|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
#211
04-27-2008
|
||||
|
||||
شب ِ بارونی ِ تهرون ٭هشت ِ مرداد ِ هشتادُ یک باران بارید...
شب ِ بارونی ِ تهرون، شب نمنک ِ ترانه س! شب ِ رگبار ِ عزیز ِ خاطرات ِ عاشقانه س! پرسه ی من ُ تو با هم، تو محله های شمرون! نقره ریز ِ خنده ی تو، زیر ِ قطره های بارون! کوچه های تنگ ِ تجریش، پرسه های خیس ِ دربند! رو لب ِ تو زنده می شد، خط ِ جاویی ِ لبخند! می دویدیم زیر ِ بارون، زنده گی تو مُشتِ ما بود! هر نگاه ِ تو شروع ِ یکی از ترانه ها بود! چتر ِ من، روسری ِ تو! چتر ِ تو، بارونی ِ من! پرسه هامون دیدنی بود، ای همیشه گی ترین زن! بی تو کوچه های تهرون، لایق ِ پرسه زدن نیست! غیر از این سایه ی خسته، کسی همپرسه ی من نیست! دوتایی دم می گرفتیم، شعر ِ آهنگای دورُ صدای ما تازه می کرد، کوچه های سوتُ کورُ وقتی دلگیری ُ تنها... بوی موهات زیر ِ بارون... ای سوار ِ اسب ِ ابلق... یه شب ِ مهتاب ِ فرهاد... واسه تو قد ِ یه برگم... یا فروغی، شعر ِ شیاد... حالا اون محله ها ر ُ پرسه می زنم دوباره! بی تو تهروون چه غریبه س، تو دلم بارون می باره! چتر ِ من، روسری ِ تو! چتر ِ تو، بارونی ِ من! پرسه هامون دیدنی بود، ای همیشه گی ترین زن! بی تو کوچه های تهروون، لایق ِ پرسه زدن نیست! غیر از این سایه ی خسته م، کسی همپرسه ی من نیست
__________________
|
| جای تبلیغات شما اینجا خالیست با ما تماس بگیرید | |
|
|
|
|
#212
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
طرح... ٭دیدن ِ راز ِ بقا هم می تواند شروع ِ ترانه باشد!
نیم دقیقه مونده به گلوله بود، که یه آهو لبِ رودخونه رسید! سر بلند کرد ُ واسه یه ثانیه، پیرهن ِ نرم نسیم ُ بو کشید! از تو بیشه ی کنار ِ رودخونه، صدای خشک ِ گــَلـَدن گــَدَن شنید! خواس فرار کنه که یکهو، بی هوا، خودشُ تو اینه ی رودخونه دید! نیم دقیقه مونده به گلوله بود، اما اون عاشق ِ عکسش شده بود! مثِ یه مجسمه وایستاده بود، بی هراس ُ بی خیال کنارِ رود! می دونس که زاغش ُ چوب می زنه، دو تا چشم ِ بَددِل زشت ِ حسود! صدای تفنگ بُلن شدُ نشست، رو تن ِ آهو یه زنبق ِ کبود! نیم دقیقه مونده به گلوله بود، مهلتِ مرور ِ چشماش توی آب! هیچ زمانی خودش ُ ندیده بود، نه تو بیداری ُ نه حتا تو خواب! باید این فرصت ُ از دست نمی داد، همیشه دویده بود پی ِ سراب! دنبال ِ خودش می گشت تموم ِ عمر، حالا اون رسیده بودش به جواب! نیم دقیقه فرصتش گذشته بود، آهو مرده بود کنار رودخونه! آب ِ رودخونه به قرمزی می زد، آخرِ قصه رُ کی نمی دونه؟ آخرش به آرزوش رسید ُ رفت، آهوی عاشق ِ ناز ِ دیوونه! حالا من دنبال ِ من می گردمُ کسی که قصه ی من رُ بخونه!●
__________________
|
|
#213
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
زیر ِ سبیل ِ میرغضب ٭حرف های کوچک زیر سبیلی رَد شدند!
