شعر کردی با ترجمه فارسی

[behnam5555]

وه‌ره‌ساقی:

حافزی شیرازی ــ به‌ کوردی و ئینگلیسیی


وه‌ره‌ ساقی ده‌خیلت بم وه‌گه‌ڕخه‌ جام و بۆم بێنه
‌کـه ‌عیشق هاسانی هێنا بوو، که‌چی ئێستا دڵئاژێنه‌!

بـــه‌ بۆنی نافه‌یه‌کی وی کـــــــــــــه‌ با له‌و که‌زیه‌ ده‌یهێنێ
به‌ تاڵی زولفی ڕه‌شماری، چها دڵ زام و پڕ خوێنه‌!

له‌ ‌هۆده‌ی مـــــه‌نزڵی گیانان، چ جێی خۆشی که‌وا هه‌رده‌م
له‌ قۆڕ هه‌ڵده‌ستێ هـــــــــــــــاوارێ: بڕۆ بار و بنه‌ت بێنه‌!

بــــه‌ مه‌ی به‌رماڵ بڕه‌نگـــــــێنه‌، ئه‌گه‌ر پیری موغان بێژێ
که‌ ڕێڕه‌و بێخه‌به‌ر نابێ له‌ هه‌رچی مه‌نزڵ و شوێنه‌؟

شه‌وی تاریک و ترسی پێڵ و گێژاوی وه‌هــــــــــــــــا ئه‌سته‌م
له‌ کوێ ده‌یزانێ حاڵی مه‌، که‌سێکی خۆی له‌ به‌ستێنه‌؟

هه‌موو کــــــارم له‌ خۆخوازیی به‌ به‌دنێوی گه‌یشت ئــــاخر
چلۆن داپۆشرێ ئه‌و ڕازه‌ی له ‌زاران ده‌رچێ بۆ وێنه‌؟

حـزورێ گه‌ر ده‌خوازی تۆ، له‌ وی خافڵ مه‌به‌ «حافز»
له‌ پێناو خۆشه‌ویستی دا، بڕۆ دونیا بدۆڕێنه‌!

وه‌رگێڕانه‌وه‌ی س. چ. هێرش


O beautiful wine-bearer, bring forth the cup and put it to my lips
Path of love seemed easy at first, what came was many hardships.

With its perfume, the morning breeze unlocks those beautiful locks
The curl of those dark ringlets, many hearts to shreds strips.

In the house of my Beloved, how can I enjoy the feast
Since the church bells call the call that for pilgrimage equips.

With wine color your robe, one of the old Magi’s best tips
Trust in this traveler’s tips, who knows of many paths and trips.

The dark midnight, fearful waves, and the tempestuous whirlpool
How can he know of our state, while ports house his unladen ships.

I followed my own path of love, and now I am in bad repute
How can a secret remain veiled, if from every tongue it drips?

If His presence you seek, Hafiz, then why yourself eclipse?
Stick to the One you know, let go of imaginary trips.

ئینگلیسی: شهریار شه‌هریاری

© Shahriar Shahriari
Los Angeles, Ca
April 9, 1999

الا یا ایها الـساقی ادر کاسا و ناولـها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

بـه بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگـشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افـتاد در دل‌ها

مرا در منزل جانان چه امـن عیش چون هر دم
جرس فریاد می‌دارد که بربندید مـحـمـل‌ها

بـه می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید
کـه سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

شـب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کـجا دانـند حال ما سبکـباران ساحـل‌ها

همـه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر
نـهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها

حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
مـتی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملـها


منبع : گزینگ

[behnam5555]

