|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
|||||||
| پزشکی بهداشتی و درمان در این تالار مطالب پزشکی و آموزشی در مورد بهداشت و سلامتی قرار خواهند گرفت |
 |
|
|
ابزارهای موضوع | نحوه نمایش |
|
#11
09-02-2010
|
||||
|
||||
آترواسكلروز (تصلب شرایین) ـ atherosclerosis
ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 10:49 PM 
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#12
09-02-2010
|
||||
|
||||
آتلكتازی ـ atelectasis
ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 10:52 PM
|
|
#13
09-02-2010
|
||||
|
||||
آرتریت روماتویید كودكان ـ arthritis juvenile rheumatoid
ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 10:54 PM
|
|
#14
09-02-2010
|
||||
|
||||
آرتریت عفونی (چركی) ـ arthritis infectious
ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 10:57 PM
|
|
#15
09-02-2010
|
||||
|
||||
آرتریت مرتبط با پسوریازیس ـ psoriatic arthritis
ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 10:59 PM
|
|
#16
09-02-2010
|
||||
|
||||
|
آرتیت روماتوئید ـ arthritis rheumatoid
آرتیت روماتوئید ـ arthritis rheumatoid
آرتیت روماتویید عبارت است از یك بیماری طولانی مدت كه طی آن مفصل به همراه عضلات، غشاهای پوشاننده و غضروف متأثر می‌شوند. گاهی چشم و رگهای خونی نیز درگیر می‌شوند. این بیماری سه برابر در زنان شایع‌تر است و معمولاً بین سنین 60-20 سالگی رخ می‌دهد. حداكثر بروز آن در سنین 40-35 سالگی است.  ـ علایم شایع: ۱. تب پایین ۲. وجود برآمدگی‌هایی زیر پوست (گاهی) ۳. خشكی صبحگاهی ۴. شروع آهسته یا ناگهانی: قرمزی، درد، گرمی و درد به همگام لمس در یك یا تمام مفاصل فعال در دست، مچ دست، آرنج، شانه، پا، و مچ پا ـ علل بیماری: ناشناخته است، ولی این بیماری احتمالاً منشاِء خودایمنی دارد. ـ عوامل افزایش دهنده خطر: ۱. سابقهٔ خانوادگی آرتریت روماتوئید یا سایر بیماریهای خودایمن ۲. عوامل ژنتیك، مثل نقص در دستگاه خودایمنی ۳. زنان در سنین 50-20 سالگی ۴. استرس عاطفی می‌تواند باعث شعله‌ور شدن بیماری شود ـ پیشگیری: هیچ روش خاصی برای پیشگیری وجود ندارد ـ عواقب مورد انتظار: بیماری ممكن است خفیف یا شدید باشد و این بیماری در حال حاضر قابل علاج نیست، اما با تشخیص زودهنگام، می‌توان درد بیمار را تخفیف داد، از بروز ناتوانی و معلولیت جلوگیری به عمل آورد، و عمر طبیعی توأم با فعالیت را برای بیمار به ارمغان آورد. با درمان محافظه‌كارانه، علایم در 75% بیماران در عرض یك سال بهبود می‌یابند. اما حدود 10%-5% بیماران، علی رغم درمان، نهایتاً معلولیت پیدا خواهند نمود ـ عوارض احتمالی: ۱. اختلال بینایی ۲. كم‌خونی متوسط ۳. تغییر شكل مفصل به طور دایمی و از كارافتادگی بیمار ۴. داروهای مورد استفاده در درمان می‌توانند عوارضی به همراه داشته باشند، مثل مشكلات در معده، و مشكلات ناشی از استفاده طولانی مدت از استریید. ـ درمان: ۱. انجام آزمایش خون برای بررسی وجود «عامل روماتویید» ۲. به فكر نقل