زیر ِ سبیل ِ میرغضب خواب می بینم که هستم! خواب می بینم با قلم ُ گریه جناق شکستم! زیر ِ سبیل ِ میرغضب خواب ِ قشنگ می بینم! خال ِ پر ِ شاپرک ُ پوست ِ پلنگ می بینم! بیا با هم خواب ببینیم که شب همیشگی نیست! آفتِ جنگل کش ِ ما آفتِ ریشه گی نیست! بیا با هم خواب ببینیم، که میر غضب تو خوابه! یه عالمه هفته ی خوب، اونور ِ این عذابه! زیر ِ سبیل ِ میرغضب باید ترانه سر داد! باید به سیمرغ ِ‌غزل دوباره بال ُ پر داد! زیر ِ سبیل ِ میرغضب باید سکوتُ پس زد! باید تو این هوای بد، بازم نفس نفس زد! بیا با هم خواب ببینیم که شب همیشگی نیست! آفت ِ جنگل کش ِ ما آفت ِ ریشه گی نیست! بیا با هم خواب ببینیم، که میرغضب تو خوابه! یه عالمه هفته ی خوب، اونور ِ این عذابه!●
__________________
|
|
#214
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
اتوبوس ٭این ترانه خنده دار نیست! گریه کن!
نمی خوام بُر بخورم تو آدمایی که صُبا، خودشون ُ می رسونن به صف ِ دور ُ دراز! خسته و رؤیا ندیده، گیج ُ منگ ُ نیمه خواب، دگمه هاشون نیمه بسته، پلک ِ چشما نیمه باز! واسه اونا زنگ ِ ساعت یه عذاب ِ ممتد ِ، بدترین لحظه براشون لحظه ی بیداریه! روزاشون مثل ِ همه، هفته هاشون شبیه هم، هم سلام، هم خداحافظ، واسه شون تکراریه! اتوبوس سر می رسه، خالی ُ بی مسافر، می گذره از دم ِ ایستگاه، بی نگاه ُ پُر شتاب! آدما با چشمای مات اون ُ تعقیب می کنن، دیگه نه فرصت ِ پرسش ِ ، نه مهلت ِ جواب! اتوبوس خالی ِ خالی، میگذره با بی خیالی! ای مسافر! ای مسافر! داد بزن! مگه تو لالی؟ من نمی خوام بُر بخورم تو آدمای بی نفس! من نمی خوام جون بکنم، اینور ِ میله ی قفس! من نمی خوام مُهره باشم، تو شهر ِ شطرنجی ِ بد! من نمی خوام راهی بشم، پی ِ چپون ِ نابلد! اتوبوس خالی ِ خالی، میگذره با بی خیالی! ای مسافر! ای مسافر! داد بزن! مگه تو لالی؟
__________________
|
|
#215
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
سَرسَرای چشم ِ تو! ٭تو این جایی؟ در خانه ی ما؟ باور نمی کنم!
باورم نیست، این تویی که پا میذاری توی خونه م! یه کبوتر ِ سفیدی، که می شینی روی شونه م! چار قد ِ شیشه ای سر کن! یه نوازنده خبرکن! همه گوش به زنگن اما، من برای تو می خونم! این نگاه ُ ، این صدا ر ُ، این نفس ر ُ از تو دارم! شب به شب، شعر ُ ترانه واسه تو هدیه میارم! با طنین ِ هر ترانه، میشکنم فاصله ها رُ! دستای ِ سردم ُ دریاب! طاقت ِ دوری ندارم! دیوارا اینه کاریه، تو سرسرای چشم ِ‌تو! جونم ُ پیشکش می کنم، تنها برای چشم ِ تو! یه نفس بخون! عزیزم! تا ترانه خوش صداشه! مشت ِ بسته ی سکوتم، با اشاره ی تو واشه! در ُ رو دنیا می بندیم! به شب ِ قصه می خندیم! نمی ذاریم دل ِ هیچکس، محرم ِ خلوت ِ ماشه! زیر ِ سقفِ پک ِ دستات، میشه زندگی رُ فهمید! میشه برق ِ زندگی ر ُ توی چشم عاشقت دید! میشه زیر ِ سایه ی تو، قد کشید خوش نفس شد! میشه زخم ِ روزگار ُ به نوازش ِ تو بخشید! دیوارا اینه کاریه، تو سرسرای چشم ِ تو! جونم ُ پیشکش می کنم، تنها برای چشم تو!●
__________________
|
|
#216
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
بپّا خوابت نبره! ٭ما باید به داد ِ هم رسیدن ُ بلد بشیم!