غه زه ڵ ئه ڕا تنيايه لم

۱- وه‌ێ مڵک سه‌رد چووڵه‌ ته‌نیام و که‌تیه بارم

ماڵه‌ل کلک وه‌ گووشن تا ناشنه‌ون هه‌وارم

۲- بڕبڕ خوسه‌ و په‌ژاره‌ کوو بینه‌ شه‌و نشینیم

خه‌م سه‌ر نێاسه‌ شانم تا گیان بنه‌ێ شه‌وارم

۳- ده‌س نانه‌جیم کولانه‌ور زه‌خم زوینه‌ سینه‌م

خواێ خوسه‌ کرده‌ساڕێژ ئه‌ چاره‌ چوی ده‌وارم

۴- پاکوو خه‌مانه‌ جه‌رگم دڵگیره‌ ساڵ و مانگم

تا بیمه‌ هه‌ر یه‌ دیمه‌ زڵماته ڕووژگارم

۵- شه‌و بێ هاساره‌ ڕه‌شمه‌ و خوه‌ر ماسیاێ سه‌ر ئاسووم

ته‌ك به‌ێمه كوو خه‌مانا و ئه ته م دڵا بووارم

۶-چوی جاڕ ئومر ئه‌سه‌ر چی ئاگر چێ ئه‌ر ئۆمێدم

هه‌ر پایزه‌ به‌ختم ئه‌ێ دڵ گوم کردمه‌ وه هارم

بابک درویش پوور

ترجمه:

۱- در اين سرزمين بي روح و خالي از سكنه تنها هستم و بارم از مركب افتاده است

*خانه ها نيز انگشتشان را در گوش فرو برده اند تا صدايم را نشنوند.

۲- گروه گروه غم و اندوه براي شب نشيني بر گرد من حلقه زده اند

* غم سرش را بر شانه ام نهاده است تا شبم جان بسپارد و روز از راه برسد.

۳- دست نانجيب زخم هاي كهنه ي سينه ام را

تازه كرد و به جاي مرهم نمك غصه بر آن نهاد.

۴- جگرم محل پيكوبي و رقص غم ها و ماه و سالم نيز دلگير است

* تا جايي كه در حافظه دارم هميشه اينگونه بوده ام و رزگارم تيره و تار است

. ۵- شبم خالي از ستاره و سياه است و آفتابم بر افق منجمد شده است

* بايد به كوه غم ها تكيه بدهم و با ابر سياه دلم ببارم.

۶- مانند كشتزاري كه به كشتش را برداشت كرده اند و سبه اتش كشيده شد عمرم تمام شد

* اي دل ! همواره بخت من پاييزي است و بهارم را گم كرده ام..

[behnam5555]

وه‌رگێڕاوی شێعری "ریشه‌ در خاک" ی فه‌ریدوون موشیری

و: کامیل نەجاڕی


ئەتۆ لەم دەشتە وشکە تینووە رۆژێک دەکەی کۆچ و
لەگەڵ تۆ دێنە ماڵئاوا نمەی ئەسرینی چاوانم
نیگات تاڵ و پەشۆکاوە
دڵت بە دڕک و داڵی نائومێدی زۆۆر رەنجاوە
خەم و ژانی نەهاتی تین و توانی نێو هەناوی تۆی هەڵێنجاوە
بە خوێن و ئارەقە هێزت وەبەر ئەو جەنگەڵە ژاکاوە هێناوە
بەرامبەر هەڵمەتی ئەو گشتە تۆفانەی رەگ و ریشە لەبن دێنن
بە تەنیا و دەسبەتاڵ سنگت وەبەرداوە
لە بۆ تۆ کۆۆچ لەم خاکە وەهایە دەست لە گیان بەردەی
ئەتۆ وا خاوەنی رازێکی شاراوە لەگەڵ دار و گەڵای ئەو چیمەن و هەردەی
ئەتۆی ئەو هەوری تاریک هێنەری بێ رەحمی بێ باران هەراسان کرد
ئەتۆی ئەو ویشکەساڵە بەردەوامانە
ئەتۆی هاواڵی نیوەی رێگە بوونی ئاشنا و یاران هەراسان کرد
ئەتۆی فێڵ و درۆی هاوڕێ و کەسوکاران هەراسان کرد
ئەتۆی هاوار و ژاوەی کەمتیاران و
قڕەی ناخۆشی بێ کۆتای قەل و داڵان هەراسان کرد
ئەتۆ بە نێوچاوانی پاک و بێگەرد و نەجیبی خۆت
کە لەو لای گەنمەجاڕان
خۆشتر و زۆر پڕشکۆتر لە هەزاران تاجی خۆر هەڵدێ
بە گۆنای تاوەسووتت وا بە تینی تاوی سەر ئەم دەشتە سووتاوە
بە روخسارێکی داگیرساو بە تینی ئاگری غیرەت
کە وا ئێستا لەبەر چاوم گەلێ بەرزە و
بەرزتر لە هەزاران جامی جەمشیدە
ئەتۆ بەو چاوە خەمبارانە وا رۆژگارێ کانی بوون
کانگای شەوق و شادی و کامەرانی بوون
ئێستاکەش جەخار و حەسرەت و خەم سێبەری خستۆتە سەر سەریان
دەڕۆی لێرە و
لەگەڵ تۆ دێنە ماڵئاوا نمەی ئەسرینی چاوانم
ئەمن لێرە رەگم داکوتاوە لەو خاکە
ئەمن لێرە ئەویندارم بە ئەو خاکەی ئەگەر پیسە و ئەگەر پاکە
هەتاکوو دوا هەناسەم دێتە دەر لێرە دەمێنم من
سەرم سوڕماوە چیم لێرە دەوێ و چی لێ ئەسێنم من
هیوای ئاسۆگی گەش گەرچی لەوان تاریک شەواندا نێ
ئەمن دیسان لە نێو ئەو دەشتە وشکە تینووە دەخوڕم
سەرئەنجام لێرە تەنیا و دەست بەتاڵ رۆژێک
لە نێو جەرگ و دڵی ئەو خاکە دەشتێ گوڵ دەڕوێنم من
سەرئەنجام لێرە رۆژێک دێ لە سەر لوتکەی چیا وەک خۆر
سروودی بەرزی سەرکەوتن دەخوێنم من
دەزانم
رۆژێ دیسان دێیەوە ئێرە.