مكان به آب و هوای خشك باشید. هوای مرطوب علایم را بدتر می‌كند. ۳. استفاده از دستكش در شب برای حفظ گرما ۴. تخفیف درد با گرما مثلاً استفاده از حوله آب داغ، لامپ تولید كنندهٔ، یا استخر آب گرم ۵. اگر تشك سفت ندارید، یك تختهٔ ضخیم چندلا زیر تشك خود قرار دهید. ۶. استفاده از آتل به هنگام خواب می‌تواند در حمایت و حفاظت از مفصل دچار بیماری كمك‌كننده باشد. ـ داروها: داروهای ضد التهاب غیراستروییدی، از جمله آسپیرین و سایر سالیسیلات‌ها؛ تركیبات طلا؛ داروهای سركوب كننده ایمنی. داروهای كورتیزونی معمولاً درد را به طور سریع و مؤثر برای مدت كوتاهی برطرف می‌كنند، اما در استفاده طولانی‌مدت، كمتر اثر بخش هستند. این داروها نمی‌توانند از تخریب پیش روندهٔ مفصل جلوگیری كنند، و گاهی اثرات جانبی زیانباری به بار می‌آورند. توجه داشته باشید كه تزریق كورتیزون به داخل مفصل نیز درد را فقط به طور موقتی بهبود می‌بخشد. ـ فعالیت: تا زمانی كه تب و سایر علایم شعله‌ور شدن بیماری ناپدید نگشته‌اند، در رختخواب به استراحت بپردازید، مگر برای رفتن به توالت. پس از آن فعالیت خود را از سر بگیرید ، اما در طی روز اوقاتی را برای استراحت اختصاص دهید. هر شب حداقل 12-10 ساعت بخوابید. خود را زیاده از حد خسته نكنید. به هنگام ایستادن، راه رفتن، و نشستن، بدن خود را راست نگاه دارید. حتی‌المقدور به طور فعال ورزش كنید تا قدرت عضلانی و حركت مفصل تا حد امكان حفظ شود. شدت فعالیت را به تدریج به حد توصیه شده برسانید. ورزش در استخر آب گرم برای خشكی مفاصل خوب است. مفصل معلول شده را باید به طور غیر فعال (بدون استفاده از عضلات حركت‌دهندهٔ آن مفصل) حركت داد تا بدین‌وسیله از انقباض دایمی و جمع‌شدگی عضلات جلوگیری شود. ـ رژیم غذائی: یكی رژیم غذایی عادی و متعادل داشته باشید. از روی آوردن به رژیم‌های مد روز برای آرتریت، كه اتفاقاً زیاد هم هستند، خودداری كنید. اگر چاق هستید وزن خود را كم كنید. چاقی باعث وارد آمدن فشار به مفصل می‌شود. ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: ۱. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم آرتریت روماتویید را دارید. ۲. اگر یكی از موارد زیر هنگام درمان رخ دهد: تب عارض شود، یا علایم در مفاصلی كه قبلاً درگیر نبوده‌اند پدیدار شوند. اگر دچار علایم جدید و غیر قابل كنترل شده اید. توجه داشته باشید كه داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است اثرات جانبی به همراه داشته باشند. ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 11:03 PM
|
|
#17
09-02-2010
|
||||
|
||||
|
آرنج تنیس‌بازان ـ tennis elbow
