دین براخاسی
رێبه‌ندان و ره‌شه‌مه‌ی87ی هه‌تاوی
بانه

*************************************
ستاره از آسمان و باران از ابر،
دیده از دریا و زمزمه از خیال،
کبوتر از کوچه و ماه از مغازله،
رود از رفتن و آب از آواز آینه گرفته اید؛
با روءیاهامان چه می کنید؟
ما روءیا می بینیم و شما دروغ می گویید...
دروغ می گویید که فانوس خانه شکسته و
کبریت حادثه خاموش و
مردمان در خواب گریه اند.
ما می دانیم آن سوی سایه سار این همه دیوار،
روزنی روشن از روءیای شب تاب و
ستاره
روییده است.
سرانجام روزی از همین روزها
دیده بانان بوسه و رازداران دریا می آیند
خبر از کشف کرانه ی ارغوان و
آواز نور و
عطر علاقه می آورند.
حالا فرض که:
سایه از درخت و
خواب از مسافر،
بوسه از باران و
غنچه از چراغ نرگس
گرفته اید،
با روءیاهامان چه می کنید؟

سید علی صالحی
مجله ی نقد نو/اسفند84وفروردین 85

[behnam5555]

ولاتی پر له دلداری

"بو تو ، بو ئه و که سه ی ک ... و ده یزانم له داهاتو له دایک بو "

ئه وه ده نگي كيیه

له قولاوي ميژو ده يته دهر !؟

ره شه باي كامين ولاته

له م دارستانه

ك

سروه ي دوستيمان

به كاتي په شيوي ري به ره ؟!

ره شه باي كامين ولاته !؟

ژيانمان ئشكه وتيكه،

پره له هه راس

له داس ،

روژي چه ن جار

بيرم له دار بوو ؟

سه ري چه ن وشه

چه ن عشق

له سيداره درا ؟

كات كوژراوه بو ژين

وشه مردوه بو شيعر

من بو تو،

دلنيا بو

ميژويكي تر له دايك بو

پر له هه ستی ژیان

پر له دلداری

له پاش من

به لام

له هه ر پیتیکم

ده ره ختیکی تر

له هه ر وشه یکم

شاریکی تر

له هه ر شیعریکم

ولاتیکی تر له دایک بو

ولاتی

پر له شیعر

پر له دلداری

کات زیندوه بو

بو ژیان

وشه زینده وه بو

بو شیعر

من بو تو

ترجمه ی شعر بالا:


سرزمینی پر از عشق

برای تو ، برای کسی که ... و می دانم زاده خواهد شد .

این صدای کیست

که از اعماق تاریخ می آید ؟

سیه باد کدام سرزمین است

در این جنگل

که نسیم دوستیمان را

به لحظه های پریشانی می برد

سیه باد کدام سرزمین ؟

زندگی غاری ست

پر از ترس

پر از داس،

روزی چند بار

فکرم ، به دار آویخته می شود ؟!

سر چند واژه

چند عشق،

به دار می رود

زمان برای زندگی کشته شده است،

واژه برای شعر مرده است

و من برای تو،

بی شک (مطمئن باش)

تاریخی دیگر زاده خواهد شد

تاریخی دیگر

پراز زندگی

پراز عشق

بعد از من

اما...!!

از هر حرفم

درختی دیگر

از هر واژه ام

شهری دیگر

و از هر شعرم

سرزمینی دیگر زاده خواهد شد

سرزمینی

پراز شعر

پراز عشق

زمان برای زندگی زنده خواهد شد

واژه برای شعر

و من برای تو.