رمز ِ بردن همینه! یادت نره! یادت نره... روزای هفته مثِ تیغه ی هف تا خنجره! کی می تونه که از این خنجرا جون درببره؟ ماهی ِ سیاهی که قصّه ی دریا رًُ می گفت، خیلی وقته که رو آب ِ حوضمون شناوره! توی شبای شهرمون عابری سوت نمی زنه! کسی بیدار نمی مونه پُشت ِ قاب ِ پنجره! دل ِ صاف ُ ساده این روزا خریدار نداره! هر کی نارو بزنه، یه عاشق قلندره! این جا حرف ِ آخر ُ همیشه چاقو می زنه! ناز ِ چشم ِ آهو ر ُ این جا کسی نمی خره! این جا صحرازاده ها قیم جنگلا شدن! روی دوش ِ گزمه ها جای مُسلسل تبره! سایه ی سیاه ِ داس اُفتاده روی سر ِ یاس، همه ی مزرعه زیر ِ چکمه ی دِروگره! ما همه به همصدایی با بهار متّهمیم! یکی جرمش زیاده، اون یکی جرمش کمتره! کج کلاه به همه چیزِ دنیا مشکوکه! می گه! نقشه ی یه توطئه س رو نقش ِ بال ِ شبپره! لیلی از ترس ِ فلک رخت ِ سیاه تن می کنه، مجنون از ترس ِ آژان تو کوچه ها در به دره! روی هر ترانه یی که تن به تاریکی نده، دو تا خط ِ بی حیا و ُ قرمزِ یه ضبدره! توی این زمونه باد برای پرچم می وَزه! هر جای نقشه که باشی برده گی مقدّره! می دونم خسته شدی! اما بذار بازم بگم! غصه ی ما قصه نیس! ای! بپا خوابت نبره! داد نزن که دلشکاری از سکوت ِ آسمون! گلوت ُ پاره نکن! اوسّای ما گوشاش کـَرِ!●
__________________
|
|
#217
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
مُدل ٭باز هم برای تو و دنیای قشنگ ِ نقاشی هایت!
رنگای اصلی، قلمو، تو و ُ سه پایه و ُ یه بوم! من بهترین مُدل می شم، وقتی تو باشی رو به روم! موقعِ نقــّـاشی بگو هیچ کسی این جا نباشه! چی می کشه اون مدلی، که عاشق ِ یه نقاشه؟ وقتی از اون ور ِ بوم چشمات ُ می دوزی به من! تازه می فهمم که چه حس ِ خوبیه عاشق شدن! این دل ِ عاشقم بیار تو نقاشیت، نقاش خانوم! من ُ دوباره زنده کن رو صفحه ی سفید ِ بوم! تو دنیای نقــّـاشیات، شبم یه روز ِ روشنه! رنگین کمون ِ کهنه ر ُ دستای تو رنگ می زنه! یه جنگلُ نقاشی کن، تا تو درختا گـُم بشیم! بیا با هم سفر کنیم، جدا از این مردم بشیم! از مردمی که دنیاشون، دنیای خکستریه! آرزوهاشون کوچیکه، رؤیاهاشون سرسریه! برام یه آسمون بکش، تا بادبادک هوا کنیم! دنیا ر ُ رنگ به رنگ بکش، خسته ام از رنگ ِ سیاه! من ُ تا نقاشیت ببر، من ُ بدزد با یه نگاه! تو دنیای نقاشیات، شبم یه روز ِ روشنه! رنگین کمون ِ کهنه ر ُ دستای تو رنگ می زنه!●
__________________
|
|
#218
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
شب ِ خیس ٭... و تو ماندنی نبودی!