آرنج تنیس‌بازان ـ tennis elbow بیماری آرنج تنیس‌بازان عبارت است از التهاب نواحی استخوانی آرنج. عضلات، تاندون‌ها و اپی‌كوندیل (یك برجستگی استخوانی در سطح خارجی آرنج كه در آنجا عضلات ساعد به استخوان بازو می‌چسبند) آرنج را درگیر می‌كند. بیشتر، بزرگسالان (40-20 ساله) را مبتلا می‌كند.  ۱. درد و حساسیت به لمس در اپی‌كوندیل ۲. مشت ضعیف ۳. درد در هنگام حركات پیچشی دست یا بازو مثلاً حین استفاده از پیچ‌گوشتی یا بازی تنیس ـ علل بیماری: پارگی نسبی تاندون یا كشیده شدن تاندون روی استخوان به علت: استرس مكرر مزمن بر بافت‌هایی كه عضلات ساعد را به ناحیه آرنج وصل می‌كنند. كشیدگی ناگهانی ساعد. ـ عوامل افزایشدهنده خطر: ۱. شغل‌هایی كه مستلزم حركات شدید یا مكرر ساعد باشند مثل مكانیكی یا درودگری ۲. شركت در ورزش‌هایی كه مستلزم حركات شدید یا مكرر ساعد باشند مثل تنیس ۳. وضعیت فیزیكی نامناسب ـ پیشگیری: ۱. تا وقتی كه در شرایط عالی قرار بگیرید، ورزش‌هایی مثل تنیس را به مدت طولانی انجام ندهید. ۲. راكت‌های تنیس می‌توانند آرنج تنیس‌بازان را بدتر كنند. انتخاب اندازه یا نوع متفاوت (بزرگتر، قابل انعطاف‌تر، دسته بزرگتر) ممكن است كمك‌كننده باشد. ۳. اگر به تازگی یادگیری تنیس را آغاز كرده‌اید، از فرد متخصص كمك بگیرید. روش و وضعیت قرارگیری در پیشگیری از آسیب‌ها مهم هستند. ۴. برای افزایش تدریجی قدرت خود، از تمرینات وضعیت دهنده ساعد استفاده كنید. ۵. قبل از شركت در ورزش‌ها به ویژه رقابت‌ها، به آهستگی و به‌طور كامل خود را گرم كنید. ـ عواقب مورد انتظار: معمولاً قابل‌علاج است اما درمان ممكن است 6-3 ماه زمان ببرد. ـ عوارض احتمالی: پارگی كامل رباط كه برای ترمیم نیازمند جراحی است. ـ درمان: آزمون‌های تشخیصی معمولاً لازم نیستند (رادیوگرافی معمولاً همیشه منفی است). برای تسكین درد از گرما یا یخ استفاده كنید. از پوشش‌های مرطوب و گرم، لامپ گرمادهنده یا غوطه‌ور شدن در گرداب یا كمپرس سرد یا كیسه یخ (هر كدام مؤثرتر به نظر برسد) استفاده كنید. ممكن است درمان‌های دیامتری، فراصوت یا ماساژ دریافت كنید. این موارد به تسكین سریع‌تر علایم و بهبودی كمك می‌كند: ماساژ درمانی. ممكن است مجبور باشید برای بی‌حركت كردن آرنج از یك اسپلینت ساعد استفاده كنید. در زمان استفاده از اسپلینت، ورزش زیر را 4-3 بار در روز انجام دهید: بازوهای خود را بكشید؛ مچ دست خود را خم كنید؛ سپس پشت دست خود را روی یك دیوار فشار دهید. آن را به مدت یك دقیقه نگه دارید. در صورت شكست سایر روش‌های درمانی ممكن است آزاد كردن تاندون در اپی‌كوندیل با جراحی لازم باشد. استفاده از تسمه آرنج تنیس‌بازان را هنگام از سرگیری فعالیت طبیعی پس از درمان مدنظر قرار دهید. ـ داروها: ۱. داروهای ضد التهاب غیراستروییدی برای كاهش التهاب. ۲. تزریق بی‌حس كننده‌ها یا داروهای كورتیزونی. كورتیزون التهاب را كاهش می‌دهد و بی‌حس كننده‌ها موقتاً درد را تسكین می‌دهند. ـ فعالیت: تا زمان محو علایم، فعالیتی را كه باعث ایجاد آرنج تنیس‌بازان بود، تكرار نكنید. سپس به تدریج پس از وضعیت‌گیری مناسب، فعالیت طبیعی خود را از سر بگیرید. ـ رژیم غذائی: رژیم غذایی خاصی ندارد. ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: ۱. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده‌تان علایم آرنج تنیس‌بازان را داشته باشید. ۲. اگر علی‌رغم درمان، علایم ظرف 2 هفته بهبود نیابند. ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 11:16 PM
|
|
#18
09-02-2010
|
||||
|
||||