ترجمه :


ریشە در خاک
فەرەیدوون موشیری
تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش وتوانت را زتن برده است
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه طوفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک ،دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران
تو را این خشکسالی های پی در پی
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند
تو را هنگامه شوم شغالان
بانگ بی تعطیل زاغان
در ستوه آورد..
تو با پیشانی پاک نجیب خویش
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است
تو با چشمان غمباری
که روزی چشمه جوشان شادی بود
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم
من اینجا تا نفس باقیست می مانم
من از اینجا چه می خواهم،نمی دانم
امید روشنائی گر چه در این تیره گیهانیست
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی
گل بر می افشانم
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید
سرود فتح می خوانم
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت

[behnam5555]

كه مردم شين و گريانت به من چي؟

كه مردم شين و گريانت به من چي؟
كه گوڵ چوو، ئاوي بارانت به من چي؟

له سه ر ته رمي مني عاشق به قوربان
ئيتر زولفي په رێشانت به من چي؟

له هۆده ي ماته م و غه مدا كه سووتاوم
سه فايي باغ و هه يوانت به من چي؟

كه هێلانه ي شه هێني دڵ خرا بوو
قه‌دي سه روي گوڵستانت به من چي؟

به پاييز پووشي ويشكي ته ن كه فه وتا
به هاري لێوي خه ندانت به من چي؟

كه مانگي به ختي من رووي نا له كه سري
تريشكه ي رۆژي كوڵمانت به من چي؟

به كاسي غه م دڵم شێواو و كاسه
شه ڕابي سافي فينجانت به من چي؟

كه تووشي له شكري ده رد و خه فه ت بووم
ده وايي ده رد و ده رمانت به من چي؟

كه په يدا بوو شه وي تاريكي دووريت
ده سي مووسايي عيمڕانت به من چي؟

له شم گه ر كه وته مه يداني نه بووني
له وه دا باسي لوقمانت به من چي؟

كه بڕوا نووري بينايي له چاوم
جواني ره نگي باغانت به من چي؟

له نێو چاڵي غه مي ‌تۆد ا كه گيرام
جواني ده شت و كێوانت به من چي؟

«فيدايي» گه ر نه ما ، بۆ ته عزيه ي
ئه وده م و لێوي غه زه لخوانت به من چي؟

ماموستا قیدایی

ترجمه به فارسی :