با نوازش ِ نگاهت شب ُ از یاد می برم! با تو از هجوم ِ این حادثه ها بی خبرم! با تو سبزم مثه باغچه، با تو مجنون مثه بید! با تو شاعر مثه نیما، پُر ِ شعرای سپید! با تو داغم مثه خورشید، با تو جاری مثه رود! مثل ِ یه نقش ِ مقدس روی دار ِ تارُ پود! وقتی هستی، همه نیستن، شاپری! بی بی ِ بارون! بگو موندنی ترینی! من ُ از سفر نترسون! توی چشمای تو می شه طعم ِ بودن رُ چشید! میشه روی گریه ها خط ِ فراموشی کشید! مثل ِ زیبایی ِ برکه، وقتِ شستشوی ماه! مثل ِِ انعکاس ِ فانوس توی اینه ی زلال! اولین سطر ِ ترانه، کشف ِ یه شعر ِ محال! وقتی هستی، همه نیستن، شاپری! بی بی ِ بارون! بگو موندنی ترینی! من ُ از سفر نترسون!●
__________________
|
|
#219
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
مانکن ٭تا به حال در نگاه ِ مانکن های پلاستیکی دقیق شده یید؟
توی ویترین ِ یه بوتیک، مانکن پلاستیکی، نگاشُ به عابرا دوخته و ُ پلک نمی زنه! چشماش ُ نقاشی کردن روی صورتش، ولی، انگاری تو اون چشا صد تا ستاره روشنه! خسته س از تسلامد نخوردن! خسته س از خسته شدن! ویترین شیشه براش مثل ِ یه جور قفس شده! بین ِ این مغازه های سوت ُ کور ِ لعنتی، مث ِ یه برده ی پیر، عمریه دس به دس شده! هر دقیقه یه لباسی به تنش می کننُ خود ِ اون خیلی از این لباسا ر ُ دوس نداره! مانکن از نگاه ِ این عابرا ذلـّه س ولی حیف، نمی تونه پاش ُ از شیشه ها بیرون بذاره! من یه مانکن! تو یه مانکن! دنیا ویترین ِ تماشاس! همه محکوم ِ سکوتیم! آخر ِ قصه همین جاس! مانکن چشماش ُ دوخته به خیابون، آخه اون، عاشق مانکن ِ تو ویترین ِ رو به روییه! عابرا ر ُ نمی بینه! خیلی وقته که دلش، بی قرار ِ دختر ِ غمگین ِ رو به روییه! از بوتیک رو به رویی یه دونه مانکن ِ ناز، چشمای آهوییشُ سپُرده به چشای اون! با لبای بسته از اون ور شیشه ها می گه: «ـ مرد ِ من! مانکن ِ عاشق! همیشه باهام بمون!» هفته ها می گذرنُ اون دو تا مانکن هنوزم، از نگاه کردن ِ هم یه لحظه غافل نمی شن! دورَن از هم ولی بین دلاشون فاصله نیست، شیشه ها حریف ِ عشق ِ این دو تا دل نمی شن! من یه مانکن! تو یه مانکن! دنیا ویترین ِ تماشاس! همه محکوم ِ سکوتیم! آخر ِ قصّه همین جاس!●
__________________
|
|
#220
04-27-2008
|
||||
|
||||
|
مسافر کوچولو ٭تکزوپِری با صمد برادر است!
سکن ِ یه ستاره ام، مثل ِ مسافرکوچولو! خراب ِ عطرِ گـُـل ِ سرخ، منتظر ِ یه گفت ُ گو! هی از تو چاه آب می کشم، تا گل ِ سرخ تشنه نشه! اون می دونه که دل ِ من، یه عمره کشته مرده شه! همش باهاش حرف می زنم، اما جوابم نمی ده! هیشکی نمی دونه که اون چه جوری این جا رسیده! برای بردن ِ دلم، یه روز در اومد از تو خک! قشنگ ُ ناز ُ خواستنی، معصوم ُ بی گناه ُ پک! ای! گل ِ سرخ! ای! گل ِ سرخ! دخترک غنچه نشین! چشمات ُ که وا می کنی، این من ِعاشق ُ ببین! من مثِ تو یه عمره که، سکن ِ این ستاره ام! اسیر ِ تنهایی شدم، دنبال ِ راه ِ چاره ام! سکوت ِ سرد ِ گل ِ سرخ، با گریه هام نمی شکنه! چشماش ُ بسته! می دونم، اونم درست مثل ِ منه! با ناز ُ عشوه ش دلم ُ تا اوج ِ ابرا می بره! اونم یه عمر ِ مث ِ من تو آسمون در به دره! خوب می دونم یه روز میاد، که اون چشاش ُ وا کنه! با دو چشم ِ خواستنیش، تو چشم ِ من نگا کنه! با این خیال ِ قیمتی، زنده گیم ُ می گذرونم! اون من ُ باور می کنه! خوب می دونم! خوب می دونم! ای! گل ِ سرخ! ای! گل ِ سرخ! دخترک ِ غنچه نشین! چشمات ُ که وا می کنی، این من ِ عاشق ُ ببین! من مث ِ تو یه عمره که، سکن ِ این ستاره ام! اسیر ِ تنهایی شدم، دنبال ِ راه ِ چاره ام!●
__________________
|
 |
| کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
| ابزارهای موضوع | |
| نحوه نمایش | |
حالت خطی
|
|
اکنون ساعت 02:21 PM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد.