مشاعره واژه ای

[273]

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد که این عجوزعروس هزار داماد است

[مهدی]

عروس غنچه رسيد از حرم به طالع سعد
به عينه دل و دين می‌برد به وجه حسن

[273]

جرعه ای ده که به میخانه ارباب کرم هر حریفی زپی ملتمسی می اید

[مهدی]

پير ميخانه همی‌خواند معمايی دوش
از خط جام که فرجام چه خواهد بودن

[273]

پیر دردی کش ما گرچه ندارد زر و زور*****خوش عطا بخش وخطا پوش خدایی دارد

[مهدی]

دردمندان بلا زهر هلاهل دارند
قصد اين قوم خطا باشد هان تا نکنی

[FereShteH]

تا مست نباشی نبری بار غم یار
آری شتر مست کشد بار گران را

[مهدی]

با چنين حيرتم از دست بشد صرفه کار
در غم افزوده‌ام آنچ از دل و جان کاسته‌ام

[FereShteH]

ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
دل رمیده ما را رفیق و مونس شد

[مهدی]

از من جدا مشو که توام نور ديده‌ای
آرام جان و مونس قلب رميده‌ای