وقتی مردم گریه و زاری تو چه فایده ای دارد؟
وقتی گل رفت آب باران تو چه فایده ای دارد؟

بر روی تابوت من عاشق ، ای عزیز
زلف پریشان تو چه فایده ای دارد؟

وقتی در خیمه گاه ماتم و غم سوختم
صفای باغ و ایوان تو چه فایده ای دارد؟

وقتی که آشیانه شاهین دلم خراب شد
قد سرو گلستان تو چه فایده ای دارد؟

هنگام پاییز که خاشاک تن من از بین رفت
لب خندان تو در بهار چه فایده ای دارد؟

وقتی که هلال عمر من رو به کاستی نهاد
تابش آفتاب گونه های تو چه فایده ای دارد؟

وقتی کاسه غم قلب من پریشان و گیج است
شراب صاف فنجان تو چه فایده ای دارد؟

هنگامی که گرفتار لشکر درد و غم شدم
دوای درد تو چه فایده ای دارد؟

هنگامی که شب تاریک دوری تو آشکار شد
دست موسای عمران تو برای من چه فایده ای دارد؟

وقتی که تنم رو به میدان نابودی گذاشت
توصیه های لقمان حکیم تو چه فایده ای دارد؟

وقتی که نور بینایی از چشمم قطع شد
زیبایی رنگ باغهای تو چه فایده ای دارد؟

وقتی که در گودال غم تو گیر کردم
زیبایی دشت و کوههای تو چه فایده ای دارد؟

وقتی که -فدایی- فوت کرد برای تعزیتش
لب و دندان غزل خوان تو چه فایده ای دارد؟

[behnam5555]

« کوچه - فریدون مشیری »

بي تو مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم

شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم،

شدم آن عاشق ديوانه كه بودم



در نهانخانه ي جانم گل ياد تو درخشيد

باغ صد خاطره خنديد

عطر صد خاطره پيچيد



يادم آمد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم

پرگشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم

ساعتي بر لب آن جوي نشستيم

تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت

من همه محو تماشاي نگاهت



آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ريخته در آب

شاخه ها دست برآورده به مهتاب

شب و صحرا و گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ



يادم آيد : تو به من گفتي :

از اين عشق حذر كن!

لحظه اي چند بر اين آب نظر كن

آب ، آئينه عشق گذران است

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است

باش فردا ،‌ كه دلت با دگران است!

تا فراموش كني، چندي از اين شهر سفر كن!



با تو گفتم :‌

"حذر از عشق؟

ندانم!

سفر از پيش تو؟‌

هرگز نتوانم!

روز اول كه دل من به تمناي تو پر زد

چون كبوتر لب بام تو نشستم،

تو به من سنگ زدي من نه رميدم، نه گسستم"

باز گفتم كه: " تو صيادي و من آهوي دشتم

تا به دام تو درافتم، همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم

سفر از پيش تو هرگز نتوانم، نتوانم...!



اشكي ازشاخه فرو ريخت

مرغ شب ناله ي تلخي زد و بگريخت!

اشك در چشم تو لرزيد

ماه بر عشق تو خنديد،

يادم آيد كه از تو جوابي نشنيدم

پاي در دامن اندوه كشيدم

نگسستم ، نرميدم



رفت در ظلمت غم، آن شب و شب هاي دگر هم

نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم

نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم!

بي تو اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم!


ترجمه ی کردی کوچه ی فریدون مشیری

مانگه شه و بی تو له وی کوچه وه رابوم
که له گه ل تو که ره تی لیی گوزه رابوم
نه به چاویکی به سه د چاو

روانیم له تو یادی له جی جوانی به جی ماو

شه وقی دیداری چرت
وا ده رژا جامی هه بونم
له نوی ئه من بوومه وه ئه و شیته که وا گه ر له ده رونم
باغی سه د بیره وه ری پی ده که نی
عه تری یادت به هه وا داده ته نی
هاته بیرم که شه وی
پیکه وه له و کوچه وه رابووین
به په رو بالی خه یالی
هه مو سوچیکی گه رابووین