|
آزبستوز ـ asbestosis
آزبستوز ـ asbestosis آزبستوز عبارت است از التهاب ریه‌ها به علت استنشاق ذرات آزبست. این یك اختلال مزمن است اما مسری نیست. آزبستوز ممكن است منجر به سرطان ریه شود (خطر بروز با سیگار كشیدن بسیار بیشتر می‌شود). مردان بالای 40 سالی كه در معرض ذرات آزبست بوده‌اند با احتمال بیشتری دچار این بیماری می‌شوند. آزبستوز شاید مهمترین بیماری ریوی ناشی از كار باشد.  ۱. تنگی نفس ۲. سرفه‌ای كه یا بدون خلط است یا خلط كمی دارد. ۳. احساس كسالت عمومی ۴. نامنظمی خواب ۵. بی‌اشتهایی ۶. درد قفسه سینه ۷. خشونت صدا ۸. سرفه خونی ۹. علایم نارسایی احتقانی قلب ۱۰. آبی شدن ناخن‌ها ـ علل بیماری: مواجهه طولانی مدت با ذرات ریر آزبست به هنگام كار یا از منابع دیگر. قسمت محیطی ریه‌ها در اثر فیبرهای آزبست دچار آزردگی می‌شوند، كه نهایتاً التهاب، ضخیم‌شدگی و تشكیل بافت جوشگاهی در بافت ریوی (فیبروز ریوی) را به دنبال خواهد داشت. امكان دارد تا 20 سال از زمان مواجهه با آزبست بگذرد و سپس علایم بیماری ظاهر شوند. ـ عوامل افزایش دهنده خطر: ۱. مشاغلی كه در ارتباط با آزبست هستند. ۲. تغذیه نامناسب ۳. سیگار كشیدن ۴. سوء در مصرف الكل ـ پیشگیری: ۱. به هنگام قرار گرفتن در معرض آزبست، از ماسك حفاظتی مناسب یا هودی كه با هوای آزاد ارتباط دارد استفاده كنید. ۲. اقدامات توصیه شده در رابطه با مهار غبارهای آزبست را به كار بندید. ۳. سیگار نكشید. ۴. یك برنامه منظم ورزشی داشته باشید تا سلامت قلبی ـ تنفسی شما حفظ شود. ۵. برای كارگرانی كه در صنایع آزبست كار می‌كنند باید به طور منظم عكس‌برداری با اشعه ایكس انجام شود تا هرگونه سایه غیرطبیعی در ریه‌ها شناسایی شود. اگر در عكس مشكلی بود، فرد باید كار با آزبست را رها كند حتی اگر علامتی وجود نداشته باشد. ـ عواقب مورد انتظار: این بیماری در حال حاضر غیرقابل علاج است. اما علایم را می‌توان تخفیف داد یا تحت كنترل در آورد. تحقیقات علمی درباره علل و درمان این بیماری ادامه دارد. بنابراین امید می‌رود درمان‌های رو به روز مؤثری ابداع شوند و نهایتاً بتوان این بیماری را معالجه نمود. ـ عوارض احتمالی: ۱. بیماری سل ۲. نارسایی قلبی به علت بیماری ریوی ۳. روی هم خوابیدن بافت ریوی ۴. جمع‌شدن مایع در فضای جنب (اطراف ریه‌ها) ـ درمان: ۱. سیگار كشیدن را متوقف كنید. ۲. در صورت بروز هرگونه عفونت تنفسی، حتی سرماخوردگی، به پزشك مراجعه كنید. ۳. اگر بیماری پیشرفته باشد، به فكر نقل مكان به یك جای گرم و خشك باشید. ۴. فیزیوتراپی تنفسی و یادگیری روش‌های آن ۵. روش‌های تخلیه نایژه‌ای را فرا گیرید و به كار بندید. ۶. از افرادی كه دچار عفونت هستند دوری كنید. ۷. واكسیناسیون آنفلوانزا و پنوموكك (ذات‌الریه) را به روز نگاه دارید. ۸. از دستگاه بخور خنك برای نرم كردن ترشحات نایژه‌ای استفاده كنید تا این ترشحات راحت‌تر تخلیه شوند. ـ داروها: ۱. آنتی‌بیوتیك برای عفونت ۲. امكان دارد اكسیژن ضروری شود. ۳. برای رفع ناراحتی خفیف می‌توان از داروهایی مثل استامینوفن استفاده نمود. ۴. گشادكننده نایژه (استنشاقی یا خوراكی) همراه با استنشاق درمانی برای باز كردن لوله‌های نایژه‌ای تا حداكثر ممكن. ـ فعالیت: ۱. در صورت وجود عفونت، در رختخواب استراحت كنید. ۲. پس از آغاز درمان، با رو به بهبود گذاشتن علایم فعالیت‌های عادی خود را از سر گیرید. ۳. برای حفظ ظرفیت ریه باید ورزش منظم به هر شكلی كه قابل تحمل باشد انجام داد. ـ رژیم غذائی: رژیم خاصی توصیه نمی‌شود. ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: ۱. اگر شما یا یكی از اعضای خانواده تان علایم آزبستوز را دارید. ۲. بالا رفتن درجه حرارت بدن تا 3/38 درجه سانتیگراد با بالاتر ۳. افزایش درد قفسه سینه یا تنگی نفس ۴. وجود خون در خلط ۵. كاهش فزاینده وزن ۶. اگر دچار علایم جدید و غیر قابل كنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند. ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 11:13 PM
|
|
#19
09-02-2010
|
||||
|
||||
|
آسم ـ asthma
آسم ـ asthma عبارت است از یك بیماری مزمن همراه با حملات مكرر خس‌خس و تنگی نفس. این بیماری در تمام سنین می‌تواند وجود داشته باشد اما 50% از موارد، كودكان زیر 10 سال هستند. آسم بیشتر در پسران رخ می‌دهد تا دختران، اما در آسمی كه در سنین بزرگسالی آغاز می‌شود زنان سهم بیشتری را به خود اختصاص می‌دهند.  ـ علایم شایع: ۱. احساس فشردگی در قفسه سینه و تنگی نفس ۲. خس خس سینه به هنگام بازدم ۳. سرفه، خصوصاً در شب، معمولاً همراه با خلط غلیظ، شفاف و زرد ۴. تنفس سریع و سطحی كه به هنگام نشستن بهتر می‌شود. ۵. مشكل در تنفس ۶. انقباض عضلات گردن ۷. آبی شدن پوست ۸. خستگی زیاد ۹. تنفس صدادار شبیه خرخر ۱۰. ناتوانی در صبحت كردن ۱۱. تغییرات ذهنی و روانی، از جمله بی‌قراری یا گیجی ـ علل بیماری: التهاب و اسپاسم ناشی از آن در مجاری هوایی (نایژه‌ها و نایژك‌ها)، و به دنبال آن ورم مجاری هوایی و غلیظ شدن ترشحات ریه (خلط). این امر باعث كاهش یا بسته شدن راه عبور هوا به ریه‌ها می‌شود. عواملی كه می‌توانند این تغییرات را ایجاد كنند عبارتند از: مواد آلرژی‌زا مثل گرده گیاهان، گرد و غبار، شوره بدن حیوانات، كپك‌ها یا بعضی از غذاها، عفونت‌های ریوی مثل برونشیت، مواد آلاینده موجود در هوا، مثل دود و بوهای مختلف، قرار گرفتن در معرض موادشیمیایی یا سایر مواد، در قالب مواجهه شغلی. ـ عوامل افزایش دهنده خطر: ۱. وجود سایر بیماریهای آلرژیك، مثل اگزما یا تب یونجه. ۲. سابقه خانوادگی آسم یا آلرژی‌های دیگر. ۳. قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های خطر. ۴. سیگار كشیدن. ۵. مصرف بعضی از داروها مثل آسپیرین. ۶. استرس‌های مختلف (عفونت‌های ویروسی، ورزش، ناراحتی عاطفی، بوهای زیانبار، و دود تنباكو). ـ پیشگیری: ۱. از مواد آلرژی‌زای شناخته شده و آلاینده‌های هوا دوری كنید. ۳. از مصرف آسپیرین خودداری كنید. ۴. به دنبال عوامل آغازكننده حمله آسم بگردید و از آنها دوری كنید. ۵. نرمش‌های آسوده‌سازی و شل‌كننده عضلات، و نیز حركات كمك‌كننده به تخلیه ترشحات تنفسی را انجام دهید. ۲. داروهایی كه به منظور پیشگیری از بروز حملات آسم تجویز می‌شوند