مشاعره واژه ای

[shokofe]

غم در دل تنگ من از آن است که نیست

یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

[FereShteH]

روی و ریا را مکن آئین خویش

هرچه فساد است ز روی و ریاست

[مهدی]

ماییم ز نیک و بد رهیده
از طاعت و از فساد بی‌ما

[FereShteH]

وقت گذشته را نتوانی خرید باز

مفروش خیره، کاین گهر پاک بی بهاست

[مهدی]

وقت سحر است خیز ای طرفه پسر
پر باده لعل کن بلورین ساغر
کاین یکدم عاریت در این گنج فنا
بسیار بجوئی و نیابی دیگر

[FereShteH]

زان راه باز گرد که از رهروان تهی است

زان آدمی بترس که با دیو آشناست

[مهدی]

دلا می‌گرد چون بیدق به گرد خانه آن شه
بترس از مات و از قایم چو نطع عشق گستردی

[shokofe]

بیدار شو ای خواجه که خوش خوش بکشد

حمال زمانه رخت از خانهٔ عمر

[مهدی]

ایدل چو زمانه می‌کند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

[FereShteH]

دل را ز چه رو شوره‌زار کردی

خارش بکن ایدوست، بوستانست