قه ده ریکیش له ده مانی

سه ری ئه و جوکه وه ستا بووین

ده تگوت که ئه وه رازی جه هان

گشتی له نیو چاوی ره شت دا

شه می روانینی منیش

توا وه نیو چاوی گه شت دا

شه وی سامال و هه وای ساف ده بزوین

گولی به ختیاری ئه گه ر ئیستی نه بی که نگی ده پشکوین

هه ره تی هاته له جیی جوانی ژیان

لیوی به ختیش له سه ری نیشتوه بزه ی رامی زه مان

توپه لی مانگ به خری که وتووه نیو ئاوی شه وی

ده ستی روهیشت بوو دار که ده پاراوه له وی

شه و سارا و گول و دار هه موو به رد و هه مو هه رد و

هه مو هه رچی بوو له بژوین

هه مو گوی هه لخری ئه و ته یری به شه و خوین

که ده یخویند

له په ری هاته وه بیرم که گوتت:

وه ره ئه م عیشته وه لانی

وه ره دلگر مه به لیم

به ردی له سه ر ئه م حه زه دانی

ده می بروانه له ئه و ئاوه ره وانه

ئاو ئاوینه ی عیشقی مه یه گیانه

تو که ئیمرو که نیگاهت به شوین هه ر نیگه هیکه نیگه رانه

سوره لیم روونه سبه ی

ته یری دلت رامی ده ستی چه نده که سانه

تا فه راموشی بکه ی به ینی له ئه م شاره سه فه رکه

وه ره له من و له وه ها عیشقی دلت سه رفی نه زه ر که

گوتم ئاخر گوله که م ته رکی ئه تو که نگی ده زانم!

سه فه رو دووری له تو که نگی ده توانم!

نه ده زانم! نه ده توانم! نه هه یه تاب و ته وانم

کوتری دل روژی هه وه ل رو به هه وارت که فری

ئیدی هه ر له و ده مه وه په رده یی ویستی دی بری

هاته گوی سوانه که تو گه ردی مزل

له هه موو به رد و په لارت نه وسل

دیسانه که ده مگوت چ نیه

تو هه ر ئه و راوچی به قه د چی و منیش مامزی ده شتم

ره نجی ئه م که ژه له سه نگی تو هه رچی که بوو چه شتم و چه شتم

رامی توم داغی ئه تو ها له مل و گه ردن و پشتم

نه بوو هیچ لایه هه لیم

ده بوو هه ر پیتی بلیم

ئه من و ته رکی ئه وین؟ حاشا بزانم!
سه فه رو دووری له تو؟ نه ده توانم! نه ده زانم!
نه هه یه تاب و ته وانم
تاقه فرمیسکی گه لای دار له جوی هاته خوار
مه لی شه و دای له شه قه ی بال و