را به طور منظم مصرف كنید؛ توجه داشته باشید كه حتی اگر احساس می‌كنید مشكلی ندارید، مصرف داروها را قطع نكنید. ـ عواقب مورد انتظار: ۱. علایم را می‌توان با درمان و پایبندی جدی به اقدامات پیشگیرانه كنترل نمود. ۲. نیمی از كودكان آسمی نهایتاً خوب خواهند شد. ۳. در صورتی كه درمان انجام نشود، حملات شدید ممكن است مرگبار باشند. ـ عوارض احتمالی: ۱. نارسایی تنفسی ۲. پنوموتوراكس (وارد شدن هوا به فضای اطراف ریه‌ها). ۳. عفونت ریه و مشكلات مزمن ریوی در اثر حملات مكرر آسم. ـ درمان: اقدامات تشخیصی ممكن است عبارت باشند از آزمایش خون؛ بررسی‌های مربوط به كار ریه؛ و بررسی‌های مربوط به آلرژی كه معمولاً به كمك آزمون‌های پوستی انجام می‌گیرند. مراقبت اورژانس و بستری كردن در موارد حملات شدید آسم. روان درمانی یا مشاوره، در صورتی كه آسم با استرس ارتباط داشته باشد. حتی‌المقدور مواد آلرژی‌زا و آزاردهنده را از خانه و محل كار حذف كنید. درمان برای حساسیت‌زدایی از بعضی مواد آلرژی‌زای خاص. داروهایی را كه به طور منظم استفاده می‌كنید همیشه به همراه داشته باشید. به هنگام حملات بنشینید. در زمان‌هائی از سال كه مواد آلرژی‌زا در محیط فراوان هستند در منزل بمانید. ـ داروها: ۱. اكسپكتورانت برای رقیق كردن خلط ۲. گشادكننده نایژه برای بازكردن مجاری هوایی ۳. داروی كورتیزونی داخل رگی (تنها برای موارد اورژانس) برای كم كردن واكنش آلرژی بدن ۴. استنشاق داروی كورتیزونی با دستگاه ریزقطره ساز. این شكل از مصرف داروهای كورتیزونی عوارض جانبی كمتری نسبت به نوع خوراكی دارد. ۵. آنتی‌هیستامین (كرومولین سدیم یا ندوكرومیل) به صورت استنشاقی با دستگاه ریزه قطره‌ساز. این نوع دارو جهت پیشگیری به كار می‌رود. ـ فعالیت: ۱. شاید بهترین ورزش برای بیماران آسمی شنا باشد. ۲. درمان با داروهای گشادكننده نایژه غالباً از آسم ناشی از ورزش پیشگیری به عمل می‌آورد. ۳. فعالیت خود را حفظ كنید، اما از فعالیت‌های ورزشی ناگهانی خودداری كنید. اگر به دنبال ورزش سنگین حمله آسم رخ دهد، بنشینید و استراحت كنید. مقدار كمی آب گرم بنوشید. ـ رژیم غذائی: رژیم خاصی توصیه نمی‌شود، اما از خوردن غذاهایی كه به آنها حساسیت دارید خودداری كنید. روزانه حداقل 3 لیتر آب بنوشید تا ترشحات رقیق باقی بمانند. ـ در این شرایط به پزشك خود مراجعه نمائید: ۱. شما یا یكی از اعضای خانواده علایم آسم را دارید. ۲. شما دچار حمله آسمی شده‌اید كه به درمان جواب نمی‌دهد. این یك اورژانس است! ۳. علایم جدید و بدون توجیه. داروهای مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند. ویرایش توسط زکریا فتاحی : 09-02-2010 در ساعت 11:18 PM
|
|
#20
09-03-2010
|
||||
|
||||
آسیب به گوش میانی در اثر تغییرات فشاری ـ barotitis media
آسیب به گوش میانی در اثر تغییرات فشاری ـ barotitis media
|
|
| کاربران در حال دیدن موضوع: 2 نفر (0 عضو و 2 مهمان) | |
| ابزارهای موضوع | |
| نحوه نمایش | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 04:04 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.