به ده م ناله یی تال کردی به هه وار

گوله ئه سرین له چاوت ده خزی

لیوی مانگیش به بزه و قسه ی دزی

هاته بیرم له وه لا تو کز و مات

ئیدی هیچ جوابی وه رامی نه ده هات

لیوی سه وزی وشه کان چووبو له گو

زه مانیش هیمن و ئارام و له سه ر خو

ده خزیم له ناو تپ و مژی تالی خه یال

نه وسل بم، نه وه رابکه م، پوک و بی روح و به تال

روویم ئه مما به چ حالیکی له وی کوچه وه رابووم

هه ر ئه وی کوچه له گه ل تو که ره تی لیی گوزه را بووم…

نا مه رو گیانه مه رو زیز مه به لیم

وه ره با پیتی بلیم

چه نی را که ی له وه لاتم

له حه مو کوچه له لاتم

حه موو ده م چاو له ریگاتم

بی تو من نه مانه ژیانم

بی تو بابردله که ی ده ستی توفانم

بی تو نیچیری گرفتاری له خوین گزیوه که ی شه لاله گیانم

تو چلون راده بری بی خه به ر و غافلی له و رازی نیهانه؟

یانی بی من له ئه وی کوچه وه رابووی؟

یانی بی من له من و شاری دل و

عیشق و ئه وین واته وه لابووی؟

پرینچکی فرمیسکی دره و شا له نیو چاوی ره شم

تا چه می کوچه له شوین پیت ده خزی ئه شکی گه شم

چ بلیم! چونی بلیم! نه تدی ئه تو

هه ر ئه وه ش بوو له دلم بوو به دلو

نه بوو جاریکی بروانی که له وی سووچه وه رابووین

نه بوو ئاوری وه سه ر کوچه که جاریکی هه موو کونجیکی گه رابووین

که ره تی لیی گوزه رابووین

چ زوو روویشت و ره ها بووین

چ زوو له و کوچه وه لا بوووین

چ بلیم! چونی بلیم!

هه ر له کوچه بووی که لا ده رکی حه و شه داخرا

وه ک بلیی زلزله هات گرتی ولات

وه ک بلیی هه ر ده هه ژین هه ردی خرا کرت و هه لات

مال ده رو خا به سه رم دا

فکری تو هه ر له سه رم دا

نه که سی بیت و سه رم دا

نه له ئه و حاله به رم دا

په ک و بی تو چه نی له و شاره غه ریبم

چه نی بی یار و حه بیبم

بی تو ئیتر که سی نابیستی له ئه م ته یره سه دایی

بی تو ئیتر که سی تر نا ژنه وی له م مه له په ر به سته نه وایی

تو هه مو بوون و نه بوونی

تو هه مو مان و نه مانی

تو هه موو شیعر و شعوری

تو هه مو سه بر و سه بوری

تو بلیی سه فه ری بی!

تو له که نگیوه ده توانی!

ته رکی ئه م شار و من و عیشق و ئه وین؟

تو له که نگیوه ده زانی! تو له که نگیوه ده توانی؟

نا مه رو گیانه مه رو زیز مه به لیم

وه ره با پیتی بلیم

چه نی را که ی له وه لاتم

له حه مو کوچه له لاتم

حه موو ده م چاو له ریگاتم…

من و یه ک سانیه دووری

نه ده توانم! نه ده زانم! نه هه یه تاب و ته وانم!

بی تو بابردله که ی ده ستی توفانم

بی تو من نه مانه ژیانم.

[behnam5555]

غه زه ڵ ئه ڕا تنيايه لم

۱- وه‌ێ مڵک سه‌رد چووڵه‌ ته‌نیام و که‌تیه بارم

ماڵه‌ل کلک وه‌ گووشن تا ناشنه‌ون هه‌وارم

۲- بڕبڕ خوسه‌ و په‌ژاره‌ کوو بینه‌ شه‌و نشینیم

خه‌م سه‌ر نێاسه‌ شانم تا گیان بنه‌ێ شه‌وارم

۳- ده‌س نانه‌جیم کولانه‌ور زه‌خم زوینه‌ سینه‌م

خواێ خوسه‌ کرده‌ساڕێژ ئه‌ چاره‌ چوی ده‌وارم

۴- پاکوو خه‌مانه‌ جه‌رگم دڵگیره‌ ساڵ و مانگم

تا بیمه‌ هه‌ر یه‌ دیمه‌ زڵماته ڕووژگارم

۵- شه‌و بێ هاساره‌ ڕه‌شمه‌ و خوه‌ر ماسیاێ سه‌ر ئاسووم

ته‌ك به‌ێمه كوو خه‌مانا و ئه ته م دڵا بووارم

۶-چوی جاڕ ئومر ئه‌سه‌ر چی ئاگر چێ ئه‌ر ئۆمێدم

هه‌ر پایزه‌ به‌ختم ئه‌ێ دڵ گوم کردمه‌ وه هارم

بابک درویش پوور

ترجمه:

۱- در اين سرزمين بي روح و خالي از سكنه تنها هستم و بارم از مركب افتاده است*خانه ها نيز انگشتشان را در گوش فرو برده اند تا صدايم را نشنوند.

۲- گروه گروه غم و اندوه براي شب نشيني بر گرد من حلقه زده اند* غم سرش را بر شانه ام نهاده است تا شبم جان بسپارد و روز از راه برسد.

۳- دست نانجيب زخم هاي كهنه ي سينه ام را تازه كرد و به جاي مرهم نمك غصه بر آن نهاد.

۴- جگرم محل پيكوبي و رقص غم ها و ماه و سالم نيز دلگير است * تا جايي كه در حافظه دارم هميشه اينگونه بوده ام و رزگارم تيره و تار است.

۵- شبم خالي از ستاره و سياه است و آفتابم بر افق منجمد شده است * بايد به كوه غم ها تكيه بدهم و با ابر سياه دلم ببارم.

۶- مانند كشتزاري كه به كشتش را برداشت كرده اند و سبه اتش كشيده شد عمرم تمام شد* اي دل ! همواره بخت من پاييزي است و بهارم را گم كرده ام..

منبع : roj

[behnam5555]

‌«مه ودا»

لە ڕوو پەڕی لاپەڕە سپیەکانەوە
‌دەکرێ بیرۆکەی خەت خەتی
‌نوسین
‌بەڕوی مانگەشەوە وە دەکری سانا
‌دەست بکێشی و ئەستێرە بدۆڕێنی.
‌دەکرێ سانا فام کەیت
‌کە نێوان لاپه رە و واژە
‌مەودا چەنێ تەنیایە.
‌ئەتوانی باش بزانی بە سە ر بڕوات،
‌نسێ کێشراوە.
‌ئەشێ لاڕێ ببی و نەترسی
‌دەتوانی بڕۆیی وهیچ نە بینی

‌دە توانی هەبیت و هیچ نە زانی.

ترجمه :

«فاصله»

روی کاغذ های سفید
می توان افکار خط خطی نگاشت
رو به مهتاب می توان ساده دست کشید
ستاره را باخت.
می توان ساده فهمید
بین کاغذ و واژه فاصله چه تنهاست.
می توان خوب فهمید بر باورت سایه افتاده.
می توان لغزید و نترسید
می توان رفت و هیچ ندید
می توان بود و هیچ نفهمید

به یانه شه معی

منبع :انجمن ادبي سردشت

[behnam5555]

«مانەوە»

‌من
‌لە تەک تۆ دا هاتم
‌لە حاندی
‌ ساتەکان.
خاک ماچی کردی
‌چرکه لای کرده وه لێم
‌من لە توێژی تۆ بووم
‌تۆ درەوشایەوە
‌من ئاتاجی ئاوی حەیات
‌مامەوو...

ترجمه :

«ماندن»

من با تو آمدم
در کنار لحظه ها
خاک تو را بوسید
لحظه مرا راند.
من از جنس تو بودم
و تو جلوه کردی
من محتاج آب حیات
باقی ماندم

به یانه شه معی

منبع :انجمن ادبي سردشت

[behnam5555]

‌«لە باهۆزی کاره سات بوو که ده کرا به چاوه کانت متمانه بکرێ»
به داخه وه ئه و کاته ی
که خەیالی نیگات به رز بۆوه
ئه وین باریبوو.
که واته :
غه رقی نیگات له و ساته دا مردبووم.


ترجمه :

«در طوفان حادثه بود که می شد به چشمات اعتماد کرد.
افسوس
آن دم که خیال نگاهت برخاست
عشق باریده بود
و غرق نگاهت
در آن هنگام مرده بودم

به یانه شه معی

منبع :انجمن ادبي سردشت

[behnam5555]

‌
‌«گەڕان»

‌وشەکان جووتن
‌لەو جوتیە دا،لەو خەمیاگیە دا
‌نیگای رێبوار نه دژوار،هێسایه
له پیڕە وی تاکیه تی
حه وایش له و تاکیه دا
ڕووت و به تال
له شه رمێکی ناپاک،خۆر –v دابه ش :
له شوێن چرا ئه گه رێ.

ترجمه :


‌«جستجو»

واژه ها زوجند
در این زوجیت دراین انحنا
نگاه عابر ساده است
در گذرگاه فردیت
حوا نیز در این تنهایی
لخت و عریان
در شرمی ناپاک
خورشید –––v تقسیم :
به دنبال چراغ می گردد

به یانه شه معی

منبع :انجمن ادبي سردشت